DE LAATSTE WEEK.
Door: Ineke Rop
Blijf op de hoogte en volg Ineke
12 December 2018 | Kenia, Kisumu
Hallo allemaal,
Het is zondag en het wordt ineens druk op het centrum tot in de vroege avond. Veel ouders met kinderen, maar ook volwassenen met een afwijking aan één van de ledematen. Allen moeten eten en drinken en de house-mothers en keukenpersoneel zijn tot laat in de weer om ze te voorzien van eten en drinken. Komende week is het operatie week voor orthopedie. De dokter is gearriveerd en alle patienten die komen worden nagekeken om wel of geen groen licht krijgen voor een operatie. Vitais zal er zijn. Hij was tijdens mijn eerste keren hier fysiotherapeut op het centrum en is nu altijd nog aanwezig bij de orthopedische operaties. Sindsdien niet weer gezien, maar we spraken elkaar soms middels wats app. Ik kijk er naar uit hem weer te ontmoeten. Leuk in mijn laatste week week hier op het centrum. Het was vandaag raar weer. Zonneschijn. Warme momenten, wind, wolken. Voorboden voor een partij regen om u tegen te zeggen. Het kwam met bakken tegelijk uit de lucht. Tegelijker tijd valt dan ook de elektriciteit uit. En weer aan en ...weer uit. De generator gaat aan om ieder de kans te geven zich klaar te maken voor de nacht. Ikzelf ook. Snel nog effe een douche en tanden poetsen en in bed. Ik was moe. De generator is hiernaast. Geeft een flinke kabaal maar ik viel daarbij toch in slaap tot nu halverwege de nacht om vervolgens te gaan denken. Nog even dit en nog even dat. Niet vergeten op te schrijven. Ben maar aan het typen gegaan. Wat zal deze week nog brengen? In ieder geval koffers pakken want donderdag as zal ik vertrekken. Het komt nu wel echt dichtbij. Nog een paar dagen. Van mij mag het nog een paar weken duren. Het verveeld me hier nog niets.
En dan is het ineens al weer maandag. Tot in de avond is men bezig geweest met screening van de nieuwe patiënten. Alle bedden zijn vol. Vandaag alvast wat voorbereidingen getroffen voor mijn vertrek as donderdag. Opruimen en weggeven van spullen die niet meer nodig zijn. Men kan alles gebruiken. Toen met Dolphina opnieuw naar Sondu geweest. Wat geniet dat meisje daar van. Op de terugweg werden we overvallen door een enorme regenbui. Al slippend op de piki-piki over de dancing road. Dolphina vond het maar niets en ik kneep hem ook. Maar...ineens stond er een auto stil. Wilde ons verder meenemen. Ineens zaten we droog. De chauffeur bleek ook naar het centrum te gaan. Wat een geluk. Daar aangekomen eerst Dolphina droge kleding aan en toen mijn doorweekte kleding gewisseld en gelijk een trui er over. Nou die heb ik de hele dag verder aangehouden. Voor het eerst tijdens deze 10 weken. Het bleef langdurig regenen en het was koud vandaag. Vanavond zijn Eunice en de beide kinderen bij mij wezen eten. Hollandse kost en restjes. Dan raakt mijn koekkast een beetje leeg. Was gezellig en echt leuk. We genoten allen van het samen zijn. Eigenlijk een galgenmaal want morgen breng ik Eunice naar huis en zal alleen terug komen. Het afscheid nemen begint.
Weer een dag later. Om half acht zouden we vertrekken. Nou dat werd Kenian time. Eunice moest nog medicijnen hebben die ze de dag ervoor gevraagd had en niet gekregen. Is er in de vroege ochtend een arts te vinden? Jawel, maar in de operatiekamer waar ze al heel vroeg zijn begonnen. En dan duurt het een poos voor er eindelijk één aan komt zetten. Knap vervelend. Ondertussen sprak ik gelukkig Jim, die later op de dag met de auto naar 'Eunice house' zou vertrekken. Hij wilde haar bagage wel meenemen. Nou, daar was ik blij mee. Ik zag me niet al die spullen sjouwen. We vertrokken pas om half negen. Eerder was me 'the Kenian time' ook al een paar keer met Ludovena overkomen. "We komen er aan" maar ondertussen werd het twee uur later. En maar wachten. Ik begin dit hier echt vervelend te vinden. Het enigste hier wat lastig is. Men maakt zich gewoon niet druk om de tijd en afspraken die gemaakt zijn. En dan regende het vanmorgen ook weer. We vertrokken in de regen met een piki-piki over een glibberige dancing road. Maar het ging goed. Op naar Kisumu en Eunice haar moeders huis. Vincent, Thomas en andere familie stonden ons bij de weg al op te wachten. Gelukkig was het daar droog. Eerst thee met mandasies. Daarna naar 'HET HUIS'. Het wordt prachtig. Nog steeds zijn ze bezig met het plasteren van de muren. Morgen komen de glazen in de ramen. Dan moet de vloer geëgaliseerd worden. Voor Eunice maken ze een schuine oploop om in het huisje te komen, zodat ze geen stappen omhoog hoeft te zetten.
De tijd ging snel. Eunice zag tegen het afscheid op. Maar de kinderen blij...hun moeder ging niet meer weg. En over een week of drie/vier kunnen ze het huisje denk ik betrekken. Ik zal de liefhebbers hier op de hoogte houden. Een ontroerend afscheid volgde. Het moet ook wel heel bijzonder zijn als er iemand komt die een huis voor je laat bouwen. Vriendschap voor het leven. Ze is zo enorm dankbaar en blij. Eunice kan appen ( met gekregen telefoon en van gekregen geld) en af en toe foto's van de vorderingen sturen. Ook Jim zal dit blijven doen. Daar ben ik blij mee. Op een dag zal ze er met haar kinderen wonen. Een mijlpaal in hun leven.
Terug in Kisumu aangekomen nog effe naar de bank voor 'het huis', een laatste afscheidsrondje lopen en met de matattu naar huis. 'Mijn' twee kids, Emmanuel en Dolphina, stonden we al op te wachten. Met een vaart kwamen ze op me afrennen. Effe knuffelen. Inéke, Inke, ze proberen van alles door elkaar heen te vertellen. Willen ook weer bij me eten. Dat doen we morgen als afscheidsmaal. Ik probeer ze er maar een beetje op mijn vertrek voor te bereiden. En dan is het Kisumu? Home? Home???? Een bedrukte blik. Niet leuk. Ben maar met pakken begonnen en mijn kist ,die hier blijft, gaan vullen. Ik neem weinig mee terug. Daarbij wel de bestelde baskeds. 24 stuks. Dat wordt weer een mooi beginnetje voor een volgend jaar Kenia. Daarna eerste een beetje gegeten en toen nog tot laat in de avond meegeholpen met de afwas van al die mensen die op het centrum zijn i.v.m. de operaties. Dat brengt heel veel werk met zich mee. Het keukenpersoneel werkt ook nu tot laat in de avond om ieder te voorzien van een hapje eten. Ondertussen was het weer begonnen met regenen. Wat een partij water kwam er weer uit de lucht vallen. Morgen, in alle vroegte ga ik bij de operaties kijken. Ik ben heel benieuwd.
En daar ben ik geweest. Bijzonder. Vandaag de laatste volle dag vol weemoed en raar gevoel. Morgen vertrek ik rond 14.30 uur. Behoorlijk vroeg om het vliegtuig naar Nairobi om 18.30 uur niet te missen. Ik kom vrijdagmorgen rond 6 uur Nederlandse tijd aan op Schiphol. Zal rond 12 uur die dag weer thuis zijn. Morgen zal ik nog iets over vandaag schrijven.
Hart Groet. ineke
-
12 December 2018 - 15:25
Heleen:
Wat is de tijd voorbij gevlogen,heb weer van je verhalen genoten.Een goede reis morgen en een welkom thuis. -
12 December 2018 - 17:18
Herwy Scholten:
Een goede terugreis gewenst -
12 December 2018 - 18:23
Anke Van De Bovenkamp:
hoi Ien
een heel goed afscheid en voorspoedige terugvlucht toegewenst . met allemaal mooie belevingen in je gedachten .
groet van ons.
-
12 December 2018 - 22:21
Liesbeth :
Hallo ineke
Een goede reis gewenst!!
Wat fijn dat je dit hebt kunnen doen
Voor zoveel mensen.... -
12 December 2018 - 22:24
Liesbeth :
Hallo ineke
Een goede reis gewenst!!
Wat fijn dat je dit hebt kunnen doen
Voor zoveel mensen.... -
13 December 2018 - 06:34
Miny Zandbergen :
Hoi Ineke
Wat een verhaal maar heel mooi allemaal
Wat zal je veel te vertellen hebben
Wij ook
Wij gaan verhuizen ,ons huis al verkocht
Maar dat hoor je allemaal als je terug bent
We wensen je een goede reis terug
En welkom in Nederland
Groetjes van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley