HET LEVEN HIER.........
Door: Ineke Rop
Blijf op de hoogte en volg Ineke
30 Oktober 2017 | Kenia, Sondu
Hallo allemaal,
Vandaag zijn we voor het eerst weer met de piki-piki naar Sondu geweest. De afgelopen week was het verplicht binnen het centrum blijven vanwege de ongeregeldheden. Dus het was heerlijk om even weer weg te zijn. En het was leuk in Sondu. Dada kocht een rokje voor zichzelf voor 40 ct en een shirt voor één van de kids. Ik kocht bij dezelfde kraam ook een shirt en afdingen maar. Zo veel te meer je bij een kraam koopt zo veel goedkoper kan het worden. En het lukte er een paar cent af te krijgen. Twee shirts voor 2,70 Euro voor twee van de grote jongens. Bij een andere kraam kocht ik onder begeleiding van Margareth van het centrum een metalen kist om spullen in te bewaren voor de volgende keer. Fijn dat ze er bij was i.v.m. het afdingen. Had hem anders niet zo goedkoop gekregen. Ongeveer 7,50 Euro. Ik hoef nu niet al mijn spullen mee terug te nemen. Vorige keer had ik het één en 't ander in een kartonnen doos gedaan, maar die doos was na een jaar 'vergane glorie' en stond bij terugkomst open. Zo'n kist met een slotje er op is beter. Verder kocht ik een paar 2de hands schoenen voor 2,60 euro voor Ouid. Een van de jongens die niet kan lopen en staan, maar zich wel zittend in een zogenaamde 'walker' kan voortbewegen. Hij doet dit dan met blote voeten omdat hij tot op heden geen schoenen heeft. En om daar een paar van de nieuwe schoenen voor te gaan gebruiken is eigenlijk jammer want die beschadigen dan wel heel snel. Wat trots als een pauw bewoog hij zich vanmiddag voort. De nieuwe schoenen aan met een paar sokken van mezelf. Het duurde wel even voor het echt goed ging, want de walker ging stuk en moest gemaakt. Samen naar de Workshop. Hier en daar wat lassen en nieuwe schroeven en het ging weer helemaal goed. Wat heel mooi. Dank je wel mensen van de Workshop.
Gisteren was het zondag en het was weer een prachtige dag vol zonneschijn. Wel met een zwart randje. In de Katholieke Kerk werd een grote mis opgedragen ter nagedachtenis aan Priester Evans van de kerk van Nyabondo. Afgelopen week is deze priester om het leven gebracht. Een trieste zaak. De reden zou met de verkiezingen te maken hebben. Een mooie mis waarin het leven van deze priester herdacht werd. Heel veel mensen waaronder veel kinderen. De mis werd buiten opgedragen. Heel veel stoelen en banken werden klaargezet. Tijdens de mis was er veel aandacht voor dit trieste gebeuren. Maar ook veel moois in de mis. Heel mooi is het om te zien hoe al deze mensen hun geloof beleven met veel enthousiasme en blijheid waarbij ze heel eenvoudig dicht bij hun geloof staan. Voor ons blanken werden voorin stoelen klaargezet en zo zagen we het hele gebeuren van dichtbij. Kinderen die dansend de priester begeleidden bij aanvang van de mis. Mensen die in lange rijen één voor één hun collecte geld in een houten ton deponeren. Dezelfde mensen die naar voren komen om de hostie in ontvangst te nemen. De zegeningen met wijwater. Het brengen van aalmoezen naar voren bij het altaar. En dit alles onder begeleiding van zang van een prachtig koor. De donkere mensen hebben een bijzonder stemgeluid. Daarbij veel muziek. Het werd ondanks de droevige aanleiding toch ook een blijde dienst.
Ivm met de verkiezingen was het de afgelopen week rustig op het centrum met name op donderdag, de verkiezingsdag zelf. Er gingen weinig mensen in en uit. Bijna iedereen bleef waar die was. Verkiezingslocaties waren in de omtrek niet open gegaan omdat men in onze streek vooral voor de oppositie is en de oppositie presidents kandidaat zich heeft terug getrokken. Veel mensen zaten op donderdag naar één van de weinige tv's op het centrum te kijken. De uitslag. Hoe zal het gaan? De verwachting is dat de huidige president zal winnen en daar is men hier niet blij mee. De economie is onder zijn bewind afgenomen en de corruptie neemt toe. Mensen zijn ontevreden. Er zijn roadblocks en demonstratie's in de hoofdsteden waaronder Kisumu, het centrum van het bolwerk Odinga, de presidentskandidaat in de oppositie. Hoe het verder gaat? De tijd zal het leren. Ik hoop in ieder geval dat het de komende week weer rustig gaat worden en het safe is om op pad te gaan.
Op de zondag van de mis de kinderen 's middags weer getrakteerd op soda...of te wel een flesje frisdrank. Opnieuw een grote traktatie waar ze naar uitkeken en erg van genoten. Eerder in de week opnieuw yoghurt uitgedeeld. Lekker kliederen maar o zo lekker. Dagen van te voren hebben ze het er al over. En het blijft niet bij het lepelen van de yoghurt uit de yoghurt cups alleen. De cups zelf geven een welkome afleiding en worden ook intensief gebruikt als speelgoed. Op elkaar stapelen tot een hoge toren. Heel bijzonder om te zien hoe ze zich daar steeds weer mee vermaken. En dan de bottle tops (doppen)....daar zijn ook wel een aantal spelletjes mee te bedenken. En dat allemaal van het sponsorgeld. Dank...dank...dank...
Vanmorgen, zoals vaak met de kinderen gespeeld met al het meegenomen speelgoed. Meestal deel ik het uit en vermaken ze zich er mee. Andere keren speel ik zelf mee of speel met de bal. Ondertussen loop ik vaak ook rondjes met de kinderen in een rolstoel over het centrum. One by one. Twee lopende kids er bij en en nog twee met een speelgoed wagentje achter hen aan. Allemaal achter elkaar aan. Ze doen het graag en zien dan wat anders als alleen de verblijven waar ze veelal zijn. Tevens komen ze buiten en krijgen frisse lucht. Iedereen op het centrum groet ze onderweg en dat is leuk om te zien. Vooraf aan deze 'Nyabondo tour' is het beginnen bij de gate-wachter. Effe groeten en een praatje maken. Hij is zo leuk met de kinderen en ze zien hem graag.
Het groeten is hier in Kenia speciaal. Elke morgen/dag opnieuw geef je elkaar een hand en en zeg je 'goodmorning, how are you'? I'm fine and you? Ook loop ik wel met de kinderen naar de markt hier dichtbij. Een groente en fruit marktje met kleding op grote stapels. Leuk om daar tussen te rommelen. Ik kocht hier een paar babytruitjes voor kleine Ponplaus. Twee stuks voor een euro. Hier haal ik meestal ook mijn tomaten, uien, paprika, en eieren.
En deze dag begon ook speciaal net als de dag er voor. Om half zeven stond ik al kinderen aan te kleden. Een aantal moesten nog gewassen worden. Gewoon een bak warm water. Kinderen er rondom. Net als de tobbe vroeger. Geen douche. Geen kraan. Inzepen en afspoelen en afdrogen. Daarna wachten tot ze aan de beurt zijn voor het aankleden. Gisteren de meiden, vandaag de jongens. En dat aankleden is toch een heel toer. De meesten staan niet, maar liggen op de grond of op bed en zijn daarbij spastisch. Voor het aankleden eerst helemaal insmeren met een vette crème. Dan pamper aan, soms ondergoed en dan de jurk/broek/ blouse. En het is natuurlijk feest wanneer ik er mee bezig ben. Grote hilariteit en blijheid en heel leuk om te doen. Ze kunnen niet wachten tot ze aan de beurt zijn. Maar poeh, het kost wel energie. Gelukkig weet ik een beetje hoe je aan moet kleden. Heb dat natuurlijk 45 jaar gedaan. Hoewel niet met kinderen, maar wel met mensen die hun armen en/of benen niet kunnen gebruiken. En dat scheelt enorm. Om acht uur had ik dan ook even 'de knollen op'. Maar wat een leuk begin van de dag. Nu ga ik dit echt niet elke dag doen hoor. Zo ...een paar keer in de week is voldoende daar ik er ook met regelmaat s'avonds ben bij het naar bed gaan.
Daarbij zijn de vroege ochtend uren voor mijn wasje wat na een paar uur kletsnat aan de lijn al weer droog is. Vaak maak ik mijn huisje dan op orde. Ruim wat op. Zit verhalen te schrijven of mijn financiën op orde te houden. En natuurlijk het ontbijtje. Om acht uur begint de dag op het centrum met gezamenlijk zingen van de medewerkers in de medical. Tevens bijbel lezing en gebed. Prachtig om zo samen de dag te mogen en kunnen starten. Daarna is het elkaars handen schudden en 'goodmorning' wensen. Effe praten en dan begint ieder op zijn plek.
Tot zover maar weer. Er is vaak zoveel te vertellen. Een beetje van de hak op de tak. Maar het geeft een beeld van waar ik hier mee bezig ben. Het gaat me nog steeds goed. Geen ziekte of narigheid. Van de perikelen rond de verkiezingen merken we hier weinig. Behalve dan wat we van het Keniaans nieuws meekrijgen. We blijven het nieuws in Nederland ook een beetje volgen.
Veel groeten voor allemaal, Ineke
-
31 Oktober 2017 - 14:13
Liesbeth:
Lieve Ineke en alle kinderen om je geen
Wat fijn dat jullie zoveel fijne momenten hebben met elkaar!!
Bedankt voor t mooie verslag Ineke
Goed om te lezen... De spulletjes die je voor iedereen kunt kopen......prachtig
Ook over De mis......ja donkere mensen kunnen prachtig zinger!!
God's blessings voor alle lieve kinderen en speciaal voor jou.
Erm hartelijke groet van Liesbeth en Johan
-
31 Oktober 2017 - 18:57
Marianne Van Beek:
Hoi Ineke Je komt tijd te kort! Fijn, dat je zo geniet en hier en daar kan en mag helpen. Ga zo door! We blijven je volgen.
Groetjes van Cees en Marian -
02 November 2017 - 09:50
Diny:
Hallo lieve Ineke,
Ik vind het heerlijk om telkens weer je verhalen te lezen.
Als ik klaar ben met lezen, bel ik Helen even om door te geven,
wat je allemaal weer hebt uitgespookt daar. Heel fijn, dat je het zo naar
de in hebt en wat voor de kinderen en de begeleiders daar kunt betekenen.
Het moet je een goed gevoel geven. Wel fijn, dat ook de nieuwe verkiezingen
achter de rug zijn en hopelijk keert alles zich ten goede.
Helen en ik kijken uit naar je volgende verslag. Liefs en groeten, Helen & Diny
-
02 November 2017 - 12:13
Els:
Hoi Ineke
Wat fijn om je verhalen te lezen.
Het is toch mooie dat je dat werk kunt doen, en veel voor de mensen daar kunt betekenen.
Wij kijken weer uit naar je volgend verhaal
Het gaat je goed liefs Els en Willem
-
02 November 2017 - 22:52
Judith Oosterloo:
Ineke bedankt voor jouw verhalen. Het leest prettig en het geeft ons een beeld van hoe het leven daar is, wat jullie meemaken. We wensen de kinderen, de medewerkers en jullie veel goeds toe. Groetjes, Gert, Joep en Judith (zus van Marleen).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley