SCHOOLTIME

Hoi allen,

Vaak ben ik 's morgens in het schoolklasje van teacher Margareth te vinden. Ze heeft tegenwoordig hulp van een house-mother. Deze house-mother geeft meestal les aan klas twee van zes personen. Ze zijn wat ouder en hebben een wat hoger niveau. De anderen zitten in klas één.

We beginnen rond acht uur altijd met het zingen van wat liedjes in het Engels of Swahili. De deels meegenomen muziekinstrumenten worden uit de kast gehaald en velen musiceren met de tamboerijn, bellen, fluiten en zo meer mee. Een hoop kabaal want er zit totaal geen melodie in, maar dat geeft niet. Na een poosje raakt de energie en aandacht wat verslapt en is het weer verzamelen. Daarna proberen de teachers wat zeer eenvoudige lessen te geven. Op de muur zijn afbeeldingen van dieren, vruchten,delen van het lichaam enz. geschilderd. Tevens het alfabet en de cijfers 1 t/m10. Door middel van liedjes en spelenderwijs wordt hieromtrent elke dag opnieuw les gegeven. Zeer eenvoudig. Alles herhaald zich telkens weer en is vaak hetzelfde in de hoop dat er wat blijft hangen. Ondertussen raakt de aandacht hier ook vaak na een uur verslapt of zijn de kids afgeleid door mensen die binnenkomen af anderen die weg gaan. De kinderen zitten deels aan een lange tafel op kinderstoelen. Anderen zitten of liggen gewoon op matten. Andere jaren had ieder nog een schriftje maar die zag ik nu niet terug. De meesten kunnen niet schrijven, rekenen of lezen. Of maar eenvoudig. Een enkel is meer klever en komt tot meer. Die zullen over niet al te lange tijd dan ook naar St. Martin gaan.

Op St. Martin is de Primary school (lagere school) en ligt ongeveer hier 2 km vandaan. Ook hier is een klasje voor speciaal onderwijs voor kinderen met een heel laag niveau. Op hetzelfde terrein is ook St. George gevestigd, de Secundarie of middelbare school. Deze school heeft de naam gekregen van de donateur en oprichter van de school. Op beide scholen zijn de kinderen inwonend. St. Martin, St. George en Nyabondo horen bij elkaar en zijn op allerlei manier met elkaar verbonden. Ook hier ben ik een paar keer op zondagmiddag geweest om met de lagere school kinderen te kleuren. Veel animo. En veel punten slijpen. Maar ook met name om de bekende kinderen die vanuit Nyabondo naar St. Martin zijn gegaan weer te zien.

Om de drie maanden hebben de kinderen een maand vakantie. Het schooljaar bestaat dus uit drie semesters van drie maanden. Aan het einde van het jaar zo halverwege november zijn er examens en begint de lange vakantie. Dat geldt ook voor de kinderen op het centrum waar ik verblijf. Ook hier moesten de kinderen testen doen om te zien hoe hoog hun niveau is. De meesten lukt het niet om deze testen zelfstandig te doen. Ze worden aan alle kanten een beetje geholpen. De meesten presteren dan ook laag tot zeer laag. Een paar presteren beter en staan dan ook op de nominatie om het volgend seizoen van school te veranderen.

Deze week en de komende week zijn de kinderen nog hier. Daarna zullen ook zij naar huis gaan om begin januari weer terug te komen. Ik begrijp dat niet altijd alle kinderen naar huis kunnen vanwege een moeilijke thuissituatie of weinig tot geen familie. Dat is dan even afwachten hoe het gaat. Dus tijdens mijn laatste weken wordt het wat rustiger. Hier op Nyabondo wilden ze de kinderen liever rond de 29ste naar huis laten gaan. Dus twee weken na het stoppen van de school. Een aantal ouders bleken het daar niet mee eens te zijn. Vandaar toch een uittocht rond de 19de .

Het schooljaar wordt op de primaryscholen vaak afgesloten met een zgn. graduation viering. Het afsluiten en het afstuderen van leerlingen. Met Eunice ben ik mee geweest naar deze viering op de school van haar tweeling. De babyklas kinderen vierden dat ze over gingen naar klas 1. Nou een happening op zich. Deze kleintjes hadden een soort toga aan met slingers om de hals een een advocatenhoed op het hoofd. Onder luid gezang en veel muziek kwamen ze het terrein oplopen begeleid door de ouders en de leraren. Leuk hoor. Volop in de belangstelling. Verder deed iedere klas een stukje. Een klas demonstreerde hoe er les gegeven wordt. De babyklas van Vincent en Thomas zongen Engelse liedjes. Zo jong als ze zijn, een groot deel van het onderwijs is in het Engels en al heel vroeg wordt hierin onderwezen. Spelenderwijs door het leren van eenvoudige liedjes. Grappig en erg leuk. 's Avonds thuis kwamen ze helemaal los en zongen samen het ene liedje na het andere.

Omdat de lessen vrijwel afgelopen zijn ben ik van 8 tot 10 uur met regelmaat met de kinderen van Nyabondo aan het kleuren. Sommigen lukt het aardig. Anderen krassen alleen wat of kunnen de potloden niet goed vasthouden. Of anderen krassen te hard waardoor de punten snel breken.

Ook de kinderen van de medewerkers zijn thuis omdat hun school vakantie heeft. Dat is te merken. Ze staan 's morgens vaak aan de deur en willen dan kleuren of iets anders. De emmer om water te halen voor hun moeder staat dan midden op het terrein, verlaten. Vragen om een lolly, ballon enz. Steevast. Nieuwsgierig naar alles wat er in huis is. Sali verstopt zich vaak in huis. Had de kinderen al weer weggestuurd maar in eens kwam ze te voorschijn. Bijna opgesloten. Afgelopen weekend hebben we wat foto's gemaakt van Sali en mij en haar zus Sr. Ludovina en mij. Om te geven als ik weg ga. Hebben ze toch nog een herinnering. Sali was de vorige keer nogal verdrietig en ook nu zal dit misschien wel zo zijn.

Gisteren alle kinderen en house-mothers en personeel rondom op een lolly-pop zoals ze dat hier zeggen getrakteerd. Nou dat gaat er altijd in. Ze waren er een lange poos zoet mee. Morgen zijn de meiden en jongens van de training aan de beurt.

Groetjes Ineke