Kopen met Sr. Ludevina.
Door: Ineke
Blijf op de hoogte en volg Ineke
11 Juni 2012 | Kenia, Nairobi
Hoi allemaal,
Vanmorgen is er nog steeds geen elektriciteit. Hoe kom ik nu aan thee? Om zeven uur maar eens naar de keuken gelopen, maar er was nog geen heet water. Dan maar naar de kinderen en daar wat porridge meegegeten. Heb ik toch wat te drinken. Om acht uur komt Ann naar me toe."Of ik al thee had gehad": vroeg ze. Nee dus. "Nou dan maak ik wat voor je". Geweldig, ze houden alles in de gaten.
Zoals al eerder gezegd zitten de kinderen slecht in de kleren. Schooluniformen gescheurd. Schooltruien gerafeld. Sokken met gaten. Geen of slechte schoenen. Geen of slechte truien voor het weekend. Ik heb daarom besloten naast de truien, ook stoffen te kopen om schooluniformen van te naaien. Ik kan dit o.a doen van het geld dat ik bij elkaar sprokkelde met mijn kaarten verkoop voor Kenia. Veel onder jullie hebben het afgelopen jaar mijn zelfgemaakte kaarten van foto's, gemaakt in Kenia, gekocht. Een flink bedrag kwam daardoor 'in de knip'. Ook ging ik het afgelopen jaar 'op pad' om spullen aan de man te brengen op rommelmarkten. Voor het goede doel. Mijn broer Dirk hielp me daar (ook financieel) mee en gaf me tevens een grote pot met kleingeld. Nogmaals dank je wel voor iederéén die dit grote bedrag 'in de knip' mogelijk maakten. Nu kan ik er veel goeds mee doen.
Ook is het de bedoeling hout, leer, schuimrubber, buizen en al wat meer te kopen om 20 stoeltjes en 2 tafels van te maken. Dit wordt op het centrum gedaan, op de workshop, de plek waar ook hulpmiddelen en zelf kunstledematen gemaakt worden. Nog steeds eten de jongens van house-mother Alice op de grond. Hier en daar gevraagd en heel graag willen ze ook voor deze kinderen meubels. De kinderen zelf lijken het geweldig te vinden, omdat ze telkens als eerste aan de tafel zitten, wanneer ze bij de andere groep kinderen zijn, waar wel een tafel staat. Met Christa van Bondokids hierover uitgebreid contact gehad en zij heeft besloten dit te financieren. Ik ben daar geweldig blij mee. Wat zullen deze kinderen verrast zijn, als er er ook voor hen ineens tafels en stoelen komen.
En vandaag was het dan zover. Op naar Kisumu met de bestel/schoolwagen omdat die veel spullen kan vervoeren. Het duurde opnieuw wel even voor we uiteindelijk vertrokken. Wachten/Kenian-time! Maar om tien uur gingen we dan eindelijk. Ik achterin. Hobbel, hobbel over de 'dancing road', de zandweg met kuilen tussen Nyabondo en Sondu. Ik wordt flink door elkaar geschud.
Momenteel drentelen de kinderen van het personeel om me heen. Nieuwsgierig en heel graag willen ze iets. Kleine Sister zit naast me. Ze zegt niets maar ineens toch een vraag: Ineke??? Ze ziet rietjes liggen. En ineens zien ze ook de bellen blazen. Dan maar een poosje naar buiten en dit uitgeprobeerd. Te gek.
We arriveren ruim een uur later in Kisumu bij de ijzer en houtwinkel. De rit gaat sneller dan met de matattu, die overal stopt. Veel buizen, hout en toebehoren worden gekocht. Het kost nogal wat tijd. Maar dan hebben we ook wat. De spullen worden vandaag bezorgd. Ik zal er foto's van maken voor Christa en Mark zodat zij weten wat er met hun geld gedaan wordt. Daarna naar de leerhandel waar we een goede kwaliteit leer en schuimbubber kopen. De rekening voor de leder valt hoger uit dan begroot en ik besluit dit bedrag bij te leggen. Dat kan, want ik heb genoeg geld bij me.
Inmiddels is het één uur en we gaan lunchen. In een wat rommelig restaurantje eten we vis uit het Victoriameer en voor mij een sjapatti erbij. Met de handen eten, na dat we ze hebben gewassen. Jim en Edward gaan ergens anders weten. Dan kunnen ze meer zichzelf zijn.
Na het eten naar de stoffen winkel. We kopen heel veel blauwe, lila en donkerrode stoffen. Aan grote rollen. Natuurlijk ook aanverwante spullen zoals garen, ritsen, elastiek. Ook breigaren voor de dames voor 'de training'. Alle kleren worden op de training genaaid door de lararessen en meiden. Truien worden gebreid met de breimachine. Ook daar leren ze dan weer van, zodat het mes aan meer kanten snijdt.
Wanneer Sr. Ludevina levensmiddelen koopt, ga ik er even op uit om sokken en de laatste schooltruien te kopen. Speciale schoolsokken voor de jongens. Witte schoolsokken voor de meisjes heb vanuit Nederland meegenomen. Ook vindt ik ergens schoensmeer, want als de schoenen er zijn, moeten ze ook verzorgd worden.
Inmiddels vraag ik me af hoe de kinderen van school naar huis gebracht worden, want wij hebben hun wagen bij ons. Even heeft Sr. Ludevina daar niet aangedacht, maar een toevallige ontmoeting brengt uitkomst. Van de Primary Girls School uit Nyabondo willen ze de kinderen met hun bus wel naar huis brengen. Gelukkig maar, maar laat in de middag horen we dat de kinderen nog steeds op school zijn. Nog niet opgehaald. Na een belletje van Sr. gebeurde dit alsnog, maar de kinderen waren pas na ons, om 19 uur thuis. Maar wel met een echte schoolbus gehaald en dat gebeurt ze ook niet elke dag.
Wij gingen als laatste met een volgeladen wagen nog naar de supermarkt om daar opnieuw yoghurt voor de kinderen te kopen......en ook nog naar de markt voor kleine visjes en nog meer eten omdat het daar goedkoper is. Het kon allemaal nog net in de auto.
Moe maar voldaan kwamen we thuis. We hadden het allemaal een beetje gehad. Ik had Sr. mijn paracetamol gegeven, omdat die harverwege een knallende hoofdpijn kreeg. Gelukkig hielp het. Pamela had ik al eerder deze week een paar keer voorzien van diclofenac vanwege spierpijn in de rug/schouder.
We waren dus thuis, auto uitladen, nog even naar de kids en dan naar bed. Hier wil ik graag ook namens Sr. Ludevina allen bedanken die het mogelijk hebben gemaakt dat al deze materialen gekocht konden worden. Nogmaals dank voor jullie aandacht voor mijn kaarten verkoop. Dank voor jullie giften. Door jullie kan ik hier zo heel veel doen en ik ben daar geweldig blij mee.
P.s. Daarnet kwam de vrachtwagen uit Kisumu de metalen buizen, houten planken en andere materialen brengen. Een paar foto's gemaakt. Alles werd goed gecontroleerd en het klopte. Nu kunnen ze beginnen met maken. Ik heb gevraagd zo snel mogelijk daarme te starten zodat ik nog wat resultaat kan zien. Dat geldt trouwens ook voor de schooluniformen.
Hart. Groet van mij Ineke
Inmiddels is het zaterdagavond. Eten met de kids maar ze krijgen kleine visjes. (3 cm) (van de markt in Kisumu) Met ugali. Niet mijn kostje. "Nou dan vraag ik toch of ze voor jou wat anders willen koken": zegt Alice één van de house-mothers. Nancy kookt voor mij traditionele Keniaanse groente. Een soort spinasie, maar veel lekkerder dan soma wikie (ook een groene groente).
Nog een p.s.
De schoenen zijn er nog niet. Hopelijk komen ze in één van de komende weken.
Dag Ineke
Vanmorgen is er nog steeds geen elektriciteit. Hoe kom ik nu aan thee? Om zeven uur maar eens naar de keuken gelopen, maar er was nog geen heet water. Dan maar naar de kinderen en daar wat porridge meegegeten. Heb ik toch wat te drinken. Om acht uur komt Ann naar me toe."Of ik al thee had gehad": vroeg ze. Nee dus. "Nou dan maak ik wat voor je". Geweldig, ze houden alles in de gaten.
Zoals al eerder gezegd zitten de kinderen slecht in de kleren. Schooluniformen gescheurd. Schooltruien gerafeld. Sokken met gaten. Geen of slechte schoenen. Geen of slechte truien voor het weekend. Ik heb daarom besloten naast de truien, ook stoffen te kopen om schooluniformen van te naaien. Ik kan dit o.a doen van het geld dat ik bij elkaar sprokkelde met mijn kaarten verkoop voor Kenia. Veel onder jullie hebben het afgelopen jaar mijn zelfgemaakte kaarten van foto's, gemaakt in Kenia, gekocht. Een flink bedrag kwam daardoor 'in de knip'. Ook ging ik het afgelopen jaar 'op pad' om spullen aan de man te brengen op rommelmarkten. Voor het goede doel. Mijn broer Dirk hielp me daar (ook financieel) mee en gaf me tevens een grote pot met kleingeld. Nogmaals dank je wel voor iederéén die dit grote bedrag 'in de knip' mogelijk maakten. Nu kan ik er veel goeds mee doen.
Ook is het de bedoeling hout, leer, schuimrubber, buizen en al wat meer te kopen om 20 stoeltjes en 2 tafels van te maken. Dit wordt op het centrum gedaan, op de workshop, de plek waar ook hulpmiddelen en zelf kunstledematen gemaakt worden. Nog steeds eten de jongens van house-mother Alice op de grond. Hier en daar gevraagd en heel graag willen ze ook voor deze kinderen meubels. De kinderen zelf lijken het geweldig te vinden, omdat ze telkens als eerste aan de tafel zitten, wanneer ze bij de andere groep kinderen zijn, waar wel een tafel staat. Met Christa van Bondokids hierover uitgebreid contact gehad en zij heeft besloten dit te financieren. Ik ben daar geweldig blij mee. Wat zullen deze kinderen verrast zijn, als er er ook voor hen ineens tafels en stoelen komen.
En vandaag was het dan zover. Op naar Kisumu met de bestel/schoolwagen omdat die veel spullen kan vervoeren. Het duurde opnieuw wel even voor we uiteindelijk vertrokken. Wachten/Kenian-time! Maar om tien uur gingen we dan eindelijk. Ik achterin. Hobbel, hobbel over de 'dancing road', de zandweg met kuilen tussen Nyabondo en Sondu. Ik wordt flink door elkaar geschud.
Momenteel drentelen de kinderen van het personeel om me heen. Nieuwsgierig en heel graag willen ze iets. Kleine Sister zit naast me. Ze zegt niets maar ineens toch een vraag: Ineke??? Ze ziet rietjes liggen. En ineens zien ze ook de bellen blazen. Dan maar een poosje naar buiten en dit uitgeprobeerd. Te gek.
We arriveren ruim een uur later in Kisumu bij de ijzer en houtwinkel. De rit gaat sneller dan met de matattu, die overal stopt. Veel buizen, hout en toebehoren worden gekocht. Het kost nogal wat tijd. Maar dan hebben we ook wat. De spullen worden vandaag bezorgd. Ik zal er foto's van maken voor Christa en Mark zodat zij weten wat er met hun geld gedaan wordt. Daarna naar de leerhandel waar we een goede kwaliteit leer en schuimbubber kopen. De rekening voor de leder valt hoger uit dan begroot en ik besluit dit bedrag bij te leggen. Dat kan, want ik heb genoeg geld bij me.
Inmiddels is het één uur en we gaan lunchen. In een wat rommelig restaurantje eten we vis uit het Victoriameer en voor mij een sjapatti erbij. Met de handen eten, na dat we ze hebben gewassen. Jim en Edward gaan ergens anders weten. Dan kunnen ze meer zichzelf zijn.
Na het eten naar de stoffen winkel. We kopen heel veel blauwe, lila en donkerrode stoffen. Aan grote rollen. Natuurlijk ook aanverwante spullen zoals garen, ritsen, elastiek. Ook breigaren voor de dames voor 'de training'. Alle kleren worden op de training genaaid door de lararessen en meiden. Truien worden gebreid met de breimachine. Ook daar leren ze dan weer van, zodat het mes aan meer kanten snijdt.
Wanneer Sr. Ludevina levensmiddelen koopt, ga ik er even op uit om sokken en de laatste schooltruien te kopen. Speciale schoolsokken voor de jongens. Witte schoolsokken voor de meisjes heb vanuit Nederland meegenomen. Ook vindt ik ergens schoensmeer, want als de schoenen er zijn, moeten ze ook verzorgd worden.
Inmiddels vraag ik me af hoe de kinderen van school naar huis gebracht worden, want wij hebben hun wagen bij ons. Even heeft Sr. Ludevina daar niet aangedacht, maar een toevallige ontmoeting brengt uitkomst. Van de Primary Girls School uit Nyabondo willen ze de kinderen met hun bus wel naar huis brengen. Gelukkig maar, maar laat in de middag horen we dat de kinderen nog steeds op school zijn. Nog niet opgehaald. Na een belletje van Sr. gebeurde dit alsnog, maar de kinderen waren pas na ons, om 19 uur thuis. Maar wel met een echte schoolbus gehaald en dat gebeurt ze ook niet elke dag.
Wij gingen als laatste met een volgeladen wagen nog naar de supermarkt om daar opnieuw yoghurt voor de kinderen te kopen......en ook nog naar de markt voor kleine visjes en nog meer eten omdat het daar goedkoper is. Het kon allemaal nog net in de auto.
Moe maar voldaan kwamen we thuis. We hadden het allemaal een beetje gehad. Ik had Sr. mijn paracetamol gegeven, omdat die harverwege een knallende hoofdpijn kreeg. Gelukkig hielp het. Pamela had ik al eerder deze week een paar keer voorzien van diclofenac vanwege spierpijn in de rug/schouder.
We waren dus thuis, auto uitladen, nog even naar de kids en dan naar bed. Hier wil ik graag ook namens Sr. Ludevina allen bedanken die het mogelijk hebben gemaakt dat al deze materialen gekocht konden worden. Nogmaals dank voor jullie aandacht voor mijn kaarten verkoop. Dank voor jullie giften. Door jullie kan ik hier zo heel veel doen en ik ben daar geweldig blij mee.
P.s. Daarnet kwam de vrachtwagen uit Kisumu de metalen buizen, houten planken en andere materialen brengen. Een paar foto's gemaakt. Alles werd goed gecontroleerd en het klopte. Nu kunnen ze beginnen met maken. Ik heb gevraagd zo snel mogelijk daarme te starten zodat ik nog wat resultaat kan zien. Dat geldt trouwens ook voor de schooluniformen.
Hart. Groet van mij Ineke
Inmiddels is het zaterdagavond. Eten met de kids maar ze krijgen kleine visjes. (3 cm) (van de markt in Kisumu) Met ugali. Niet mijn kostje. "Nou dan vraag ik toch of ze voor jou wat anders willen koken": zegt Alice één van de house-mothers. Nancy kookt voor mij traditionele Keniaanse groente. Een soort spinasie, maar veel lekkerder dan soma wikie (ook een groene groente).
Nog een p.s.
De schoenen zijn er nog niet. Hopelijk komen ze in één van de komende weken.
Dag Ineke
-
11 Juni 2012 - 16:57
Hennie,:
Hoi Ineke, heerlijk om te lezen allemaal! Het gaat nu hard hé? Geniet nog even! Warme groet uit een Nederland waar het maar niet zomeren wil. -
12 Juni 2012 - 19:38
Stien:
Wat fijn dat je zoveel kunt doen , volgens mij maak je van elk dubbeltje een kwartje, goed hoor en wat fijn dat je het allemaal kunt kopen, als je weer terug bent kopen we weer kaarten.
Geniet nog maar even, hopelijk zie je nog resultaat van wat je allemaal gekocht hebt.
groet Stien -
12 Juni 2012 - 20:28
Henny :
Hallo Ineke,
Wat een dankbaar werk! Geniet er de laatste weken nog van.
En we kopen gewoon weer karten van je.
Groeten Henny Nijkamp "Looft den Heer' Notter -
13 Juni 2012 - 12:57
Monique Lubbers:
Ha die Ineke wat ben je toch goed bezig daar ze kunnen je straks helemaal niet meer missen. Uit de verhalen die je schrijft zijn de kinderen ook erg gek met jou ! Ineke geniet er nog maar lekker van ik blijf je volgen heel veel groetjes van Monique -
13 Juni 2012 - 18:54
Iet Haarhuis:
Hai Ineke,
Wat fijn dat het goed met je gaat!
En dat je zoveel voor de kinderen kunt betekenen.
Heel veel liefs,
Marinus en Iet -
14 Juni 2012 - 06:40
Brigitte Teunis:
Hallo lieve Ineke
Geweldig dat je je een donatie hebt gevraagd aan ieder van ons en goed om te weten dat het zeker goed wordt besteed,mijn hart warmt helemaal op van jou verhaal .Jouw beleving daar zal alles nog veel intenser maken, geniet nog van je kinderen daar en ik wens jou nog een aantal dagen veel plezier in het mooie Kenia.
Liefs en groet Brigitte -
14 Juni 2012 - 19:01
Lidy :
lieve ineke ,ik geniet enorm van je verslagen fijn he dat je dit mag doen daar een zonnestraal te brengen.ik ken dit ook zo van uit zuid afrika ,douwe zijn broer heeft daar een projekt opgezet voor wees kinderen ,dit word gesteund door onze fam in holland .met kerst kreeg elk kind een eigen matrasje ,ze sliepen soms met 3 kindertjes op 1 matras .en nu gaan wij in november er na toe ,dus ik begin al div dingen aan te schaffen als iets in de aanbieding is lieverd geniet nog van je laatste dagen en een goede reis terug liefs van ons -
14 Juni 2012 - 19:12
Ilse Wijlens:
oh Ineke,
Ik zie nu pas dat je over negen dagen alweer teruggaat naar NL. Wat gaat het snel, waarschijnlijk voor jou te snel... Wat heb je weer veel kunnen betekenen, ik hoop dat je de schoenen nog kunt zien. Geniet, beleef en geef nog de laatste dagen.
Liefs Ilse
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
