Hoe gaat het met mij?
Door: Ineke
Blijf op de hoogte en volg Ineke
08 Juni 2012 | Kenia, Nairobi
Dag allemaal,
En dan even over mezelf. Het gaat goed met me. Ik heb één muskieto beet van een eng dier maar dit is al weer aan het genezen. Verder goed gezond voor zover ik weet. Alles gaat naar wens wat betreft mijn gezondhied.
Ja, soms heb ik het hier wel eens druk. Allemaal willen ze graag dat je komt. Het is soms moeilijk de tijd goed te verdelen. Mijn hart ligt vooral bij de kinderen, maar ik probeer de meiden van 'de training' ook niet te vergeten. Gelukkig heb ik daar wat goedwil gekweekt vanwege de muziekinstrumenten. In het weekend ga ik naar de kinderen in St Martin, alleen vandaag niet. Heb het vandaag echt rustig aan gedaan. Ook wat tijd voor mezelf en een wandeling in de omgeving met Eunice, de verpleegkundige van het centrum gemaakt. Ja, soms is het druk en ik kom niet altijd aan dingen voor mezelf toe, behalve wat internetten en lezen. Internetten kost tijd omdat het gewoon langer duurt van site naar site te gaan. Graag zou ik nog wat meer foto's op de site van 'waarbenjij' willen zetten, maar dat lukt bijna niet en kost ook weer veel tijd. Ik ga dat daarom thuis doen.
Het til en sjor werk is soms veel. Gelukkig wordt ik er redelijk handig in en weet ook gelukkig uit ervaring, hoe om te gaan met uit en aankleden van gehandicapten. In bed gaan b.v. laat ik ze ook vooral zelf proberen/doen. Dat moeten ze ook als ik er niet ben. Het kost hen dan wat moeite en tijd maar vaak lukt het wel met handen/ knieen en voeten. Zo blijven ze sterk in de spieren. En dat is ook belangrijk. Verder helpen de kinderen elkaar ook veel met aan/uit kleden.
Het leven is hier compleet anders als thuis. Het is niet te vergelijken. Alles is anders. Het is ook moeilijk over te brengen, hoe anders het dan wel is. De mensen leven op straat. Het straatbeeld is rommelig en vies. Overal ligt troep. Soms begin ik ook al dingen achter me gewoon maar weg te gooien. Overal veel kinderen. Op scholen, maar ook gewoon op straat. Ook overal veel mensen. Wat ze de hele dag doen? Ik weet het niet. Er heerst hier veel werkloosheid en dan lopen en zitten de mensen maar wat buiten, stel ik me zo voor. De winkels bevinden zich veelal op het troittoir. De koopwaren liggen gewoon op een doek op de grond. Nieuwe maar ook veelal tweede hands spullen worden zo verkocht. Schoenen, heel veel schoenen. Waar ze vandaan komen? Ik weet het niet. De markt is één grote warboel van mensen die ook op de grond hun waren verkopen. Ook hier stapel na stapel tweede hands kleding voor een prikkie. Heb er voor mezelf al een leuk vestje tussenuit gevist. Als nieuw en wassen en dan is het toch goed?? Ook veel groente en fruit. wel keurig opgestapeld. Moeders die hun baby's mee naar de markt brengen omdat ze anders niet kunnen verkopen. Ook kinderen die kinderen op de rug meedragen. Al heel jong worden kinderen ingeschakeld mee te helpen met 'de huishouding'. Ik zie je ze hier en daar al werken om een beetje geld te verdienen. Kinderen vaak sjofel en armoedig gekleed. Soms alleen een T-shirt. Wat een andere levensstandaard. Het is niet te beschrijven als je hier niet geweest bent. Men leeft hier veel dichter bij de basis van het bestaan. Dingen die voor ons belangrijk zijn, zijn hier over het algemeen van veel minder belang. Natuurlijk zijn hier ook rijke Kenianen maar die vindt je met name in de stad. Op het platteland moeten heel veel mensen toch knokken om hun hoofd boven water te houden. Men leeft van de landbouw m.n. het verbouwen van mais en rijst. Ananas, bananen en thee wordt hier o.a. ook verbouwd. Ook met het houden van vee (geiten, schapen, koeien,kippen) verdienen ze geld. De huizen zijn klein, armoedig en een bouwstijl als een kaartenhuis. Ook volwassenen zijn vaak armoedig gekleed of dragen hele oude kleding, vaak geen schoenen of slippers. Als ik probeer te vertellen over Nederland dan willen ze vaak mee. Vaak wordt mij gevraagd of ik ze wil sponseren. Maar waar moet ik beginnen? Ik zeg vaak maar eerlijk dat mijn geld voor de kinderen van Nyabondo is en als ik één ga sponseren ik de ander in de steek laat. Sommige mensen willen even met me praten en dan is het vaak een vraag om financiele hulp.
Mijn huisje waar ik ben woon is klein maar heel prima. Een kamertje met tafel stoel en bank, maar zonder raam. Een slaapkamer met raam en een klein bureautje. De meeste tijd ben ik hier. Ik eet hier, slaap hier en internet hier. Verder nog een klein keukentje met koelkast en elektrische fornuis.
En natuurlijk de badkamer met hurktoilet. En...... daar had ik een paar weken geleden bezoek. Ik wist er al een beetje van omdat Hennie dezelfde bezoeker had. Een rat kwam me via het hangtoilet gezelschap houden. Ik vond het .......eng. Al vrij snel vroeg ik bij de workshop een plank om er over te leggen niet wetend dat de rat toen net zich verborgen hield op een balkje in een hoekje boven in de badkamer. 's Nachts een kabaal. Bezem omver, zeepdoosje op de grond, shampoflesje erachter aan. Alle moed bij elkaar verzameld en er maar op af. Die rat moest dus in de badkamer zijn terwijl het toilet met een plank afgesloten was. En jawel hoor, ineens zag ik een dikke staart ergens bovenin. Plank er dus maar weer afgehaald en de rat kon weer vertrekken. De volgende morgen de plank er weer op en sinds dat moment geen last meer. Maar ik vond het helemaal maar niets. Ik ben voor weinig echt bang maar ratten.......
Ik kook zelf al is er wel stilzwijgend een afspraak gemaakt dat er voor mij (op gas) gekookt wordt als de elektriciteit uitvalt. Ook hier denken ze aan. Veelal kook ik rijst, macaroni, bonen, aardappelen en salade. Wat mixen daarvoor heb ik vanuit Nederland meegenomen. Soms een ei. Vlees eet ik weinig, omdat ik het vanuit de stad mee moet nemen en ik niet het risico wil nemen dat het bedorven raakt tijdens de lange matattu-rit. Ik eet soms ook met de kinderen mee. Ook lunch ik wel eens mee met het personeel. Alles is op zijn Keniaans. Niet het lekkerste en voor ons een beetje eenzijdig. Water uit de kraan kan ik koken en dan is het drinkbaar. Yoghurt eet ik veel. Het is bekende kost en lekker. 's Morgens breaktime met het personeel. Thee met melk en veeeeel suiker. Voor mij maken ze wat thee zonder suiker want met... is veel te zoet. Koffie kennnen ze niet of nauwelijks. Bij de thee eten wij een koekje maar hier zoete aardappelen, pinda's, kaal wit brood of mandasies
Af en toe ga ik uit met Eunice, de verpleegkundige van het centrum. Een wandeling door de omgeving of met de bijna gehate matattu naar het Victoriameer. Een aantal dagen achter uit lukt me dit keer niet. Geeft ook niet. Ik ben tevreden zo.
Het regent hier met regelmaat, maar vaak is het ook erg warm. Dat het regent is goed. Je ziet het aan de omgeving. Vergeleken met vorig jaar zie je de mais groeien. En de rijstvelden staan nu nat. Vorig jaar was het één grote droogte. Dat het met regelmaat lekker warm is vind ik heerlijk.
En nu al weer een uur zit ik bij kaarslicht te typen. Tijdens een flinke onweesrbui viel de elktriciteit uit. Dan maar zonder douche naar bed. Het is niet anders. Morgen hopelijk beter tijden.
Tot zover even iets over mijn leven hier. Zo ook een paar vragen beantwoord die hier en daar vielen.
Opnieuw kwam er een donatie voor de schoenen binnen. Petra heel erg bedankt daarvoor.
Hart groet van mij Ineke.
En dan even over mezelf. Het gaat goed met me. Ik heb één muskieto beet van een eng dier maar dit is al weer aan het genezen. Verder goed gezond voor zover ik weet. Alles gaat naar wens wat betreft mijn gezondhied.
Ja, soms heb ik het hier wel eens druk. Allemaal willen ze graag dat je komt. Het is soms moeilijk de tijd goed te verdelen. Mijn hart ligt vooral bij de kinderen, maar ik probeer de meiden van 'de training' ook niet te vergeten. Gelukkig heb ik daar wat goedwil gekweekt vanwege de muziekinstrumenten. In het weekend ga ik naar de kinderen in St Martin, alleen vandaag niet. Heb het vandaag echt rustig aan gedaan. Ook wat tijd voor mezelf en een wandeling in de omgeving met Eunice, de verpleegkundige van het centrum gemaakt. Ja, soms is het druk en ik kom niet altijd aan dingen voor mezelf toe, behalve wat internetten en lezen. Internetten kost tijd omdat het gewoon langer duurt van site naar site te gaan. Graag zou ik nog wat meer foto's op de site van 'waarbenjij' willen zetten, maar dat lukt bijna niet en kost ook weer veel tijd. Ik ga dat daarom thuis doen.
Het til en sjor werk is soms veel. Gelukkig wordt ik er redelijk handig in en weet ook gelukkig uit ervaring, hoe om te gaan met uit en aankleden van gehandicapten. In bed gaan b.v. laat ik ze ook vooral zelf proberen/doen. Dat moeten ze ook als ik er niet ben. Het kost hen dan wat moeite en tijd maar vaak lukt het wel met handen/ knieen en voeten. Zo blijven ze sterk in de spieren. En dat is ook belangrijk. Verder helpen de kinderen elkaar ook veel met aan/uit kleden.
Het leven is hier compleet anders als thuis. Het is niet te vergelijken. Alles is anders. Het is ook moeilijk over te brengen, hoe anders het dan wel is. De mensen leven op straat. Het straatbeeld is rommelig en vies. Overal ligt troep. Soms begin ik ook al dingen achter me gewoon maar weg te gooien. Overal veel kinderen. Op scholen, maar ook gewoon op straat. Ook overal veel mensen. Wat ze de hele dag doen? Ik weet het niet. Er heerst hier veel werkloosheid en dan lopen en zitten de mensen maar wat buiten, stel ik me zo voor. De winkels bevinden zich veelal op het troittoir. De koopwaren liggen gewoon op een doek op de grond. Nieuwe maar ook veelal tweede hands spullen worden zo verkocht. Schoenen, heel veel schoenen. Waar ze vandaan komen? Ik weet het niet. De markt is één grote warboel van mensen die ook op de grond hun waren verkopen. Ook hier stapel na stapel tweede hands kleding voor een prikkie. Heb er voor mezelf al een leuk vestje tussenuit gevist. Als nieuw en wassen en dan is het toch goed?? Ook veel groente en fruit. wel keurig opgestapeld. Moeders die hun baby's mee naar de markt brengen omdat ze anders niet kunnen verkopen. Ook kinderen die kinderen op de rug meedragen. Al heel jong worden kinderen ingeschakeld mee te helpen met 'de huishouding'. Ik zie je ze hier en daar al werken om een beetje geld te verdienen. Kinderen vaak sjofel en armoedig gekleed. Soms alleen een T-shirt. Wat een andere levensstandaard. Het is niet te beschrijven als je hier niet geweest bent. Men leeft hier veel dichter bij de basis van het bestaan. Dingen die voor ons belangrijk zijn, zijn hier over het algemeen van veel minder belang. Natuurlijk zijn hier ook rijke Kenianen maar die vindt je met name in de stad. Op het platteland moeten heel veel mensen toch knokken om hun hoofd boven water te houden. Men leeft van de landbouw m.n. het verbouwen van mais en rijst. Ananas, bananen en thee wordt hier o.a. ook verbouwd. Ook met het houden van vee (geiten, schapen, koeien,kippen) verdienen ze geld. De huizen zijn klein, armoedig en een bouwstijl als een kaartenhuis. Ook volwassenen zijn vaak armoedig gekleed of dragen hele oude kleding, vaak geen schoenen of slippers. Als ik probeer te vertellen over Nederland dan willen ze vaak mee. Vaak wordt mij gevraagd of ik ze wil sponseren. Maar waar moet ik beginnen? Ik zeg vaak maar eerlijk dat mijn geld voor de kinderen van Nyabondo is en als ik één ga sponseren ik de ander in de steek laat. Sommige mensen willen even met me praten en dan is het vaak een vraag om financiele hulp.
Mijn huisje waar ik ben woon is klein maar heel prima. Een kamertje met tafel stoel en bank, maar zonder raam. Een slaapkamer met raam en een klein bureautje. De meeste tijd ben ik hier. Ik eet hier, slaap hier en internet hier. Verder nog een klein keukentje met koelkast en elektrische fornuis.
En natuurlijk de badkamer met hurktoilet. En...... daar had ik een paar weken geleden bezoek. Ik wist er al een beetje van omdat Hennie dezelfde bezoeker had. Een rat kwam me via het hangtoilet gezelschap houden. Ik vond het .......eng. Al vrij snel vroeg ik bij de workshop een plank om er over te leggen niet wetend dat de rat toen net zich verborgen hield op een balkje in een hoekje boven in de badkamer. 's Nachts een kabaal. Bezem omver, zeepdoosje op de grond, shampoflesje erachter aan. Alle moed bij elkaar verzameld en er maar op af. Die rat moest dus in de badkamer zijn terwijl het toilet met een plank afgesloten was. En jawel hoor, ineens zag ik een dikke staart ergens bovenin. Plank er dus maar weer afgehaald en de rat kon weer vertrekken. De volgende morgen de plank er weer op en sinds dat moment geen last meer. Maar ik vond het helemaal maar niets. Ik ben voor weinig echt bang maar ratten.......
Ik kook zelf al is er wel stilzwijgend een afspraak gemaakt dat er voor mij (op gas) gekookt wordt als de elektriciteit uitvalt. Ook hier denken ze aan. Veelal kook ik rijst, macaroni, bonen, aardappelen en salade. Wat mixen daarvoor heb ik vanuit Nederland meegenomen. Soms een ei. Vlees eet ik weinig, omdat ik het vanuit de stad mee moet nemen en ik niet het risico wil nemen dat het bedorven raakt tijdens de lange matattu-rit. Ik eet soms ook met de kinderen mee. Ook lunch ik wel eens mee met het personeel. Alles is op zijn Keniaans. Niet het lekkerste en voor ons een beetje eenzijdig. Water uit de kraan kan ik koken en dan is het drinkbaar. Yoghurt eet ik veel. Het is bekende kost en lekker. 's Morgens breaktime met het personeel. Thee met melk en veeeeel suiker. Voor mij maken ze wat thee zonder suiker want met... is veel te zoet. Koffie kennnen ze niet of nauwelijks. Bij de thee eten wij een koekje maar hier zoete aardappelen, pinda's, kaal wit brood of mandasies
Af en toe ga ik uit met Eunice, de verpleegkundige van het centrum. Een wandeling door de omgeving of met de bijna gehate matattu naar het Victoriameer. Een aantal dagen achter uit lukt me dit keer niet. Geeft ook niet. Ik ben tevreden zo.
Het regent hier met regelmaat, maar vaak is het ook erg warm. Dat het regent is goed. Je ziet het aan de omgeving. Vergeleken met vorig jaar zie je de mais groeien. En de rijstvelden staan nu nat. Vorig jaar was het één grote droogte. Dat het met regelmaat lekker warm is vind ik heerlijk.
En nu al weer een uur zit ik bij kaarslicht te typen. Tijdens een flinke onweesrbui viel de elktriciteit uit. Dan maar zonder douche naar bed. Het is niet anders. Morgen hopelijk beter tijden.
Tot zover even iets over mijn leven hier. Zo ook een paar vragen beantwoord die hier en daar vielen.
Opnieuw kwam er een donatie voor de schoenen binnen. Petra heel erg bedankt daarvoor.
Hart groet van mij Ineke.
-
08 Juni 2012 - 17:22
Wim:
Ha Ineke. Langs deze weg ook weer een bedankje voor de manier waarop je ons laat meeleven met je gebeurtenissen in Kenia. Het is wel een tegenstelling om jouw verhaal te lezen terwijl ik dagelijks de spanning van de (rijke) middelbare school mee maak. Gelukkig zijn de leerlingen hier erg betrokken op verschillen, mede het gevolg van de Unesco acties waar de school onderdeel van is.
Je dagelijkse belevenissen tonen ook aan hoe mensen vanuit hun eigen wereld onze wereld bekijken. Fijn dat het je lukt te verklaren waarom je hen wel of niet kunt of wilt helpen. Het lijkt me wel een hele lastige. Ik wens je vanaf hier een goed vervolg en ik hoop dat je nog heel veel ervaringen mag opdoen om mee te nemen naar onze wereld.
Hartelijke groet, Wim -
09 Juni 2012 - 10:28
Marry V.d. Wetering:
Hallo Ineke,
We volgen je steeds.
Wat maak je veel mee en geniet je volop net als de kinderen.
Een onuitwisbare tijd voor jou!
Geniet van de tijd dat je nog in Kenia bent, want de tijd gaat snel,
vooral als je dagen zo gevuld zijn.
Sterkte en geniet,
Hartelijke groeten Roelo en Marry. -
09 Juni 2012 - 16:46
Stien:
Wat een belevenissen, wat een ander leven, ja wij kunnen het ons niet voorstellen.
Geniet nog maar even en doe je best om de aandacht eerlijk te verdelen en denk aub ook aan je zelf he, want anders komt het echt niet goed.
groeten Stien -
10 Juni 2012 - 08:47
Minie Maneschijn:
hallo ineke,
wat een prachtig verhaal heb je weer.
zoveel te beleven is geweldig! heel bijzonder.
een wereld van verschil. hier maken we ons druk om de voetbal wedstrijden, terwijl jij in een heel andere wereld leeft. geniet nog maar even en pas goed op je zelf!!
groetjes minie -
10 Juni 2012 - 16:29
Jetty Veldman:
Hoi Ineke,
Heb net je verslagen gelezen, leuk om te lezen hoe het je daar gaat en hoe het leven voor de kinderen daar is. Het valt me op dat ze met hele kleine dingen blij zijn totaal anders dan in Nederland.Fijn dat het met jou goed gaat je schrijft dat je er niet aan moet denken om al weer snel naar Nederland te gaan , als ik lees over je ervaringen en je betrokkenheid bij de kinderen daar kan ik mij denk ik wel voorstellen dat het moeilijk is om dat weer achter te laten.
Henk en ik wensen je nog een goede tijd daar.
Groetjes van Henk en Jetty Veldman -
11 Juni 2012 - 06:19
Johan:
hoi ineke fijn dat het goed gaat met je. goed idee om zo weinig mogelijk vlees te eten want je weet maar nooit. ik lees in je verslag dat je het nog al druk hebt, maar je moet je zelf niet over de kop jagen,want dan hebben ze ook niets aan je. ik ben gisteren bij je moeder geweest ze was nogal down toen ik kwam,helemaal omdat roelof en gea nu ook op vakantie zijn en ook de buurvrouw natuurlijk.maar toen ik weg ging was ze al weer wat opgeknapt,ook omdat
0...........................................................................................................................................................................................................................................................................................................
de tijd toch redelijk snel voorbij gaat. ik hoop dat alles goed verloopt de laatste weken, en houw je taai . gr. johan,robin en matthijs -
11 Juni 2012 - 18:48
IlseWijlens:
Hoi Ineke,
Wat een bijzonder inkijkje in je leven voor nu. Goed dat je zoveel kunt betekenen, vergeet daarbij jezelf niet...
Liefs Ilse
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
