ALWEER RUIM DRIE WEKEN HIER.

Hallo allemaal,

En daar gingen we , over de nu stoffige dancing road, naar beneden, naar Sondu. Er gaat voedsel voor het centrum gekocht worden. Een hele onderneming. Eerst natuurlijk gevraagd wat het hards nodig is en natuurlijk is dat veel. Een lijst gemaakt. Margareth van de loundery opgetrommeld want zij moet mee om de juiste dingen te kopen en weet ook waar we moeten zijn. Daarna James om alles later op de morgen op te halen. En daar gingen we. De portemonnee vol , op de piki-piki. Stof happen dus, omdat het een aantal dagen niet geregend heeft. En dan wordt de weg zanderig en droog. 5 km naar beneden. Eerst naar de supermarkt. Daar kochten we grote balen rijst en even zoveel balen suiker. Verder gist om mandasie's te maken en grote jerry kannen met olie. Alles werd in een hoek van de winkel gezet en ik mocht betalen. Daarna naar een leverancier van bruine bonen, fingermillit (soort gierst om pap van te maken) en green grams (soort groente). Ook hier grote zakken vol gekocht. Alles werd met tinnen afgemeten. Geen weegschaal. Het duurde even voor alles klaar was. Er werd echt van zak naar zak geteld. Ik meen 60 volle grote tinnen in een zak. Nog heerlijk ouderwets. Maar ook dit is Kenia. En opnieuw mocht ik betalen van het sponsorgeld. Het is heerlijk om zoveel geld voor het centrum uit te mogen geven. Natuurlijk vroeg ik om discount. Korting. Men kijkt dan vaak verbaasd maar het lukt meestal wel om iets extra's of korting te krijgen. Hier kreeg ik een echt een hele grote zak vol met vliespinda's. Veel te veel om zelf op te eten. Heb ze op het centrum verdeeld onder alle gasten en patiënten die er op dit moment zijn. En toen opnieuw naar de supermarkt om het laatste geld uit de knip op te maken. Hier kreeg ik een flinke zak met snoepjes als korting. Lekker voor de kinderen. En dan moet alles achter in de Private, de auto van het centrum. James was al onderweg. De auto werd echt boordevol geladen. Margareth bleef daarna in Sondu en ik ben met James terug gegaan. Op het centrum verbaasd en blij. Zoveel? Dank je wel alle sponsoren die dit mogelijk hebben gemaakt.

Vandaag stond Joffry, de zoon van Margareth, al vroeg met zijn piki-piki op me te wachten om samen opnieuw yoghurt uit Sondu te halen. Sunday....yoghurtday. De kinderen kijken er zo naar uit. Een van de lekkerste traktaties. Daarna opnieuw naar Sondu maar dan lopend. Het was heerlijk zonnig en nu eens geen wolken in de lucht. Lekker de 5 km gelopen via een andere mooie weg. Een mooie weg van rood zand met mais en bananen plantages en mooie vergezichten. Mazzungu , how are you? Ik hoor het vaak. Kinderen willen een hand geven en soms ook volwassenen. Maar verder lekker rustig lopen. Met in mijn tas 3de hands fleece truien. In het verleden 2de hands hier op de markt gekocht maar te klein geworden voor de kinderen. Ze zijn nog steeds goed. Heb ze uitgewassen en heb onderweg uitgedeeld aan kinderen waarvan ik dacht dat ze het wel konden gebruiken. Komt daar ineens een blanke je erf oplopen met een in hun ogen groot cadeau. Het geeft zo'n goed gevoel. Niets weggooien. Er is altijd wel iemand die het kan gebruiken. Zo heb ik een paar pannenlappen geknipt van van een kapotte fleece trui. De kids hebben slabben voor van aan de achterkant doorgeknipte oude nachtponnen. Aangekomen in Sondu een dertigtal lepels gekocht. Er zijn tijdens het eten geven van de kind. lepels tekort.Telkens moeten we ze tussendoor afwassen wat soms ook gewoon niet gedaan wordt. En een aantal kinderen blijken het ook fijn te vinden om met een lepel te eten. Ook opnieuw weer nieuwe fleece truien gekocht om oude, te kleine en of kapotte te vervangen. Nog een hand vol kleine banaantjes, die de lekkerste zijn, geld pinnen, nog effe naar de supermarkt en natuurlijk bij alle marktkramen lopen. Altijd weer heel leuk en steeds ben ik nog verwonderd dat ik hier gewoon mag zijn en mag rondlopen. Vaak herkennen mensen me van het vorig jaar of van de vorige week. Leuk hoor.

Deze week heb ik Dolphina en Eugine met Joffry en zijn piki-piki van St. Martin gehaald. De school is gesloten behalve de hogere klassen vanwege de examens die vanaf volgende week beginnen. De kinderen worden dan door hun ouders/verzorgers gehaald maar deze twee kinderen zijn wees en hebben niemand. Ze worden daarom hier opgevangen. Vanuit Nederland wordt Dolphina gesponsord om naar school te kunnen gaan. Een beetje extra verwennen mag dus. Voor haar daarom ook een nieuwe fleece gekocht. Deze week hoorde ik het verhaal van een van de jongste meisjes hier. Ik schat rond zes jaar. Dit meisje is toen ze ongeveer een paar maanden oud was, in het bos achter gelaten en gevonden door een voorbijganger. Ze heeft het overleefd en woont nu in een soort kindertehuis. Vanwege haar ernstige beperkingen wordt ze hier gedurende de schoolperiodes opgevangen. Dit meisje kreeg de naam Vallerie en ze is ernstig verstandelijk en lichamelijk beperkt. Contact maken gaat heel moeilijk. Ze reageert nauwelijks op haar naam. en toch...kruipt ze tijdens het eten geven helemaal tegen me aan. Haar beentjes over mijn benen en koppie tegen mijn schouder. Wat hebben deze kinderen veel liefde en knuffelmomentjes nodig. De ouders zullen gezien hebben dat dit meisje zo beperkt is en haar daarom hebben verstoten. Kinderen met een beperking horen er hier in Kenia niet bij. Ze groeien op binnen de vier muren van een huis. De kinderen die hier opgenomen zijn hebben veel geluk gehad als je het zo mag zeggen. Hun ouders hebben het enige juiste gedaan door ze niet te verstoten maar hier te brengen. Daar zit ook een keer zijde aan. Gisteren zat ik met een ernstig lichamelijk beperkt meisje op een mat op de grond. Ze lag met haar hoofd op mijn benen. Eerst eten geven en daarna nog even babbelen. En dan hoor ik ineens. "Ik mis mijn moeder zo". Hartverscheurend. Ach.... wanneer ze hier opgenomen worden, dan moeten ze wel hun ouders of verzorgers lang missen. Tussen door komt er wel bezoek maar niet heel veel.

Morgen maken we een start met de verhuizing van Eunice haar meubels en spullen. Samen met Ludo brengen we het naar het huis van haar moeder. Voor Eunice is het moeilijk. Het is nu zo onherroepelijk. Haar huisje hier is niet meer. Maar Ludovena zei vanmiddag: Vertel haar dat ze hier altijd terug mag komen voor therapie. Ludovena gaat morgen mee om ook met eigen ogen te zien waar er gebouwd gaat worden. Jim gaat mee als deskundige. De eerste aanbetalingen worden morgen gedaan en dan kan men beginnen. Hoe zal dit allemaal gaan. We zullen het zien. Wat zou het mooi zijn als daar over een poosje een huisje voor Eunice en haar boys staat. Dank allemaal die meehelpen om dit grote project te verwezenlijken. Ludovena, ik maar vooral Eunice zijn er heel erg blij mee.

Ik ben hier nu een volle drie weken. Het lijkt al zo heel veel langer. Het voelt alsof ik hier alweer vele weken rondloop. En ze hebben me inmiddels een andere naam gegeven. Een Keniase naam. Ineke-Atieno. Wat betekend geboren in de nacht. Ineens begon iemand daarmee en nu is het soms Atieno????? Were are you?? Het gaat mij nog steeds goed en ben blij met alles wat ik hier mag doen mede door de donaties van alle sponsoren. Er zijn (via Bondokids) opnieuw een aantal sponsorgelden binnengekomen. Heel hartelijk dank daarvoor.

We zijn een aantal dagen verder.....En inmiddels is er meer duidelijk over het te bouwen huis voor Eunice. De eerste materialen zijn betaald en worden gebracht. Inmiddels is Eunice haar broer begonnen met het verwijderen van alle rommel en planten op het te bouwen perseel. Wanneer dit klaar is gaat Jim er naar toe om op de grond te tekenen, waar de muren van het gebouw moeten komen. Hij heeft een bouwtekening gemaakt. Hij is bekend met de bouwwereld evenals Eunice haar broer. Daarna kan men direct beginnen met de fundering. Waarschijnlijk worden er voor de bouw toch blokken/stenen gekocht omdat dit sneller gaat. Zelfgemaakte stenen moeten drogen. Vandaar. Zaterdag zijn we er geweest en het is een mooi lapje grond dicht bij een weggetje nabij de familie, waar Eunice in de toekomst hoopt een klein winkeltje te kunnen beginnen.

Wie EEN STEENTJE bij wil dragen HEEL GRAAG.
Jullie bijdrage is van harte welkom op

NL26 INGB 0003970344 tnv A.R. Rop onder vermelding van Huisje voor Eunice.
Heel hartelijk dank voor de donaties die hiervoor al zijn binnen gekomen. We zijn er erg blij mee.

Veel groetjes vanuit het voor jullie verre Kenia.
Ineke-Atieno