OP PAD OM MATERIALEN TE KOPEN.

Hier ben ik weer,

Het is niet allemaal koek en ei hoor. Ik heb n.l. al een aantal dagen geen water. Niet uit de kraan en niet uit de douche. Er blijkt een watertank gesprongen te zijn. En dat is nou net de tank waaruit ik via de kraan water tap. Het is nu dus voor mij ook water uit de pomp even verderop pompen. En niet douchen maar wassen met koud water. En het toilet doorspoelen is ook een dingetje. En mijn kleren wassen, daar wacht ik nog even mee. Misschien is het halverwege de week opgelost.

En vanmiddag overkwam me ook weer iets bijzonders. ik kreeg een grote plant cadeau om mee te nemen naar Nederland. Ik schoot bijna in de lach. Nadat ik vertelde dit zeer te waarderen heb ik toch duidelijk kunnen maken dat zoiets niet mee kan het vliegtuig in. Ik kreeg dit van de ouders van mijn naamgenootje waar ik vanmiddag was. Lavinia-Ineke en haar familie. Haar moeder Evalien werkte in mijn eerste jaren op Nyabondo hier op het centrum als house-mother. Lavinia-Ineke werd geboren toen ik hier voor de derde keer was. Als heel klein meisje zag ik haar al. Nu is ze een jonge dame en elf jaar. Een mooie middag en mijn kant was het natuurlijk ook cadeautjes geven. Een spijkerbroek en mooi T-shirt en haar broertjes ook wat kleren. Voor de ouders een mooie sjaal. Het is hier altijd leuk om te mogen geven. De familie heeft geldzorgen. Calvin heeft zijn baan verloren en nu kunnen ze het bijna niet redden. Hij probeert toch hier en daar wat bij te schnabbelen maar dit is onvoldoende. Evalien werkt op een school. Ik heb ze toch maar een beetje geholpen en denk nog na over een vervolg. Zo jammer dat er ineens financiële problemen zijn.

Ooit kreeg ik van hun ook een levende kip cadeau. Om mee te nemen naar huis! Dat was me ook wat. Ik heb het toen maar zo gelaten. Voor hen was het een waardevol cadeau en vanwege het krijgen voor mij natuurlijk ook. De kip legde hier in mijn huisje nog een ei en toen heb ik hem maar laten slachten.

En vandaag, eind van de middag weer iets anders. Een van de koks roept me en zegt dat er voor mij is gekookt in opdracht van Sr. Ludovena! Ik wist van niets. Chapaties met kip. Een stukje vlees! Ik eet het hier maar weinig vlees. Wanneer ik het in de winkel zie hangen, dan hoef ik het niet meer. Maar de kippen hier worden op het centrum geslacht en direct bereid. Dat kan dus wel. En zo lief dat Sr. Ludovena hier aan dacht. Koken lukt ook altijd niet. Deze week was ik n.l. aan het kopen en toen viel de elektriciteit ineens uit. Ik kook hier elektrisch dus dan is het stop. ..wachten tot het er weer is. In dit geval ging na een half uur de generator aan, maar toen had ik al brood gegeten.

Inmiddels is het de volgende dag. Vanmorgen met de gele wagen van het centrum naar Sondu. Boodschappen doen. Tomaten, aardappelen, mais, fruit en meer. De wagen kwam langzaam vol. Ik kocht maandverband en zeep voor de meiden van de Vocational training. Vorig jaar deed ik dit ook en dat werd met enorm veel gejuich ontvangen. Ook liet Alice (house-mother) mij in alle drukte van de markt zien, waar ik schooltruien kon kopen. Voor Bossire die een twee kapotte mauwen in zijn schooltrui heeft en een nieuw jongetje kocht ik er een. En toen tussen veel stapels kleding op zoek naar een rok en T shirt voor Bogeria. Een meisje die totaal geen familie heeft. Toen ze een paar jaar oud was is ze hier in Kenia ergens 'gevonden' en is uiteindelijk hier terecht gekomen. Ik heb het daarnet uitgewassen en ook laten passen. Alle kids heel blij natuurlijk. Het is mooi om te kunnen geven. En terug op het centrum hier op het marktje ook nog 15 paar 2de hands sokken gekocht voor 1100 Ksh = 7.50 Euro. De rok en T-shirt samen 200 Ksh 1, 40 Euro. Wie doet je wat.

Ondertussen ben ik hier al weer een week. Ik vermaak me met alles uitstekend. Naast alle boodschappen en uitstapjes ben ik veel bezig met de kinderen. Wandelen over het grote terrein hier. Overal even langs en 'hallo' zeggen. Dat is genieten van alle kanten. Ondertussen wordt er veel met het speelgoed gespeeld. Van huis bracht ik playmobil poppetjes mee. Ook de domino stenen doe het goed. Het is zo leuk om te zien hoe ze met alles spelen. En opnieuw... ook de yoghurtbekers doen het heel goed. 's Morgens heeft Rachel (teacher) haar lesuurtjes. Tot 10 uur. Dan is het voldoende en is de aandacht weg. Er zijn maar een paar kinderen die echt kunnen leren. De rest heeft ernstige mentale problemen. Bij zonnig weer worden de kinderen rond 9 uur allemaal een poosje naar buiten gebracht. Voor de vitamientjes. Ze verblijven verder gedurende de dag in hun dagverblijf. Het wandelen is daarom ook goed. Ze komen dan wat meer buiten en zien iets van hun omgeving.

En dan vandaag, het is inmiddels woensdag. Vandaag ben ik met Sr. Ludovena en Jim naar Kisumu, de grote stad geweest. Om heel veel inkopen voor het centrum te doen. De afgelopen dagen ben ik elke dag naar Sondu geweest om geld te pinnen. Ik had vandaag dus aardig wat bij me. En we kochten veel...heel veel. Allereerst het zwart kunstleder voor rondom de matrassen van de kinderen. Het huidige zit er al behoorlijk lang om en is echt aan vervanging toe. De prijs viel me heel erg mee. Ook wordt het gebruikt voor het bekleden/herstellen van de kinderstoeltjes. We kochten drie grote rollen. De winkeleigenaar gaf aan mij nog te kennen van voorgaande keren. Echt leuk. Ik vroeg natuurlijk om discount/een beetje korting, wat ik prompt kreeg. Toen op pad voor lakens...naar een andere winkel. We kochten daar twee grote balen blauw katoen en twee balen roze katoen en garen waar op he centrum lakens voor de kinderen van genaaid worden. Tevens stoffen voor het maken van uniformen voor de house-mothers. Ook hier gaf de eigenaar van de winkel aan mij nog te kennen. Hij vroeg of ik elk jaar kwam om het centrum te supporten! Hij vond dat geweldig en gaf mij prompt als extra 10 dekens mee. En daarna nog naar de de wolwinkel om blauwe en rode wol voor het breien op de breimachine te kopen. De meiden op Vacational training maken hier schooltruien van. Toen was het nog niet gedaan. Sr. Ludovena had een orde geplaatst voor het kopen van medicijnen en toebehoren. Dat konden we halen. Ik sprak eerder over twee duizend euro daarvoor wat ik voor mijn vertrek naar hier via Bondo Kids naar het centrum liet storten. Maar Sr. Ludovena wil ook graag een deel van dat geld aan voedsel besteden. Prima voor mij. Als het een beetje wil gaan we volgende week nog een keer op pad om dat in de grote stad te kopen. En dit alles van de sponsorgelden. Ik kan hier zo heel veel doen met het geld. Een euro is hier wel het dubbele waard. Ik ben blij dat ik met hulp van jullie en veel sponsors zo fijn en goed heb mogen helpen. Dank je wel.... nogmaals. Ook namens Sr. Ludovena. Ze geeft aan enorm blij te zijn met alle spullen.

En wat betreft de schoenen ga ik deze week kijken of daar nu voldoende geld voor is. Dat wordt vervolgd.

Wil je nog sponsoren. Kijk dan voor het banknummer bij een van mijn vorige verhalen.

Tot zover hier. Het is een lang verhaal geworden. Maar er gebeurt hier ook zoveel en graag wil ik jullie laten delen in wat ik hier mee maak.

Heel veel groetjes van mij. Ineke