WEER EEN DAG MET EEN GOUDEN RANDJE.

Dag allemaal,

Vanmorgen dacht ik nog .... misschien wordt het een rustig dagje! Beetje wandelen en de kinderen vermaken met het speelgoed. Maar daar had ik me op verkeken. Er gebeurde veel. Teacher Rachel begon, zoals elke morgen, de dag bij de kinderen met zingen en een Bijbelverhaal. Ze doet dat helemaal geweldig. Ik zit ook achter in de klas met aandacht te luisteren. Het is zo mooi te zien hoe ze de kinderen er in betrekt en ze ook vol aandacht zijn. Ook zie ik dat de kinderen de nieuwe gekleurde sokken aan hebben...mooi mooi.

Daarna zaten we een poosje buiten want het was weer prachtig weer. En toen ineens riep iemand. Joshua Ouid is back. Ouid is terug. Mijn grote vriend. Een ernstig gehandicapt jochie die ik al van jongs af aan ken.Zijn vader had hem al eerder moeten terug brengen. Het is in Kenia zo dat de kinderen 3 maand naar school gaan en dan zijn ze een maand vrij. Dat geldt ook voor hier. Dus eigenlijk had Ouid ergens begin september al terug moeten zijn. Toen ik hier terug was, was het voor mij dan ook een teleurstelling dat hij er niet was. Ik sprak er met Sr. Ludovena over en het blijkt dat de kosten van vervoer wel eens een probleem kunnen zijn. En ook de kosten van de pampers die eigenlijk door de ouders meegenomen moeten worden. Maar de vader heeft daar nauwelijks geld voor. Gisteren gaf ik Sr. Ludovena daarom wat geld voor het vervoer en prompt was hij hier vanmorgen. Ze hebben wsl weer zijn vader gebeld. Het was te gek hem terug te zien. De tranen sprongen me in de ogen toen ik hem begroette. Geen enkele verlegenheid .Alleen maar enthousiasme. Hij wist precies wie ik was. Ouid kan niet praten, kan niet lopen en kan moeilijk slikken. Hij verplaatst zich al kruipend over de grond. Daardoor is hij behoorlijk sterk geworden. Toch is het een blije jongen maar ook een beetje een disturbing boy. Hij mag graag een ander dwars zitten. Maar hij is weer terug en ik vind het te gek.

Rond het middaguur ben ik met Alice van de verzorging naar de markt in Sondu geweest. Samen achter op een piki-piki. {motor} Boodschappen doen. Alice kocht allerlei groenten voor het centrum. Ik kocht spullen voor de kapsalon op de Vocational training. Een handje vol meiden leren daar de haren mooi maken. Verder voor Dolphine, het meisje waar ik ook een setje kleding voor kocht, schoenen. En toen nog grote ananassen en bananen om te trakteren. Vanmiddag hebben we ze schoongemaakt en alles gedeeld en gelijk opgegeten. De kinderen waren even stil en genoten van iets wat ze niet vaak krijgen. Heerlijke zoete ananassen en mooie kleine banaantjes, veel lekkerder dan bij ons. Wat was het druk op die markt. Overal zaten mensen op de grond hun waren te verkopen. Groenten, kleren, schoenen, fruit en allerlei ander spul ligt gewoon op een kleed op de grond. Soms op een gammele tafel. Allen proberen een graantje me te pikken. Soms roepend en schreeuwend en een klein beetje opdringerig. Het is niet uit te leggen hoe dat is maar zo bijzonder om hier gewoon deel van te mogen zijn. Ik word nogal eens vriendelijk achterna geroepen met Mazungu, how are you? ( blanke). En of ik ook wat wil kopen?! Maar ach, dat deert mij niet. Ik ben er ook een beetje immuun voor geworden denk ik.

Toen nog een paar wandelingen over het centrum. Als eerste met Ouid. En van dat wandelen wist hij nog precies. Toen nog een poosje bij de meiden van de Vocational training gezeten en wat gekletst. En weer terug naar de kinderen waar ik een bordje bruine bonen met mais kreeg. Ons avondeten voor die dag. In de avond nog even met een paar mensen uno-en. Een kaartspelletje wat vol enthousiasme gespeeld wordt. En toen ... douchen. Ja zeker, die doet het gelukkig weer na een week wassen vanuit een bakje water. En gek genoeg raak je daar ook aan gewend en voelt het bijna als luxe wanneer je de kraan open doet en er komt gewoon water uit.

Vandaag heb ik maandverband en een stukje zeep uitgedeeld aan de grote meiden van de training. Ze waren er zeer gelukkig mee. Dat spul is hier duur en moet zelf aangeschaft worden. Toen met hen zitten kleuren en vanmiddag ballonnen uitgedeeld en hier mee gespeeld. Dat dan weer met 'mijn' kinderen. ook waren ze druk in de weer met de plaatjes boeken met dieren die ik meebracht. Gewoon kijken en kijken en kijken en elkaar de boel weer afpakken. Een mooie dag, een drukke dag maar o zo waardevol.

En dan de schoenen. De schoenen voor de kinderen en volwassenen met orthopedische problemen. Het geld is er nu en inmiddels is het via Bondo Kids overgemaakt naar hier. Maandag kunnen ze de order plaatsen bij de Bata fabriek in Nairobi. Er zullen ruim 200 paar schoenen in allerlei maten besteld worden. Ik ben zo blij dat ik ook dit mag doen. En dat het gelukt is. Ze kunnen nu gewoon weer verder. 'Mijn' kinderen krijgen weer schoenen en een deel wordt verstrekt aan mensen met orthopedische problematiek. Naar draagkracht wordt hier een bijdrage voor gegeven. Allen die sponsorden .....enorm bedank. Ik weet niet of het bezorgen naar hier nog mee maak. Maar er zullen in ieder geval foto's van gemaakt worden.

Morgen ga ik naar Kisumu. Merchie en Ineke Akoth, een van mijn naamgenootjes bezoeken. Ik ben heel erg benieuwd of ze nog net zo aanhankelijk is als vorig jaar. We zullen zien.

Allemaal veel groetjes en natuurlijk dank je wel voor alle reacties.

Ineke