ALS LAATSTE.......

Hoi hoi,

En weer hebben groepen foute mannen vannacht geprobeerd het dorp Sondu aan te vallen. Ze bekogelden auto's met stenen maar kwamen niet verder dan de weg zo begreep ik. Ze werden tegen gehouden door politie. Heel jammer allemaal. Daarom vanmorgen voor het laatst even met Jim in de auto in Sondu geweest. Jammer dat ik daar nu even niet meer gewoon rond kan lopen. Het is niet anders.

De schooltruien worden voor het eerst vandaag gedragen door de kinderen. Schooltruien met hun namen op de voorzijde gestikt. Het lijkt mooi. De oude waren oud en al voor corona gekocht door mijzelf en twee stagiaires hier. Nu werden ze te klein en aan alle kanten waren ze kapot.

De meisjes slaapkamer en de badkamers en toiletten daar achter zijn klaar. Eindelijk. Het heeft langer geduurd vanwege de oorlog in Sondu, maar ook omdat er meer opgeknapt moest worden. Rest nog het schoonmaken en inrichten. Nog een groot karwei voor de caretakers. Straks vraag ik aan de terreinmannen of ze hen willen helpen met het opruimen van achter gelaten rommel. Zal vast lukken. En dan doen alle kranen het weer in de douches, kunnen de lage toiletten weer doorgetrokken worden, zijn alle kapotte tegels aan de wanden vervangen, zijn de plafonds gesausd , zijn alle deuren geschilderd en ligt er een prachtig vloer. Allen zijn er enorm blij mee. En ik niet in het minst. En enorm trots dat dit allemaal mede dankzij heel veel (statiegeldflessen) sponsors, Jim en Sr. Ludovena is verwezenlijkt.

Gisteren was het hier een feestdag. Een vrije dag dus. Daarom al de kinderen en jonge meiden getrakteerd op een soort chips, maar dan zoet. Het werd overal van harte welkom geheten en is met smaak op gegeten.

Vandaag begonnen met inpakken. Ik neem niet zo heel veel mee naar huis. laat hier veel achter, ook kleren. Ik heb hier een grote metalen kist waar het allemaal in kan.

De afgelopen weken heb ik kleine pakketjes gemaakt, een afscheidscadeautje met daarin een stukje zeep, een nylon tasje of keyhanger en een pen. Ruim 60 stuks. Dit vanmorgen aan alle medewerkers van hier uitgedeeld. Ik kreeg hulp van Jerrian, die ik ken van de tijd toen ze hier als kind opgenomen was. Zij heeft het geluk gehad een goede studie te kunnen volgen en werkt hier nu op het centrum. Jerrian kent de namen van alle dokters en medische staf. Ik niet allemaal. Vandaar haar hulp. Eerder had ik al een lijst gevraagd van alle medewerkers hier, wat mij zeer goed van pas kwam. Vorig jaar had ik te weinig pennen meegenomen. Nu iets beter voorbereid. Ik kreeg via een oproep op een weggeefhoek heel veel pennen. Ik bracht er iets van honderd mee naar hier en ben ze allemaal kwijt. En thuis liggen er nog veel te wachten voor een volgende keer. Men houdt hier van pennen.

En dan de laatste dag. Een beetje weemoedig loop ik rond. Stiekem al vast een beetje afscheid nemen van het centrum. Alle plekjes doe ik even aan. Ook de tuin waar somawiki (soort groente)en spinazie wordt verbouwd. Ik zie een aantal bananen bomen. Het lijkt alsof er net mais gerooid is. Het stukje grond is niet enorm groot maar toch...het helpt de kosten voor voedsel te drukken. Dan bemoei ik me nog even met het terugbrengen van de bedden. Er zijn een paar sterke mannen nodig. Het inrichten van de meisjesslaapkamer kan beginnen. Zelf help ik in de loop van de dag ook nog even met het opmaken van de bedden. Ondertussen met alle kinderen nog een keer rondgelopen. Vooreerst...voor het laatst. Rond breaktime drinkt ik met alle medewerkers thee met brood. Ter afscheid met een paar leuke cadeautjes en wat bedankjes. For all what you have done to the centre. Bijzonder leuk. In de middag trackeer ik de kinderen voor het laatste.... .nu op een flinke mooie banaan. Die gaat er in als koek. Mooi om te zien he lekker ze dat vinden. 25 grote bananen voor 250 Ksh = 1,60 Euro. Niet te geloven he. En dan voor de caretakers nog een laatste cadeau. Toiletborstels en een stoffer en blik. Heel klein maar zo bijzonder en natuurlijk blij. Zo gaat de dag verder als een gewone dag maar ook als een bijzondere dag. En dan nog even naar Sali, mijn vriendinnetje op St. Anna Primary school. Ze sluit haar school af en gaat het volgend jaar naar de middelbare school. Waar dat zal zijn is nog niet bekend. De overheid heeft ook hier een vinger in de pap en wijst een school toe afhankelijk van de resultaten van de examens. In de avond ben ik nog even bij Pamela en Rachel. Samen gegeten en fijn bij elkaar zijn. Beide dames ken ik ook al vanaf mijn 1ste keer in Nyabondo. Pamela is administrator en Rachel de schooljuf. En toen was de dag voorbij.

Inmiddels is het vrijdagmiddag en zit ik op Kisumu Airport dit te schrijven en te wachten tot mijn binnenlandse vlucht naar Nairobi vertrekt. Rond middernacht vertrek ik met KLM naar Schiphol. Beide instapkaarten zijn in mijn bezit. De koffer is door gelabeld naar Schiphol. Heb ik geen omkijken meer na. Mooi dat het allemaal voorspoedig verloopt.

Jim en Sr. Ludovena brachten me naar de airport. Het afscheid was hartelijk. Samen deden we al veel voor het centrum en voor Eunice house. Dat schept toch een band. Nu zijn ze vertrokken op weg naar Kisumu waar ze nog eens een 20 tal dezelfde stoelen als eerder voor het centrum gaan kopen. Dit ook van het sponsor geld. Ik heb er al een paar keer op gezeten. Ze zitten fijn. Sr. Ludovena wil ze gaan gebruiken in haar kantoor en in de medische ruimten. De oude plastic stoelen die aan alle kanten stuk zijn gaat ze verbranden, zegt ze.

Vanmorgen nam ik afscheid van alle bekenden en van 'mijn' kinderen. Ook al wil je het niet...het moet toch. Er is een tijd van komen en gaan. Voor de kinderen was het vooral verdrietig en ik moest ook soms een traantje wegpinken en af en toe diep zuchten.

Dan is het nu vooral wachten. Straks in Nairobi nog wat eten, mijn boek uit lezen en wat rondwandelen. Dit is het laatste verhaal. Jullie hebben genoten volgens mij. Het was mooi weer over mijn belevenissen te schrijven. Allereerst voor mijzelf, maar ook voor de (statiegeldflessen) sponsors en voor andere belangstellenden. Ik had weer een geweldige tijd. Ieder was hartelijk en lief. Niets was te veel. Ik mocht heel veel verwezenlijken en ik kan alleen maar zeggen dat ik geweldig dankbaar ben dat dit elke keer weer lukte. De dankbaarheid van Sr. Ludovena is groot vooral als het gaat om de renovatie van de meisjes en jongensslaapkamers, de badruimten en de toiletten daar achter. Alles werkt. De kranen lopen en de toiletten kunnen doorgetrokken. Wat een zegen voor hen. Met heel veel dank aan Jim.

Tot zover. Dank voor het lezen en tot ziens ergens in Almelo en omgeving. En.....ik blijf natuurlijk statiegeldflessen inzamelen voor het prachtig centrum "Nyabondo, centre for persons with sisabilities" waarvoor het zo nodig is.

Veel groetjes van mij,

Ineke Atieno, Mazungu Mama Rop.