BEDTIJD
Door: Ineke Rop
Blijf op de hoogte en volg Ineke
27 Oktober 2016 | Kenia, Sondu
Hallo allen,
Daarnet kwam ik erachter dat er geen water meer uit de kraan komt. Dat wordt dus niet douchen, maar wassen met een bakje koud water. Ook is er al een paar dagen geen warm water meer. Dan maar naar één van de drie pompen en water uit de tank omhoog pompen en zorgen daar er voldoende is om het toilet door te spoelen. Maar even een halve emmer vol gehaald. De rest doe ik morgenvroeg wel.
Vanavond heb ik opnieuw geholpen met de kinderen naar bed te brengen. Na het avondeten rond 18 uur gaan ze direct naar bed. Dit omdat ze de volgende morgen al heel vroeg, rond 5 uur de de house-mother gewekt worden voor de wasbeurt. Eerste handen wassen en snuitjes wassen. Twee groepen kids. De jongens en meisjes. Het liefste help ik de meisjes van house-mother Penina. Lieve meiden en ik ontlast haar zo. Soms heb ik het gevoel dat het voor haar ook zwaar is. Dus dames. Naar bed. En dan is het hilariteit alom. Vanavond zat er een gekko of hagedis op het plafond. Heb ik hier nog niet eerder gezien maar ze zullen er wel meer zijn. Ze doen niets maar de dametjes vonden het maar niets zo'n beest in hun slaapkamer. Heb er wat nachtponnen naar gegooid onder grote belangstelling maar het beest bleef gewoon zitten. Dan maar zo dacht ik. Goed naar bed.....dat is maar niet even. Een stuk of zeven meiden dragen pampers en dat is dus ook pampers wisselen. Niet altijd een fris werkje. Gisteren vroeg ik om handschoenen en ze waren er zowaar. Maar goed de meiden kunnen er ook niets aan doen dat ze vies zijn. Jurken uit en nachtponnen aan. De nachtponnen zijn nog van twee jaar geleden. Toen ook gekocht van sponsorgeld. Ze dragen ze nog steeds al zijn er wel een paar echt stuk. Zal op pad moeten om een paar nieuwe te kopen. Voordien sliepen ze in hun nakie. Ik vond dat toen niet zo fijn voor die meiden en ben toen in Kisumu op zoek gegaan. Sommige kinderen kunnen zelf met wat gewurg en getrek hun jurken uit krijgen. Anderen moeten ook hier echt overal mee geholpen worden. "Twee andere meisjes zijn mobiel en kunnen de anderen hier en daar helpen. En dat valt niet altijd mee bij spastische meiden die moeilijk kunnen meewerken. Maar goed dat ik hierin aardig handig ben, al zeg ik het zelf.
Het in bed gaan hetzelfde. De meesten hebben daar hulp bij nodig en moeten in bed getild worden. Gelukkig zijn de meeste meiden niet zwaar. Meer aan de magere kant al krijgen ze borden vol met eten. Maar waarschijnlijk niet veel vet en helemaal geen zoetigheid. De bedden staan vlak naast elkaar zonder tussen ruimte. Soms moet ik op de bedden staan om ze er in te krijgen of ze onder de deken te leggen. Voor de de meiden is dat dan weer een reden om in lachen uit te barsten maar voor mij is het handig. En het geheel gaat natuurlijk gepaard met hilariteit alom. Wat praten hier en daar. Liedjes zingen en veel gelachen. Goodnight, welterusten, sleep well. Het is erg leuk dit te doen en voor de kinderen is het een welkome afwisseling. En uiteindelijk gaan de klamboes over de bedden. En dan vragen ze steevast om een kort slaapgebedje. Natuurlijk doe ik dit en de meiden vallen daarna als een blok in slaap om de volgende morgen dus al weer heel vroeg gewekt te worden. De laatste jongens proberen tijd te rekken. Kunnen dus zelf in bed komen. Allerlei grapjes, vragen, opmerkingen die ik dan weer niet goed begrijp en zo over en weer. En houdt dan niet op en een paar keer ben ik dan maar gewoon vertrokken, al welterusten roepend. Want anders gaan ze er niet in en ook hier maakt de house-mother ze de volgende morgen al weer heel vroeg wakker voor de wasbeurt en het aankleden. En ook dat is een heel karwei, mede omdat er geen douche is en met beperkte middelen in een kleine ruimte gewerkt moet worden. Geen kraan. Geen tiltoestellen. Wel veel bakken vol met koud water en daar doen ze het mee. Ik heb vanuit Nederland een stapel washandjes meegebracht. Dit kennen ze hier niet en misschien gaat de wasbeurt dan iets gemakkelijker? Maar echt........petje af voor hen die dit elke morgen opnieuw doen.
En dan is het de volgende morgen. Al lopend over het terrein is het dan steevast handen schudden. Elkaar goede morgen wensen. Bij ieder die je op het centrum tegenkomt. Van Sr. Ludovona tot het keukenpersoneel. Van de workshop mensen tot de kinderen. Allen op dezelfde manier begroeten. "Goodmorning. How are you? I'm very fine, thank you. And how are you? Elke morgen hetzelfde ritueel. Een heel mooi Keniaans gebruik.
Elke morgen begint hier met hanen gekraai. Steevast is het dan rond zes uur wakker worden. Om half zeven is het licht en is er al behoorlijk wat bedrijvigheid op het terrein. Ook mijn dag begint dan met mijn wasje doen. Niet met de wasmachine. gewoon met koud water en alles met de hand. Dan wat rommelen, aankleden, ontbijten en het terrein oplopen om ieder dus te begroeten.
Daarna samen met de medewerkers zittend in een kring de dag beginnen. Een moment om samen te zingen, bijbel te lezen en bidden. Voor de kinderen, hun familie en voor elkaar. Een prachtige gewoonte waar ik graag aan deel neem. Ook wordt er met de kinderen bij aanvang van de dag in het schoolklasje gezongen. Een liedje wat we steevast voor en met de kinderen zingen gaat als volgt......
........you are wonderfull, (op de stippeltjes komt de naam van een kind) you make it possible for us being here.
Of ze het allemaal begrijpen? Ach, dat is onduidelijk. Wel kunnen ze aan de intonatie horen dat het om iets moois gaat. Dat ze belangrijk zijn. Dat ze er mogen zijn met al hun beperkingen. Daarbij een glimlach, een aanraking, een hand en de grote glimlach van het kind is er weer.
Hart. gr. Ineke
-
27 Oktober 2016 - 08:41
Jan En Jenny Ter Maat:
Ineke, wij lezen iedere keer met aandacht jouw verhaal, wij vinden het heel knap dat je daar ook nog tijd voor vind. Gods Zegen toegewenst -
27 Oktober 2016 - 19:26
Stien Meijer:
Ha Ineke, zo ik heb je verhalen gelezen, geweldig, wat doe je weer veel goeds, wat fijn dat je ze kunt helpen en met ze kunt spelen, fijn dat je project van de bedden zo vlug is opgestart.
Geniet nog maar van deze bijzondere tijd, ik blijf je volgen.
Zegen op je werk, groet ook van Henk. -
27 Oktober 2016 - 20:17
Marianne Köpp-Derksen:
Ineke, ik heb bewondering jou en alle mensen die daar, net als jij aan bijdragen om voor deze kinderen het leven wat aangenamer te maken en ze te laten voelen dat ze er mogen zijn, zoals ze zijn.......
Je bent een bijzonder mens, maar dat had ik vorig jaar al door toen we elkaar in Istrië ontmoet hebben. -
27 Oktober 2016 - 21:31
Joke Harmsel :
Leuk om te lezen dat je het zo naar je zin hebt. Grt Joke. Pas goed op jezelf. -
28 Oktober 2016 - 22:02
Lia Van Der Aa:
Wat een kracht heb jij en deze mensen die ze verzorgen wat hebben wij het in Nederland toch goed en zijn vaak ondankbaar. fijn dat je daar zoveel kunt betekenen Ineke leuk die verhalen en belevenissen die je beschrijft het ga je goed daar de tijd gaat snel maar je hebt nog van alles voor de boeg. veel kracht gewenst gr Lia
-
29 Oktober 2016 - 15:10
Hetty Woltersom:
Ineke, erg leuk jouw verhalen weer te lezen, heel bijzonder allemaal.
Ik merk aan hoe je schrijft dat je er weer intens van geniet, erg mooi.
Ik wil jou een goede gezondheid verder wensen en de kracht om daar te doen wat je zo graag allemaal daar met liefde doet, en geniet ervan. groeten Hetty.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
