BEZOEKJES EN RENOVATIE

Hallo allemaal,

Afgelopen week ging ik een poosje bij Caroline en haar kinderen Leon en Lupita op bezoek. Caroline is de vrouw van Ponplaus die hier op het centrum werkt. Vroeger woonden ze hier op het centrum in een piepklein huisje. Nu even buiten het centrum in een huurwoninkje. Lupita was in die tijd klein en kwam vaak bij mij of in mijn huisje spelen of kleuren. Leon werd geboren toen ik hier was. Niet lang daarna verhuisden ze. Nu gaan ze alweer naar de lagere school in de buurt. Het is leuk ze nog een beetje te volgen en hun ouders een beetje te kunnen helpen. En Lupita de oudste kende me nog. Het waren mooie uurtjes. Natuurlijk had ik wat cadeautjes mee genomen gekocht in de kringloopwinkel bij ons. Voor de kinderen wat spelletjes en een jasje. Voor Caroline een etui en sjaal. Voor Ponplaus een overhemd. Blij .. blij. De etui werd gelijk ingewijd voor de telefoon. Begin dit jaar verloren ze na de geboorte hun derde kindje. Nu is Caroline opnieuw zwanger. Wel bewust zo lijkt, maar toch wel heel snel na een moeilijke bevalling. Eind december uitgeteld. Misschien een Christmas baby!? Gisteren sprak ik Ponplaus even. De kinderen waren niet uit hun nieuw gekregen jasjes weg te slaan.

En gisteren was ik bij Evalien en Collin en hun twee kinderen Jeff en Lavinia-Ineke. Evalien was lang geleden housemother/caretaker op het centrum Nyabondo. Wij hadden in die tijd een goed contact. Nu werk ze op St. Marten de lagere school voor kinderen met beperkingen verwant aan het Nyabondo Centre. Ook daar is het contact altijd gebleven mede omdat ze hun oudste kind naar mij vernoemd hebben. Ze wonen hier niet heel ver vandaan. Half uurtje lopen. Ze stonden me al op te wachten. Ook hier spulletjes uitgedeeld en een paar foto's gemaakt. En wat gegeten natuurlijk want je gaat nooit met een lege maag naar huis. Het is mooi mensen in hun thuissituatie te ontmoeten. Lavinia-Ineke wordt al een hele dame en is nu 10 jaar. Zo verlegen en huilerig dat ze toen was, nog geen jaar oud, zo aanhankelijk is ze nu. Zo lief. Weer... opnieuw mooie uurtjes.

Maandag zijn ze/we begonnen met de renovatie van de meisjesslaapruimte en de toiletten en douches daarachter. Al heel vroeg begonnen de mannen oude troep uit de toiletten te breken. Tegelijkertijd werden de nieuw geschilderde bedden naar de jongensslaapzaal gebracht. Daar moesten de opgeslagen matrassen weer in en vervolgens kon begonnen worden met het leeghalen van de meisjesslaapkamer. Met vereende krachten waren we om 8 uur al druk heen en weer aan het lopen om die helemaal leeg te halen inclusief de bedden. En de caretakers aan het opruimen, althans die houden ook van verzamelen. Van Sr. Ludovena kregen ze te horen dat ze echt moesten gaan opruimen. Maar toch mag er weinig weggegooid worden, ook al lijkt het nergens meer naar. En ze waren druk met het opmaken van de bedden in de jongensslaapkamer en met alles weer een beetje op zijn plek te krijgen. Ondertussen ging Alice (caretaker) met de meisjes nu tijdelijk verhuizen. Een beetje behelpen met de ruimte, maar dat is niet anders. Er komt iets moois voor terug. Hetzelfde project zoals eerder beschreven is dus opnieuw begonnen.

Wat bracht ik hier veel spulletjes mee naar toe. Sjaals, etuis, kettingen, armbanden, kinderkleren, overhemden, speelgoed en meer. Alles in twee koffers waarvan ik een hier achter laat. Het meeste uit kringloopwinkels. Voor weinig gekocht. In het begin van mijn verblijf hier dacht ik: "Veel te veel". maar ik ben vrijwel alles kwijt. Weggegeven aan alle vrienden en bekenden hier en de gezinnetjes die ik weer mocht en nog mag bezoeken. Allen waren zo heel blij met alles. Ook hier kunnen wij een enorm voorbeeld aan nemen. De dankbaarheid is bijzonder om te zien. De etuis worden gebruikt voor telefoons en de sjaals voor als het hier koud is en dat is 20 graden C. Memorie kaarten zijn enorm in trek bij de kinderen, ook die van de medewerkers. Plaatjes kijken vooral en tweetallen bij elkaar zoeken. Een grote zak vol pennen bracht ik mee. Mensen zijn hier dol op een pen. Ik heb pakketjes gemaakt voor alle medewerkers hier, een pen, een stuk zeep en een keyhanger of nylon tasje. Daags voor mijn vertrek dus voor ieder een blijk van waardering. De pennen kreeg ik via een oproep in een weggeefhoek van Facebook en dat waren er heel veel. Voor de grote meiden van de training wil ik nog een klein pakketje maken met daarin een pakje maandverband en een stukje zeep. Denk dat ze daar wel blij mee zullen zijn. Coby, dank voor je idee. De extra koffer heb ik inmiddels ook weggeven. Daar heeft Dolphin Mukeria haar weinige kleren en in gedaan. Het meisje waarvoor ik wat kleren kocht en die nu mijn rokken draagt. Ze had alleen maar een oude kartonnen doos voor haar spullen. Goed terecht gekomen dus. Mijn huisje hier wordt dus inmiddels leger. Ik zal met weinig weer terug komen want ik ben ook van plan hier weer kleren achter te laten. Ik heb hier een grote metalen kist met mijn naam er op een een hangslotje. Daar kan dus alles in wat ik hier achter laat.

En dan over naar huis gaan! Ik zit inmiddels in mijn derde week. De tijd gaat snel, veel te snel. Nog maar niet te veel aan denken. Het gaat mij goed en het voelt zo heel goed hier weer een poos te zijn. "Welkom Thuis": zei Sr. Ludovena een aantal keren.

Tot zover maar eerst.

Veel groetjes Ineke Atieno.