De reis naar Nyabondo.
Door: Ineke
Blijf op de hoogte en volg Ineke
13 Februari 2009 | Kenia, Kisumu
Hallo lieve mensen,
Eindelijk kan ik jullie dan echt schrijven vanuit Kenia. Het heeft lang geduurd maar inmiddels ben ik hier al bijna een week. En wat heb ik inmiddels veel meegemaakt en nog meer mensen ontmoet. Maar bovenal de ontmoeting met de kinderen was heel bijzonder.
Maar te beginnen bij het begin. In de nacht van 6 febr. vertrok ik om één uur vanuit huis met de schipholtaxi. Het gevolg was dat ik natuurlijk veel te vroeg op Schiphol was, want mijn vliegtuig vertrok pas om 7 uur. Maar dat gaf niet, de tijd ging toch wel snel om. Na een overstap in Zurich kwam ik rond 7 uur in de avond aan in Nairobi waar zoals afgesproken Hennie op mij stond te wachten. Ze had een taxi naar het hotel geregeld. En dan een klein hapje eten en het bed in, want de volgende dag reisden we verder naar Kisumu. Dat was nog 7 uur met de bus over een redelijke weg met wel heel veel verkeer zoals fietsen volgeladen met spullen, volgepakte auto's, maar vooral ook veel mensen en kinderen die lopend onderweg waren. En het uitzicht....geweldig. Rijstvelden, acaciabomen en de rode aarde waar Africa om bekend is. Erg droog leek het hier niet maar dat komt waarschijnlijk omdat we dicht bij het Victoriameer zijn. We reden door steden en dorpen. Alles leek oud en uitgeleefd en rommelig maar prima in te leven voor de mensen hier. Halverwege stopte de bus een keer voor de broodnodige plaspauze en de lunch. Aan de lunch deden we maar niet mee want om gelijk ziek te worden van het eten in de plaatselijke restaurant was natuurlijk ook niet de bedoeling. We hadden zelf wel wat te snaaien meegenomen. In Kisumu aangekomen moesten we nog even wachten op onze lift naar het centrum. Maar eindelijk na een uurtje...daar waren ze. Zr. Ludevina (hoofd van het centrum) en James (chauffeur) van het Nyabondocentrum. Ze kwamen ons halen met een soort jeep. Nog ruim een uurtje rijden naar het centrum maar eerst... gingen we gek genoeg nog boodschappen doen. Naar een markt en naar de supermarkt. Een beetje vreemd vond ik dit. Haal je gasten op en dan moet er daarna nog van alles gedaan worden. Maar het zal er wel bij horen
Rond 19 uur waren we er. Ann, onze Keniaanse kokkin had voor ons gekookt. En daarna kregen we een welkomsbezoek van Eunisch de verpleegkundige van het centrum en Pamela het hoofd van de administratie. Gezellig en leuk. Mijn vuurdoop wat betreft het engels praten. Eerst een beetje wennen allemaal. Ach en daarna was het eigenlijk ook heel snel maar weer naar bed. Moe, moe, moe van de lange reis maar wel voldaan. Uitpakken en instaleren? Daar had ik geen zin meer in. De volgende dag maar.
De reis hier verliep in zijn totaliteit heel voorspoedig. Gelukkig geen gedoe met bagage die er niet was of vertraging.
De volgende dag zou het voor mij dan ook echt beginnen. De kennismaking met de mensen en kinderen van het centrum.
Dag Ineke
Eindelijk kan ik jullie dan echt schrijven vanuit Kenia. Het heeft lang geduurd maar inmiddels ben ik hier al bijna een week. En wat heb ik inmiddels veel meegemaakt en nog meer mensen ontmoet. Maar bovenal de ontmoeting met de kinderen was heel bijzonder.
Maar te beginnen bij het begin. In de nacht van 6 febr. vertrok ik om één uur vanuit huis met de schipholtaxi. Het gevolg was dat ik natuurlijk veel te vroeg op Schiphol was, want mijn vliegtuig vertrok pas om 7 uur. Maar dat gaf niet, de tijd ging toch wel snel om. Na een overstap in Zurich kwam ik rond 7 uur in de avond aan in Nairobi waar zoals afgesproken Hennie op mij stond te wachten. Ze had een taxi naar het hotel geregeld. En dan een klein hapje eten en het bed in, want de volgende dag reisden we verder naar Kisumu. Dat was nog 7 uur met de bus over een redelijke weg met wel heel veel verkeer zoals fietsen volgeladen met spullen, volgepakte auto's, maar vooral ook veel mensen en kinderen die lopend onderweg waren. En het uitzicht....geweldig. Rijstvelden, acaciabomen en de rode aarde waar Africa om bekend is. Erg droog leek het hier niet maar dat komt waarschijnlijk omdat we dicht bij het Victoriameer zijn. We reden door steden en dorpen. Alles leek oud en uitgeleefd en rommelig maar prima in te leven voor de mensen hier. Halverwege stopte de bus een keer voor de broodnodige plaspauze en de lunch. Aan de lunch deden we maar niet mee want om gelijk ziek te worden van het eten in de plaatselijke restaurant was natuurlijk ook niet de bedoeling. We hadden zelf wel wat te snaaien meegenomen. In Kisumu aangekomen moesten we nog even wachten op onze lift naar het centrum. Maar eindelijk na een uurtje...daar waren ze. Zr. Ludevina (hoofd van het centrum) en James (chauffeur) van het Nyabondocentrum. Ze kwamen ons halen met een soort jeep. Nog ruim een uurtje rijden naar het centrum maar eerst... gingen we gek genoeg nog boodschappen doen. Naar een markt en naar de supermarkt. Een beetje vreemd vond ik dit. Haal je gasten op en dan moet er daarna nog van alles gedaan worden. Maar het zal er wel bij horen
Rond 19 uur waren we er. Ann, onze Keniaanse kokkin had voor ons gekookt. En daarna kregen we een welkomsbezoek van Eunisch de verpleegkundige van het centrum en Pamela het hoofd van de administratie. Gezellig en leuk. Mijn vuurdoop wat betreft het engels praten. Eerst een beetje wennen allemaal. Ach en daarna was het eigenlijk ook heel snel maar weer naar bed. Moe, moe, moe van de lange reis maar wel voldaan. Uitpakken en instaleren? Daar had ik geen zin meer in. De volgende dag maar.
De reis hier verliep in zijn totaliteit heel voorspoedig. Gelukkig geen gedoe met bagage die er niet was of vertraging.
De volgende dag zou het voor mij dan ook echt beginnen. De kennismaking met de mensen en kinderen van het centrum.
Dag Ineke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
