VOOR DE LAATSTE KEER.

Hallo allemaal,

Vandaag (donderdag) is het een feestdag hier. Ter ere waarvan is me een beetje ontgaan. Maar vandaag is er daarom minder personeel op het centrum. Daarom heb ik gisteren mijn pennen uitgedeeld. Ik had er rond 50 bij me maar ze zijn allemaal op. En dan had ik nog niets voor de dokters en verpleegkundigen hier. Nu zie ik die mensen ook niet zo heel veel en ken hun namen op een enkeling na ook niet. Maar de volgende keer dus nog meer meenemen. Of misschien keyhangers! Ik hoop dat er ergens een bedrijf of iemand is die ze wil doneren. Een klein cadeautjes maar wat waren ze er blij mee. Misschien ook het idee dat er aan hun gedacht werd.

Gisteren kwam Risper op bezoek om mij te zien. Risper is een oudere house-mother die afgelopen jaar met pensioen is gegaan. Heel leuk om ook haar even weer te zien. Ik ken haar vanaf mijn 1ste keer hier. Jammer genoeg spreekt ze niet zo goed Engels. Maar een paar woorden, maar met handen uitbeelden lukt ook heel veel. Ze bracht een paar sinasappels voor me mee. Zo lief. Gelukkig had ik nog een kettinkje en een klein knipje. Nu ben ik alles kwijt wat ik mee naar hier bracht om cadeau te genen. We dronken samen limonade en toen ging ze weer.

Vandaag dus een feestdag. De vlag gaat in top. Wandelen met de kinderen en spelen met de kinderen. Sr. Ludovena kwam net binnen. Ze willen mijn vertrek nog met en extra 'iets vieren'.Vanmiddag rond drie uur!. Maar er zijn dus niet zoveel personeelsleden. Vandaar in het klein met hen die er zijn.... bij de kids. We zullen zien. Verrassend.

En dan mijn laatste volle dag...met verrassingen. Vanmorgen stond Sr. Ludovena dus al vroeg aan de deur. Er waren verrassingen op tilt. Bij het middagmaal zou voor een keer kip geserveerd worden. Dat gebeurt weinig. Als verrassing vanwege de feestdag, maar ook vanwege mijn vertrek morgen als dank voor al het goede. En dit was echt lekker en de kinderen kregen een behoorlijk stukje. Tijdens de lunch bij de kinderen kwam Sister aanzetten met een doos vol biscuitjes om vanmiddag uit te delen. En toen kwam ze nog een keer, nu samen met Pamela met een cadeau als dank voor alles wat ik hier deed. De kinderen vermaken maar ook de financiële hulp. Ze hebben er hier heel veel mee kunnen doen. Zo is er voedsel en medicijnen gekocht. Heel veel pampers. Veel leerspullen voor de training en materialen om schoolkleding te naaien. Ik kan er alleen maar heel blij mee zijn. Vanuit mijn hart kan ik zeggen dat ik zo dankbaar ben dat ik dit heb mogen doen en dat velen me hierbij geholpen hebben. En vanuit hun hart zeiden zij opnieuw: "Ineke we are so grateful for all what you did to us. Thank you so much". Het ontroerde me. Na het opruimen kwam al het speelgoed weer tevoorschijn en opnieuw de yoghurtbekers. Die zullen totdat ze versleten zijn gebruikt worden. Ik laat hier alles achter zodat ze er mee kunnen spelen tot ik terug ben. Dan zal er misschien wel een nieuwe lading spullen mee naar hier gebracht worden. Vanmorgen heb ik al met alle kinderen nog een keer het grote terrein over gelopen. Voor de laatste keer. Zo dankbaar werk.En na het spelen nog een verrassing. Worstjes met saus voor alle kinderen bij de avondmaaltijd en ook voor de jongelui van de training. Toen nog een poosje helpen met eten geven en kinderen naar bed brengen. Daarna nog even tijd voor een spelletjeUNO met Edwin en de boys en nu zit ik te typen. De elektriciteit is voor de derde avond achter elkaar uitgevallen, maar de generator is gelukkig een poosje aan. Gisteren stond ik me te douchen toen het uitviel. Niet prettig als het dan pikkedonker is.

Nu morgenvroeg nog. Nog even een poosje naar de kinderen, overal afscheid nemen en mijn laatste spulletjes die ik kwijt wil weg geven. Er is altijd wel iemand die iets wil hebben. Dan de koffer dicht. We zullen zien hoe het morgen gaat. Jim brengt me naar het vliegveld in Kisumu voor een binnenlandse vlucht naar Nairobi. Om 12 uur zal ik hier vertrekken.

En dan is het morgenvroeg/middag....vandaag dus.......een beetje vreemd, onwerkelijk and sad. Ik zit nu op het vliegveld van Kisumu dit te schrijven. Straks vertrek ik met een binnenlandse vlucht naar Nairobi en vandaar met de nachtvlucht naar Amsterdam. Nog een lange reis maar het zal ook snel gaan.

Vanmorgen was het vooral afscheid nemen van iedereen. Het doet me heel veel hier weer te moeten vertrekken. Een bijzonder leven hier waar ik aan gewend raak en waar ik me prettig voel. Het was vanmorgen nog even genieten van de kinderen. Ze weten dat ik vertrek en 8 uur ga vliegen om in Holland te komen. Voor hen ook verdrietig want er was vaak iemand die veel plezier met ze maakte. Nu maar hopen dat de house-mothers ook met regelmaat het achter gebleven speelgoed gaan uit delen. De rit naar hier was nog even stressen voor mij. We zouden om 12 uur uit Nyabondo vertrekken maar dat werd half 1. Jim moest ineens nog van alles doen en ik maar wachten. Te weten dt ik door hem een keer te laat kwam en daardoor mijn vlucht miste. Gelukkig ging er die avond nog een vlucht naar Nairobi maar ik had geen geld meer. Ondertussen had ik Sr. al gevraagd terug te komen. Zij hielp mij toen met de andere vlucht. Jim vertelde later dat hij dacht dat ik nooit naar Nyabondo terug zou gaan. Maar ik ben hier nu gelukkig op tijd en kan dit verhaal afmaken.

Lieve mensen dit was het voor eerst. Heel erg veel dank voor het lezen en voor jullie reacties. Het is fijn om die te krijgen. Tot ziens of tot horens.

En ik blijf me inzetten voor dit centrum. Statiegeldflessen inzamelen en meer. Het is hier zo welkom. Vanmorgen bedankte Peres van de training mij ook voor alle spullen die ik kocht voor haar werkplek waar jongelui een vak geleerd wordt. Daar doe ik het dan voor.

Lieve groet van mij. Nog 1x....Ineke Atieno Rop Mazungu Mama. De namen die de kinderen mij de vorige keer al gaven en nu weer.