LAVINIA-INEKE

Hallo allemaal,

Vanmiddag was ik bij Lavinia-Ineke en haar moeder Evalien op bezoek. Lavinia-Ineke is een meisje van 3.5 jaar, wat naar mij vernoemd is. Haar moeder was een house-mother op het centrum. Natuurlijk wilde ik haar heel graag terug zien en vanmiddag ben ik dus bij hen op bezoek geweest. Een beleving op zich. Evalien heeft me ergens opgewacht en samen zijn we naar haar huisje gelopen. Nou, de hele buurt liep daar uit, toen ik er was. Heel veel mensen wilden me even zien en de hand schudden. Bijzonder ook te zien hoe iedereen met elkaar om gaat. Ze zijn buren van elkaar, maar alles loopt bij elkaar over de vloer. Het lijkt één grote familie. Ze wonen in een heel klein huis met twee kamers en een golfplaten dak. Zeven soortgelijke huisjes aan elkaar vast, rond een klein binnenplaatsje. Voor onze begrippen zeer armoedig, maar ik ben er al wel achter dat de mensen van het gewone volk vaak zo wonen. Ook op het centrum wonen de medewerkers op deze manier dicht bij elkaar.

Goed Lavinia-Ineke moest eerst even de 'kat uit de boom kijken', maar kwam toen toch dicht bij me zitten. Ik had een jurkje en rugtas voor haar meegenomen. Nou dat ging niet meer uit of af. Er werd gekookt. Sjapaties met green grams. Een soort pannenkoek met groene erwten. Heb het maar gegeten in de hoop....dat ik er niets van krijg. Een beetje argwanend vanwege mijn verleden met ziekte door eten. Ook hier weer een grote portie. Maar het viel goed. Ook hier veel kinderen. Ook Evalien heeft na Lavinia-Ineke nog een zoontje gekregen. Een jochie van nu ongeveer één jaar. Ik had jammer genoeg geen ballonnen of zo bij me. Helaas niet aan gedacht. Ben er een paar uur geweest en zoals gezegd was het een komen en gaan van mensen. Natuurlijk wat foto's gemaakt met mijn naamgenoot. Leuk hoor dat hier een meisje is wat naar mij vernoemd is. Twee geleden was ik daarover vol verwondering. Dat hier zonder dat ik het wist een meisje naar mij vernoemd was.

En toen begon het echt hard te regenen en moest ik langer blijven. De paraplu zou echt niet tegen de bui bestand zijn. Niet zo heel erg, als ik voor donker maar thuis zou zijn. Tussen de buien door heeft Evelien me toch naar de weg gebracht en een piki-piki aangehouden. Een taxi-brommer. Snel achterop en hij heeft me over de dancing road weer snel naar huis gebracht. Een heel plezierige middag met een bijzondere ervaring om bij mensen thuis, mij zo welkom te voelen.

Op het centrum is een andere house-mother zwanger. Eireen,van mijn eerste uren hier. De bevalling zal in november zijn. Ze zegt in het ziekenhuis, hier dichtbij, te zullen bevallen. Hier in Kenia is het de gewoonte dat de zwangere blijft werken, tot de bevalling aanstaande is. Dus ook 's morgens om vijf uur beginnen om de kinderen te wassen en te kleden, de hele dag doorwerken en 's avonds ze weer naar bed helpen. En dan hoog zwanger. Ik zie haar af en toe rusten maar ze loopt echt de kantjes er niet af. Na de bevalling hebben ze dan wel 3 maanden vrij, van werk om zich te richten op het kind. Dat is dan wel mooi. Ik hoop dat het kindje geboren zal worden tijdens mijn verblijf alhier.

Deze week blijkt een broer van twee medewerkers van het centrum onverwacht overleden te zijn. Pas over een dag of tien wordt hij begraven. Vaak is er geen geld voor een begrafenis en worden vrienden en collega's gevraagd wat geld te doneren/verzamelen om dit goed af te kunnen sluiten. Een begrafenis verzekering kennen ze hier niet. Er zal voor de familie een lijstje rondgaan, voor een kleine donatie, om de begrafenis te kunnen betalen. Ik ben benieuwd of er nog mensen van het centrum heen gaan. Ik hoorde dat het hier ver vandaan is. En dan wordt gezegd, 400 shilling hier vandaan. Dat is omgerekend 4 euro. Voor ons weinig, maar voor hier heel veel geld.

Dag Ineke