NAAR HUIS.

Hallo allen,

Wat een enerverende dag vandaag. De kinderen zijn naar huis gegaan. Alleen Ouid en Dolfhina zijn er nog. Ouid is niet opgehaald en het meisje heeft geen ouders meer. Ouid was helemaal bedrukt. Geen lach en geen gehuil, alleen stil aanwezig kijkend naar de poort wie binnen kwamen. Ouid kan niet praten maar hij weet en begrijpt veel. Toen de meesten weg waren met de laatsten mijn rondjes over het centrum gelopen. Een snoepje gegeven. Even naar het marktje en een banaan gegeten. Om even het gevoel van alleen zijn voor die kids weg te drukken.

Maar wat was het ook weer leuk vandaag. Rond negen uur waren de eerste ouders er. Voor Rebecca was haar zus er, om haar op te halen. Rebecca wordt door mij gesponsord en zij heeft extra mijn belangstelling. Langzaam liep vanmorgen het centrum vol met vreemde mensen, maar zeer bekend bij de de kinderen. Rond 10 uur kregen de kinderen chips en een snoepje. De ouders begonnen de dag hier met een meeting. Dat wil zeggen, allerlei toespraken waarin gevraagd werd vooral goed voor de kinderen te zijn en hun goede zorg te bieden, zodat ze niet ziek worden of ziek terug komen. Ook was er een verhaal rond luiers/pampers. Altijd zitten ze met pampers te schipperen. Veel kinderen dragen ze en ze worden meegenomen door de ouders, daar het centrum ze niet kan en hoeft te betalen. Maar vaak worden er te weinig meegenomen. Daarna kregen de ouders een lunch aangeboden en aten de kinderen zoals altijd de ugali met soma- wiki. Voor het laatste was ik er om te helpen. Maar ook om 30 ballonnen op te blazen, om de kinderen meer naar huis te geven. De stickerverrassing werd meegegeven en de foto van Andrea eveneens. De ouders waren er blij mee. De koffer van Christa voor Faith paste niet op de piki-piki en is toch hier achter gebleven.

's Morgens was ik ook bij de jongelui training. De meiden en jongens zongen ter afsluiting van het jaar allerlei christelijke liederen in het Engels en Swahili. Ondertussen ken ik een hoop van deze liederen en ik zong fijn mee. Geweldig hoe die samen kunnen zingen met trom en tamboerijn . Het klonk mooi en enthousiast. Tot de lunch daar geweest. Samen nog gebeden en de leraressen werden bedankt voor hun inzet. Ook ontroerend hoe ze met elkaar om gingen en de laatste momenten van het jaar samen deelden. Het grote deel van hen zal het komend jaar terugkomen. Eén meisje heeft haar tijd hier er op zitten. Maar Quinta, Beryl , en Goretty van mijn eerste uren hier komen terug. Ook Laureen en Doretey. Van ieder persoonlijk afscheid genomen.

En toen was het echt tijd om te vertrekken. De meeste kinderen gingen in hun schooluniform naar huis. Dat was dus eerst weer omkleden, want ze hadden 's morgens hun weekend kleding of nieuwe gekregen kleding aangekregen. En toen...vertrekken. Eén voor één afscheid nemen. Till next time. See you later. Marry Christmas. Tot de volgende keer. See you. Thanks. Hier en daar een knuffel, een kus. Hier en daar mijn adres geven. Ja, het is moeilijk afscheid te nemen, niet wetend wanneer ik ze weer zie. De één ging met de piki-piki, de ander met een auto. Verschillenden vertrokken samen in een auto. Ook vertrok er een bus geleend van de school hiernaast. En allen een ballon aan een touwtje mee, als afscheid. Ja, Christa daar is je touw voor gebruikt en een deel van jullie ballonnen. Sommige kinderen die niet kunnen zitten werden op een matras achter in de auto gelegd. Foto's en de sticker-tekening mee. Evenals het rapport waar we samen eerder deze weken aan gewerkt hadden.

Door de gehele dag heen werd er ook gewerkt in de keuken. Daarin komen nieuwe afzuigpijpen voor de rook en daarna wordt die verder opgeknapt. Vandaag zijn ze daarmee begonnen. Christa haar vriendin en ik zullen dit samen bekostigen. Maar hierover later meer.

En nu... is het een beetje doods op het centrum. Mijn huisje is een warboel en ik mis de kids nu al. Ja, ze zijn door de jaren heen een beetje een deel van me geworden. Ineens is het rustig. Vanmiddag maar een poosje zitten lezen, maar kan de rust daarvoor nog niet vinden. Stoel naar buiten en toen kwamen de kinderen van het personeel spelen met alles wat voor handen lag. Hetzelfde speelgoed als wat de kinderen hadden. Straks weer een potje UNO-en met een soda erbij. Bij de grote jongens zijn Ben en Fidel nog achtergebleven.

En dan is het de volgende dag..........

Vanmorgen rond tien uur kwam Ouid zijn vader. Nou, Ouid was door het dolle heen. Geweldig te zien hoe blij hij was. Persoonlijk Ouid zijn schoolkleding aan gedaan. En daar gingen ze samen op de piki-piki, op naar huis. Natuurlijk nog wat foto's gemaakt. Ouid is een van mijn lievelingen hier. Mag eigenlijk geen voorkeur hebben maar ja dat gaat vanzelf, he. Nog een paar foto's en daar gingen ze samen. Benedict van de training werd door Jareth uit de keuken een eindje op weg geholpen. Ben ken ik ook van lang geleden toen hij nog klein was. Samen vertrokken ze ook op de piki-piki met zijn nieuwe schoen in de tas. Toen met Dolphina naar het marktje op zoek naar een zondagse jurk. Zij zal hier blijven.

en nu.....tijdens een enorme onweers en regenbui zitten de kinderen van chauffeur Jim opnieuw bij mij in huis te kleuren.

De komende week zal ik me bezig houden met de bedden/matrassen en het opknappen van de keuken en de watertank. En natuurlijk met wat voorbij komt. Misschien pak ik zelf wel een verfkwast in de handen. Morgen met Eunice en de tweeling naar haar moeder en maandag met Sr. Ludovona naar Kisumu voor het kopen van dekens en lakens en waarschijnlijk meer.

Lieve groet voor allen, Ineke