RIJST, BONEN, MAIS EN MEER.....

RIJST, BONEN, MAIS EN MEER.

Weer een prachtige dag. Vandaag zijn we dan eindelijk samen op pad geweest. Margareth en ik, samen achterop de pipi-piki naar Sondu, genietend over de mooie geasfalteerde weg naar beneden. Met veel geld op zak. Op weg naar de winkels en marktkramen waar etenswaren te koop zijn. Ik begon vandaag met het aan mij gedoneerde geld voor voedsel voor het centrum Nyabondo uit te geven. Vorig week was Sr. Ludovena naar Kisumu geweest om het geld op te nemen. Vanmorgen kreeg ik van haar een groot pak bankbiljetten en een briefje met wat er allemaal gekocht moest worden. Margareth wist de weg. Helemaal prima. Ik liet me gewoon leiden. We kwamen in Sondo waar het marktdag was. Prachtig, heel veel mensen onderweg en heel veel handel. De markt, niets ligt op tafels, alles gewoon op plastic kleden op de grond. De verkopers er om heen. Allen dicht bij elkaar. Handelaren met veel waren anderen met weinig. Iedereen lijkt elkaar te kennen. Wij doorkruizen de markt en ik geniet van alles om me heen. Opnieuw loop ik hier als enigste blanke in het rond. Zo bijzonder. Ik voel me dan zo bevoorrecht dat ik hier telkens weer mag rondlopen zonder enig probleem. Soms hoor ik weer "mazungu" maar dat kan niet deren. En dan houdt Margareth stil. We zijn waar me moeten zijn. Op de plek waar bonen en vingermillet (een soort graan) verkocht wordt. We kopen grote balen van beide die eerst met een grote tin vol geschept worden. Tin voor tin tellen tot het aantal van dertig bereikt is en de zak vol is. Mooi om te zien en ik deed natuurlijk even mee. "Ineke" roept Margareth, 10.000 Ksh! En mijn geldbuidel met bankbiltetten ging open. Toen naar een volgende plek waar we mais kochten. Opnieuw 2 grote balen vol en nog een zak bonen. Alles ging weer op dezelfde manier daarbij ook nog onderhandelen over de prijs. Volgens mij leek ze goed te onderhandelen. Ik kon er niets van verstaan , alles ging in Luo. En opnieuw, ja ik had het geld, ik mocht betalen. We waren toen dicht bij de supermarkt waar ik nog een paar pakken pampers kocht en een paar dingen voor me zelf. We zouden gehaald worden dus moest ik ook even daar gebruik van maken. Dat scheelde heel wat gesjouw met zware pakken melk b.v. Daarna liepen we langs alle marktkramen weer verder om materialen te kopen waar ze hier op het centrum manden van vlechten. En nog een stukje verder om bananen te kopen en ananassen voor de kinderen. 7 ananassen voor 6 Euro. Wie doet je wat! En ondertussen bleef het om ons heen krioelen van mensen. Prachten om hier zo samen zijn. Na alle inkopen zouden we met de wagen van het centrum gehaald worden. Dat was dus even wachten. Terug op het centrum alles uitlaten. Precies op tijd want de regenbuien gingen weer vallen. Ondertussen had ik behoorlijke trek gekregen. Eerst maar effe wat eten en drinken en toen met de ananassen naar de kinderen. Ik werd weer met veel geroep welkom geheten. En natuurlijk hadden ze zin aan pineapples. De teacher en de house-mother hielpen ijverig mee ze schoon te maken en alles te verdelen over de borden. Iedereen was even stil en ze genoten, die lieve kids van mij. Heerlijk om te zien dat ze zo blij kunnen zijn met iets gezonds. Daarna weer alles opruimen. En toen was het weer spelen. Alle toys kwamen weer op tafel. Vaak is het bij de mentaal ernstig beperkte kinderen geen echt spelen maar alles in elkaar leggen en op de grond gooien waarna ik het weer op pak. Maar ze doen wat en ze zijn actief. En de yoghurt bekers kwamen ook weer van pas. Stapelen tot een grote hoge toren en dan weer omgooien. Wat een schik en plezier. Wat mooi om allemaal mee te maken en te zien hoe blij deze kinderen dan zijn. Wat zal ik ze missen als ik weer terug moet.

Maar we/ze hebben dus een begin gemaakt met uitgeven van het naar mij en Bondo Kids gedoneerde geld voor voedsel en medicijnen. Ik ben zo blij dat ik dit hier kan en mag doen. Ze een stukje voort helpen in deze ook voor dit prachtig centrum en dit land moeilijke tijden. Ik wil hier dan ook iedereen mede namens Sr. Ludovena van het centrum bedanken voor alle donaties aan dit centrum gegeven. "We are very greatfull: : zei Sr. Ludovena. Thank you very very much.

En gisteren was ik opnieuw in Kisumu. Ik vertrok al vroeg. Rond half 8 zat ik al achter op de piki-piki naar Sondu en daarna verder in de matattu. De reis verliep dit keer snel en voorspoedig en ik was er rond 9 uur. Heerlijk, de hele morgen voor me. Na de reis eerst achter op een fietstaxi naar de oude Barclaisbank. Geld pinnen voor mezelf en het centrum. Dat was nog wel even spannend want in Sondu lukte dat niet. Maar heel gelukkig hier ging het voorspoedig.Geld en pasje in een mapje om mijn middel onder mijn kleren en toen op weg naar een kopje cappuccino. Koffie drink ik hier bijna niet. Alle Kenianen drinken thee met melk en vooral veel suiker. Soms drink ik mee, soms krijg ik plain tea en anders drink ik water. De cappuccino ging er dus wel in.Als ik nog veel moet ondernemen heb ik geen rust om lang te zitten dus al snel vervolgde ik mijn weg. Op weg naar de/een wolwinkel waar ik langer geleden meerdere keren met Sr. Ludovena was om wol voor het centrum te kopen. Ook nu was dit mijn doel. Rode en blauwe wol om schooltruien van te breien met de breimachines die staan bij de beroepsopleiding hier op het centrum. De eigenaar van de wolwinkel kende me nog. Welkom, welkom. Ook weer zo bijzonder. Daarna heb ik me de weg laten wijzen naar een winkel waar kraaltjes te koop zijn. Ook weer voor de vocational training op het centrum. De leerlingen leren daarmee sieraden te maken. Ook snel gevonden. Alles liep mee tot dat moment. En weer verder op weg naar het toeristenmarkje. Geen toerist te bekennen, maar hier zijn wel heel veel door toeristen geliefde spulletjes te koop. Ik zocht een kraam waar ik eerder ook kocht. En jawel, de kraam was er nog en de eigenaar ook. Opnieuw weer herkenning. Hier kocht ik wat cadeautjes en zwart witte armbandjes. En toen opnieuw weer verder naar een plek die veranderingen had ondergaan, vernam ik eerder. De supermarkt waar ik toen kwam had echt een metamorfose ondergaan. Zag er mooi uit. Hier kocht ik nog wat komkommers en een beker yoghurt om direct op te eten. Meer kon ik niet houden want ik was ondertussen bepakt en bezakt. Daarna met de matattu naar huis opgepropt met mijn rugtas op mijn schoot een een grote tas met wol ervoor. En verstand op nul. Overal stoppen. Niet aan storen, het is Kenia. Heel gelukkig ging ik vroeg in de middag weer terug. Een minuut na terugkomst regende het 'cats and dogs'....... heeeeel veel regen. Dat is ook Kenia.

Vanmorgen trakteerde ik de kinderen weer op een beker yoghurt. Daarom was het vanmorgen al vroeg heen en weer naar Sondu met de brommertaxi. Dezelfde man bracht me na het kopen van de yoghurt ook weer terug. Bij terugkomst werden de beker yoghurt direct soldaat gemaakt. Met alles gevolg opnieuw glunderende gezichtjes. En vanmiddag hebben we met de yoghurtbekers nog hogere torens gebouwd en weer onder hilariteit omgegooid. Zo mooi.

Het gaat me hier goed. Elke dag is een feestje. Het is zo mooi om de kinderen steeds zo blij en ontspannen te zien.

Tot de volgende keer allemaal.

Misschien wil je nog doneren voor voedsel, medicijnen en pampers. Dat kan altijd. Kijk voor de gegevens bij mijn vorig verhaal.

Ineke Atieno Rop Mazungu Mama.

Tot zover vooreerst.