IK BEN ER WEER....IN NYABONDO.
Blijf op de hoogte en volg Ineke
15 September 2019 | Kenia, Kisumu
Hallo allemaal,
Na een paar dagen wat bijkomen van de lange reis en indrukken, hier mijn eerste verhaal vanuit Nyabondo /Kenia.
Het was een lange reis, beetje vermoeiend maar ik was wel blij dat ik dit keer met een binnenlandse vlucht vanuit Nairobi naar Kisumu vloog. Minder vermoeiend, maar wel meer hoofd erbij houden, ondanks de vermoeidheid van het niet kunnen slapen in het vliegtuig. Een klein dingetje..... Bij de douane in Nairobi schreef men na controle 1 maand in mijn paspoort. Met andere woorden, ik zou na één maand mijn visum moeten verlengen! Ik wist dat ik dit keer hierop zou moeten letten, daar studenten van dit voorjaar daar problemen mee ondervonden. Ik zag het gelukkig op tijd...terug...en gevraagd of ze dit wilde veranderen in 3 maand omdat ik langer in Kenia zou verblijven.....Oeps....en ze deed het. Was even schrikken. Daarna verliep alles gelukkig naar wens. In Kisumu stond Jim op mij te wachten om mij via de supermarkt en het pinapparaat in Kisumu naar het centrum te brengen. Een warm welkom en de kids zaten buiten op mij te wachten. Smile van oor tot oor. En de medewerkers.... welkom home Ineke Atieno. Mijn Keniase naam.
Inmiddels weet ik al weer wat het is om een avond geen elektriciteit te hebben, dat de lamp in de keuken het niet doet, hoe een enorme regenbui eruit ziet en de douche stuk is. Gelukkig is deze laatste inmiddels gemaakt.
Alweer met de kinderen begonnen te wandelen. Over het centrum. One bij one in een rolstoel en een aantal lopende kinderen met karretjes achter zich aan rondom. Ze genieten daar zo van. Buiten zijn...frisse lucht en niet alleen maar in het dagverblijf zitten. De kids weten nog zoveel van de jaren hiervoor. Van de yoghurt en de worstjes. het "zwemmen"op het grote stuk plastic. Dit laatste doe ik denk niet meer. Best pittig...iedereen uit en aankleden en ogen achter en voor houden. Zal wel iets misschien verzinnen met bakken water voor een hete zaterdag morgen.
Al met Sr. Ludovena gesproken over mijn/ jullie donaties voor het centrum. Er waren dus een aantal wensen waaronder nieuwe houten stoelen in het dagverblijf en de leslokalen voor de grote meiden en jongens. Voor de Vocational training = beroepsopleiding. Ze leren hier breien op de breimachine, manden vlechten, naaien, sieraden maken en meer.
Maar ook wil Ludovena graag opnieuw schoenen. Hoge veterschoenen van Bata die vanuit Nairobi geleverd moeten worden. Er zijn nog wel kleine maten, maar de grotere maten zijn vergeven en sommige kinderen zijn weer aan nieuwe toe. Bij dagelijks gebruik slijten ze sneller. Daarbij zijn de kindervoeten in de groei natuurlijk.
Ook wil Ludo graag een soort van blender om voedsel te malen. Veel kids kunnen moeilijk slikken en kouwen. Nu prakken ze alles nog meteen stamper die ik vorig jaar kocht. Maar een blender zal heel wat gemakkelijker zijn.
Dus het ik besloten voor deze drie wensen vooreerst te gaan te beginnen met de schoenen. Er wordt inmiddels gevraagd wat dit moet gaan kosten. En natuurlijk de kinderen "verwennen" met een beker yoghurt, worstjes, flesje frisdrank, fruit en meer wat lekker en gezond is.
Inmiddels ben ik ook al bij Eunice geweest. Het huisje ziet er prachtig uit. Eunice is er zo blij mee. Maar in en rond dit huisje moeten nog een aantal dingen gebeuren. Maar ik heb besloten om dit niet meer allemaal in één keer te doen. Gelukkig is de familie begonnen met een omheining rond het huisje te maken. Ook heeft men wat boompjes gepoot. Maar het is lastig deze te laten groeien, daar het daar veel droger is dan in en rond Nyabondo. En ze elke dag water geven ...ik weet niet of ze dat doen. Ook is er wat mais, groente en een bananenboom gepland en lopen er inmiddels wat kippen rond voor de eieren.
Van het gedoneerde geld voor dit huisje wil ik graag nog zorg dragen voor dakgoten en een watertank zoals eerder vertelt, maar ook moet het huisje en de deuren van binnen nog geschilderd worden. Ik zal in overleg met Ludovena mijn keuze hieruit maken. Wat is het beste te doen??? Moet effe advies hebben. En voor de jongens een eigen bed. Het advies van Jim is een stapelbed te kopen. Hij gaat advies inwinnen.
En verder is het hier genieten van alles wat op mijn pad komt. Gewoon weer één van hen hier mogen zijn. Verwondering bij mijzelf over dat ik hier weer gewoon een aantal maanden mag rondlopen en meehelpen. 's Morgens om half zeven wakker worden met zonneschijn in mijn ramen. Om half zeven opstaan om mijn wasje te doen. Om acht uur samen met de medewerkers de dag beginnen met gebed en Bijbellezing. Op straat herkent worden door de piki-piki (motor) drivers. Herkent worden in Sondu. Hier en daar een hand of een hug. Mazungu..mazungu (een blanke, een blanke) horen roepen door kinderen en volwassenen. Ik weet weer hoe het voelt dat ze me kennen en ik er een beetje bij hoor.
Allemaal tot een volgende keer. Sponsoren kan altijd nog natuurlijk. Hoe dat moet kan je lezen in één van mijn vorige verhalen. (klik hiernaast aan) Dank aan alle sponsors, speciaal hen die ik niet persoonlijk heb kunnen bedanken.
Veel groetjes, Ineke
Na een paar dagen wat bijkomen van de lange reis en indrukken, hier mijn eerste verhaal vanuit Nyabondo /Kenia.
Het was een lange reis, beetje vermoeiend maar ik was wel blij dat ik dit keer met een binnenlandse vlucht vanuit Nairobi naar Kisumu vloog. Minder vermoeiend, maar wel meer hoofd erbij houden, ondanks de vermoeidheid van het niet kunnen slapen in het vliegtuig. Een klein dingetje..... Bij de douane in Nairobi schreef men na controle 1 maand in mijn paspoort. Met andere woorden, ik zou na één maand mijn visum moeten verlengen! Ik wist dat ik dit keer hierop zou moeten letten, daar studenten van dit voorjaar daar problemen mee ondervonden. Ik zag het gelukkig op tijd...terug...en gevraagd of ze dit wilde veranderen in 3 maand omdat ik langer in Kenia zou verblijven.....Oeps....en ze deed het. Was even schrikken. Daarna verliep alles gelukkig naar wens. In Kisumu stond Jim op mij te wachten om mij via de supermarkt en het pinapparaat in Kisumu naar het centrum te brengen. Een warm welkom en de kids zaten buiten op mij te wachten. Smile van oor tot oor. En de medewerkers.... welkom home Ineke Atieno. Mijn Keniase naam.
Inmiddels weet ik al weer wat het is om een avond geen elektriciteit te hebben, dat de lamp in de keuken het niet doet, hoe een enorme regenbui eruit ziet en de douche stuk is. Gelukkig is deze laatste inmiddels gemaakt.
Alweer met de kinderen begonnen te wandelen. Over het centrum. One bij one in een rolstoel en een aantal lopende kinderen met karretjes achter zich aan rondom. Ze genieten daar zo van. Buiten zijn...frisse lucht en niet alleen maar in het dagverblijf zitten. De kids weten nog zoveel van de jaren hiervoor. Van de yoghurt en de worstjes. het "zwemmen"op het grote stuk plastic. Dit laatste doe ik denk niet meer. Best pittig...iedereen uit en aankleden en ogen achter en voor houden. Zal wel iets misschien verzinnen met bakken water voor een hete zaterdag morgen.
Al met Sr. Ludovena gesproken over mijn/ jullie donaties voor het centrum. Er waren dus een aantal wensen waaronder nieuwe houten stoelen in het dagverblijf en de leslokalen voor de grote meiden en jongens. Voor de Vocational training = beroepsopleiding. Ze leren hier breien op de breimachine, manden vlechten, naaien, sieraden maken en meer.
Maar ook wil Ludovena graag opnieuw schoenen. Hoge veterschoenen van Bata die vanuit Nairobi geleverd moeten worden. Er zijn nog wel kleine maten, maar de grotere maten zijn vergeven en sommige kinderen zijn weer aan nieuwe toe. Bij dagelijks gebruik slijten ze sneller. Daarbij zijn de kindervoeten in de groei natuurlijk.
Ook wil Ludo graag een soort van blender om voedsel te malen. Veel kids kunnen moeilijk slikken en kouwen. Nu prakken ze alles nog meteen stamper die ik vorig jaar kocht. Maar een blender zal heel wat gemakkelijker zijn.
Dus het ik besloten voor deze drie wensen vooreerst te gaan te beginnen met de schoenen. Er wordt inmiddels gevraagd wat dit moet gaan kosten. En natuurlijk de kinderen "verwennen" met een beker yoghurt, worstjes, flesje frisdrank, fruit en meer wat lekker en gezond is.
Inmiddels ben ik ook al bij Eunice geweest. Het huisje ziet er prachtig uit. Eunice is er zo blij mee. Maar in en rond dit huisje moeten nog een aantal dingen gebeuren. Maar ik heb besloten om dit niet meer allemaal in één keer te doen. Gelukkig is de familie begonnen met een omheining rond het huisje te maken. Ook heeft men wat boompjes gepoot. Maar het is lastig deze te laten groeien, daar het daar veel droger is dan in en rond Nyabondo. En ze elke dag water geven ...ik weet niet of ze dat doen. Ook is er wat mais, groente en een bananenboom gepland en lopen er inmiddels wat kippen rond voor de eieren.
Van het gedoneerde geld voor dit huisje wil ik graag nog zorg dragen voor dakgoten en een watertank zoals eerder vertelt, maar ook moet het huisje en de deuren van binnen nog geschilderd worden. Ik zal in overleg met Ludovena mijn keuze hieruit maken. Wat is het beste te doen??? Moet effe advies hebben. En voor de jongens een eigen bed. Het advies van Jim is een stapelbed te kopen. Hij gaat advies inwinnen.
En verder is het hier genieten van alles wat op mijn pad komt. Gewoon weer één van hen hier mogen zijn. Verwondering bij mijzelf over dat ik hier weer gewoon een aantal maanden mag rondlopen en meehelpen. 's Morgens om half zeven wakker worden met zonneschijn in mijn ramen. Om half zeven opstaan om mijn wasje te doen. Om acht uur samen met de medewerkers de dag beginnen met gebed en Bijbellezing. Op straat herkent worden door de piki-piki (motor) drivers. Herkent worden in Sondu. Hier en daar een hand of een hug. Mazungu..mazungu (een blanke, een blanke) horen roepen door kinderen en volwassenen. Ik weet weer hoe het voelt dat ze me kennen en ik er een beetje bij hoor.
Allemaal tot een volgende keer. Sponsoren kan altijd nog natuurlijk. Hoe dat moet kan je lezen in één van mijn vorige verhalen. (klik hiernaast aan) Dank aan alle sponsors, speciaal hen die ik niet persoonlijk heb kunnen bedanken.
Veel groetjes, Ineke
-
15 September 2019 - 17:51
Miny Zandbergen:
Wat een leuk verhaal Ineke
Maar zo vermoeiend ,dat kan ook niet anders na zo,n lange reis
Knap hoe je het allemaal doet
Succes en een fijn verblijf daar
Groetjes van ons -
15 September 2019 - 20:47
Inge:
Hoi Ineke,
Fijn om te lezen dat je goed bent aangekomen en met open armen bent ontvangen. Had niet anders verwacht. Knap dat je ondanks je vermoeidheid zo alert was om de aantekening in je paspoort te controleren.
Geniet van de weken die voor je liggen.
Groetjes -
16 September 2019 - 10:08
Dirk:
Goed om te weten dat geen cent aan de strijkstok blijft
Hangen
Veel plezier -
16 September 2019 - 10:24
Jetty Veldman:
Hoi Ineke,
Je lijkt alweer helemaal gesetteld in Kenia, leuk voor jew dat er bij de kinderen ook herkenning is
en voor jou dat je je er thuis voelt.Je hebt nog een hele tijd om te genieten daar.
Groet Jetty -
16 September 2019 - 13:46
Betty Kolvoort :
Fijn dat je weer goed bent aangekomen
En dat je er zo thuis voelt
God's zegen wensen we je toe -
20 September 2019 - 23:24
Herwy Scholten:
Hallo Ineke,
Altijd weer spannend. In het begin wat ongemakken las ik maar alles toch
weer opgelost. toch leuk om te zien hoe alles is gevorderd in die tijd dat je er niet was.
Een wat late reactie, maar eerst kon ik het niet vinden. uiteindelijk toch zelf
achtergekomen.
Je gaat je er al helemaal thuis voelen. Niet meer vreemd voor jou.
nog een mooie maar een werkzame tijd gewenst.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
