Het avondritueel.

Hallo,

Weer een dag voorbij maar nu met een onverwachts uitje. Vanmorgen zijn we met de kokkin en James de chauffeur van het centrum naar Sondu geweest om op de markt o.a. mais en rijst te kopen voor het centrum. Het was hoog nodig dat de voorraad weer aangevuld werd. Maar er was één probleem. Er was niet zoveel geld. Van 'een geldschieter' had men nog geen geld ontvangen. Omdat de meiden beneden nog gedoneerd geld hadden , hebben zij het betaald. Er zijn wel grote zorgen om de voedselvoorraad, want men is bang dat men lang op geld moet wachten. Omdat ik waarschijnlijk, nadat ik met Zr. Ludevina op stap ben geweest om stof voor lakens te kopen, nog wel wat geld over heb, heb ik belooft de volgende ronde te betalen.

Maar het was een belevenis om mee te mogen en te zien hoe het onderhandelen ging. Daarbij het is altijd leuk om naar Sondu te gaan want het is één grote markt waar van alles te zien valt.

Vanmiddag met James de kinderen opgehaald van school/St Martin. Dat is eens wat anders dan ze uitzwaaien naar school. Ter plekke had ik gelijk weer een hele schare bekende kinderen om me heen staan. Het duurde even voor iederéén in de bestelwagen was 'geladen' want ze moesten er allemaal in getild worden. Maar na een half uur konden we de kinderen die achterbleven uitzwaaien. Met elkaar/klem tegen elkaar, achterin. Gelukkig kon ik nog bij men tas want ik had een hand vol snoepjes meegenomen als verrassing. De kinderen zorden er op een gegeven moment zelf voor dat ik niemand oversloeg met delen.

En dan thuisgekomen schoenen en truien uit en nog even spelen met de bal. Maar soms merk ik ook dat ze moe zijn van een hele dag vanaf vijf uur in de ochtend in touw zijn. Rond half zes is het etenstijd. Het merendeel van de kids gaan aan de lage tafel in de lage stoelen van mijn/ons geld van de vorige keer gemaakt. Met name de kinderen die geholpen moeten worden blijven op de matten zitten/liggen. Dan is het gelukkig eerst handen wassen in een bakje met water, want ze eten met de handen. Een lepel komt er bij de kinderen die zelf kunnen eten niet aan te pas. Dan krijgen ze een bord vol eten en wordt het één grote kliederbende. Bij sommigen ligt er net zoveel naast het bord als in het bord. Een ander deel van het eten beland op de grond of op de kleren. Maar ik heb de indruk dat ze gelukkig wel genoeg krijgen. Vijf kinderen moeten geholpen worden omdat ze vanwege hun spasmen het niet zelf kunnen. En daar zit ik dan met vier om mij heen die allemaal door mij geholpen willen worden. Vandaag drie tegelijk geholpen maar dan gelukkig wel met een lepel. Om de beurt een hap eten in de mond. Soma-wiki met ugali, rijst met bonen, zoete aardappelen met kool, het is volgens hen allemaal gelijke lekker. Vaak eet ik ook mee en krijg dan een bord vol voor mijn neus. En ik vind het allemaal niet gelijke lekker. Zonder dat één van de moeders het ziet schuif ik dan maar wat bij één van de kids op het bord. Na het eten is het weer opnieuw handen en snuiten wassen en dan al schuivend over de grond op naar de slaapzalen want de dining-room moet schoongemaakt worden.

En dan begint het feest van naar bed brengen. Eerst de jongens, allemaal de vieze kleren uit. En daar moet je dan niet vies van zijn. Maar ondertussen ben ik wel wat gewend en mijn douche wacht nadien. Dan allemaal plassen in de vimbus of op het lage toilet. De meesten schuiven daar in hun nakie over de gladde vloer naar toe. En dan naar bed maar dat is ook niet maar zo even. Ze roepen door elkaar heen om als eerste in bed getild te mogen worden. Gelukkig zijn ze geen van allen dik maar ik moet er wel om denken dat ik goed til. Tiltoestellen kennen ze hier nog niet. Maar naar veel hilariteit liggen ze er dan in hun nakie in terwijl Ouid, de jongste al weer op onderzoek uit is gegaan. Die heeft helemaal nog geen zin om te gaan slapen als het nog gezellig is. Vanavond had hij wel heel veel aandacht voor de naamplaten achter het bed. Hij leek er aan te gaan willen peuteren, maar de anderen konden dit nog net voorkomen door mijn naam hard te roepen. Heb hem even in het Nederlands toegesproken en hij begreep het volgens mij. Hij bleef tenminste zitten waar die zat. Het is een muiter maar ook een lieve. Hij heeft mijn hart een beetje gestolen. Ik mag graag even met hem knuffen.

Maar dan is aan dit bedritueel nog geen eind want alle klamboes moeten nog om de bedden vastgezet worden. Ondertussen begin ik ook hier en daar de bekende liedjes te zingen want dat komt door al dat werk een beetje in het gedrang. Maar ja, het is het één of het andere. En dan, iederéén nog even bij naam noemen en welterusten wensen. Maar dat niet alleen, ook good night, sleep well, slaap lekker. Het hele Nederlandse en Engelse reportoir. Het zal nog wel even duren voordat de jongens slapen.

Dan naar de meisjes. Die zitten ook nog te wachten op wat gezelligheid en hulp bij het naar bed gaan. Een paar liggen er meestal al in, maar de meesten hebben nog hulp nodig bij het aandoen van de nachtponnetjes. In tegenstelling tot de jongens hebbben de meiden dus wel nachtkleding aan. Meestal is het hier wel even zingen. Vader Jacob, Read your Bibel, Holy holy, het hele repertoir komt opnieuw aan bod. De meiden proberen de tijd nog wel te rekken, maar dat is toch meisjes eigen. Elke keer even opnieuw wat proberen. Dan ook hier allemaal in bed, klamboes er over en sleep well.

En dan heb ik het ook wel een beetje gehad. Mijn respect is er voor de house-mothers die dit elke avond opnieuw moeten doen terwijl ze 's morgens al heel vroeg begonnen zijn. Het afgelopen weekend was mother Penina naar haar familie, want haar zus was gestorven en werd begraven. Ook mother Evelien is naar huis gegaan omdat ze door haar zwangerschap het niet langer vol kon houden. Nou staat zij al wel op het punt van bevallen maar tot op heden hebben we nog niets gehoord. Het afgelopen weekend waren ze dan ook wel blij met mijn hulp. En ze lieten dit ook merken en dat is leuk.

Nu kan het best zijn dat ik af en toe een beetje in herhaling val. Ik had n.l. al eerder een stukje geschreven over het avondgebeuren maar die per ongeluk verwijderd. En nu weet ik niet meer precies wat waar staat. Maar ik laat het maar zo. Dan maar even al wat bekend is lezen.

Morgen (dinsdag) gaan we naar één van de Smal Homes. Eén van de soortgelijke centra waar gehandicapte kinderen opgevangen worden. Tevens zal daar een soort van mobiele polikliniek zijn waar mensen met vragen over een aandoening van hun kind naar toe kunnen komen.

Woensdag ga ik drie dagen op vakantie! naar Masai Mara één van de bekendste en grootste wildparken van Afrika/Kenia. Het zal even heel wat anders zijn maar ik denk ook heel bijzonder. Ik ga met James die mij op heeft gehaald van het vliegveld toen ik in Nairobi aankwam. James is directeur van Bonobo Africa Tours en het voelt betrouwbaar. Ik heb er zin in.

Veel groetjes en tot de volgende keer.

Ineke