DANK AAN ALLE SPONSORS

Hallo allen,

Het doet me zo'n goed dat ik ook dit weekend weer zag dat heel veel fleece truien, die ik in het verleden van de sponsorgelden kocht, nog in gebruik zijn. Van sommige truien weet ik nog voor wie ik ze kocht. Ondertussen zijn die kinderen er uit gegroeid of niet meer op het centrum. Die worden dan nu gedragen door anderen. Alle kleding wat hier op het centrum gegeven is, wordt niet met de kinderen meegegeven naar huis. Hier en daar zijn de fleece truien stuk of de rits doet het niet meer. Soms zijn ze helemaal aan vervanging toe. Vorig jaar deed ik daar al iets mee door de kapotte rits er uit de halen en de fleece aan de voorzijde half dicht te laten naaien door de meiden van de training. Dit is beter dan een nieuwe rits in zetten, want ritsen zijn hier in verhouding in de prijs en van slechte kwaliteit. Een volgende keer wil ik me hier wat meer op richten. De fleece truien worden alleen in het weekend gedragen. Door de week dragen de kinderen blauw met lila schoolkleding en blauwe schooltruien

Ook de nachthemden van de meiden en nachtshirts van de jongens zijn aan vervanging toe. Drie jaar geleden gekocht van de sponsorgelden. Nu hier en daar een scheur, maar ze worden nog steeds gedragen . Top toch. Volgende keer wil ik vanuit Nederland nieuwe meenemen. Proberen ze goedkoop aan te schaffen bij Wibra of een soortgelijke winkel.

De blauwe schooltruien, in het verleden deels gekocht van sponsorgelden, zijn ook hier en daar erg stuk. Dit komt mede doordat de kinderen veelal zich over de grond verplaatsen. Misschien ook een actie voor de volgende keer. De schooljurken, broeken en bouches worden hier op het centrum genaaid. In de afgelopen jaren ben ik met regelmaat met Sr. Ludovena op pad geweest om donkerblauwe en lila stof hiervoor te kopen.

De blouses die de afgelopen jaren zijn gekocht, worden nog steeds gedragen. Ook dit keer bracht ik er weer een stuk of twaalf mee. Ze zijn allemaal uitgedeeld. Ook aan andere kinderen bv familie van mijn naamgenootjes en aan de kleinkinderen van de Margareth's. Heel veel worden ze in het weekend door de jongens gedragen. Heel fijn en mooi om te zien en ik probeer de house-mother dan ook echt daarvoor te complimenteren. Ze zijn er zuinig op. Het centrum moet zelf voor de kleding van de kinderen zorgen. Vandaar dat kleding vaak welkom is. Een volgende actie is ook het kopen van balen stof om donkerblauwe of bruine broeken voor het weekend van te naaien. De huidige weekend broeken zijn heel erg aan vervanging toe. Daarbij zie ik broeken die ik lang geleden in Nederland kocht nog steeds terug, maar wel erg versleten.

En dan alles wat ik de afgelopen twee maanden deed met de sponsorgelden. Allereerst het was veel. Er kwam een grote donatie van de kerk binnen. Een grote donatie van Administratiekantoor L.A.M. Ik weet nog steeds niet wie hier achter zit. Wie kan mij dit vertellen? Alle gedoneerde euro's zijn heel goed terecht gekomen. Elke euro kon ik besteden. Vaak moest ik naar Sondu of Kisumu om geld te pinnen. Met name in het begin omdat er een aanbetaling voor de schoenen moest komen en deze rekening was groot. En ik kon maar 40.000 Ksh. per keer pinnen. Dat is ongeveer 340 euro. In eerste instantie stond de Bata fabriek in Nairobi wat septisch tegenover de grote order. Nadat de eerste aanbetaling gedaan was en Sr. Ludovena ze kon overtuigen dat het geld er was, dit al eens eerder gedaan was op deze manier, begonnen ze met het maken van de schoenen. Tussendoor deed ik de tweede aanbetaling en na het bezorgen van de 190 paar schoenen betaalde ik de rest van het geld. Wat waren ze er blij mee. Veel foto's maken natuurlijk en met gepaste trots een bericht op facebook plaatsen. Nu staan de dozen vol met schoen in de opslag. Ondertussen zijn de eerste schoenen uitgedeeld. Met name aan de kinderen die zelfstandig of met een hulpmiddel kunnen lopen. Tussen door nog 2de hands sokken er bij gekocht. Zo mooi om te zien. Vorige week heb ik me daar mee bezig gehouden. In overleg met Ponplaus, het aanspreekpunt hiervoor kregen een achttal kinderen nieuwe schoenen. Ze zijn er beter door gaan lopen en lopen ook veel meer. Ook met name omdat we nog al eens in groepjes rondjes lopen op het centrum. Niet lopende kinderen één voor één in een rolstoel met een schare lopende er rond omheen. Top.

Twee keer mocht ik met Margareth uit de keuken naar Sondu gaan om voedsel te kopen. Een keer met 'de private' van het centrum die eigenlijk de weg nog niet op mocht en één keer met de piki-piki om later met een gehuurde wagen met daarin al het gekochte etenswaar weer terug te keren. Zo kocht ik voor ruim 1000 euro voedsel, maar ook andere zaken die hier tekort zijn. Veel balen rijst, bruine bonen en finger millet, een soort graan waar pap van gekookt wordt en wat de kinderen door de weeks als ontbijt krijgen. Zakken met green grams, kleine erwtjes wat in ieder geval één keer per week als groente gegeten wordt. Daarnaast zeep om kleding te wassen. Dat doen ze hier nog altijd ouderwets. Alle kleding van de kinderen en medewerkers, maar ook het beddengoed wordt echt met de hand gewassen. Wasmachines en droogtrommels kennen ze hier niet. De zon is de droogtrommel. Na het wassen wordt alles zonder centrifuge op de lijn gehangen in de hoop dat het droog is voor het begint te regenen. En dat doet het hier de laatste week wel veel. En dan merk je dat de kinderen soms een wat kleffe fleece trui weer aan krijgen. het is dan niet anders. De drooglijnen zijn drie jaar geleden ook van de sponsorgelden gekocht. Erg noodzakelijk omdat ze echt aan vervanging toe waren en er lijnen tekort waren. De kleding werd vaak over heggen gehangen bij gebrek aan wat anders.

Ook zijn er veel pampers van de sponsorgelden gekocht. Veel kinderen zijn incontinent en dragen die. Ook de grote meiden. In principe moeten de ouders of verzorgers hier zelf voor zorgen, maar het komt voor dat er onvoldoende afgegeven zijn en dan is het niet anders of het centrum moet er voor opdraaien. Ook hebben we olie en suiker gekocht. Beiden basis producten. Olie om mee te koken en bakken en de suiker gaat in de thee. Iedereen drinkt hier thee met suiker en melk. Zonder suiker zoals wij de thee vaak drinken kennen ze hier niet en daar kijken ze heel vreemd van op.

En dan probeerde ik natuurlijk tijdens onze koopuitstapjes af te dingen door te zeggen dat het voor de kinderen in Nyabondo Rehab. is. En warempel lukte het ook. Althans, ik kreeg het niet goedkoper maar wel iets anders er bij. Bij de ene leverancier kreeg ik een grote zak met lolly's voor de kinderen en bij de andere grote tin bonen extra.

Margareth kocht tijdens onze tweede uitstapje nog en een soort groente en vlees voor de kids . Nou als je ziet waar dit vlees gekocht wordt wil je het nooit meer eten. Br..br..br.. Ondertussen kon ik een paar kippen kopen. De man begon ze aan te prijzen. Maar maar niet gedaan he. Wat moet ik er mee? Alle koopwaar werd na het tweede uitstapje in een gehuurde auto geladen en naar Nyabondo Rehab. gebracht. Een voldaan gevoel. Daar werden we opgewacht door the kitchen staff en Pamela van het kantoor. Uitladen. Blij waren ze met alles.

En wat ik nu de hele dag door hoor...Inke tomorrow yoghurt...tomorrow soda...tomorrow lolly- pop ...en ga maar door. Ze zijn een beetje verwend. Maar ik vind het niet erg bij kinderen die zo weinig hebben en tevreden moeten zijn met alleen dat wat ze op het centrum krijgen. En dat is heel weinig extra's. En daarom heb ik de kinderen van de sponsorgelden drie keer getrakteerd op yoghurt. Tinnetjes van 250 cc. Een enorm succes. Wat vonden ze dit lekker en wat keken ze er naar uit. De derde keer kocht ik het op zondag omdat er iemand opgehaald moest worden uit Kisumu. Sunday was yoghurt day. Ik kon het 's middags dus direct gaan uitdelen. Geen ontkomen aan. Een succes daaraan gekoppeld is, zijn de lege bekers die ze kunnen stapelen tot een toren. Soms acht op elkaar. Hele bouwwerken maken ze ervan en dan weer omstoten. Het is ondertussen zeer favoriete speelgoed. En dan zijn daar de flesjes fanta limonade. Zoet en ook zeer in trek. Drinken met een lang rietje. En ook lekker veel drinken want zoveel vocht krijgen de kinderen niet. Een aantal kids drinken moeilijk dus het is echt een karwij om ze daarmee goed te helpen. Maar het geeft ook voldoening wanneer al die glunderende koppie's op de flesjes gericht zijn. En ook hier blijft speelgoed van over. De bottle-tops of doppen. Mooi speelgoed waarmee ze zich lang kunnen vermaken.

Ook heb ik ze getrakteerd op worstjes met tomatensaus. Opnieuw weer succes. Aan tafel gaan was een makkie en het was een poosje stil. Je kon ze horen genieten. 1x per week krijgen de kids een pietepeuterig stukje vlees. En dan ineens drie worstjes. Wat een traktatie. In mijn koelkast liggen nog een aantal pakketten worstjes voor woensdagavond. Mijn laatste avond. Verder heb ik veel veel lolly's en biscuits kunnen kopen. Altijd welkome zoetigheden.

En misschien ben ik nog wat vergeten. In ieder geval...opnieuw heb ik weer heel veel kunnen doen en veel mensen blij kunnen maken. Ook met meegebrachte speelgoed en cadeautjes voor de medewerkers. Met iets klein zijn ze al heel snel tevreden. Bv..ik bracht voor de house-mothers opvouwbare nylon tasjes mee omdat plastic hier in de ban is. Bij gebruik op straat riskeer je een grote geldboete of gevangenisstraf. Dus waren de nylon tasjes wel heel erg welkom.

Voor Bondo Kids ben ik in het nieuwe guesthouse nog actief geweest met het laten maken van planken in de kamers om kleding op de leggen en het laten plaatsen van een bureaublad. Dit had wat voeten in de aarde. De wens van Bondo Kids was eenvoudige planken vanwege een beperkt budget en ook omdat dit niet luxe hoeft te zijn. Toen ging Jim in overleg met Sr. Ludovena het wel luxe met deurtjes en een lade maken, wat niet de bedoeling was. Dit project lag daardoor een poosje stil, maar is onderwijl weer in gang gezet. En misschien komen er deze week nog stoelen voor bij het bureaublad en een bankstel voor in een lege ruimte in het guesthouse. Maar dit is nog effe afwachten. Is er nog tijd voor??

Langs deze weg wil ik heel graag mede namens Sr. Ludovena, hoofd van het centrum, al mijn donateurs bedanken voor alle donaties voor het Nyabondo Rehabilitation Centre. Elke euro is besteed en ik ga nog even door met eigen geld. Heel veel mensen zijn blij gemaakt en de kinderen hebben fijne weken gehad. Ik ben dankbaar dat ik dit heb mogen en kunnen doen. Maar ook dat het zonder problemen is gegaan en al mijn doelen bereikt zijn. Ik kan alleen maar heel blij zijn.

Nog een paar dagen hier. Donderdag afscheid nemen en in de middag vertrek. 's Avonds vlieg ik met een binnenlandse vlucht vanuit Kisumu naar Nairobi en een paar uur later met een nachtvlucht van de KLM naar Amsterdam waar ik rond 6 uur plaatselijke tijd hoop aan te komen. Het afscheid zal niet echt makkelijk zijn. Ik laat hier veel achter maar weet ook zeker dat dit niet de laatste keer zal zijn. Daarbij thuiskomen is weer ....alleen zijn. Het zal wennen zijn. Maar de gedachten aan een geweldige tijd in dit centrum bij al deze lieve mensen zal de bovenhand hebben.

Lieve groet voor allen.
Ineke