De eerste indrukken

Hallo iedereen,

Om mij heen zitten de jonge kinderen van Jim, de chauffeur van het
centrum, te spelen met de puzzels die ik meebracht van uit Nederland. Elke keer als ze weer een puzzel klaar hebben laten ze hem zien. Eerst stonden ze een poosje op afstand naar me te kijken maar al snel was het ijs gebroken en kwamen ze schoorvoetend binnen. Leuke kinderen. Sister, het meisje dat zonder iets te zeggen twee jaar geleden gewoon bij me in bed kwam liggen. Sister is vernoemd naar Sister Ludevina. In haar kielzog haar jonger zusje Salie. Ik moet het even met hun doen, daar de kinderen die hier wonen pas in het weekend terug komen van thuis omdat het vakantie is en ze dan voor een paar weken naar hun eigen woonomgeving gaan. Geeft niet. Het geeft mij even de tijd om bij te komen van alle vermoeienissen en te relaxen?

Vanmorgen iedereen die hier werkt weer gezien. Wat opnieuw een warm welkom. Wat is het leuk om terug te zijn. Eunice, de verpleegkundige van hier, met haar tweeling van ruim een jaar oud. Twee lekkere vieze jongetjes. Een beetje bang voor de mazungu zoals ze een blanke hier noemen. De house- mothers die voor de kinderen zorgen. Regina van de medical, zoals ze de fysiotherapie ruimte hier noemen. Edwin een gehandicapte man die computerles geeft een handeltje in 'van alles en nog wat heeft', en me gaat helpen met mijn modem, want het lukt nog niet op internet te komen. Vanmorgen als vanouds rond half elf thee gedronken met het personeel. Wat een fijn welkom. Net alsof ik gewoon verder ga. Net als of er geen twee jaar tussen heeft gezeten.

En dan ineens staat Sr. Ludevina aan de deur. Good morning, how are you? Ze gaat naar Kisumu,de dichtstbijzijnde grote stad en vraagt of ik mee ga. Natuurlijk wil ik mee. Zet gewoon aan de kant waar ik mee bezig ben en pak mijn tas en spullen. Over 15 minuten vertrekken we. Maar dan is het toch even weer wachten omdat 15 minuten hier langer duurt. 'Kenian time' zeg ik altijd. Maar toch, na een uur zijn we op weg en zie ik Kenia en alles wat er loopt en rijdt aan me voorbij gaan. Het is alsof ik niet weg ben geweest. Gewoon met zijn drieën, lekker krap voor in het bestelbusje van het centrum. De wegen zijn verbetert en we schieten snel op. Ludevina zet me af bij de mij bekende koffieshop nadat we een tijd afgesproken hebben, waarop ze me weer komt halen. Ondertussen bedenk ik me dat ik van alles vergeten ben. Geen fototoestel, geen belangrijke papieren map, leesboek, keniaboekje en meer. Maar geeft niet. Ik red me zonder ook. Allereerst drink ik een kop cappuccino bij de mij bekende internet/koffieshop. De eigenaar herkent me en brengt me een kop cappuccino met chocolade erop geschreven 'Welkom back'. Wat leuk.

Een half uurtje later loop ik rond door de drukte van Kisumu. Veel mensen op straat die handel drijven. Schoenen, kleren, spullen, groente, fruit. Alles is op straat te koop. Allemaal willen ze je wat verkopen. Veel verkeer. Fietstaxi's, piki-piki's, ( brommerstaxi's' ), tuc-tuc's, veel auto's die net als in Engeland links rijden. Maar vooral heel veel mensen op straat. Ik koop wat extra spullen voor in mijn kleine keukentje. Ook een mango voor 25 ct. Loop winkels in in uit opzoek naar een kaart van Kenia want de mijne ligt thuis.Het valt me op dat iedereen door agenten gescand wordt bij het naar binnen gaan van supermarkten, grote winkels en banken. Uit voorzorg gezien de problemen in Nairobi en Mombassa?

De tijd gaat snel en met Ludevina koop ik 's middags mijn eerste aankoop van de giften die ik van jullie kreeg. Voor alle kinderen op Nyabondo en St. Martin een nieuwe plastic beker in mooie heldere kleuren. De oude worden al jaren gebruikt en zijn echt versleten en aan vervanging toe. Binnenkort zullen er nieuwe borden volgen.

Daarna naar de grote supermarkt waar ik bruinbrood en wat groente koop. Ludevina doet inkopen voor volgende week, voor het team dokters en verpleegkundigen die komen. Volgende week wordt er hier in het ziekenhuisje geopereerd. Kinderen met een aandoening op het gebied van plastische chirurgie worden geholpen. En als verpleegkundige wil dit natuurlijk heel graag zien.

Dit was een kleine indruk van de eerste dagen. Er is zoveel te vertellen. Ook al ben ik hier voor de vierde keer, het blijft genieten.

Groetjes Ineke