Er is zoveel te doen.

Hallo,
Wanneer je besluit twee maanden 'weg' te gaan komt er toch wel heel veel op je af. Kan het op mijn werk? Mag ik onbetaald verlof en vier weken vakantie achteréén opnemen? Gelukkig bleek dit totaal geen probleem. Men vindt het alleen maar erg leuk dat ik dit ga doen en ze waren alleen maar erg blij voor me.

En toen kwam de dag van de vliegtickets kopen. Ach, dat was maar even en ik had ze op zak. En dan kan je niet meer terug hé. Overal ben ik het toen gaan vertellen en iedereen was blij voor me en men vindt het echt iets voor me. Waarom? Daar heb ik nog geen idee van. Het zal wel. Natuurlijk moest ik mijn moeder inlichten. Ik zag er een beetje tegenop omdat ik haar 'moet achter laten' nu mijn vader geestelijk niet goed functioneert en lichamelijk ziek is. Ze was even stil, vond het niet leuk, maar zei wel: "Ik kan je niet tegenhouden. Als je dit graag wil moet je het doen, maar ik zal je wel missen". Mijn andere familie had ik al in een eerdere stadium gevraagd wat ze ervan vonden, gezien de moeilijke omstandigheden met mijn ouders. Ook door hen werd ik gestimuleerd hiermee door te gaan. Als we elkaar maar kunnen bereiken als er problemen zijn.
En dan beginnen toch al snel de echte voorbereidingen. Moet ik mij bijverzekeren? Kan ik uitstel van belastingopgave krijgen? Achter het visum aan. Ophalen in Den Haag. Voor elf uur de pas inleveren en na drie uur weer ophalen. Ik maak er samen met Piet, ook van de Zwitserlandgroep, maar een dagje uit van. Verder achter de vaccinaties aan. Volgens mij zijn al mijn eerder gekregen prikken nog geldig. Dat heb je met zo'n wereldreizigster. Ze zit nog vol gif. Het scheeldt in de kosten moet je maar denken.
En dan zijn er allerlei artikeltjes die ik wil schrijven om mensen op de hoogte te brengen. Stukjes in het koorblad, in het kerkblad, voor bij de Kerstkaart, voor op mijn werk enz. Ik vindt het leuk dat vrienden en bekenden weten wat ik ga ondernemen en hoe het me zal vergaan. Ook wil ik graag op deze manier wat geld bij elkaar verzamelen om het centrum waar ik heen ga een klein beetje te mogen ondersteunen. Daarover een volgende keer meer.
Hennie, mijn vriendin, verblijft inmiddels al in Kenia. Ze werkt nu in een weeshuis nabij Mombassa en zal rond de Kerstdagen safaritochten in verschillende wildparken in Kenia en Tanzania gaan maken. In de eerste week van januari zal ze naar het Nyabondo Centrum gaan, waar ze een week of drie alleen gaat werken. Daarna gaat ze via vrienden terug naar Nairobi, waar ik haar op het vliegveld na mijn aankomst in de avonduren van 6 februari hoop te ontmoeten. Samen zullen we de volgende dag met de bus naar het Nyabondo Centrum reizen. Inmiddels hebben we al contact gehad. Hennie voelt het weer als zeer vertrouwd dat ze daar mag helpen. Het is fijn om deze onderneming samen met haar te mogen doen. We voelen elkaar aan maar bovenal is ze ook een oprecht Christen vrouw, wat ik heel prettig vind.
Een volgende keer dus meer over het Nyabondo Centrum zelf en mijn pogingen om wat donatie's voor het centrum te vergaren.
Veel liefs voor ieder die dit leest.
Dag Ineke