DE LAATSTE DAGEN

Hoi allemaal,

Mijn laatste dagen hier vangen aan. Vrijdag hoop ik weer naar huis te vertrekken om daarna op zaterdag weer voet op Nederlandse bodem te zetten. Ik had weer een geweldige verblijf hier. Met heel veel liefde en hartelijkheid omringt worden voelt zo bijzonder. En wat heb ik hier heel veel mogen en kunnen doen. Dit met behulp van allen die doneerden voor dit prachtig complex/centrum Nyabondo in Kenia. Voor schoenen, medicijnen, voedsel, een breimachine, stoelen voor de grote jongens, stoffen voor lakens, covers voor de matrassen, breigaren, yoghurt, fruit en meer.Namens Sr. Ludovena, alle medewerkers en mijzelf....van uit de grond van ons hart: DANK JE WEL VOOR ALLES WAT GEDAAN KON WORDEN.

Inmiddels zijn er nog weer aantal sponsorbedragen binnen gekomen. Enorm bedankt daarvoor...opnieuw. Daarom ga ik vandaag voor de laatste keer op pad om uit te geven. Alice, een van de verzorgsters gaat met me mee. Een leuke dame, gezellig met haar op pad. Nu met de gele wagen van het centrum naar Sondu om bonen, mais en wsl meer te kopen. Naar de grote groente, fruit en warenmarkt. Veel mensen proberen daar een beetje geld te verdienen. Een drukte van belang. het echte Keniaanse leven. Het blijft bijzonder om daar gewoon tussen te mogen lopen. Ook wil ik vandaag, zoals andere jaren weer worstjes met tomatensaus voor de kinderen gaan kopen. Jaren geleden moest ik daarvoor nog naar de grote stad. Nu is het dichter bij te koop. De kinderen hier krijgen weinig vlees. Dus is dat een welkome verrassing. Vanmiddag staat dit op het programma.

En dan is het mijn koffer pakken die nu vooral vol zal zijn met zeepstenen beeldjes en baskets. Ik kwam met twee koffers en ga met een terug. Mijn kleren, schoenen en meer laar ik hier achter voor een volgende keer. Ik heb hier een metalen kist met slot waar alles in gaat. Dat is wel zo makkelijk en scheelt veel heen en weer gesjouw.

Inmiddels zijn de drie grote stoelen voor de grote jongens echt klaar. Ze zijn er trots op. Het had wat voeten in de aarde maar de medewerkers van de workshop zijn nu ook begonnen met het wisselen van de covers rondom de matrassen.Alles duurt hier allemaal wat langer en het tempo ligt gewoon veel lager. En meerdere zaken tegelijk doen is ook niet van hier. Maar ze zijn begonnen en daar ben ik blij mee.

En dan zal er voor mij nog een feestje georganiseerd worden. Donderdagavond met alle medewerkers samen eten. Daaraan vooraf zal ik die dag allen nog blij maken met een pen, een Kruitvat tasje en een stukje zeep. Zal ook in goede aarde vallen, denk ik.

En tussen alle bedrijven door. Spelen en wandelen met de kinderen waarvoor ik hier ben/was. Hen verwennen met fruit, yoghurt, speelgoed en meer. De meervoudig beperkte kinderen die zo heel veel in hun leven moeten missen. Het was fijn om er weer een poosje voor hen te mogen zijn. Hen blij te zien en dankbaar voor alles wat er was. Ik heb hier nog een paar autootjes liggen waar ik ze nog mee ga verrassen en dan zijn alle spullen uitgedeeld. Een extra koffer vol met tweede hands spullen en alles is weg gegeven en krijgt hier in Kenia een tweede leven. De koffer die ik achter laat gaat naar een wat grotere jongen van de Vocational training. Hij heeft vrijwel niets eigens en zal er erg blij mee zijn.

Tot slot. Dank je wel allemaal die mijn verhalen lazen. Het is mooi om te schrijven. Ik doe het graag. Ik doe het in eerste instantie voor de sponsors zodat zij kunnen lezen waar hun geld aan uitgegeven wordt. Maar ook voor alle geïnteresseerden en ook voor mezelf. Om weer terug te kunnen halen wat ik hier allemaal mee maakte. Later laat ik hier dan een boekwerk van maken. Er kwamen veel reacties op mijn verhalen. Het deed goed te lezen hoe mensen mee leefden. Ook dank je wel daarvoor.

Heel veel groetjes van mij.

Ineke Atieno.