WAT NOG MEER...

Wat nog meer....

Met Sr. Ludovena had ik een goed en fijn contact. Voor Zr. Vita gaf ze me cadeautjes mee. Zo leuk dat er weer contact tussen hen is. Zr. Vita belde een paar keer naar haar en steevast werd ik ook gevraagd even te komen praten. Gisteren toen ze me naar het vliegveld in Kisumu brachten sprak Sr. Ludovena een gebed uit voor een veilige reis. En dat ontroerd me dan. En op vrijdag, mijn laatste ochtend bij het ochtend gebed op de nieuwe stoelen nog een keer een dankwoordje namens haar. Ze is blij en dankbaar met de renovaties en de nieuwe stoelen en vooral ook dat ik er was.

Jim gaf ik vorige week 5000 KSH. Voor hem en zijn familie. Omdat hij zoveel deed en niets voor hem te veel was. Hij vertelde daar een grote baal mais voor te hebben gekocht. Voor zijn twee gezinnen. Jim is twee keer getrouwd en heeft bij Merchie in Kisumu vier kinderen en bij de dame in Sondu 2 kinderen. Deze dame heb ik wel een paar keer gezien, maar heb geen contact met haar. Met Merchie, Sali, Sr. Ludovena jr. en Ineke gelukkig wel. Daar is ook nog een zoon. Jim kocht voor beide families een grote zak mais voor 5300 KSH. Dat is dan 31 Euro. Ook vandaag wilde ik hem graag nog een stukje verder helpen. Voor dat geld wil hij o.a. een zak suiker voor beide gezinnen kopen. Jim heeft zich volledig ingezet voor mijn projecten waar ik geweldig blij mee ben. Het geld is hem van harte gegund.

Dolphin moest enorm huilen toen ik vertrok. Margareth, die wat verder weg stond er even bij geroepen en heeft haar opgevangen. Ouid zat treurig in zijn stoeltje. Er werd niet zo heel veel meer gezegd. Allemaal een hand, even de naam noemen en een aai over de bol. Denk dat ik volgende keer een keer via WhatsApp ga bellen op een goede tijd. Ergens in de morgen.

Op donderdag avond nam ik nog even afscheid van Sali op St. Anna school. Ik had nog een stukje zeep voor haar meegenomen. Schoorvoetend vroeg ze om een klein beetje geld. 100 KSH! Om af en toe een snoepje of een paar koekjes te kunnen kopen. En natuurlijk gaf ik dit. Een kleine moeite en het is bijna niets. Waar Sali het volgend naar school zal gaan is nog niet bekend. Heb Jim gevraagd mij daarover een berichtje te sturen. Maar even afwachten of hij daar aan denk.

Voor Sali betaalde ik nog schoolgeld omdat ze anders haar examen niet kon doen. Daags voor de start van de examens kwam ik er tijdens een viering op het schoolterrein achter dat dit niet volledig betaald was. Ik was daar samen met Merchie en Ineke, Sali haar moeder en zusje. Het hoofd van de school gaf toen aan, dat de ouders van zeven kinderen nog niet volledig het schoolgeld betaald hadden. Ik hoorde en diepe zucht naast me en keek opzij naar Merchie en zij gaf op mijn vraag aan dat dit voor Sali ook gold. Ze had geen geld bij zich. Ik schrok er een beetje van. Mij restte dus niets anders dan te betalen. Er was anders geen geld en Sali zou naar huis gestuurd worden en haar examens niet kunnen doen. Dat zou toch ook niet de bedoeling zijn.

En dan nog even over Eunice house. Ik ben daar twee keer geweest. Een keer op afspraak met Sr. Ludovena en een paar vreemden. Jim kon toen niet mee omdat hij was begonnen met de werkzaamheden op het centrum. En een keer als verrassing, nu wel met Jim. De tweede keer was zo heel veel leuker en gewoner en ik trof Vincent en Thomas in hun 'gewone doen'. Amos kwam er later ook bij en we spraken met elkaar als vanouds zonder vreemden er bij. Jim was even een vriend gaan opzoeken. Tijdens mijn 1ste bezoek vertelde Amos dat er geen water in de regenton stroomde vanwege defecten aan de dakgoten. Jim heeft daar tijdens mijn 2de bezoek aan Eunice house naar gekeken. Er moest toch het een en 't ander aan opgeknapt worden. Ook moesten er nog afdekplaatjes op de stopcontacten komen en nu we toch weer bezig waren..... ook graag buiten lampen om inbrekers af te schrikken. En natuurlijk wilde ik graag helpen. Dat werd dus een extra keer in Sondu geld opnemen. Jim heeft in mijn laatste week van mijn verblijf in Kenia nog geholpen met restaureren en verbeteren. Zo blij mee. Wat heeft hij veel werk verzet. En het mooie is... het ging regenen toen de dakgoten hersteld waren...gevolg een volle watertank. Prachtig. Ze hoeven nu geen duur water meer te kopen.

In Kenia kreeg ik meerdere berichten dat er weer statiegeldflessen op mij lagen te wachten. Inmiddels is bijna alles weer gehaald. Heel veel zakken. En van Henk van de St. Jozef kerk zeven vuilniszakken vol kleine flesjes van de voetbal vereniging in Harbrinkhoek. Geweldig. Ik ga gewoon verder sparen en hoop dit jaar een eind richting 12.000 Euro te komen.

Deze negende reis naar Nyabondo in Kenia zit er weer op. Ik kijk er met heel veel dankbaarheid en plezier op terug. Zoveel kunnen doen. Zoveel kunnen en mogen helpen. Zo veel mogen bijdragen. Alles verliep goed. Zoveel medewerking van Jim en van Sr. Ludovena. Het was fijn om met hen samen te werken. Het was fijn daar weer een poosje te zijn.

Op naar de volgende keer.

Ineke.