Bedden en matrassen.

Hallo allemaal,

Wat voel ik me vandaag bevoorrecht. En nog is het onwerkelijk en toch ook vertrouwd dat ik gewoon in Sondu of Kisumu rondloop. Mezelf kan zijn. Gewoon rondlopen in een wereld die zo heel anders is dan de mijne. Niets wat me weerhoudt. Hier en daar een praatje. Af en toe wat kopen. Er lopen weinig mazungu's. Vandaag zag ik er drie waarvan Tim er één was. Ik word weinig lastig gevallen. Natuurlijk of ik op de fietstaxi wil, of op de brommertaxi of in de matattu. Maar dat doen ze bij hun eigen mensen ook. Af en toe een lijm snuivende jongetje die om wat te eten vraagt. Hier en daar hoor ik mazungu, mazungu!? Vooral ook: Good morning. How are you? Vaak willen ze dan, dat je wat van hun handel koopt. Het stoort mij niet. Zorgvuldig de vuilnisbelten op de markt ontwijkend. Af en toe ook graaien in een berg met kleding op zoek naar een fleece trui voor de kinderen. Ook de plassen ontwijken die ontstaan zijn na een stevige regenbui. Gewoon rondlopen over de smalle paden op de markt of over de drukke trottoirs en door de wirwar van verkeer. Het is net alsof ik hier hoor. Het is zo vertrouwd daar ik inmiddels de weg ken. Gewoon hier mogen zijn en één van hier mogen zijn. Zo voelt het een beetje. Alsof ik hier thuis hoor.

Vandaag............... heb ik 24 bedden en 24 matrassen gekocht van alle giften die ik kreeg van familie, vrienden en kennissen. Al vroeg vertrokken we vanmorgen. Samen met Sr. Ludevina voorin de wagen. Kontje aan kontje. Wanneer James schakelde moet hij wel steeds mijn been beroeren. Maar wat geeft dat. Halverwege KIsumu maken we een grote stop bij een matrassenfabriek. Enorme stapels matrassen zijn hier voorradig. Sr. Ludevina moet steeds even telefonisch overleggen met het thuisfront vanwege de goede maten. Maar dan is de koop toch ook al snel gedaan. We vragen om wat discount of iets voor de kinderen. De matrassen worden iets goedkoper. Gewone donkere stevige matrassen die lang mee gaan. In een kantoortje is het betalen. En dan moet mijn rugzak open, waar heel veel geld inzit. Niet denken, gewoon maar betalen. Even het hoofd erbij. Ik heb alles cash bij me. Daarvoor de afgelopen dagen meerdere keren naar de bank geweest. Volgende week komen ze de matrassen op het centrum bezorgen.

Dan gaan we naar het centrum van Kisumu waar een aantal personeelsleden die ook mee zijn gekomen, worden gedropt. Tim is er ook bij. Hem vertel ik kort waar hij de bank, mijn 'vriend' in de Kenshop en de markt kan vinden. De telefoonnummers worden nog even uitgewisseld.

En dan ga ik met Sr. Ludevina en James naar de afspraak met de bedden-man. Afgelopen zondag was hij hier al op het centrum geweest voor een eerste bespreking. Opnieuw bespreken we hoe de bedden er uit moeten zien en vooral wat de maten moeten zijn. Het worden zwarte bedden van metaal en duurzaam goed materiaal. Iets hoger dan de oude met een soort van bedhekken. Iets groter als een kindermaat en iets kleiner als een volwassen maat. We bestellen 24 bedden en ik doe de helft opnieuw cash betalen. Afgesproken wordt dat er volgende week één klaar is en dat we die in Kisumu kunnen zien. Klopt het en wordt die door ons goedgekeurd, dan nemen we dit bed direct mee boven op de wagen. De tweede helft van het geld zal ik dan betalen. Waarschijnlijk zal ik niet meer alle bedden klaar kunnen zien, wat natuurlijk jammer is. Ik weet in ieder geval wel hoe ze er uit gaan zien. Ondertussen drinken we een lekker drankje wat goed smaakt in een wel heel warme stad.

Daarna vervolgen we onze weg en nemen we tijdelijk afscheid. Ik drink een kop cappuccino bij 'mijn vriend' en ga op verkenning door de stad. Koop een paar schoen voor iemand en nog een paar nachthemden voor de meisjes hier. Maar vooral kijk en loop ik rond. Laat alles op me inwerken en geniet. Al snel belt Sr. Ludevina waar ik ben. Opnieuw gaan we op koopjacht. Nu naar materialen om hoezen van te maken voor de matrassen. Veel kinderen zijn incontinent of plassen in bed en de matrassen zijn daar niet tegen bestand. De eigenaar van de winkel waar we kopen herkent mij ook en ik hem. Hij wist dingen van twee jaar geleden nog precies. Toen kwam ik daar ook met een 'zak vol geld'. Dat zal waarschijnlijk op zijn gevallen maar toch wel heel erg leuk. Weer is het dokken. Mijn knip raakt nu aardig leeg.

En dan is het inmiddels al rond vijf uur en gaan we nog naar de grote supermarkt, waar alles te koop is wat je je kunt bedenken. Het gaat mij hier vooral om yoghurtjes voor de kinderen. In totaal koop ik ongeveer 60 tinnetjes. Ik zal een kliederbende worden maar ik weet dat ze er van zullen genieten, want ze krijgen dit vrijwel nooit. Daarbij nog wat lolly's en natuurlijk dingen voor mezelf. Ik sla ruim in omdat we met de auto zijn en ik niet met de matattu terug hoef.

Namens Sr. Ludevina, hartelijk dank aan allen die middels een gift hebben bijgedragen aan het project 'eten en slapen'. Ze was er verlegen onder maar ook vooral erg blij mee. Ik weet op dit moment nog niet hoe de financiën er precies voorstaan. Mogelijk help ik ze nog een stukje op weg met nieuwe dekens en lakens. Maar ook wil ik graag nog een paar andere dingen voor het centrum en de kinderen doen. Dat is rijst en mais kopen en een volgend leuk project is: Koop een stuk of acht levende kippen op de markt in Sondu, laat ze slachten op het centrum en door de koks Beatrice en An bereiden, waarna dit een enorme traktatie voor de kinderen is. Ze krijgen vrijwel nooit geen vlees. En dat ga ik dan de volgende week doen. Ik verheug me er al op om gewoon levende kippen aan de poten vastgebonden te kopen.

Mocht u/je nog een gift voor het centrum en de kinderen van Nyabondo willen geven dan is die natuurlijk van harte welkom.

Banknummer: NL26 INGB 0003 9703 44 tnv A.R.Rop

Veel groetjes van mij na een hele bijzondere dag. Ineke