Het laatste weekend

Mijn laatste week is dus ingegaan. Bij de dag maar blijven leven. Wat een leuk weekend hadden we hier. Vol maar heel goed besteed.

Te beginnen bij zaterdag morgen. Al vroeg weer uit de veren om eerst even een wasje te doen en mijn huisje een beetje aan te vegen. De vloer is gewoon van beton. Vloerbedekking kennen ze hier niet. Ook al vroeg kettingen ingepakt voor de dames van hier i.v.m. mijn afscheid. Voor de mannen heb ik een armbandje. Een aardigheidje. Vanmorgen eerst maar weer eens overal goede-morgen-handen- geschud en toen met een tas vol yoghurt naar de jongens. Nu gewoon in flessen want Alice had de bekertjes van de vorige keer bewaard. Wat een verrassing en de volgende verrassing was voor de laatste keer het plastix-water-zwem-zeep gebeuren. Wat was het dit keer leuk. Het deed mij goed dat nu bijna iederéén meehielp de kinderen naar het gras te brengen. Schoenen uit, fleeche uit, shirt uit en daar ging die weer. Veel kinderen bleven bij de waterpomp waar een grote emmer onder stond waar we steeds water in pompten. Ik had nog kleine flesjes in huis en ander dingen waar water in kon. Dat was een schot in de roos. Spelen met een waterflesje en een yoghurtbekertje. Wat een geluk. De zon scheen lekker en al heel snel gingen van de jonge jongens de broeken ook uit. De meiden bleven lekker op het gras zitten toekijken. Af en toe werden ze door iemand nat gespoten. Hilariteit alom, ook wanneer er iemand langs kwam die ook natgespoten werd. Het was dit keer opnieuw heel ontspannend en leuk. Heerlijk om met zoiets kleins zoveel voor de kinderen te kunnen doen. Halverwege werd er water voor St. Martin uit het waterreservoir gehaald. Daar was de waterleiding afgesloten. Waarom? Dus werd het van hier gehaald en in grote tonnen gedaan en door de bestelwagen weggebracht. Voor de kinderen natuurlijk prachtig om allemaal te zien. Veel bleven ook gewoon doorspelen en "Ineke and me?? ": roepend, want de flesjes moesten wel steeds opnieuw worden gevuld. Om het plezier nog maar eens te vergroten was daar opnieuw een lolly. Ik had er veel gekregen bij het kopen van alle spullen als discount. Genoeg om heel het centrum nog een keer te voorzien. Om één uur toch maar gestopt want het was lunch tijd. Allemaal de kleren weer aan en weer terug naar hun plek. Ook nu hielp bijna iederéén mee. Daarna zei Ann (kok): " Je bent zo druk geweest. Zal ik thee voor je maken.?" Ja, graag en ik kreeg een grote kom met melk maar zonder...suiker en met cake erbij. Waar ze dat dan zo gauw vandaan halen?? En daar zat ik dan, naast de keuken, op de grond uit te rusten. Daarna het grote zeil goed schoon gemaakt zodat die weer schoon naar de opslag kan. Alle rommel in een zak waarbij ik weer hulp kreeg van de kinderen van de medewerkers. Papiertjes, lollystokjes kapotte flesjes en meer.

Na het middageten de kinderen de kleurpotloden, houten puzzels, flessendoppen, fluiten en spelletjes gebracht. Vervelen deden ze zich dus niet. Het blijft leuk om ze zo bezig te zien. Het spelletje memory is ook helemaal 'in'. Daar kunnen ze geen genoeg van krijgen. Er zijn er een paar die het heel goed kunnen. Beter dan mij. Jushua van de groep van Eireen is daarom bij de groep van Alice gebleven. Kon hij mooi met die pienter knapen van Alice memorien.

De laatste schooltruien gegeven. Jacqueline schreeuwde het uit van blijheid. Later vernam ik dat ze nooit iets nieuws krijgt omdat ze geen ouders meer heeft. De man van nieuw slippers willen voorzien maar ze waren te klein. Hij heeft oedemateusche voeten. Nog een keer op pad dus. Voor zijn kleinzoon had ik ook nog een paar. Geweldig wat een dankbaarheid voor 1.30 euro.

Naar de markt met Nick en Arisi. Colaflesje weggebracht en tomaten kopen. Een belevenis voor die jongens. Wat een geluk.

Ondertussen was de elektriciteit weer eens uitgevallen en kon ik niet koken. Maar ineens, de generator ging voor twee uur aan. Snel maar aardappelen gebakken en gedouched.

Ook zondag was een dag met een extra gouden randje. Eerst al heel vroeg met de dames van 'de training' naar de kerk. Er was een gastpastor die 's middags ineens ons centrum met een bezoekje vereerde. Daarna alle speelspullen naar de kinderen gebracht en toen voor de laatste keer op naar St. Martin. Over het mooie pad met de prachtige uitzichten. Het is op St. Martin altijd druk en ik hoor mijn naam wel honderd keer noemen. Allemaal tegelijk stickers en kleuren en een kleurplaat. Voor de lunch stop, ik want 's middags wil ik graag weer op Nyabondo zijn. Nog een lolly voor allen waarbij één van de house-mothers weer hielp met delen. Wanneer ik het doe zijn er altijd wel kinderen die twee in de vingers krijgen. De stickers die over waren naar de meesters gebracht. Die kunnen ze voor school als beloning gebruiken. In de hoop dat ze het doen. Er maar op vertrouwen. Ook nog even geholpen met de vlechtjes uit het haar van Rita te halen. Een groot karwij. Velen hebben zeer kleine vlechtjes in hun haar die eens in de zoveel weken vervangen worden.

Lopend terug gegaan. De weg loopt glooiend omhoog en dat in de zon. Ik had het even gehad bij terugkomst wat Ann dan vervolgens weer zag. De thee met brood stond al bijna klaar. Even een pauze.

Daarna op ballonnen getrakteerd. Van die lange die je inelkaar kunt draaien maar dat ging zeer moeizaam. Ze knapten één voor één. Slechte kwaliteit van de Axion. Er waren ook nog kleine exemplaren. Eigenlijk waterballonnen. Eerst een hele boel opgeblazen wat de kinderen en mij een poosje van de straat hield. De rest aan de muskietennetten in de slaapzalen gehangen. Fleurt de boel een beetje op. De grote ballonnen die er ook nog zijn, bewaar ik voor de laatste dag.

Ook opnieuw naar de markt, nu met vijf kinderen. Daar kregen ze een tractatie, een mandasie = 5 ct per stuk. Geweldig , hand en hand liepen ze met me mee. Ook zag ik daar T-shirts. De groep van Alice heeft weinig weekendkleding. Zal ik ze nog kopen??? Later met Eunice teruggegaan en 13 stuks gekocht voor 700 Ksh = ruim 6 euro.

Aan het eind van de middag met zijn allen op de foto. Geweldig. De zon was even weg, dus goed licht. En iederéén vond het leuk. Ze weten het nog van vorig jaar en toen heb ik ze uitvergroot en naar hier gestuurd. Die hangen inmiddels in de slaapzalen.

En daarna de verrassing voor de jongens van Alice. De T- shirts. Wat kleurrijk ineens. Nog maar een groepsfoto dus.

Ook kwam zogezegd de pastor langs. Hij zegende alle kinderen persoonlijk en bad met ze. Het was muisstil. Geweldig en ontroerend. Om dus stil van te worden.

Daarna eten en naar bed. Bij de meiden nog een poosje langer geweest om ze met hun nieuwe nachtkleding op de foto te zetten. De netten om de bedden en de jongens naar bed geholpen. Goodnight, welterusten, nindi ma ber.

Met de groep van Alice nog een poosje op een bankje gezeten.De T-shirts nog aan. Op mijn schoot en stijf tegen me aan. Niet te veel zeggen. Genieten van elkaar. Ze weten nog niet dat dit mijn laatste weekend hier is.

Met een goed gevoel ga ik naar mijn plekje, denkend aan de komende laatste dagen.
Dag Ineke

P.s Cox, dank je wel voor je kaart. En Adrie, dank je wel voor je donatie voor de schoenen.Fijn.