FLYING DOCTERS/AMREF

Hallo allemaal,

Het is inmiddels erg druk op het centrum. Veel vreemde gezichten. Veel moeders, vaders en verzorgers met kinderen met een aandoening op het gebied van plastische chirurgie zijn gekomen. Waarom? Ze zullen de komende week geopereerd worden. Op het centrum is een ziekenhuisje met operatiekamer waar maandelijks door chirurgen en verpleegkundigen op vrijwillige basis en aangesloten bij Amref/Flying Docters, geopereerd wordt. De ene maand vnl kinderen met orthopedische aandoeningen en de andere maand kinderen met problemen op gebied van plastische chirurgie. Al deze kinderen en familieleden krijgen hier voor zolang nodig onderdak en eten. De kinderen zijn middels mobiele poliklinieken getraceerd en hen werd gevraagd afgelopen zondag en maandag naar het centrum te komen. Hier werden ze opnieuw onderzocht en werd er besloten of ze geholpen kunnen worden of misschien niet. Er moesten daardoor toch een aantal kinderen met ouders weer vertrekken. Ruim 30 kinderen en een enkele ouderen zullen de komende dagen geholpen worden aan hun problemen. Het gaat hierbij bv om kinderen met littekens na brandwonden. Er zijn schrijnende gevallen. Bv een klein meisje die haar rechter voet gedeeltelijk en haar linker onderbeen moet missen door brandwonden. Kinderen die hun ledematen niet goed kunnen gebruiken vanwege trekkende littekens. Het komt hier in Kenia vaak voor dat kinderen brandwonden oplopen. De grote boosdoener is open vuur waar ze in vallen of een pan met heet water die om valt. Hier proberen ze iets aan de brandwonden te doen, om de kids een aangenamer en mobieler leven te bieden. Ook kinderen met gespleten lipjes zijn hier veel. Zelfs kleine baby's. En ze hebben heel veel geluk, om het zo maar eens te zeggen, want de plastische chirurg maakt er een waar kunstwerk van. Dezelfde arts van twee jaar geleden is er weer en ik heb dit toen zien gebeuren.

Morgenvroeg zal ik er heen gaan om mee te kijken en misschien wat te helpen. Vandaag was ik er ook al even, maar drie medewerkers van Amref en hun nieuwe directeur in Kenia waren hier op bezoek, om zich te laten informeren over de hele gang van zaken rond de operaties, die door hen gesponsord worden. Heb mijn plek aan hen maar even afgestaan. Voor mij zijn er nog voldoende mogelijkheden. Maar leuk...de drie medewerkers bleken Nederlanders te zijn. Wel gek om ineens weer Nederlands te praten. Heb een paar dingen vertelt over het centrum en de kinderen en ze gevraagd ook even bij de kinderen te komen kijken. Ze waren vol enthousiaste over alles wat ze zagen.

Het is inmiddels twee dagen later en vanmorgen in alle vroegte ben ik opnieuw in de operatiekamer geweest om aanwezig te zijn bij de operatie van een meisje van 3 maanden met een split-lip, zoals ze dat hier noemen. Heel klein op de operatietafel. Zeer vakkundig werd dit gedaan. Heel bijzonder om het geheel te zien. Van de anaestesie tot en met de uitslaapruimte. Er werd liefdevol met het meisje om gegaan en de moeder kon haar na anderhalf uur weer in haar armen nemen.

In de operatiekamer lijkt het een beetje een rommeltje en veel gebruiksvoorwerpen zijn oud of doen het niet goed meer. Ik heb het idee dat ze soms moeten 'roeien met de riemen' die ze hebben. Ook nemen de artsen van Amref zelf spullen mee waaronder apparatuur die ze denken nodig te hebben. En net als alle voorgaande keren.......de telefoons liggen gewoon in de operatiekamer en worden zo nodig opgenomen. Soms wordt er door de omloop of een ander wat gelezen. Het is een komen en gaan van mensen. Ze gaan in en uit. Dat gaat tijdens het opereren gewoon door. Niemand die zich er aan lijkt te storen. De ontsmetting is goed en men houdt de hygiënische richtlijnen goed in het oog. Er is duidelijk een steriel gebied waar je niet binnen mag komen. Verder allen een mondkap voor, hoofd bedekt en schone kleding over eigen kleding. De chirurg en assistente staan natuurlijk in steriele kleding. Verder de eigen schoenen uit en slippers aan die alleen daar gebruikt worden. Wat ik ook terug zag was de bekende stof van de operatiekleding. Deze stof kocht ik in het verleden samen met Sr. Ludovina van de sponsorgelden. Mooi dat dit nog steeds terug te zien is.

Omdat er momenteel zoveel mensen op het centrum zijn draait de keuken overuren. Ze werken van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Koken voor de kinderen, medewerkers, operatiekinderen en hun ouders/familie en voor het team artsen en verpleegkundigen. En niet zo als bij ons. Met beperkte middelen en op o.a. een houtkachel. Gisteravond waren ze echt tot negen uur 's avonds nog aan het werk. Normaal is het dan al lang rust en is ieder naar huis. Ann, Linda, Beatrice en Margareth uit de keuken waren allen behoorlijk uitgeteld, maar moesten toch nog door. Daarna op het centrum slapen in vrije bedden en de volgende ochtend weer zeer vroeg op. Zo gaat het de hele week. Toen kwam bij mij het idee om de andere morgen ook maar een keukenschort om te doen. Nou, daar stond ik vanmorgen vanaf 9 uur een zeer grote hoeveelheid groente te snijden. Soma-wiki, een soort spinazie, wat heel fijn gesneden moet worden. Ben een paar uur aan het snijden geweest. Ze waren er geloof ik wel blij mee. Kreeg onderwijl een bordje vol met bonen en een beker zoete melk thee. Ze drinken hier veel suiker in de thee en altijd met melk. Wij eten daarbij koek maar hier bruine bonen, aardappelen, pinda, cassave. Daar heb ik dan altijd geen zin in. Probeer daar dan toch vaak op een nette manier weer van af te komen. Of eet soms een klein beetje. Dit keer heb ik de bonen maar gewoon terug in de pan gedaan. Tijdens mijn snijden was Ann, een wat oudere kokkin van mijn eerste uren hier, mandasie beslag aan het kneden en daarna aan het bakken in olie. Mandasie's zijn een soort oliebollen, maar dan niet vet en lekkerder. Het hele centrum werd hier vandaag op getrakteerd omdat het een nationale vrije dag is. Mij werd onderwijl een lekkere warme mandasie toegeschoven. Daar had ik wel zin in. Beter dan bonen bij de thee toch.

Nu maar weer stoppen want dit verhaal wordt al weer te lang. Mocht je mij nog willen sponseren om o.a. samen nieuwe bedden en toebehoren voor de kinderen te kopen, dan kan dat natuurlijk altijd nog. Heel graag. Lees dan mijn eerste verhaal. Daar staat beschreven hoe je dit kunt doen. Dank je wel.
Tot zover dan maar. Veel groetjes van mij.
Ineke