De eerste dag
Door: Ineke
Blijf op de hoogte en volg Ineke
11 Mei 2011 | Kenia, Nairobi
Hallo allemaal,
Voor het eerst vanuit een mooi stukje land een bericht van mij. Wat heb ik al veel in die twee dagen meegemaakt. De reis hier naar toe en vandaag de operaties en natuurlijk ben ik ook bij de kinderen geweest.
Maar beginnen bij het begin. Maandag, mijn reis begon op het station in Almelo ( wat ver weg nu) Daar stond Ineke op mij te wachten om mij weg te brengen naar Schiphol. Wat vond ik dat plezierig. Ik ben dat gewoon niet gewend. Daar aangekomen, even wat eten en drinken en naar het panoramadek. We waren er tenslotte erg vroeg . En toen inchecken. Dat gaf een klein beetje problemen en daardoor behoorlijk wat spanning. En ik was nog niet eens weg. Ik moest mij inchecken middels "zo'n apparaat". Gelukkig was er een beetje hulp. Eigenlijk is het heel simpel maar dat wist ik niet. En toen de koffers. Ook computer gestuurd. Ging niet helemaal goed. Ik had niet op een bepaald knopje gedrukt. Maar veel zenuwen later waren beide koffers weg. Beide precies 23 kilo. Wat goed afgewogen thuis. Ineke stond nog te wachten om eventuele teveel aan kilo's mee naar huis te nemen. Dit was dus niet nodig. En toen na een hartelijk afscheid door de douane, wat verder goed ging. Aan de andere kant ben ik maar wat heen en weer gaan lopen om wat zenuwen kwijt te raken. Ik had toch tijd genoeg.
Aangekomen in Nairobi de volgende hindernis. Er stond niemand op me te wachten zoals afgesproken. Niet in paniek raken, ze kijken niet op een uurtje. Gewoon maar op de afgesproken plaats blijven staan. En dat deed ik steeds kijkend naar al die bordjes met verschillende namen en ineens..... zag ik die van mij. Hoera. En dan gaat het ineens verder in het engels wat me wondergoed afgaat. Ik word met een taxi via de drukke binnenwegen naar het busstation in Nairobi gebracht, waar James op mij staat te wachten, die mij verder helpt met het buskaartje en de telefoon. Voor ik het weet worden mijn koffers onder in de bus gezet en zit ik er zelf in, vooraan op een mooie plek. En warempel, ik word weer uitgezwaaid. Maar nu door James. Te gek. En dan zie ik Kenia aan mij voorbij gaan. Prachtige vergezichten. Heuvels met alle kleuren groen van bomen, struiken en bosjes. Veel, veel mensen op de fiets, wandelend, achter en voor een kar, in de auto, bus of vrachtwagen en dat allemaal op één weg. Het is alsof ik niet weg geweest ben. Alsof er geen twee jaar tussen zit. Het voelt allemaal heel vertrouwd.
Bij de eerste grote stop gaan de buschauffeur en anderen eten. Dat doe ik maar niet vanwege de vervelende beestjes. Ik eet wel een paar Nederlandse krentebollen. Ik probeer bij een bank wat groot geld te wisselen en dat lukt. Even later sta ik met een pak papier in de hand weer buiten. Waar ik heen ga heeft men niets aan grote flappen want die kunnen ze gewoonweg niet wisselen.
En dan gaat het verder. Door de heuvels, het landschap de dorpen met de markten en overal veel zwarte mensen en kinderen. Ik hoor ze in gedachten roepen. Mazungu ( blanke), ben je er weer.
Omstreeks drie uur in de middag wordt ik uitgezet in een klein dorp waarvandaan ze me van het centrum zullen halen. Een eerdere telefoontje van mij dat ik in aantocht was, werd niet opgenomen. Dan maar een sms berichtje. Sta ik net met mijn boeltje aan de straatweg en gaat de telefoon. Waar ik ben, want ze kunnen me niet vinden. Daar gaat die dan maar weer verder in het engels. Het was een beetje moeilijk uitleggen waar ik stond, maar ondertussen had ik al een aantal mannen om mij heen verzameld, die van alles van me wilden en die wisten te vertelllen waar ik stond. Een toen nog een half uurtje wachten en daar was Jimmy, de chauffeur van het centrum. Maar ik had al met vele taxi's en matattu's mee kunnen gaan. Om 17 uur was ik er. Enigszinds vermoeid, maar ook voldaan.
Ik ben er gekomen zonder echte problemen. En nu ben ik een dag hier en er is zoveel herkenning. Nu al. Het is goed om terug te zijn.
Nu probeer ik dit stukje te verzenden. Er is hier maar een zeer matige internetverbinding maar.....proberen maar.
Dag lieve mensen
Ineke
Voor het eerst vanuit een mooi stukje land een bericht van mij. Wat heb ik al veel in die twee dagen meegemaakt. De reis hier naar toe en vandaag de operaties en natuurlijk ben ik ook bij de kinderen geweest.
Maar beginnen bij het begin. Maandag, mijn reis begon op het station in Almelo ( wat ver weg nu) Daar stond Ineke op mij te wachten om mij weg te brengen naar Schiphol. Wat vond ik dat plezierig. Ik ben dat gewoon niet gewend. Daar aangekomen, even wat eten en drinken en naar het panoramadek. We waren er tenslotte erg vroeg . En toen inchecken. Dat gaf een klein beetje problemen en daardoor behoorlijk wat spanning. En ik was nog niet eens weg. Ik moest mij inchecken middels "zo'n apparaat". Gelukkig was er een beetje hulp. Eigenlijk is het heel simpel maar dat wist ik niet. En toen de koffers. Ook computer gestuurd. Ging niet helemaal goed. Ik had niet op een bepaald knopje gedrukt. Maar veel zenuwen later waren beide koffers weg. Beide precies 23 kilo. Wat goed afgewogen thuis. Ineke stond nog te wachten om eventuele teveel aan kilo's mee naar huis te nemen. Dit was dus niet nodig. En toen na een hartelijk afscheid door de douane, wat verder goed ging. Aan de andere kant ben ik maar wat heen en weer gaan lopen om wat zenuwen kwijt te raken. Ik had toch tijd genoeg.
Aangekomen in Nairobi de volgende hindernis. Er stond niemand op me te wachten zoals afgesproken. Niet in paniek raken, ze kijken niet op een uurtje. Gewoon maar op de afgesproken plaats blijven staan. En dat deed ik steeds kijkend naar al die bordjes met verschillende namen en ineens..... zag ik die van mij. Hoera. En dan gaat het ineens verder in het engels wat me wondergoed afgaat. Ik word met een taxi via de drukke binnenwegen naar het busstation in Nairobi gebracht, waar James op mij staat te wachten, die mij verder helpt met het buskaartje en de telefoon. Voor ik het weet worden mijn koffers onder in de bus gezet en zit ik er zelf in, vooraan op een mooie plek. En warempel, ik word weer uitgezwaaid. Maar nu door James. Te gek. En dan zie ik Kenia aan mij voorbij gaan. Prachtige vergezichten. Heuvels met alle kleuren groen van bomen, struiken en bosjes. Veel, veel mensen op de fiets, wandelend, achter en voor een kar, in de auto, bus of vrachtwagen en dat allemaal op één weg. Het is alsof ik niet weg geweest ben. Alsof er geen twee jaar tussen zit. Het voelt allemaal heel vertrouwd.
Bij de eerste grote stop gaan de buschauffeur en anderen eten. Dat doe ik maar niet vanwege de vervelende beestjes. Ik eet wel een paar Nederlandse krentebollen. Ik probeer bij een bank wat groot geld te wisselen en dat lukt. Even later sta ik met een pak papier in de hand weer buiten. Waar ik heen ga heeft men niets aan grote flappen want die kunnen ze gewoonweg niet wisselen.
En dan gaat het verder. Door de heuvels, het landschap de dorpen met de markten en overal veel zwarte mensen en kinderen. Ik hoor ze in gedachten roepen. Mazungu ( blanke), ben je er weer.
Omstreeks drie uur in de middag wordt ik uitgezet in een klein dorp waarvandaan ze me van het centrum zullen halen. Een eerdere telefoontje van mij dat ik in aantocht was, werd niet opgenomen. Dan maar een sms berichtje. Sta ik net met mijn boeltje aan de straatweg en gaat de telefoon. Waar ik ben, want ze kunnen me niet vinden. Daar gaat die dan maar weer verder in het engels. Het was een beetje moeilijk uitleggen waar ik stond, maar ondertussen had ik al een aantal mannen om mij heen verzameld, die van alles van me wilden en die wisten te vertelllen waar ik stond. Een toen nog een half uurtje wachten en daar was Jimmy, de chauffeur van het centrum. Maar ik had al met vele taxi's en matattu's mee kunnen gaan. Om 17 uur was ik er. Enigszinds vermoeid, maar ook voldaan.
Ik ben er gekomen zonder echte problemen. En nu ben ik een dag hier en er is zoveel herkenning. Nu al. Het is goed om terug te zijn.
Nu probeer ik dit stukje te verzenden. Er is hier maar een zeer matige internetverbinding maar.....proberen maar.
Dag lieve mensen
Ineke
-
12 Mei 2011 - 10:22
Marry V.d. Wetering:
Hoi Ineke,
Fijn dat je goed overgekomen bent.
Knap hoor zo`n reis alleen!!
Veel succes en geniet!
Groeten Roelof en Marry. -
12 Mei 2011 - 10:32
Ina Mol:
Ha die Ineke,
Super dat je er bent en nu gaan genieten.
Wat schrijf jij toch mooi.
Een fijne tijd met je kindjes, veel liefs ina -
12 Mei 2011 - 15:55
Minie Maneschijn:
hoi ineke,
fijn om te lezen dat je goed bent aan gekomen, ondanks de nodige "hobbels"en stress.
nu maar genieten daar.
ik ben het met ina eens dat je een prachtig verhaal weet te schrijven. ik hoop dat er nog vele volgen.
minie -
12 Mei 2011 - 17:07
Elise:
Wat goed om te lezen dat je heel over bent gekomen!
Heel veel plezier daar en geniet ervan!
Liefs Elise -
12 Mei 2011 - 18:32
Ilse Wijlens:
Hoi Ineke,
ook ik heb 'je gevonden'
Mooi dat de reis meeviel en dat je lekker op je plek bent.
Geniet ervan!
Groetjes Ilse -
12 Mei 2011 - 19:29
Marieke Willems:
Ineke lekker gaan genieten! Wacht je volgende verhaal af!
Tot snel!
Groetjes Marieke -
15 Mei 2011 - 19:05
Betty En Erik Kolvoo:
Hoi Ineke
Had nu pas tijd om je mails te lezen,want ik had steeds loge's en dan wordt je wat opgeslokt
Nu de laatste visite uitgezwaaid van mijn verjaardag.
Wat een verslagen al en wat fijn dat je weer zo hartelijk bent ontvangen en dat er toch kinderen waren die je herkende,werd je niet nerveus toen je niet gelijk werd opgehaald,dat is het enge van de reis de onzekerheid of het allemaal wel goed gaat.maar fijn je bent er .en ik heb alle bewondering voor dat je het doet.
Groetjes voorlopig Erik en betty
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
