NOG MEER BEZOEKJES.

Hallo allemaal,

En dan wil ik weer een hapje elektrische koken en is er opnieuw geen elektriciteit. Al een aantal keren is me dat overkomen. Ook overdag is het heel vaak raak. Maar soms...in de keuken koken ze ongevraagd voor me. Je doet zoveel voor de kinderen. Ze zijn blij. Wij doen iets terug. Rijst met green grams(groente) en gisteren zelfs een echte visje. Weliswaar een halve, maar de smaak was er. Te gek.

De twee grotere stoelen voor de grotere jongens zijn bijna klaar. Het zou vandaag zijn maar ook in de workshop hebben ze last van het uitvallen van de elektriciteit. Dan kunnen ze daar ook veel minder. Dat wordt dan wsl maandag. Ouid en Emmanuel kijken er naar uit.

De baskets om mee te nemen naar huis. Voor de verkoop. Ze zijn ook bijna klaar. In allerlei kleuren. Mooie manden. Ze hebben er hun best op gedaan.

Met de covers rondom de matrassen zijn ze nog niet begonnen. Het zou afgelopen week al, maar ook hier is het Kenian time. Hopelijk maandag.

En hoera....de breimachine is geleverd. Samen met Sr. Ludovena heb ik hem naar Salome gebracht. De docente die de grote meiden leert breien. Wat is ze er blij mee. Maandag gaat ze hem installeren. Het is dezelfde als die er al zijn. Dus opnieuw leren werken met iets nieuws is niet echt nodig. Ze weten het al bij deze machine. Maandag er toch maar even weer heen om te kijken.

Ik heb nog niets geschreven over de nieuwe betegeldevloeren in het dag-en nachtverblijf van de kinderen. En in de douches en toiletten. Het is zo'n grote verbetering. De kinderen kunnen vanwege de betegelde en daardoor gladdere vloer veel gemakkelijker zich over de grond verplaatsen. Een enorme vooruitgang. En daarbij is het schoner. En er is weer water nu alle kranen en douches gemaakt zijn. De verzorgsters hoeven daarom geen water meer uit de waterreservoirs te pompen. Dat scheelt heel veel zwaar werk. En dat allemaal van de sponsorgelden vanBondo Kids en dat wat er via mij gesponsord werd. Het was vorig jaar prachtig dit allemaal te kunnen verwezenlijken.

Gisteren ben ik nog een keer naar de jongens van Eunice geweest. Althans, zij kwamen naar Kisumu en ik ook. In een echt restaurant hebben we daar gelunched. De jongens krokante kip met friet.Een voltreffer.Amos en ik een hamburger met friet. Voor mij het eerste echte stukje vlees in 3 weken. Het waren mooie uurtjes. Daarna nog even een rondje door de stad gewandeld, een poosje in het park gezeten voor nog wat foto'sen toen weer naar huis. Ik wildeook nog graag een poosje met de kinderen doorbrengen. En dat werd weer wandelen over het grote Nyabondo terrein. One by one. Soms vermoeiend, maar o zo leuk en dankbaar werk.

Dan is het inmiddels al weer zondag. Ook weer een enerverende dag. Vanmorgen ben ik met Eireen, een van de verzorgsters, op pad geweest om haar dochter te bezoeken. 7 jaar geleden was Eireen zwanger . Toen ik hier was moest ze bevallen. Tot mijn grote verrassing werd het opnieuw een Ineke. Weer naar mij vernoemd. Blijft bijzonder. En deze speciale kinderen wil ik dan ook wel graag zien. En dat was vandaag. We gingen al vroeg met de piki-piki en de matattu naar ongeveer een drie kwartier verderop. Daar woont Ineke bij haar Oma. Een warme en droge streek in Kenia. Er valt nauwelijks regen. Ineke stond ons al op te wachten want ze kwam ons tegemoet lopen. En ze weet wie ik ben. Er zal wel met regelmaat over me gesproken worden. Ook hier kwam zoete thee op tafel met mandasies. Daarna natuurlijk weer cadeautjes uitdelen. Wat kleren en een spelletje voor Ineke en ook een domino spelletje met plaatjes.Gek genoeg gaat dat er altijd in. Daarna weer eten.... chapaties en weer een taai kipje. En weer met mijn handen. Ik krijg er niets van tot op heden....gelukkig. En toen weer naar huis. Ik liet nog een beetje geld achter want ook hier hebben ze het niet breed.

Vanmiddag stond er nog een ander bezoekje op het programma. Een paar uurtjes naar de vrouw en kinderen van Ponplaus. Dit gezinnetje woonde vroeger op het centrum. Nu huren ze een klein huisje hier vlakbij. Ponplaus werkt hier. Caroline probeert 2de hands T-shirts op de markt te verkopen. Lupita, het oudste meisje kwam vroeger veel bij mij in mijn huisje spelen. Tijdens mijn aanwezigheid hier werd6 jaar geleden een jongetje geboren en dit jaar weer een jongetje, nu 10 maanden. Een mooi gezinnetje met mooie kids. Maar ook hier hebben ze het niet breed. Ik kan het merken aan het eten. Geen kippie maar een bakje rijst. Voor mij ook helemaal goed. Ook hier vielen de cadeautjes weer enorm in de smaak. 2de hands spullen he, van de kringloop!Het is hier echt als nieuw, een autootje, een spelletje, een pennenetui, kleertjes.Ze zijn er zo blij mee. Ook hier nog een biljetje extra gegeven om voedsel voor te kopen. Wij hebben het zo breed, hier moeten ze elke shilling omkeren. Het is zo mooi om te mogen en kunnen delen en helpen.

En toen weer naar huis...naar 'mijn' kinderen. Ik werd met gejuich ontvangen. En er lag al een plannetje klaar. De ballonnen!? Dat werd weer een vrolijk opblaasuurtje.

En zo blijft er steeds zo heel veel te te doen. Nog een paar dagen hier. De tijd vliegt. Ik zal ze allen hier heel erg missen. Nog even niet aan denken.

Veel groetjes van mij,

Ineke Atieno Mazungu Mama Rop