NOG EEN PAAR WEKEN.......

Hallo allemaal,

Het uitvallen van de elektriciteit blijft een terugkerend vervelend ding. Vanaf gisteravond de hele dag tot vandaag een uur of vijf. Mijn telefoons leeg en geen pouwer meer in mijn laptop. Tegelijkertijd geeft mijn douche opnieuw geen warm water. Waarschijnlijk is de druk weer weg gevallen. Ik was me de laatste dagen al weer met een bak warm water. Maar gisteravond ging dat ook niet omdat ik elektrisch kook. Het is allemaal behelpen. Ik weet nu weer hoe waardevol het is om in Nederland zonder problemen elektriciteit, een warme douche en water uit de kraan te hebben.

Vandaag zijn de kinderen naar huis gegaan. Het grootste deel keek er echt naar uit. En wat hadden we gisteren nog een leuke dag samen. Eerste kleuren wat ze tot op het laatst graag deden. Het gaat dan om ongeveer de helft van de kinderen. De andere helft heeft geen idee wat het inhoudt. Degene die kleurden kregen uiteindelijk alle kleurplaten mee naar huis. En natuurlijk wandelen. Opnieuw de Nyabondo Tour. Wat hebben we daar toch van genoten. Zowel de kinderen als ik. Soms met zijn tweeën in de rolstoel. Soms alleen. Altijd even bij de gateman langs die dan een kort praatje met hen maakt. Dan het hele terrein langzaam over. Onderweg anderen ontmoeten en genieten van de buitenlucht. Ineke ineke.....me me me. Elke dag moest ik weer een paar teleurstellen. Ik hield dit keer de stand van zaken bij en zorgde er voor dat ieder ongeveer even vaak aan de beurt kwam. En naast dit alles was er het spelen met al het meegebrachte speelgoed. De memorie kaartjes waar een zelf verzonnen spelletje mee gespeeld werd. Of ze werden allen twee aan twee op de tafel neergelegd. De playmobiel en andere poppetjes. Gewoon rechtop zetten. Altijd leuk. De domino stenen kleur bij kleur zoeken. Soms proberen ze rechtop te zetten. De autootjes wat altijd leuk was om mee te spelen. De bottletops waar van alles mee gedaan werd. De studenten brachten een grote auto mee. Toen gingen dus alle dominostenen achter in de laadbak. Prachtig vonden ze ook de speelgoed telefoons van Leonie en Vera. Elkaar bellen net alsof het echt was. En dan de stapel- en yoghurtbekers. Tot een hoge toren op elkaar stapelen en dan om gooien. Voor sommige kinderen elke keer weer geweldig. En dan de bal voor Emmanuel en de andere jongens. Niet voetballen maar naar elkaar toe gooien. Wat hadden de kids een plezier met alles. Al het speelgoed vrijwel onbreekbaar. En echt, er is weinig stuk gegaan. Op het laatst lag wel altijd overal speelgoed. In alle hoeken en gaten. Hele klaslokaal bezaaid met spullen. Ineke..ineke...ineke me...me..me!!! Mag ik er mee spelen????? Wat was dit allemaal leuk maar ook soms wel vermoeiend en een enkele keer ook wel eens veel. Al dat roepen en de aandacht die ze steeds willen. Elkaar de boel afpakken...gaan schreeuwen..huilen... weer sussen..soms effe bestraffen..ook dat hoort er bij. Maar over het algemeen gaf het veel voldoening deze kinderen te zien spelen met wat voor onze kinderen zo gewoon is.

Gisteravond was het ook feest. De laatste avond. Iedereen was bij elkaar. Er werd getrakteerd op worstjes. Dat was smullen. Allemaal twee op hun bord met tomatensaus. En daarna vuurwerk....d.w.z. het aansteken van sterretjes. Allen eerst op de veranda naar buiten uitkijkend in het donker. Zelf Sr. Ludovena kwam kijken en Rachel begon met de kids te zingen en Ludo deed mee. Een hele leuke sfeer ontstond. Wij maakten de boel in orde voor het aansteken van de sterretjes. Grote dit keer die lang konden 'branden'. Wat was het leuk die verwonderde gezichtjes te zien. Allemaal buiten op de veranda met alle aandacht voor het vuurwerk. Een prachtige afsluiting van dit schooljaar.

Vanmorgen gingen de kinderen weg. De eerste al rond negen uur, de laatste vandaag rond 15 uur. Twee worden morgen gehaald en drie kinderen blijven om uiteenlopende redenen. Ook vandaag was er nog een verrassing. Allen kregen een ballon en een lolly mee naar huis. Het was mooi te zien hoe blij de meeste kinderen opkeken toen hun dierbaren kwamen. En goed te zien hoe graag de meeste kinderen naar huis willen. Maar er zijn er ook die het thuis minder goed hebben. Te veel zorg wat om wat voor reden dan ook niet altijd gegeven kan worden. Die kinderen zijn dan misschien beter uit op het centrum.

En nu is het rustig. Morgen in alle vroegte vertrekken wij voor een paar dagen naar een hopelijk prachtige Eco lodge op Rusinga Island aan het Victoriameer. Een schiereiland. Tegenwoordig verbonden met de vaste wal door een grote brug. Een eiland met daarop een prachtige vegetatie en veel vogels. Hopelijk veel zon en een een prachtige omgeving.
Inmiddels zijn we er en het wordt echt een korte vakantie. Ik zit nu aan het meer, met de zon in de rug en een windje om de oren, te typen en te genieten van de boten die voorbij komen varen. Ieder van ons even ons ding doen. Leonie en Vera liggen in de hangmatten te dutten. Ondertussen ook al het terrein een beetje verkend. Er zijn hier veel fruitbomen zoals papaya, mango en vijgenbomen. Daarnet al papaya bij de lunch gehad. Straks gaan we wandelen naar een hoge punt in de omgeving om de zonsondergang te bekijken. Morgen zien we nog wel. In ieder geval wel een paar uur varen op het water naar nabij gelegen eilanden. Het is nu gewoon vakantie vieren en relaxen na de drukke periode achter ons. Vanmorgen moesten we wel Bogeria, Faith en Emmanuel achter laten. De drie kinderen die geen thuis hebben en op het centrum blijven. Maar ze weten dat we voor nu terug komen en volgende week nemen we ze mee naar Sondu. En ze kunnen spelen met de achtergelaten speelgoed. Maar als wij er niet voor hen zijn is het voor hen toch anders en drie dagen is dan voor hen lang. Maar het is ook niet anders. Volgende week zijn we er weer.

En Marianne ...ook hier toch ook nog een oprecht bedankje voor jou. Jou kerk in Waddinxveen organiseerde een bazaar. Jij zorgde er voor dat een deel van de opbrengst ten goede kwam aan Bondokids. Je deed een goed woordje voor Bondokids bij jullie zendingscommissie en ook zij steunden met een prachtig bedrag, opnieuw voor Bondokids. Mijn verhalen maakte dat je een dankwoordje kon zeggen. Christa van Bondokids gaat een bedankbrief schrijven in jullie kerkkrant. Enorm bedank allen die hieraan hebben bijgedragen in het bijzonder Marianne.

En dan nog even iets over de kleine stoelen voor de kinderen. De covers zijn hier en daar (erg) stuk en aan vervanging toe. Maar ook daar moet een rol skyleader voor gekocht worden. Ik heb besloten dit als laatste van het sponsorgeld te doen. Nu de kinderen naar huis zijn kunnen ze alle leder van de stoeltjes vervangen zodat ze volgend jaar met mooie opgeknapte stoeltjes kunnen starten.

Ook Yaniek en Benthe (studenten van dit voorjaar) ....dank je wel....voor jullie bijdrage voor de grotere stoelen. Ondertussen worden de kinderen ouder en ook groter. Maar ze zitten nog steeds in de kleine stoeltjes. Eigenlijk kan dit niet meer en hebben een aantal grotere nodig. In overleg met Christa financieren Bentha en Yaniek drie grotere stoeltjes. Vorige week ben ik op pad geweest om materialen te kopen. Deze week en de volgende week worden ze gemaakt. De foto's komen er aan.

Nog even over alles wat door een ieder van ons gesponsord is. De schoenen zijn er helaas nog niet. Hopelijk komen ze volgende week. De stoelen voor de Vocational training zijn in de maak en het schiet aardig op. Sr. Ludovena stuurde foto's. De kiosk bij Eunice is bijna klaar. De cementen vloer moet volgens mij nog gestort worden. Dat komt dus ook in orde. En zo komt alles hopelijk goed en is alles af waar wij samen financieel een aandeel in hebben gehad. Mooi toch.

En dan zit ik hier te genieten. Heerlijk aan het water. Het gaat mij dus goed. Nog een kleine twee weken te gaan. Nog een paar keer naar Eunice om de kiosk te bekijken. Nog met de dokters op pad voor outreach. Nog een keer naar Lavinia-Ineke en haar moeder. Nog een keer met de kids naar Sondu en er nog veel meer. Toch tijd te kort??

Allemaal veel groetjes. Wil je nog sponsoren??? Dat kan natuurlijk altijd ook al is de tijd hier bijna voorbij. Een sponsoring hoe klein dan ook is altijd welkom. Er is hier zo heel veel mee mogelijk.
Mijn rekening nummer is NL26 INGB 0003970344 t.n.v. A.R. Rop onder vermelding van 'Ineke voor Nyabondo' of 'Ineke voor Eunice'. Dank je wel.

Ineke.