DE EERSTE DAGEN
Door: Ineke Rop
Blijf op de hoogte en volg Ineke
07 Oktober 2018 | Kenia, Kisumu
Ik ben er. Ik ben voor de zevende keer in Nyabondo/Kenia. Een voorrecht. Het is nu zondagmorgen half 10 en het is al warm. De zon schijnt vel. We zitten hier dicht bij de evenaar waardoor de zon hoog staat. Jaargetijden kennen ze hier niet. De zon komt op rond 6.30 uur en het is steevast donker rond 18.30 uur. Ze kennen hier regentijd maar ook hier is het weer bij tijd en wijle in de war. Vaak in de middag komen de (onweers) buien overdrijven maar tot op heden valt het mee. Maar ik ben hier ook nog maar een paar dagen.
De eerste dagen. Dagen vol met groeten en iedereen weer ontmoeten. De meeste personeelsleden zijn er nog steeds. Mensen lijken blij me weer te zien. De kinderen waren in een hoera stemming. Ze dachten natuurlijk...Ineke ...dan komt er een box met speelgoed, yoghurt en worstjes......dan zal ik ook blij zijn. De eerste dagen rustig aan gedaan. De reis was vermoeiend. Het was slecht slapen in het vliegtuig. Bij aankomst liet James even op zich wachten. In paniek raken is niet aan de orde want ik ken het hier. Tijd is een ruim begrip. Goed...maar een sms-je gestuurd en vrijwel direct kwam die aanzetten. Koffers in de auto en daar gingen we. Op weg door het Keniaanse land richting Massai-land en Narok. Dit keer zag ik weinig van de omgeving. De vermoeidheid maakte dat ik me niet echt fit voelde. Achter in de auto maar gaan liggen en zelf effe kunnen slapen. In Narok (een grote plaats) flink wat boodschappen voor mezelf gedaan...zaken die je in eerste instantie nodig hebt zoals flink veel water, toiletpapier, bonen, rijst, pasta, wasmiddel, thee, melk enz. Heel fijn dat dit telkens weer kan. Mijn Keniaanse simkaart in mijn oude telefoon geregeld en geld gepint. Heel fijn dat dit direct allemaal in orde is. Toen weer verder en dreigde opnieuw de misselijkheid mede door het snelle rijden over alle drempels in de weg. En die zijn hier en veel. In dat gebied om de paar honderd meter. Dus maar weer achter in de auto gaan liggen en niets eten. Dat hielp wat en ik was erg blij toen we er waren rond twee uur in de middag. Gelijk zin om te gaan slapen maar dat kon natuurlijk niet. Eerst een rondje centrum voor alle begroetingen en effe naar de kinderen. Mijn twee koffers uitpakken en van mijn plekje, mijn plekje maken. Ann uit de keuken kookte voor me. Gelukkig hoefde ik zelf niets meer doen. Het is fijn om terug te zijn. Heel geleidelijk aan pak ik mijn werk hier weer op. Dat wil zeggen het helpen van de huose-mothers bij de zorg voor de kinderen en de kinderen bezigheden bieden. Ik ga de komende weken proberen mijn tijd wat beter onder de verschillende groepen te verdelen. Maar ook probeer ik wat meer rust in te lassen. Andere jaren was van 8 tot 8 uur bezig. Er is hier veel te doen en veel te helpen. Er is een andere schoolfujjrouw. Teacher Margareth is vorig jaar kort na mijn vertrek onverwachts overleden. Nu is Rachel de juf en ze doet het goed. Ze heeft opdracht gekregen om naast de lesuren de kinderen meer naar buiten te brengen en dat is een kolfje naar mijn hand. Vorig jaar was ik ook continue aan het slepen met de kids om ze frisse lucht te geven en de bezigheden te bieden. Ben er blij mee. Afwachten hoe het gaat de komende week. Ook gaan we weer starten met onze wandelingen op en rond het centrum. Ik heb nu een lijst gemaakt van alle namen zodat alle kinderen evenredig vaak aan de beurt komen. Ook Rachel en de stagiaires die hier zijn willen hier aan mee werken. Ik ben er alleen maar blij mee.
Gisteren ben ik al naar St. Martin geweest waar de minder gehandicapte kinderen verblijven en naar school gaan. Veel kinderen die de voorgaande jaren op Nyabondo verbleven, verblijven hier nu ook. Waaronder Noah. Hij is begin dit jaar overgeplaatst naar St. Martin. Ik leerde hem kennen als een jochie van rond 6 jaar en hij zal nu ongeveer 10 jaar ouder zijn. En zo zijn er meer. Maar ook Dolphine is daar nu. Een meisje zonder ouders. Ze kan moeilijk tot niet praten en haar verstandelijke niveau is laag...maar ze gaat wel naar school en leert op haar niveau. Gisteren was er visiters-day op St. Martin en deze Dolphina was de reden dat ik er heen ging. Ze heeft geen ouders en andere familie leden en zou geen bezoek krijgen. Dus met een fanta en een gekookt eitje op daarnaar toe om haar te verrassen..om even voor familie te spelen. Was erg leuk. Eerst een beetje verlegen maar ze kwam snel los. En daar zijn dan zoveel meer kinderen die ooit hier op Nyabondo verzorgd werden. En het is leuk om ze elk jaar weer terug te zien, maar ook minder daar ik vaak de namen weer vergeten ben. Maar dat is niet anders. Het is zoals het is. Ook daar de moeder van Lavinia-Ineke mijn naamgenootje, alweer ontmoet. Ze is daar house-mother. En de kleine Ineke zal ik snel weerzien. Volgende week zondag ga ik opnieuw naar St-Martin met mijn kleurpotloden om met de lagere school kinderen te kleuren. Sommige kinderen vroegen om de kaartjes. Ze bedoelen dan memorie, een geliefd spelletje hier. En natuurlijk heb ik een aantal spelletjes vanuit Nederland meegenomen. De jongere kinderen houden van kleuren. Heftig om daarmee bezig te zijn, want je moet wel vier paar ogen hebben en het is vaak een geroep en geschreeuw, maar ook wel leuk om ook deze kids te vermaken.
Nou, het verhaal is alweer lang...van de hak op de tak...de eerste indrukken...leuk. Lekker lang hier zijn in deze hele andere wereld waar de drukte van ons niet aan de orde is. Heerlijk om daar onderdeel van te mogen zijn.
Doei Ineke
De eerste dagen. Dagen vol met groeten en iedereen weer ontmoeten. De meeste personeelsleden zijn er nog steeds. Mensen lijken blij me weer te zien. De kinderen waren in een hoera stemming. Ze dachten natuurlijk...Ineke ...dan komt er een box met speelgoed, yoghurt en worstjes......dan zal ik ook blij zijn. De eerste dagen rustig aan gedaan. De reis was vermoeiend. Het was slecht slapen in het vliegtuig. Bij aankomst liet James even op zich wachten. In paniek raken is niet aan de orde want ik ken het hier. Tijd is een ruim begrip. Goed...maar een sms-je gestuurd en vrijwel direct kwam die aanzetten. Koffers in de auto en daar gingen we. Op weg door het Keniaanse land richting Massai-land en Narok. Dit keer zag ik weinig van de omgeving. De vermoeidheid maakte dat ik me niet echt fit voelde. Achter in de auto maar gaan liggen en zelf effe kunnen slapen. In Narok (een grote plaats) flink wat boodschappen voor mezelf gedaan...zaken die je in eerste instantie nodig hebt zoals flink veel water, toiletpapier, bonen, rijst, pasta, wasmiddel, thee, melk enz. Heel fijn dat dit telkens weer kan. Mijn Keniaanse simkaart in mijn oude telefoon geregeld en geld gepint. Heel fijn dat dit direct allemaal in orde is. Toen weer verder en dreigde opnieuw de misselijkheid mede door het snelle rijden over alle drempels in de weg. En die zijn hier en veel. In dat gebied om de paar honderd meter. Dus maar weer achter in de auto gaan liggen en niets eten. Dat hielp wat en ik was erg blij toen we er waren rond twee uur in de middag. Gelijk zin om te gaan slapen maar dat kon natuurlijk niet. Eerst een rondje centrum voor alle begroetingen en effe naar de kinderen. Mijn twee koffers uitpakken en van mijn plekje, mijn plekje maken. Ann uit de keuken kookte voor me. Gelukkig hoefde ik zelf niets meer doen. Het is fijn om terug te zijn. Heel geleidelijk aan pak ik mijn werk hier weer op. Dat wil zeggen het helpen van de huose-mothers bij de zorg voor de kinderen en de kinderen bezigheden bieden. Ik ga de komende weken proberen mijn tijd wat beter onder de verschillende groepen te verdelen. Maar ook probeer ik wat meer rust in te lassen. Andere jaren was van 8 tot 8 uur bezig. Er is hier veel te doen en veel te helpen. Er is een andere schoolfujjrouw. Teacher Margareth is vorig jaar kort na mijn vertrek onverwachts overleden. Nu is Rachel de juf en ze doet het goed. Ze heeft opdracht gekregen om naast de lesuren de kinderen meer naar buiten te brengen en dat is een kolfje naar mijn hand. Vorig jaar was ik ook continue aan het slepen met de kids om ze frisse lucht te geven en de bezigheden te bieden. Ben er blij mee. Afwachten hoe het gaat de komende week. Ook gaan we weer starten met onze wandelingen op en rond het centrum. Ik heb nu een lijst gemaakt van alle namen zodat alle kinderen evenredig vaak aan de beurt komen. Ook Rachel en de stagiaires die hier zijn willen hier aan mee werken. Ik ben er alleen maar blij mee.
Gisteren ben ik al naar St. Martin geweest waar de minder gehandicapte kinderen verblijven en naar school gaan. Veel kinderen die de voorgaande jaren op Nyabondo verbleven, verblijven hier nu ook. Waaronder Noah. Hij is begin dit jaar overgeplaatst naar St. Martin. Ik leerde hem kennen als een jochie van rond 6 jaar en hij zal nu ongeveer 10 jaar ouder zijn. En zo zijn er meer. Maar ook Dolphine is daar nu. Een meisje zonder ouders. Ze kan moeilijk tot niet praten en haar verstandelijke niveau is laag...maar ze gaat wel naar school en leert op haar niveau. Gisteren was er visiters-day op St. Martin en deze Dolphina was de reden dat ik er heen ging. Ze heeft geen ouders en andere familie leden en zou geen bezoek krijgen. Dus met een fanta en een gekookt eitje op daarnaar toe om haar te verrassen..om even voor familie te spelen. Was erg leuk. Eerst een beetje verlegen maar ze kwam snel los. En daar zijn dan zoveel meer kinderen die ooit hier op Nyabondo verzorgd werden. En het is leuk om ze elk jaar weer terug te zien, maar ook minder daar ik vaak de namen weer vergeten ben. Maar dat is niet anders. Het is zoals het is. Ook daar de moeder van Lavinia-Ineke mijn naamgenootje, alweer ontmoet. Ze is daar house-mother. En de kleine Ineke zal ik snel weerzien. Volgende week zondag ga ik opnieuw naar St-Martin met mijn kleurpotloden om met de lagere school kinderen te kleuren. Sommige kinderen vroegen om de kaartjes. Ze bedoelen dan memorie, een geliefd spelletje hier. En natuurlijk heb ik een aantal spelletjes vanuit Nederland meegenomen. De jongere kinderen houden van kleuren. Heftig om daarmee bezig te zijn, want je moet wel vier paar ogen hebben en het is vaak een geroep en geschreeuw, maar ook wel leuk om ook deze kids te vermaken.
Nou, het verhaal is alweer lang...van de hak op de tak...de eerste indrukken...leuk. Lekker lang hier zijn in deze hele andere wereld waar de drukte van ons niet aan de orde is. Heerlijk om daar onderdeel van te mogen zijn.
Doei Ineke
-
07 Oktober 2018 - 11:24
Lia Van Der Aa:
Hallo Ineke , fijn dat je na een vermoeiende reis goed bent aangekomen.
Ja en dan al die indrukken die je weer opdoet, doe het rustig aan de eerste tijd zo een reis is toch vermoeiend . en dan het gehobbel. ja je zal wel weer hartelijk onthaald zijn daar. je brengt ook steeds veel mee. je weet wie goed doet goed ontmoet toch?
Ga er van genieten en blijf gezond en doe voorzichtig in dat verre land!!! liefs van Lia -
07 Oktober 2018 - 14:06
Lidy:
ha lief gronings meisje ,wat een indrukken weer he ,maar fijndat jeerweer bent en de kinderen mag verwennen . goed dat je jezlef in bescheming neemt de dagen daar zijn vermoienede dan hier in hlland fijne week en we horen weer wat van je he liefs van ons
-
07 Oktober 2018 - 16:57
Anke Van De Bovenkamp:
hoi Ien
een hele reis ,ja dat viel even tegen als je niet lekker bent .maar mooi en goed om te lezen dat goed bent aangekomen en er een fijne tijd van maakt met op z'n tijd rust , die niet roest.
een hele fijne tijd toegewenst. met alles op zijn tijd. groetjes
-
08 Oktober 2018 - 07:23
Els:
Hoi Ineke
Weer een prachtig verhaal.
Geniet er maar weer lekker van, de tijd gaat o snel het is weer zo voor bij.
Even een vraagje
Als je wil doe je ons van de mailing lijst
We krijgen een ander provider en een ander email adres ter zijner tijd.
Gaat je verder goed
gr Els en Willem -
08 Oktober 2018 - 18:57
Herwy Scholten:
hallo Ineke,
Altijd weer leuk om je verhaal te lezen. Kijk er altijd weer naar uit,
want ik vind het ook altijd interessant.
Je zult nu wel bijgekomen zijn van die lange vermoeiende reis, al
heb je overdag genoeg te doen. is ook best vermoeiend. Het houd je
wel bezig. Daar doe je het uiteindelijk ook voor.
Zo zie je maar weer in de tijd dat je er niet bent, kan er veel veranderen.
Wens je er veel succes en geniet er nog lekker van.
Groeten Herwy -
09 Oktober 2018 - 07:31
Marianne Van Beek:
Lieve Ineke
In gedachten zie ik je weer bezig, helemaal in je element met de kinderen en alle anderen. Je hebt weken te gaan om weer veel voor hen allen te betekenen. Geniet er van is onze wens.
Lieve groet,
Cees en Marianne -
11 Oktober 2018 - 04:25
Jetty Veldman:
Hoi Ineke,
Ben je je moeheid weer een beetje te boven ?
Het lijkt me een goed gevoel als mensen blij zijn dat je er voor hun bent en leuk dat ze je herkennen.
Je moet voor hun net een soort suikertante zijn met alles wat je meeneemt of daar voor de kinderen en het tehuis koopt.Ik vind het knap dat je steeds weer nieuwe dingen bedenkt om geld in te zamelen.
Ik wens je daar een hele fijne tijd en ben benieuwd naar je verdere belevenissen.
Groetjes Jetty.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
