DE LAATSTE DAG...

Hoi allemaal,

Ik ben op tijd uit de veren om een poosje bij de operaties te kunnen zijn. Weer bijzonder om dit mee te maken. Te zien hoe ze hier in de operatiekamer met elkaar omgaan. Armbanden worden gewoon gedragen en telefoons opgenomen. Maar rond het operatieveld wordt er steriel gehandeld. Wanneer ik in operatiekleding gehuld binnen kom, zijn ze bezig met het inpakken en gipsen van beide benen van een jongen, na een operatie. Het gaat hier om afwijkende standen van de benen. Ze zijn zo goed mogelijk rechtgezet. Daarna een korte operatie. Afwijkende standen van de beide voeten van een jongetje worden rechtgezet. Beide benen vervolgens totaal in het gips. Het is me niet duidelijk waarom. Daarna was ik het een beetje zat. Lang staan en alleen maar kijken. Merk dat ik het gewoon begin te vinden.

Toen weg gegaan om met Ludovena over 'het huis' te praten. De kosten gaan behoorlijk over het begrote budget heen. Afgesproken niet alles te doen wat nog moet. Een aantal zaken, zoals het plafond en de deuren blijven tot het volgend jaar liggen. Dan zien wel weer. Daarna opnieuw naar Sondu om geld op te nemen. Dit daarna direct aan Ludovena gegeven. Verder vandaag klusjes gedaan. Me met de kids bezig gehouden. Samen met ze gegeten. Met anderen een soda gedronken. Geholpen met afwassen en vanmiddag nog een uurtje naar de operatiekamer, waar op de moment een jongen aan de elleboog geopereerd werd. Vanavond samen met Pamela gegeten. met haar over het huis van Eunice gesproken. Verhelderend.

Ondertussen zijn de koffers gepakt en de boel is opgeruimd. Er staan nog wat spullen om weg te geven. Morgen zal het een dag van afscheid nemen zijn. Overal kort langs en dag zeggen. Maar niet voor altijd. Volgend jaar hoop ik terug te komen, voor de kinderen en alle anderen natuurlijk, maar ook om te zien hoe Eunice en haar kinderen in hun huisje aarden.

De laatste updates voor het huisje. De elektriciteit is aangelegd en de glazen in de ramen zijn geplaatst. En nu begin ik het een beetje te knijpen. Zal Eunice aarden in het huisje? Zal ze zich kunnen redden met haar jongens. Ik gaf haar wat geld mee om voedsel voor te kopen voor haar kids en heb Sr. Ludovena gevraagd een oogje in het zeil te houden. Ze gaat er heen wanneer Eunice haar spullen verhuisd worden. Verder Ludovena nog wat extra geld voor Eunice gegeven , mocht ze het niet redden de eerste tijd. Ik moet het maar overgeven. De vloer gaat er eerdaags in en dan moet alles drogen. Het toilet buiten wordt tevens nog afgewerkt. Het plafond, de deuren in huis en eventueel de plastering buitenom kan later gedaan worden. Volgend jaar zien we weer.

En dan is de dag van afscheid daar. Vanmorgen voor de laatste naar het 'gezamenlijk starten van de dag' geweest. Samen zingen, bijbel lezen en bidden. Dit is dagelijks met personeelsleden die er op dat moment zijn. Een mooi moment telkens weer van de dag. Een moment van bezinning. Ludovena was er tevens. Ze bad voor een safe journey en dankte voor alles wat ik deed voor het centrum en voor het personeel. Dat doet me goed. Verder komen er dan ineens cadeautjes. Ook leuk. Niet uitpakken hoor, dat mag je thuis doen. Nu loop ik nog wat rond met de kinderen en zit dit af te schrijven. Straks overal afscheid nemen. Lieve woorden, een traan, thank you for what you did for the centre, een knuffel en een glimlach. Altijd weer een beetje moeilijk van beide kanten. Maar we zullen elkaar weer zien, when it is Gods will. En ik ben hier op mijn plek. Het centrum en het personeel is in de loop der jaren een thuis geworden. You are most welkom, every time.

En nu zit ik dit verhaal af te maken op het vliegveld van Nairobi bij gate 13. Over een dik uur vertrekt mijn vlucht. Uit het zicht van de twee kinderen ben ik vertrokken. Ze begrepen dat ik naar Kisumu = naar huis zou gaan, maar hoe laat? Heb Penina gevraagd ze bij zich te houden, daar mijn vertrek vooral voor die twee kids pijnlijk is. Als ze het zouden zien gebeuren, zouden ze niet meer stoppen met huilen, zoals het vorig jaar het geval was. Al wil wedden dat ze vanmiddag een paar keer naar mijn deur zijn gelopen die nu op slot zit. Inke, inke, Kisumu, Christa, home???? Dolphina....een bedrukt gezichtje. Ik hoor het haar in gedachten allemaal zeggen. Ik hoop dat ze heel snel weer aan mijn afwezigheid zullen wennen. Jim en Sr. Ludovena brachten me weg. Heel fijn. Eunice was naar het vliegveld gekomen om afscheid te nemen. Ze verblijft daar niet ver vandaan. Later vertelde Eunice door de telefoon dat Jim en Sr. ook nog naar het huisje zijn wezen kijken.

Allemaal bedankt voor het lezen van mijn verhalen. Veel mensen lazen ze dit jaar. Ook dank voor de reactie daarop. Dat was echt leuk en stimulerend. Voor de sponsors van 'Eunice House' zal ik nog een voortgang plaatsen over het huisje. Wat er vanaf nu nog gedaan gaat worden en wanneer ze het gaat betrekken. Jim en Sr. blijven mij op de hoogte houden en zullen foto's blijven sturen.

Nogmaals dank jullie allen voor alle financiële hulp aan de kinderen van het Nyabondo Rehabilitation Centre, Eunice en mij geboden. Er zijn heel veel mensen heel blij mee geworden. Veel dankbaarheid daarbij. En daar doen we het samen voor. Ook namens Sr. Ludovena en Jim.

En..inmiddels zit ik op Schiphol. Veilig geland... op naar huis.....wennen aan de kou....
Lieve groet van mij, Ineke