Dagje met Sr. Ludevina op stap.

Hoi Allemaal,

Lekker luxe met de auto erop uit. Niet krap zitten. Niet tientallen keren stoppen. Gewoon in 'één streep' door naar Kisumu. Ik weet even niet wat me overkomt na al dat matattu leed.
Maar we vertrokken pas laat in de ochtend. Vanmorgen heb ik eerst, al om half acht, de kinderen samen met Ouid naar school gebracht. Allemaal samen achter in een soort van bestelbusje. Op de bankjes en op de grond. Stijf tegen elkaar aan en bij elkaar op schoot. Het kan allemaal. Voor Ouid was het een belevenis. Hij gaat niet naar school en vindt het geweldig in de auto mee te mogen. Hij was er stil van. Normaal is die één bonk energie. En maar rondkijken. Ik weet zeker dat hij morgen vroeg weer zijn best doet om mee te mogen.

Na terugkomst een poosje in het klasje van teacher Margareth geweest. Er blijven een tiental kinderen op het centrum achter die om allerlei redenen niet naar de school op St. Martin gaan. Zij zitten dan samen in het klasje voor speciaal onderwijs op het centrum. Margareth probeert hen wat letters en cijfers te leren. Ze doet het op een leuke manier, maar de meesten hebben heel veel moeite met schrijven. Onthouden tot tien bv. lukt nog wel. Heel echt kijkt de juf toch de opdrachtjes steeds na en geeft ze een waardering. Toch goed. Hier maar een paar stickers achtergelaten. Ook besluit ik vanmiddag een paar schriften voor deze kinderen te kopen, want wat ze hebben is niet veel bijzonders.
Om de beurt gaan deze kinderen naar de fysio waar ze individueel wat therapie/aandacht krijgen.

Dan is het breaktime. Thee met veel suiker en melk en met pinda's. Andere keren is er bij de thee gebakken banaan of zoete aardappelen. Ik moet daar aan wennen. Het lekkerste zijn toch de mandasies. Een soort oliebollen maar dan niet vet. Koffie drinken ze hier niet. Wanneer ik mijn laatste koffie heb gehad, weet ik niet eens meer.

En toen vernam ik dat Sr. naar de stad, naar Kisumu wilde gaan vandaag. Ik erachter aan en vragen of ik mee mocht. Natuurlijk. Was geen probleem. Konden we ook gelijk samen een paar acties ondernemen.
Eerst veel materialen halen voor de surgery/chirurgie. Morgen worden hier weer kinderen geopereerd. Nu merendeel kinderen met een gespleten lip. Er komen een dertigtal kinderen met hun verzorgers naar het centrum. Dat zal me hier een drukte worden.
Tussendoor zijn we naar boeken voor 'de training' gaan kijken. Hier op het centrum wonen een twintigtal meiden die leren naaien, handwerken, breien met de machine, koken en haarverzorgen. Vanuit Stichting Bondokids is een bedrag aan geld beschikbaar gesteld voor de aankoop van boeken. Om uit les te geven, maar ook om uit te leren. We kochten een paar kookboeken en naaiboeken. Gelukkig dus geslaagd vooreerst.

Vorig jaar vroeg Quinta, een van de oudere meiden van de training, of ik voor hen een nieuwe trom wilde kopen. Toen was mijn geld op en ging het dus niet. Nu kwam die vraag afgelopen week opnieuw. En waarom niet. Twee keer per week maken de meiden muziek en zingen ze erbij. En hun trom is aan alle kanten gehavend. Ook nemen ze muziekinstrumenten mee naar de kerk. Dus met Ludevina naar de markt. En daar kochten we na flinke onderhandelingen een paar hele leuke trommers en shakers. Ze zullen stomverbaast zijn, die meiden.

En dan ook nog maar even naar de grote supermarkt waar veel eten ingekocht werd voor de heren doktoren en hun assistenten. Ook zij komen morgen. Ze werken op vrijwillige basis voor Amref/Flying Docters en komen uit Tanzania/Kenia.
Zelf kocht ik een 50 tal kleine bakjes yoghurt om de kinderen mee te verrassen. De meeste kinderen hebben nog nooit yoghurt gegeten. En ook kocht ik nog wat zware spullen voor mezelf. Je moet er van proviteren als je er met de gewone auto bent. Scheelt veel gesleep.
En dan ook nog maar even naar de markt waar Ludevina vis kocht, ook voor de dokters. Ik kan morgenavond ook wel met ze gaan eten, zei ze. En of ik voor vanavond ook een vis uit het Victoriameer wilde? Ze wilde Ann wel vragen om hem voor mij klaar te maken. Nou, een visje lust ik wel, maar ik wil hem zelf wel klaar maken. De koks hebben al zoveel werk. Maar toen wisten we nog niet dat we pas om acht uur vanavond weer thuis zouden zijn. De vis licht nu in de koelkast te wachten op morgen. Van weersomstuit ben ik op de markt ook maar mijn tomaatje, aardapppeltje en paprikatje gaan kopen. Ze zagen er daar toch wel mooier uit dan op de markt hier dichtbij.
Om 20 uur dus weer thuis. Onderweg stof en een flinke regenbuien. Ja, dat gaat toch samen.
Direct de kinderen nog even welterusten gezegd . Een aantal sliepen nog niet. Even gepraat. En Goretti is ook terug. Ze had ook al een nieuwe nachtpon aan. Blij dat we elkaar weer zagen. Ondertussen moeten er nog steeds kinderen terug komen. Maar het merendeel is er weer.
Op naar de operaties van de komende week. Ik zal er soms met mijn neus bovenop staan.

Liefs en tot de volgende keer.
Ineke