OP DE TERUGREIS.

Hoi hoi,

Toch nog maar even weer wat schrijven. Inmiddels zit ik op Kisumu Airport te wachten op mijn vlucht naar Nairobi. Gisteren vernam ik via de mail dat die 45 minuten later vertrekt. Heb dit maar niet tegen Jim en Sr. Ludovena gezegd. Ze redeneren hier toch nog altijd met Kenian time. Als het om 5 uur niet is dan wordt het 6 uur. Als ze mij om half 5 hier moeten brengen kan het zomaar half zes worden. Een keer heb ik daardoor mijn vlucht gemist. Ik ben dus vanmiddag gebracht door Jim en Sr. Ludovena met de grote wagen van het centrum. Een mooi ritje. Een beetje op tijd ook. Aangekomen in Kisumu eerst toch weer pinnen. Er is weer een grote donatie binnen gekomen. Enorm veel dank. Van dat geld zijn ze op dit moment meer covermateriaal voor de matrassen aan het kopen. Heel blij mee. Daarna wilde Sr. Ludovena nog naar de Masai marked om nog iets voor mij te kopen. Het werden twee mooie cadeautjes. Een grotere tas en een schort. Ze kocht nog een hoed voor Jim die ze zelf opzette. Dolle pret. Daarna hebben we ergens iets te drinken gekocht en toen zijn we Pamela gaan halen. Pamela is de administrator van het centrum. Ze was de hele week voor een meeting afwezig. Gelukkig heb ik haar hierdoor kort toch nog even gezien. Zij ook beetje verdrietig vanwege het afscheid. Ook nog weer een pakketje. Ik ben overladen. En toen was daar het echte afscheid. Veel knuffels en toch een beetje emotioneel. Veel hartelijkheid en ja, natuurlijk kom ik volgend jaar terug mits mijn gezondheid en allerlei andere omstandigheden dit toe laat. De intentie is er.

Vanmorgen afscheid op het centrum genomen. Van alle medewerkers en van 'mijn' kinderen. Een beetje sip, een beetje verdrietig. Vanmorgen heb ik nog met ze thee gedronken en daarna heb ik me niet veel meer laten zien. Daaraan vooraf heb ik vertelt dat ik weg ging maar de autootjes en de bal die zijn achtergelaten, de pindakaas en boter voor op het droge brood wat ze krijgen en de ananassen zal misschien het leed wat verzachten. Zal het nog wel horen.

Gisteren was er een afscheidsfeestje voor me georganiseerd. Met limonade en een kippie en vlees. Blijft een beetje lastig om dan in het middelpunt te staan. Heel veel dankbaarheid overheerst for all what you have done. Toespraakjes, veel bedankjes en cadeautjes. Het was bijzonder. Ik moest vooral mijn sponsors bedanken voor de donaties waardoor er zoveel gedaan kon woorden. Bij deze dan nog maar een keer.

Verder heb ik de afgelopen dagen nog veel met de kinderen gewandeld. Mijn spullen gepakt. Nog het een en 't ander weg gegeven en.... met de matrassen op sjouw geweest. Een voor een weg brengen naar de workshop. Het wisselen vaan de covers is in volle gang. Nu er vier rollen bij gekocht worden kunnen alle kindermatrassen gedaan worden. Ook kunnen de stoeltjes misschien een opknap beurt krijgen. Maar dat is aan Sr. Ludovena.... wat zij belangrijk vindt.

Tot zover dan echt. Mijn laatste verhaal. Toch niet. Ik kom nog een keer terug als de bestelde schoenen bezorgd zijn. Er worden foto's van gemaakt die ik dan graag wil laten zien.

Nu nog een poosje wachten tot mijn vliegtuig vertrekt.

Voor allemaal tot ziens en dank voor het lezen van al mijn verhalen.

Hart groet,

Ineke