PANNENKOEKEN EN MEER...

Hoi allemaal,

Mijn gedachten zijn momenteel bij mijn koor "Looft den Heer' uit Notter. Ze zingen vanavond met vele anderen in De Doelen in Rotterdam. Ter gelegenheid van het 35 jarig dirigent jubileum van J.Q. Zwart. Al zijn koren zingen daar tegelijker tijd. Een samengesteld koor van 1000 stemmen. Het wordt en is vast een hele mooie avond. In gedachten zing ik alles mee. Toch wel jammer dat ik er niet bij kan zijn.

Vanmiddag was het weer heftig weer. Hagelstenen zo groot als knikkers kwamen de lucht uitrollen, samen met heeeeel veel regen. Elke middag regent het, maar dit was wel heel veel. Ik raak er een beetje aan gewent en het doet mij niet meer zoveel. Wel is het opletten tijdens het wandelen met de kids, want het ene moment kan de zon nog warm schijnen en het ander moment vallen de eerste dikke druppels. De lucht betrekt erg snel. En met die heftige buien moet je met de kids in een rolstoel wel binnen zijn voor de eerste druppels vallen.

Deze week was Millesent op het centrum. Een wat oudere gezette, maar o zo vriendelijke dame. Zij is degene die Leonie en Vera enorm heeft geholpen met het verlengen van hun visum. Ze woont in Kisumu waar Leonie en Vera als laatste hulpmiddel haar belden. We kregen haar telefoonnummer van een medewerkster van het centrum. Wanneer Millesent er niet was geweest waren deze beide studenten nu niet meer op het centrum maar het land uit gezet of uit zichzelf vertrokken. Zo gelukkig dat ze wilde helpen. Ik wil hier niet al te veel in details treden maar het kostte heel wat spanning en zweetdruppeltjes om beider visa te verlengen mede omdat ze verkeerde stempels in hun paspoort bleken te hebben. Dit omdat ze hier geen toerist zijn maar studenten. Het aanvragen van een visum/werkpermit is sinds vorig jaar een ingewikkeld gebeuren geworden. Voor mij zal dat een volgende keer ook 'meer toestand' met zich meebrengen. Dus kan ik nog niet zeggen of ik een volgende keer hier weer zo lang heen ga. Misschien 4 weken, want dan zit je safe op een toeristen visum. Maar ook dat moet ik t.z.t. navragen. Ik kan dat dan gelukkig bij Millesent middels de mail doen. Zij kan en wil dan helpen om alle documenten in orde te maken.

Vandaag zijn we bezig geweest met het bakken van pannenkoeken voor de kinderen en alle medewerkers van het centrum. Het was een enorm karwei. De koekenpannen waren oud en de meine deden het tot op het laatst niet goed. Dat werd dus elke pannenkoek met beleid bakken. Onderwijl viel de stroom een paar keer uit maar kwam gelukkig telkens weer op gang. Om half 8 begonnen tot half 12 aan één stuk bakken. We waren het aan het einde ook wel een beetje zat. Maar de kinderen maakten alles weer goed. Ze smulden er van. Pannenkoeken krijgen ze nooit. Wel chapattie's, die zijn van water en meel gemaakt. Maar pannenkoeken is van melk en eieren. Voor herhaling vatbaar maar niet dit jaar. Zo veel werk.

Gisteren was dan het uitstapje naar Ineke - Adhiambo. Drie jaar geleden was ik hier toen ze geboren werd. Ze is de dochter Eireen, één van de house-mothers. Toen ze net geboren was hoorde ik al dat ze mijn naam ging dragen. Wat was dat toen een verrassing en wat voelde ik me vereerd. Een half uur naar de geboorte had ik haar toen al op mijn arm. Een bijzondere ervaring. Nu is ze dan bijna al weer 3 jaar. Een fragiel serieus meisje wat eerst de kat uit de boom kijkt, maar later los kwam. Met haar moeder bezocht ik haar. Ze verblijft bij de moeder van Eireen. Een leuke dag. Kleren gegeven en natuurlijk veel te groot en een spelletje waar ze eigenlijk ook nog te klein voor is. En natuurlijk foto's maken en wat met haar buiten gespeeld terwijl Eireen even wat hielp is de huishouding. Jah, echt leuk om haar weer te zien.

Bij Eunice zijn de bedden geïnstalleerd en staan op hun plek. Deze week heb zelf de lakens en dekens gebracht. De jongens slapen waarschijnlijk vannacht voor het eerst in hun nieuwe bedden. Toen ook in goed overleg een geldbedrag gegeven waarvan ze materialen voor de bouw van de kiosk moeten gaan kopen. Er was al een lijst van materialen die nodig zijn plus de kosten. Edwin van het centrum steunt me hierin en belt Eunice regelmatig om haar te stimuleren te doen wat ik vraag, maar ook om te zeggen dat het geld wat gegeven wordt, in goed vertrouwen is. Vandaag kreeg ik foto's van materialen die zijn geleverd. Ook wil ik de bonnetjes van alles wat gekocht is, om zo te controleren waar mijn geld aan uitgegeven is. Hopelijk kan Francis, de broer van Eunice, snel beginnen met de bouw. Dit zal niet ongelooflijk veel tijd in beslag nemen. Ik sprak dan ook af dat het eigenlijk over twee weken klaar moet zijn. Pas wanneer het klaar of bijna klaar is wil ik de de eerste aankopen doen voor de verkoop, zodat Eunice een begin heeft met haar handeltje. Ik hoop toch zo dat dit allemaal lukt en dat Eunice op deze manier wat geld kan verdienen.

De afgelopen weken had ik geen warme douche. Nou is dit een tijdje niet heel erg maar wat langer ...dan begint het vervelend te worden. Ik waste me met regelmaat met een bakje met verwarmt water. Soms ging ik naar het guesthouse om me te douchen maar dat is ook een hele onderneming. Maar ineens kwam er ook geen water meer uit de kraan/douche en toen was het net als veel anderen hier, water putten uit de watertanks. En toch maar weer aangegeven dat dit wel vervelend werd. Jarret schrok, dacht dat het al lang in orde was. Tot mijn verbazing informeerde hij Jim heel snel die er vervolgens de volgende dag al mee aan de slag ging. Het bleek dat de tanks waar mijn water vandaan komt bijna leeg waren, waardoor de druk wegviel er geen warm water was en de kraan het niet meer deed. Maar het is nu in orde en dat is toch wel prettig.

De door liefhebbers bestelde baskeds zijn nog niet klaar. Ik heb in de Vocational Training al vaak uitgelegd hoeveel en wat ik graag wil, maar ze schijnen dit niet te begrijpen. Ze worden of veel te groot of te klein of andere kleuren. Het nog maar eens weer opnieuw duidelijk opgeschreven met een foto van de kleuren erbij. Hopelijk lukt het. Nog vijf stuks moeten ge maakt worden. Het kan zijn dat ze niet helemaal 39/45 cm worden. Het is tenslotte wel handwerk.

Sr. Ludovena wil volgende week op pad, samen met met Jim en mij, om stoelen voor de Vocational Training te gaan bekijken en ze eventueel te bestellen. Ergens bij Homa Bay moeten we daarvoor zijn. Dat is hier ruim een uur rijden hier vandaan. Het budget voor de stoelen is ruim maar je weet nooit wat ze per stuk moeten gaan kosten. Ze willen toch graag metalen stoelen met een kunststof zitting. Dat zou het langst meegaan. Ik/we zouden kunnen kiezen uit verschillende modellen. Ik wacht af. Vrijdag wist Sr. nog niet welke dag ze wil gaan. Ik zal niet raar staan te kijken als ze maandagmorgen zegt: "We gaan vandaag". Heb wel zin om daarvoor op pad te gaan.

Morgen naar Ineke 3 of te wel Ineke-Akoth. Zij is de dochter van Jim en Merchie en is vorig jaar vlak na mijn vertrek geboren. Ook dit was weer een verrassing toen Jim mij middels wats-app vertelde dat Merchie dit nieuw geboren meisje Ineke wilde gaan noemen. Ik vroeg toen of hij dat ook wilde? Dat was gelukkig wel het geval. Heb haar dus nog nooit gezien. Alleen een paar foto's die Jim stuurde. Tot voor vorig jaar woonde dit gezin samen op het centrum. Nu wonen Merchie en de kinderen in Kisumu. Jim woont deels daar en heeft een kamer hier. Met de andere meisjes van het gezin kon ik het altijd heel goed vinden en ze kwamen vaak even buurten. Heel jammer dat ik deze meisjes, Salie en Sr. Ludovena (vernoemd naar de oudere Ludovena) niet veel meer zie. Maar morgen dus wel en vooral de kleine Ineke voor het eerst. Ik ben zo benieuwd.

En verder gaat het me goed. Mijn blog wordt heel veel gelezen. De reacties zijn stimulerend en leuk. Dank daarvoor. Mijn tijd hier schiet op. Nog een aantal weken en dan........ Ik zal heel veel mooie herinneringen en ervaringen mee naar huis nemen. Maar voordien nog veel doen. Met Vera en Leonie ga ik nog een lang weekend naar een ECO lodge nabij Mbita. Deze lodge ligt aan het grote Victoria Lake. We gaan nog een keer me op outreach met de dokters en medewerkers van het centrum. Nog verschillende keren naar Eunice. Nog een keer weer naar Lavinia-Ineke en haar moeder. Zacharias vroeg of ik nog een middag wilde komen en ook house-mother Alice wil me graag mee hebben naar haar huis op haar vrije dag. Ik weet niet of alles lukt. We zullen wel zien.
Allemaal veel groetjes,
Ineke Atieno.