Kakamega-forrest.

Hallo allemaal,

Daarnet twee paar schoenen bij een kraam aan de weg gekocht. Teen slippers. De oude van mij heb ik weggeven omdat ze niet meer lekker zaten. Eerst één paar. Wat moeten ze kosten? Zelf moet je al een bedrag in je hooft hebben want zeker weten, aan de straat kopen staat gelijk aan afdingen. De man vroeg er 1500 shilling voor, dat staat gelijk aan 15 euro. Veel te veel voor hier in mijn ogen. De stekels gaan dan al een beetje rechtop staan, want dan weet je weer dat je toerist bent. Ze vragen dan vaak veel te veel. Ik vind het dan wel best, begin eens niet met afdingen, maar ga naar een andere kraam. En jawel hoor, dezelfde schoenen voor 1200 shilling als uitgangspunt. Dat lijkt er beter op. Afgedongen naar 1000 en een tweede paar voor 7000 erbij gekocht. Ik wilde daarvoor gewoon niet meer geven omdat ik een 2e paar bij hem kocht. Leek me een goede deal.

Daarna naar de busmaatschappij om kaartjes van Kisumu naar Nairobi te reserveren voor onze teruigreis op één april. En verder denken we daar nog maar niet aan.

Vanmorgen vroeg met de piki-piki uit Kakamega-Forrest gekomen. We genoten daar opnieuw van een paar dagen 'vakantie' Gisteren waren we daar naar toe gegaan. Het is een enorm stuk oerbos wat nog overgebleven is van de tijd dat heel Kenia bebost was. Dit overgebleven stuk is tot Nationaal Park verklaard. Gistermiddag kwamen we er aan na een rit vanuit Kisumu met de Matattu. Daarna een trip met de motorman en vervolgens anderhalf uur lopen. Het was best wel vermoeiend omdat het warm was en we met een volle rugtas liepen. Toch genoten we van de omgeving. Het hele Keniaanse leven trok aan ons voorbij. Mannen die hun geld verdienen met het voorttrekken van karren met hout, grassen enz. Fietsers hoog opgeladen met boomstammen of grassen. Vrouwen die lopend ons passeren met van alles op hun hoofd. Zelfs ook de genoemde boomstammen. Veel kinderen die allemaal Jambo (hallo) roepen. Vooral mannen die een hand willen geven en van alles willen weten. Dit is niet altijd leuk maar ja...dit is ook Kenia. Ze vinden het gewoon heel bijzonder een blanke aan te spreken. Ach, en ze hebbben er dan weer een vriend bij. Het liefst willen ze dan ook nog je telefoonnummer hebben. Dan is het voor hun helemaal top.

Het is ook hier in de forrest niet toeristisch. Nog steeds komen we heel weinig blanken tegen. In het Kakamega-Park is het toerisme ingezakt na de onlusten het vorig jaar. De mensen hier zijn daarom blij dat ze een beetje geld kunnen verdienen.

Onze gids in het park heeft een goede week. Twee keer zijn we met hem op stap geweest. Gistermiddag vertrokken we om vier uur voor onze eerste wandeling door het oerbos. Smalle paden en hele hoge bomen.We liepen ook een stuk over de weg wat hier eigenlijk gewoon een brede zandweg is. Echt zandweg, want als er een auto passerd zitten de ogen vol zand en is de rok ineens bruin ipv. beige. Zo stoffig is het mede omdat het zo droog is. Je ziet de akkers omgeploegd en hier en daar wat mais boven de grond uitkomen, maar ze hebben nog zoveel water uit de lucht nodig. En de regentijd is nog steeds niet echt begonnen. Onderweg zagen we bijzondere apen in de bomen, vrij dichtbij. Erg leuk om die in het wild te zien. Ook waren er veel vogels maar die zagen we wat op een afstand. Veel bloemen waren er niet maar dat kan ook niet wanneer het zo droog is. Alles gaat pas bloeien als er regen valt. Op een gegeven moment zijn we met de gids een heuvel op gelopen om de zonsondergang te bekijken. Altijd erg leuk. En daarna....met de gids en een zaklantaarn afdalen, over graspollen en door het bos terug over boomstammen en langs smalle paden, met alleen wat extra licht van de grote hoeveelheid sterren die te zien waren. Maar goed dat er een gids bij was anders had ik daar nu nog de weg gezocht. Toen we daar liepen dacht ik wel even..."Zal het wel vertrouwd zo alleen met een gids"?? Het idee maar snel weer van me afgezet. Na een lange wandeling in het donker en enigzinds wat uitgeput kwamen we rond acht uur 's avonds in onze Banda terug.

Een Banda is een traditionele Keniaansche woning/hut die we voor een nacht hadden gereserveerd. De verhuurster had wat eten voor ons gemaakt. Gelukkig maar, we hadden alleen wat brood bij ons. En een beetje dom, we hadden niets te eten meegenomen op onze wandeling. We hadden dus behoorlijke trek. De wiki-wiki (een groene groente), rijst en een bonenprut ging er goed in. En daarna wat rommelen, bij het kraantje wassen en naar bed, want vanmorgen om zes uur gingen we met dezelfde gids weer op stap, maar dan naar een plek waar we een mooie zonsopgang zagen. Weer over smalle bospaadjes en langs kolossen van bomen. Genieten van de stilte, want alleen het geluid van de vogels en de apen was hier te horen. Het was een beetje kil. We zaten daar dan ook op ongeveer 1500 meter hoogte. Vandaar misschien.

Na deze wandeling ons laatste brood opgegeten en toen met de piki-piki terug naar Kakamega. De Matattu van Kakamega naar Kisumu deed er lang over. Overal even stoppen in de hoop een passagier binnen te kunnen loodsen. Soms zaten we weer met zijn vieren op drie plaatsen. Ondertussen zijn we het wel een beetje gewend.

Straks gaan we voor de laatste keer met Zr.Ludevina op stap om de laaste spullen te kopen van het gedoneerde geld. Ik geloof dat het nu gaat om verf en spullen die daarbij nodig zijn. Ze haalt ons straks op, hier uit het internet-cafe, maar zal eerst nog wel even bellen. Daarna gaan we met zijn allen zeker nog naar de grote supermarkt alhier. Als Ludevina in Kisumu is moet ze gewoon even naar de Nakumat (supermarkt).

En wij gaan gewoon mee. Hebben altijd wel een boodschapje. Ook nu weer. We moeten nog wat kleine spulletjes kopen voor de kinderen want we gaan dit weekend een verloting houden van allemaal rommeltjes die we niet mee nemen naar huis. Het gaat dan om lege potjes, plastix zakken,doppen van flessen enz. Alles heeft voor hen waarde. Overal zijn ze blij mee. Een ballon voor ieder erbij en een snoepje en weer een leuke avond is in het verschiet.

Verder willen we nog een fles Amarula kopen. Dit is een Afrikaansche koffie likeur. Erg lekker en we zijn er achter gekomen dat veel volwassenen op het centrum dit ook lekker vinden. Zelf ken ik het van mijn Zuid-Afrika reis. We zijn van plan voor zondagavond wat vrienden van het centrum uit te nodigen voor een afscheidsborrel. Zr.Ludevina (hoofd van het centrum), Pamela (hoofd van de administratie), Eunisch (verpleegkundige van het centrum), Vitalis (fysiotherapeut) en Zr. Anastasia (hoofd van de workshop). We hopen maar dat ze komen.

De komende dagen verblijven we nog op het centrum en dan woensdag afscheid en vertrek naar huis. Sommige kinderen gaan maandag naar Kisumu voor sportdagen. Anderen worden misschien opgehaald door familie want de kinderen hebben inmiddels schoolvakantie. Hoe het de komende week precies zal verlopen weten we niet. De één zegt dit en de andere dat. We wachten maar af.

Morgen komen er weer veel gasten op het centrum voor screening, onderzoek en behandeling. Kinderen/volwassenen die geopereerd moeten worden, want maandag arriveerd het team van Flying Docters voor de tweede keer tijdens mijn verblijf. Nu komt er een plastisch chirurg met zijn team helpen. Ik ben heel benieuwd. Leuk de laatste dagen dit nog mee te mogen maken.

Tot de volgende keer.
Ineke