DANK JULLIE WEL......

Hallo allemaal,

Loop ik over het groente en van alles en nog wat marktje, hoor ik ineens mijn naam noemen. Meestal is het 'mazungu' en kijk ik niet altijd. Maar nu toch wel nieuwsgierig en kijk ik om. Een dame die mij een aantal jaren geleden bij Pamela van het centrum heeft ontmoet riep me bij naam. Ze wist wie ik was! Ik kon me haar niet meer echt herinneren. Zeer zeker indruk gemaakt. Ze werkt op de school waar Lavinia-Ineke ook leerling is. En ze wist dit te vertellen. Met trots kon ik dit beamen en vertellen dat zij naar mij vernoemd was en ik al bij haar op bezoek was geweest. Ook de piki-pikidrivers weten inmiddels wie ik ben en waar ik thuis hoor. En vaker wordt ik herkend ook in Sondu. Gisteren nog wisten een paar dames te vertellen dat ik bij hen in het verleden altijd naar fleece truien zocht. En dat kan kloppen want in die tijd zocht ik voor elk kind een mooie trui. Toch heel bijzonder.

Ook weer een keer lopend naar Sondu geweest. Vijf km over een mooie donkerrode zandweg met grote stenen en kuilen soms stijl naar beneden. Ik had wat kinderkleding meegenomen om onderweg weg te kunnen geven. Op een plek waar ik eerder was waren de kleren enorm welkom. Dankbare gezichten en blijde kinderen waren mijn deel. Onderweg verder prachtige uitzichten . Veel bananen bomen. Veel mensen onderweg. Hoor veel 'masungu' om me heen maar niets is lastig. In Sondu nog wat tomatensaus gekocht voor bij de worstjes volgende week

Naar Sali geweest die hiernaast op een boarding {dag en nacht} school zit. Even kijken hoe het met haar gaat. Ze kwam snel naar me toe lopen en knuffelde even. Ondertussen een hele groep meiden om ons heen. Vooral nieuwsgierig. Ik sprak even met een medewerker van de school. Nou deze kinderen hebben het pittig op school. Om 6 uur opstaan. Ontbijten en kleren wassen en hun boeltje opruimen. Om 9 uur school tot 5 uur. Tussendoor lunch. Om 17 uur elke dag een lang gebedsmoment op het schoolterrein voor alle boarding leerlingen. Daarna om 18 uur weer eten en daarna weer naar de schoolklas voor huiswerk. Om 21 uur naar bed. En dat niet alleen door de week maar ook in het weekend. Vrije tijd hebben ze nauwelijks en spelen of iets soortgelijks is er niet bij. Petje af voor deze kinderen.

Maar ik was dus even bij Sali om haar te zien en te groeten. Ze liet me haar slaapplek zien. Echt een slaapplek in een grote slaapzaal met heel veel stapelbedden dicht op elkaar. Geen privacy. Niets voor zichzelf. Toen de eetzaal. Weer groot met lange tafels voor de maaltijd momenten. Wel een goede school lijkt het me. En dat kan alleen maar goed zijn. Onderwijl ik alles zag een grote horde meiden om ons heen. Ze volgenden ons daar waar we gingen. Sali blikte of loosde ziet. Ik denk dat ze haar het hemd van het lijf hebben gevraagd toen ik weg was.

Het is inmiddels zaterdag. Ook vandaag was het weer een mooie dag. Al heel vroeg op pad...op weg naar de boys van Eunice en Amos de broer van Eunice, die voor de kinderen zorgt. Twee weken was het mijn eerste bezoek aan het graf van Eunice en daardoor verdrietig. Nu was het leuk. De jongens vertelden meer en Amos vertelde veel over wat Eunice de laatste jaren deed om haar compound aantrekkelijk te maken. Amos is daar mee verder gegaan. Inmiddels groeien op het terrein bananenbomen, mango bomen,papaja bomen,avocadostruiken en meer. Ook tomaten, lokale groenten en veel mais. Deels voor eigen gebruik maar ook deels voor de verkoop. Hierdoor hebben ze extra inkomsten. De omheining van het terrein is verbeterd waardoor ongenode gasten minder makkelijk binnen kunnen komen. Ook heeft Jim in opdracht van Sr. Ludovena verbeteringen aangebracht. Inmiddels is er elektriciteit in het huis. Er is 1 lamp en een buitenlamp die inbrekers tegen moet houden. Men heeft nl geprobeerd de de deur en raam van hetbijgebouwtje te stelen. Dat is gelukkig voorkomen. Ook is achter het huis een golfplaten hut gebouwd omin te kunnen koken, voor opslag en tevens een kippen onderkomen. Eunice was begonnen met beetje bij beetje de golfplaten daarvoor te kopen van het geld wat ik soms stuurde. Jim is gekomen om het samen met Amos, na Eunice sterven, op te zetten. Heel fijn vind ik dit. Zo blij dat ze zich blijven inzetten voor de kinderen en familie van Eunice. Inmiddels moet er na 4 jaar in het huisje wat verbeterd worden. De vloer is aan reparatie toe. De deuren en kozijnen moeten geschilderd en de muur wacht nog steeds op een verflaag. Nog deze week hoop ik daarvoor een offerte te krijgen en wil ik heel graag weer helpen. En ook nu wordt dit gecoördineerd door Sr. Ludovena en krijgt Jim de opdracht opperhoofd bij deze kleine projecten te zijn.Zo heel blij. Ik weet dan nl zeker dat het goed komt. En Amos kan nu ook helpen schilderen en het huis moet vanwege de vloeren leeg gehaald worden.

En verder een heerlijke dag en lekker eten. Eunice zus had samosas gemaakt met green grams ter herinnering aan Eunice. Zij maakte dit ook altijd als ik er was. Onze aandacht ging veel naar Eunice. Vincent en Thomas lazen en kijken veel in de fotoboeken. Samen nog weer even bij het graf gestaan en nu ook even alleen. Eunice was een deel van mijn leven daar. Na verloop van tijd was het weer vertrekken en nu met de tuk-tuk. Daarmee heb ik bijna alle vervoersmiddelen die hier zijn gehad. Met zijn vieren achter in de tuk-tuk want ze brachten me naar Kisumu daar ongeveer 20 minuten vandaan. Een heerlijk ritje. En toen weer alleen verder. In de regen kwam ik thuis maar dat kon niet deren na zo'n hele mooie dag.

En ondertussen vergeet ik de kinderen hier natuurlijk niet. Met grote regelmaat loop ik met ze rond, spelen we samen met met bv de yoghurtbekers en help ik bij de maaltijden. Voor morgen liggen er weer zakken met chips klaar om uit te delen.

En dan.....alle sponsors wil ik hier opnieuw enorm bedanken voor hun bijdrage voor 'mijn' prachtig centrum in Kenia. Gisteren hoorde ik dat een aantal sponsors door corona zijn afgevallen. Ook het Lilianafonds/Flying Docters opereert hier niet meer vanwege een tekort aan financiën binnen hun organisatie. Ook daardoor heeft het centrum veel minder te besteden. Het moet eigenlijk roeien met de riemen die ze hebben en kunnen ze veel wat eigenlijk nodig is niet doen.Maar door jullie, sponsors, kon er voedsel gekocht worden. Er ligt een grote bestelling voor medicijnen. Ik ben meerdere keren op en neer naar Sondu geweest om pampers te kopen. De training waar jongelui een opleiding aangeboden krijgen kunnen weer echt lessen geven omdat materialen daarvoor gekocht zijn waaronder wol voor de breimachines, kralen om sieraden te maken, materialen voor manden vlechten en spullen voor de kappersopleiding. En deze week zal ik nog een bedrag aan Sr.Ludovena geven om blauwe stoffen voor schoolkleding van te kunnen kopen en naaien. Ook dit gebeurt op het centrum deels door leerlingen. Ik ben enorm blij dat ik dit samen met alle sponsors heb mogen verwezenlijken. Maar vooral Sr. Ludovena is dankbaar voor alle hulp die ze mede door jullie kreeg. Dit maakt de zorg in dit centrum een beetje draaglijker. Ik hoop het te kunnen voorzetten. Ik blijf mij in zetten voor dit mooie centrum die in mijn hart een grote warme plek heeft. Dank jullie wel allemaal.

Tot zover dit lange verhaal. Nog een kleine week ben ik hier. Volgende week vrijdag zit mijn tijd hier er al weer op. Nog even genieten van alles wat hier zo fijn is.

Groetjes van mij,

Ineke Atieno Rop Mazungu Mama