HET ECHTE KENIA MET DE FAMILIE VAN EUNICE.
Door: Ineke Rop
Blijf op de hoogte en volg Ineke
28 December 2016 | Nederland, Almelo
Hoi allen,
Nu alweer drie weken thuis....toch nog één verhaal plaatsen. Vooral voor mezelf en voor Eunice. Die ik al schreef in Kenia. Een verhaal over Eunice en haar familie. Eunice is mijn vriendin in Kenia en momenteel ziek. Een week na mijn vertrek kreeg ze een halfzijdige verlamming tgv...?... door een hoge bloeddruk? Ze lag een paar weken in het nabijgelegen ziekenhuisje en is nu weer thuis. Mondjesmaat komen er wat berichten over haar herstel en voortgang. Bellen kan ik haar niet, daar Eunice dit ook geld kost en zo breed heeft ze het niet. Ze heeft geen computer waarmee ze kan mailen. Een app. telefoon heeft ze niet. Via de anderen in Nyabondo verlopen de contacten. Ik hoop en bidt dat het haar steeds beter gaat. Ik zal er zo wel even weer heen willen.
Vandaar onderstaande verhaal. Een kleine eerbetoon aan haar en haar jongens Vincent en Thomas.
Hoi, hoi,
Wat een bijzondere dag weer. Weg geweest met Eunice en haar tweeling om haar moeder en familie te bezoeken. Ze wonen een half uurtje voorbij Kisumu.
Om half acht in de morgen zouden we vertrekken. Nou het zat er dit keer niet ver vanaf. De jongens stonden om half acht in mijn huisje en tien minuten later was Eunice ook zover. Op naar de piki-piki. Beide één van de jongens mee op de brommer. Ze waren goed aangekleed want het was nog niet echt warm. Al hobbelend over de 'dancing road' naar beneden. Pas vandaag zag ik echt dat Nyabondo op een tafelberg ligt. Vanaf de plek waar Eunice haar moeder woont was deze berg nl te zien. Een flinke afgeplatte berg. Aangekomen in Sondu in de matattu. Nou, weer een feest op zich. Naast me zat een gezette mw. En toch moesten er vier personen op de plek van drie zitten. Weer echt knusjes dus. De jongens bij ons op de schoot en daar gingen we. Vincent en Thomas vonden het prachtig. Eén van hen zei op een gegeven moment bij wat meer huisjes:" Nairobi". Voor kinderen hoeft in matattu niet betaald te worden als je ze maar op schoot neemt.
Aangekomen in Kisumu gingen we verder in een nog kleinere matattu. Nog krapper zitten. Ondertussen werd het ook behoorlijk warm. De jongens weer op de schoot en we gingen verder. Tot we toch ineens onverwachts er waren. Uitstappen en bijkomen. Jongens aan de hand en de weg oversteken. Nog een stukje lopen en daar was Eunice haar geboorteplek en waar ze voor ze op Nyabondo ging werken woonde. En dan komen er allerlei mensen om kennis te maken en handen te schudden. Nieuwsgierig naar de mzazungu. En een stuk of tien kinderen. Eunice haar moeder zat onder een boom. Ze was ziek geweest, nu gelukkig aan de beterende hand, maar ze kan niet goed meer lopen. Ze heeft negen kinderen waarvan één overleden is. Naast haar zat de eerste vrouw van Eunice haar vader. Zij heeft geen kinderen. Ja, de mannen mogen in Kenia meerdere vrouwen hebben. Eunice haar vader ligt op het erf begraven. Voor Eunice haar moeder had ik zeep en suiker meegenomen. Het werd dankbaar in ontvangst genomen. Voor de kinderen een lolly en bellen blazen. Altijd dankbaar speelgoed. We kregen thee met mandasies. Een poos ook onder de boom gezeten en wat gepraat. Nu was de moeder niet echt spraakzaam, maar op een gegeven moment kwamen er wel allerlei vragen over gewoontes in Nederland. De kinderen vermaakten zich ondertussen met de opgeblazen ballonnen. Eunice in ik zijn een eind gaan wandelen. Echt door het Keniaanse landschap. Het echte Kenia. Landschap met mango, papaja en avocado bomen. Bananenbomen. Mooie vergezichten. Platte Afrikaanse acasiabomen. Rood zand. Op en neer over smalle paden naar een smalle rivier waar mensen de was deden en zich baden. Echter kan het niet. Wij moesten de rivier al wadend oversteken. Ik was een beetje bang om te vallen omdat ik mijn camara bij me had. Maar elkaar helpen en met hulp van de badende Keniaanse dames ging het goed. Ondertussen ook hier weer mensen die bijna nooit een blanke zien en dan is het weer mzungu, mzungu!!
Terug gekomen was het eten klaar en aten we soma-wiki, ugali en kip. Een beetje taai. De kip wordt in Kenia in zijn geheel gegeten. Zelfs de kop is een delicatesse. En daarna nog wat spelen met de kids. Ineens gingen ze touwtje springen. Nou daar was ik wel even voor is. Het ging echt goed. Ondertussen was de tweeling van Eunice flink vies geworden van al dat gespeel en moesten ze voor vertrek nog in bad. Schone kleren weer aan en toen moesten we toch echt weer vertrekken. Voor het donker weer thuis??? Eunice dacht met de tuc-tuc terug naar Kisumu te gaan. Maar die kwamen niet langs. Een lange poos gewacht en toch maar een matattu genomen. En daarna met wel ja...een bus verder. Dat was prettig maar niet voor donker thuis. In Sondo in het donker op de piki-piki. Ieder weer een van de jongens er bij op. Nou, ik vond het niet prettig. Het had geregend en de 'dancing road' was glibberig maar alles ging gelukkig goed. Heb de drivers maar een fooi gegeven.
Een mooie dag en heel bijzonder om het leven van een familie van dichtbij kort mee te maken.
Gr. Ineke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley