DE BEDDEN ZIJN ER.

Hallo allemaal,

De bedden zijn er. Na lang wachten en een aantal keren bellen zijn ze zaterdag j.l. gebracht met een grote vrachtwagen. Dertig stuks. Mooie kleine lage bedden. Donkergrijs van kleur. Aan het voeteneinde laag zodat de kinderen er zo nodig zelf in en uit kunnen klimmen. Aan de zijkanten halve bedhekken zodat ze er niet uit kunnen vallen. Ze staan stabiel. Dat was twee jaar geleden wel anders. Toen was er een andere leverancier, die dus niet beviel. Op het centrum zijn de bedden met bouten in elkaar gezet en gelijk in de slaapkamers van de kinderen geplaatst. De oude zijn ingeklapt en ergens vooreerst opgeslagen. De oude matrassen zijn opeen gestapeld en ook opgeslagen. Deze week zal ik rondkijken om eventueel nog slechtere matrassen te wisselen.

Maandag in alle vroegte begonnen met de nieuwe matrassen naar de slaapkamers van de kinderen te brengen. Dat was even flink werk, maar er was hulp genoeg. De lakens en dekens zijn gemerkt met de naam van het "Nyabondo Centre" en daarna in de zon gedroogd. Vervolgens in de middag die ook samen met Dolphina naar de slaapkamers van de kinderen gebracht. Steeds heen en weer met een rolstoel. Na overleg met Sr. Ludovina blijkt dat ze ook deze bedden graag wit wil hebben. Goed dan moet er weer verf komen. Jim heeft dit vanmiddag gehaald en morgen beginnen ze met spuiten.

Inmiddels is het dinsdag en vanmorgen is Erik (de schilder) bij de workshop begonnen met het spuiten van de bedden in de kleur wit. Dat was dus opnieuw de bedden verplaatsen naar een andere plek op het centrum. Het houdt je bezig. Maar vele handen maken licht werk. Het spuiten moet twee keer gedaan worden. En dat met 30 bedden. Duurt ook nog een paar dagen. De eerste bedden zijn twee keer gespoten en kunnen morgen teruggebracht worden naar de slaapkamers. En dan is het eindelijk zover.....Het opmaken van de eerste nieuwe bedden met de nieuwe lakens en dekens. Wat zal dat mooi lijken. Eigenlijk moeten er dan ook nog nieuwe muskietennetten komen, maar dat lukt nu niet meer. Het geld is op. Maar iedereen is blij met deze nieuwe bedden, matrassen, lakens en dekens. En ik ben trots en dankbaar dat ik dit heb mogen en kunnen doen van al het donatie geld.

De keuken is nog lang niet klaar. De schilders hadden vergeten de gaten te dichten omdat 'de filler' op was. Ze dachten het daarom zonder te doen. Maar dat was tegen de zin van Jim, de 'control man'. De gaten moesten toch gedicht, wat inhield dat geschilderde stukken weer overgedaan moeten worden. Ook is er geen verf voor de twee deuren en de plinten. En om alles helemaal goed te doen is ook dit nog gekocht. De keuken gaat er erg mooi uit zien. Ik ben heel erg benieuwd naar het uiteindelijk resultaat. Hopelijk maak ik dit nog mee.

In de watertank staat teveel water waardoor ze niet verder kunnen. Jim vertelde het weekend, dat hij opnieuw het water weg wil pompen, maar vandaag zag ik daar niets van terug. Zolang er vervuild water in de watertank staat, kunnen de wanden niet opnieuw gemetseld en waterdicht gemaakt worden.

Gisteren ben ik voor het laatste met de piki-piki naar Sondu geweest. Naar de plaats hier beneden. Sondu is één grote vuilnisbeld. Iedereen gooit alles achter zich weg. Niets wordt opgeruimd. Geen vuilniswagen en vuilnismannen. Hooguit wordt alles op een stapel gegooid /geveegd en verbrand. Maar o zo leuk om er rond te lopen vooral op maandag, woensdag en vrijdag. Dan is er groente-en warenmarkt en probeert ieder zijn 'ding' te verkopen. Vooral stapels schoenen en kleding. Een grote warboel, rommel, troep en gezelligheid. Er gewoon rondlopen, nog wat kopen, kijken en 'good morning, how are you roepen'. Een enkeling herkent me en maakt een praatje.

Vandaag voor het laatst naar Kisumu geweest met de 'private' van het centrum. Om nog wat geld op te nemen, amarulla te kopen en cake voor morgenavond. In de Kenshop mijn laatste kopje cappucino gedronken. 'Safe yourney back' stond er met chocalade op geschreven. Heel, heel aardig. Verder om nog wat rond te lopen om een beetje afscheid te nemen van deze Keniaanse stad aan het Victoria meer. Met zijn drukke verkeer en ook hier heel veel marktlieden die hun waar op de grond hebben uitgestald een proberen te verkopen. Met een beetje weemoed zit ik voor het laatst achter op de taxi-fiets.

En morgen de laatste volle dag. Mijn laatste dingen doen. Nog een rondje met Joffry en de piki-piki over de tafelberg, de mooie plekjes bekijken. Tegelijkertijd nog even naar de kleine Ineke. De eerste witte bedden opmaken. Met Sr. overleg over het laatste geld. Daar worden twee grote balen bruine bonen van gekocht. Morgenavond een afscheidsparty met alle medewerkers van het centrum. Hopelijk is de keuken klaar want dan zal hij een beetje officieel geopend worden. Maar ik ben bang dat......? Maar de cake gaat er desondanks wel in. Mijn kip zal geserveerd worden en verder heb ik ergens al vis gezien.

Dag Ineke