Baby-boom in Masai Mara.

Hallo Iederéén,

In vuile kleren, een beetje te vies om aan te pakken door de viezigheid van de kinderen, zit ik nog even bij Pamela en Rachel (dochter van Pamela) de kleine Jan te bewonderen. Even kijken of hij al gegroeid is. Hij wil alleen maar slapen maar ik krijg hem toch even op schoot. De zwarte kijkers in dat zwarte koppie kijken me aan en willen me zeggen:" Je ziet er toch anders uit als mijn mama" Morgen ga ik voor Christa van Bondokids een paar foto's van hem met zijn moeder en oma maken. Nu weet ik ook waarom de baby Jan heet. Hij is vernoemd naar naar de vader van Christa.

Op de terugweg van Masai Mara heb ik tien ananassen voor 1.66 euro gekocht om de kinderen te tracteren. Een koopje. Vanmorgen een half uur bezig geweest ze schoon me maken. De kinderen keken toe hoe ik het deed. Ze vonden het prachtig. Voor allemaal een behoorlijke portie als toetje na de maaltijd. Ook alle volwassenen konden er van genieten en sloegen het vooral ook niet af. Lekker, lekkker en dat voor zo weinig geld.

Gistermiddag kwam ik thuis van mijn vakantie naar Masai Mara. Het waren leuke, maar ook vermoeiende dagen. De hele dag staan en zitten in een busje die hobbelt over zandwegen vol met kuilen maar ook genietend van elk wild dier wat we tegenkwamen. Spannend, achter elk bosje kon er wat zitten. Het was erg de moeite waard om ook dit park gezien te hebben.

Woensdagmorgen om acht uur vertrokken we. Ik had een gids en chauffeur met me mee. Wat een luxe hé. We reden langs mooie vergezichten op plekken waar ik nog niet geweest was. Onderweg veel dorpen, theeplantage en bananenbomen en nog veel meer. We kwamen om half twee aan in Manyatta Camp. Lunchen en vrijwel direct daarna de eerste came-drive. Het dak ging open en daar stond ik om me heen te kijken te genieten van de natuur en de dieren. Van Zr. Ludevina had ik een brief mee gekregen waarin stond dat ik een volunteer en een inwoner van Kenia ben. Ja, zover is het al. Daarmee kon ik veel goedkoper het park in. Vrijwel direct zagen we de eerste zebra's, olifanten en chita's. We reden tot half zeven door het park, daarna naar het kamp en eten. Een beetje op zijn Keniaans met een Europees tintje. Het smaakte me wel goed maar ik matigde me wel omdat ik geen darminfectie wilde. Dus voorzichtig met alles en uitkijken wat ik at.

De volgende dag de hele dag op came-drive van acht uur tot half zeven. Een lange dag staan, zitten, kijken, fotograveren en ook een wandeling, op zoek naar hypo's/nijlpaarden en krokodillen. Deze wandeling was langs de rivier, waarover een paar weken veel wild waaronder grote kuddes gnoe's, die de oversteek maken van het Serengeti Wildpark in Tanzania naar Masai Mara in Kenia. Helaas mis ik dit, want het moet een spectaculair schouwspel zijn, waarbij veel b.v. gnoe's doodgebeten worden door de vele hypo's die in het water liggen. Maar nu was het nog rustig. Af en toe kwam er één met zijn grote kop omhoog, maar de hypo's vonden het veel te warm om aan land te gaan/ liggen. Van de vele krokodillen liet er zich maar één zien. De wandeling was met een ranger, uitgedost in een groen pak met hoed en een echt geweer voor geval we aangevallen mochten worden door wild of een hypo. Niet onterecht want dit was wel eens gebeurt. Daarbij, in de wildparken mag je de auto niet uitkomen omdat je dan door het wild als gevaar gezien wordt met alle gevolgen van dien. Alleen bij de rivier dus wel.

Ook deze dagen zagen we veel baby's. Baby olifanten beschermd tussen de poten van de moeder en de grote olifanten. Baby zebra's die bij hun moeder dronken. Baby buffels die niet van de zijde van hun moeder weken. Baby wilde zwijnen die al net zo snel konden lopen als hun Pa en Ma. Ze noemen deze beesten daarom hier ook wel de Kenian Expres. Baby gnoe's die opgevangen werden door de grote groep volwassen dieren. Maar we zagen ook leeuwen in alle leeftijden in een groep bij elkaar. Twee moeders met vier jongen van ongeveer 40 cm. groot. Daarbij een moeder met drie jongen, iets kleiner en een moeder leeuwin met twee jongen van vijftien centimeter groot. Daarbij papa. de Lion King, die alles goed in de gaten hield. Dicht bij hen in de buurt waren buffels op jacht naar de twee kleintjes. Maar het lukte hen niet. De kleintjes werden verstopt door de moeder en met de bek door de moeder gedragen. De andere groepjes kleintjes bleven steeds bij elkaar en werden voortdurend door de moeder 'geroepen' en gesommeerd van plek te wisselen. De allerkleinsten werden soms ook geholpen door de wat groteren. Het was een prachtig schouwspel waar we denk ik wel een half uur hebben staan kijken. Ondertussen waren er veel meer auto's gekomen want de chauffeurs attenderen elkaar op iets bijzonders in het park. Ook kun je aan de vele auto's bij elkaar zien dat er iets te beleven valt. Aan het eind waren alle leeuwen weer bij elkaar en de buffels verdwenen zonder een lekker hapje. Gelukkig wat mij betreft.

Ook zijn we nog even in Tanzania geweest zonder visum. Van wildpark naar wildpark. Ik hoefde mijn paspoort niet te laten zien. Het waren dan ook maar een paar passen. Maar toch, ik ben er geweest. Een foto getuigd er van.

's Avonds met James nog een wandeling gemaakt naar het dorp nabij het camp. Om ons heen Masai mannen en vrouwen, nieuwschierig ,maar ik ook een beetje. Kinderen, arm en vies kwamen om een snoepje vragen. De paar koekjes die ik bij me had deelde ik maar uit. Alle mannen waren in kleurige masai gewaden gekleed. Ik besloot er ergens een paar te kopen en James te vragen of dit hier kon. En dat kon, gewoon in de plaatselijke shop waar we door twee Masaimannen naar toe gebracht werden. Uitzoeken en afdingen? maar dat was niet nodig. Mazunguprijzen waren hier niet aan de orde en ik had een Keniaan bij me. Er twee gekocht, elk voor 700 shilling. 7 keer 83 cent. Reken maar uit. Behoorlijk goedkoop. En dan nog even met de Masai en de winkel op de foto en daarna foto's bekijken en bewonderen. Allemaal gelijke leuk.
Op de terugweg naar huis op de laatste dag, kwamen we in een toeristen winkel voor het toilet. Even vragen wat hier die Masai kleden kosten? Dat was dan 2500 shilling voor één kleed. Ruim drie keer zoveel.Toeristen prijzen. Hieruit blijkt wel weer dat je de dingen gewoon het best in een plaatselijke shop kunt kopen. Is veel goedkoper. Ik zei tegen de verkoper dat ik er één voor 700 had gekocht. Hij keek een beetje beteuterd maar zei ook: " Now, you are a lukky woman" Dat weten we dan maar weer.

's Nachts waren er oppassers in het camp. Twee Masaimannen bewaakten onze onderkomens die bestonden uit een tenten met hun soort van rieten daken. Ook deze masai waren weer fraai uitgedost. Af en toe liepen ze rond met een zaklamp en hoorde ik ze zacht praten. De eerste nacht hadden ze het koud vanwege de kilte maar ze bleven op wacht. Een fooitje was het minste wat ik kon geven, waar natuurlijk wel een foto voor genomen moest worden maar dat was prima.

De tijd ging ook hier snel. Op dag drie was er in alle vroegte nog een came-drive. Opnieuw zagen we alle beesten aan ons voorbij gaan inclusief de leeuwengroep die nog compleet was. Nog even goed kijken een laatste foto en voor het laatst naar het camp waar een ontbijtje wachtte. In het camp waren inmiddels ook andere gasten uit Frankrijk en Spanje. Het was leuk om met van gedachten te wisselen over de verschillende vakanties. En daarna .....weer op naar huis. opnieuw een lange zit. Enigzinds vermoeid kwam ik weer op mijn honk. En dan is het zo leuk om te ervaren hoe blij iederéén is dat ik weer terug ben. Het is zo fijn te weten dat je welkom bent.

Ondanks de moeheid toch nog even met de kids spelen en vertellen wat ik gedaan heb. Ze wilden alles weten en de foto's op de lap-top zien, maar dat heb ik nog maar even uitgesteld. Ook nog maar even naar de groep jongens. Geen stiefkinderen maken heet dat. Wanneer ik daar tien minuten zit, zie ik Ouich, de kleinste van de andere groep jongens al kruipend op zijn knieen aankomen. Ongeveer honderd meter over tegels. Op zoek naar........? Het is top om hier terug te zijn. Het is inmiddels een beetje mijn thuis geworden.

Zr. Ludevina sprak ik vandaag nog even. Ze was in Kisumu en heeft geinformeerd naar de balen katoen voor de lakens. Ze zijn er nog niet. Ik hoop wel dat dit nog lukt voor ik naar huis ga. Zal haar anders het geld geven wat daar voor nodig is. Tevens een bijdrage voor de nieuwe schoenen. Ook zal ik wat geld besteden aan eten voor de kids want de geldschieter heeft nog steeds niets van zich laten horen. En....nog één schooltrui kopen.

Allemaal tot de volgende keer. En ook....dank voor jullie reacties op de site. Fijn dat jullie reageren en te vernemen dat jullie zo meeleven en mijn verhalen de moeite waard vinden.

Liefs Ineke