BEZOEKJES EN VEEL MEER.
Door: Ineke Rop
Blijf op de hoogte en volg Ineke
08 Oktober 2019 | Kenia, Kisumu
Het is zeven uur in de morgen en ik hoor Merchie roepen. Ze komt bij mij binnen lopen...... goodmorning en een hand schudden. Big smile. Merchie is licht verstandelijk beperkt, al wat ouder en de dochter van de vorige eigenaresse van het stukje grond wat nu van het centrum is. Ze is altijd op het centrum. Ze doet hier eigenlijk niet zoveel meer. Vroeger bracht ze emmers water op haar hoofd vanuit de verschillende waterputten naar de badkamers van de kinderen. Nu loopt ze alleen nog maar wat rond. Merchie was zeer verrast toen ze me weer zag. Soms komt ze dan ook binnen. Soms vraagt ze in haar eigen taal om iets (lekkers). Een andere keer wees ze naar haar voeten met andere woorden:"Mijn slippers zijn erg stuk"?! Voor mij een teken om nieuwe voor een anderhalf euro te kopen. En een onderjurk die ze hier nog veel dragen. De vorige liet ze me ook zien. Stuk tot op de draad. Ook maar een andere/nieuwe. Dit zijn de kleine dingen die het hem doen hier. Die het echt leuk maken.
Vandaag was weer een bijzondere dag. Ik kreeg een uitnodiging om na de kerk bij Ponplaus op bezoek te gaan. Ponplaus werkt hier op het centrum in de workshop. Tot juni dit jaar woonde hij met vrouw en twee kinderen op het centrum in een piepk lein huisje. Ze kregen de mogelijkheid om buiten het centrum een groter huisje te gaan huren. Nu wonen ze dus dichtbij het centrum in een mooi meerkamer huisje. Heel leuk om daar te zijn en te genieten van wat er op me af komt. Hun dochtertje Lupita ken ik goed. De voorgaande jaren kwam ze vaak bij me binnen lopen. Leon hun zoontje is twee jaar geleden geboren in de tijd dat ik hier was. Ik zag hem al een half uur na zijn geboorte. En Caroline is de alleraardigste vrouw van Ponplaus. Het meegebrachte speelgoed viel in goede aarde. De memorie kaarten waren erg in trek en de stapelbekers voor Leon nog meer. Caroline kreeg een ketting en Ponplaus een soort doosje om pasjes in te bewaren of geld zoals hij zelf zei.
Voor dit bezoek zaten we in de kerk. De Katholieke Mis die al een paar weken buiten opgedragen wordt omdat er in de kerk hier een nieuwe vloer gelegd wordt. Heel veel mensen komen hier op af. Allen opgedoft. Mooie kleding en ook de kinderen in hun zondagse jurk of broek. Heel leuk om elke keer weer mee te maken. En te ervaren dat er bijna geen andere blanken in de stoelen zitten. En een vrolijke mis met heel veel zang en dans van kinderen die daar speciale dansjes voor ingestudeerd hebben. Ik versta veel van wat er gezegd wordt niet. Het is soms in het Engels en soms in het Swahili. Gaat een beetje door elkaar heen. Veel mooie momenten zoals de collecte waarbij allen naar voren lopen om hun geld in een houten box te deponeren. Vervolgens komen veel mensen weer naar voren om een offer in de vorm van iets eetbaars of iets wat ze kunnen missen aan te bieden. En dan nog een keer voor de communie. Een hele beleving om hierbij aanwezig te zijn.
Ondertussen is er veel lawaai aan de dancing road. Ze vervangen de elektriciteitspalen waardoor er 24 uur geen elektriciteit was. Lastig voor het opladen van de telefoon en laptop. Maar ook kon ik niet koken, geen licht en geen warme douche, al is dit laatste niet het belangrijkste. Tevens wordt de dancing road verbreed en in de toekomst verhard. Daarvoor worden er veel mooie struiken en bomen gekapt. Ik zie met lede ogen aan de er mooie eucalyptusbomen het loodje leggen. En het terrein van Nyabondo centre wordt met een paar meter verkleind. De omheining van hoge struiken en een hek verdwijnt en daarvoor in de plaats komt een (tijdelijke) golfplaten omheining. Alles heeft enorm veel bekijks en dat op zondag.
Ondertussen ben ik weer bij de kinderen. Het regent eens een keer niet en de kinderen zijn buiten. Ben daar blij mee want ze zitten veel binnen. Veel geklets, gespeeld met de gekochte bal, gespeeld met de kaartjes en gewoon bij elkaar zitten. Een leuke middag waarna de wolken zich toch weer samenpakken. Het regent hier veel. Vooral in de middag. Veel meer dan andere jaren. Men zegt dat het klimaat hier ook lijkt te veranderen. Na het spelen even weer naar de weg, want ik ben natuurlijk ook wel nieuwsgierig wat er allemaal gebeurt. En weer naar binnen, effe bij Edwin praten en vervolgens weer naar de kids. Het eten is klaar. Vaak help ik daar want er zijn nogal wat kinderen die hulp nodig hebben. En kinderen die moeilijk eten wat tijd kost. Vorig jaar kocht ik lepels waar ze nog steeds blij mee zijn. Vooral als er rijst of bonen gegeten wordt gebruiken ze die. Na het eten is het gelijk bedtijd. Allemaal één voor één naar de slaapzaal. Een paar kruipen of lopen. De meesten worden naar bed getild. Ondertussen wat dollen en broeken, truien en jurkjes uit. De meesten hebben hulp nodig. Een groot deel van de kinderen kan niets zelf. Wel helpen ze elkaar waar het kan. Het is leuk hier te helpen en nog wat met ze te dollen en te knuffelen. En dan is het daarna tijd voor de netten. Rachel is door de week ook vaak nog aanwezig die met de kinderen een avondgebedje opzegt. Heel fijn dat ze hier voor de kinderen aandacht voor heeft. En dan nog één keer.....slaap lekker, good night...welterusten. Tot morgen.
Ondertussen ben ik ook al bij mijn naamgenootje Lavinia-Ineke geweest. Heel leuk om ook haar en haar familie weer te zien in hun piepklein huur huisje. Ze herkende me en was niet bij me weg te slaan. Natuurlijk samen eten. Als je hier ergens op bezoek gaat, ga je echt niet zonder eten de deur weer uit. Cadeautjes uitpakken. Ook weer kleding voor Ineke uit de kringloopwinkel. Het paste precies. Voor Evalien, haar moeder een ketting en voor het broertje speelgoed en voor paps nog een kleinigheid. Wat kun je mensen toch blij maken met 2de handspullen. Daarna een fotomoment. Van alle kanten op de foto. Afgesproken elkaar nog een keer te treffen maar dan in de vakantie wanneer het gezin in hun eigen huisje verblijft. Ook mooi dat eens te zien.
Ondertussen zijn de schoenen voor de kinderen door Sr. Ludovena besteld en de eerste aanbetaling is gedaan. Dit keer opnieuw veel schoenen. De grote maten moeten gemaakt worden. Die zijn in Nairobi niet op voorraad omdat er weinig afnemers van zijn. We wachten maar af of ze allemaal voor mijn vertrek geleverd kunnen worden.
Het geld opnemen is soms een probleem d.w.z. dat de pinapparaten vaak leeg zijn. En dan valt er niets op te nemen. In Sondu zijn twee van die machines maar vandaag beide dus leeg. Morgen dan maar weer in Kisumu proberen. Ik heb nog even de tijd en heb ook al veel opgenomen. Al het (gesponsorde) geld wat ik nodig heb neem ik hier op en mijn aanbetalingen e.d. betaal ik contant.
De dakgoten aan Eunice huisje zijn bijna geplaatst. Deze week zal dit werk afgerond worden. De grote watertank is op een gemetselde verhoging gezet waardoor er gemakkelijk middels een kraantje water getapt kan worden. Het regende diezelfde dag nog. In het huisje krijgt de douchecel/toilet ook een beurt. Er wordt een inpandig toilet geplaatst. Ik hoop er binnenkort weer heen te gaan om het weer met eigen ogen te zien. En wat is Eunice blij. Water bleek toch een groot struikelblok. Het kostte veel energie en tijd om telkens water vanuit de diepe waterput nabij het huisje van de moeder op te halen. Nu is het gewoon dichtbij mits het natuurlijk af en toe regent.
Allen die sponsorden nogmaals hartelijk dank. Ook hen die dit via Bondokids recent deden.Top. Mocht je mij nog willen sponsoren ..... om een bijdrage te leveren aan de nieuwe schoenen of de nieuwe stoelen voor de meiden van de Vocational Training (beroepsopleiding)....HEEL GRAAG. Wat daar nu nog staat is echt te oud. VAN HARTE AANBEVOLEN. Maar ook de kinderen verwennen met wat lekkers zoals yoghurt, een flesje frisdrank, chips, een lolly en een worstje. Ze genieten hier zo van en fantaseren er lustig op los wat ik de volgende zondag weer mee zal brengen. Want ondertussen is zondag DE dag waarop er getrakteerd wordt.
Sponsoren mag en kan dus nog. Maak dan je donatie dan over naar NL26INGB 0003970344 t.n.v. A.R.Rop onder vermelding van Ineke voor Nyabondo.
Dank je wel.
Het gaat mij goed. Niet ziek, misselijk of beroerd terwijl ik toch vaak met de kinderen mee eet. Of buitenshuis als ik ergens op bezoek ga. Ben denk ik wel een beetje gehard na al dat reizen van mij. Het is heerlijk om hier te zijn en te genieten van het rustige bestaan hier. Wat vandaag niet is komt morgen wel. Hakuna Matata.
En..... eindelijk was er dan een dag zonder regen...blij, blij, blij......ook om nog veel meer redenen...Leonie en Vera zijn terug.....kregen eindelijk en gelukkig hun visum verlengt na heel veel problemen. We kunnen en mogen hier samen verder gaan.
Veel groetjes allemaal, Ineke
-
09 Oktober 2019 - 19:06
Herwy Scholten:
Weer een indrukwekkend verhaal. Knap om al die belevenissen weer in woorden
weer te geven.
En dan de pinautomaten leeg. is hier gelukkig wel anders. Erg vervelend.
Wens je nog een prettig verblijf
Een groet uit almelo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley