PRIESTER GEORGE/LAVINIA-INEKE
Door: Ineke Rop
Blijf op de hoogte en volg Ineke
03 Oktober 2017 | Kenia, Sondu
Hallo allen,
Vandaag een bijzondere dag. Ik zag Lavinia-Ineke terug, mijn naamgenote, nu 3,5 jaar.
Maar eerst ging ik vanmorgen met Dada, een andere vrijwilligster op het centrum, naar de Katholieke Mis in de grote kerk nabij het centrum. Wat opnieuw een belevenis. De twee mazunku's (blanken) voor in een kerk, met alleen donkere mensen en vooral heel veel kinderen. Wat een belevenis om te ervaren hoe uitbundig en van harte deze mensen hun geloof beleven met heel veel zang en muziek. Een priester die uitbundig de mensen actief bij de mis betrekt en dansende kinderen voor in de kerk.
Afgelopen week was er een Katholieke Mis op het Nyabondo centrum ter gelegenheid van het overlijden van Priester George uit Malta. Dit is niet maar zo een priester. Deze priester kwam met regelmaat naar Nyabondo en doneerde tijdens zijn leven veel geld aan aan het centrum.
De mis was vlak voor mijn voordeur. Ik lag even op bed. Voelde me niet fit. Mijn naam werd door één van de kinderen geroepen en ik keek naar buiten en zie daar één en al bedrijvigheid. De kinderen in hun stoeltjes of op matten. Volwassenen op plastic stoelen. De Bisschop uit Kisumu droeg de mis op. Op Malta werd op dezelfde tijd een mis opgedragen waarna Priester George daar begraven werd. Door toedoen van Priester George kwam de middelbare school bij St. Martin tot stand. St. Martin is de lagere school. Beiden zijn dependances van het Nyabondo Center. Zo'n afscheid ontroerd me altijd weer en het is heel bijzonder dit te mogen meemaken. Afgelopen jaar mocht ik Priester George zelf op het centrum ontmoeten, waar hij zo nu dus blijkt, voor de laatste keer in zijn leven een week te gast was. Enorm aardig voor de kinderen met vaak een kwinkslag en een grol, snoepjes uitdelend.
Na de kerk/mis vanmorgen de jongens van house-mother Alice verrast met een blouse voor de zaterdag. Hun zaterdagse kleren zien er niet meer uit. En ik heb veel blouses uit Nederland meegenomen. Binnenkort ga ik met Sr. Ludovena op pad om materialen te kopen om zaterdagse broeken van te maken. De huidige zijn wel heel erg versleten. Ik kwam daarachter toen we zaterdag als vanouds weer zijn gaan 'zwemmen'. Dat wil zeggen, spelen op een groot stuk landbouwplastic met veel water en zeep. Wat een feest. Kleren uit.... spetteren... gillen..... lachen... een paar zwembanden er bij en het werd een dolle boel. En daarna weer aankleden... uitrusten, nog wat gewoon bij elkaar zitten en een lolly. Blij maken. Er is niet veel voor nodig.
Vandaag zag ik dus Evalien en haar dochter Lavinia-Ineke weer terug. Heeeeeel leuk. Maar eerst ging ik vanmiddag naar St. Martin om daar met de kleinere kinderen te gaan kleuren. Altijd is dit in trek. Er verblijven daar een paar kinderen die ik al heel lang ken. Jafeth van het eerste uur, Obiri, Judy, Faith, Samuel. En....ze kennen mij ook. Ze werden in mijn begin jaren op Nyabondo verzorgd. B.v. Faith was toen een meisje van 6/7 jaar en nu bijna 14. Je ziet ze groeien en groter worden.
Ik weet dat een paar kinderen op St. Martin heel graag met memory spelen. Daar had ik dan ook een paar spelletjes van meegenomen. En daar ondertussen ook maar achter gelaten. Leuk om te zien hoeveel plezier ze aan aan beleven.
Ondertussen zag ik Evalien rondlopen want ze is nu house-mother op St. Martin en was nog aan het werk. Een hartelijk weerzien volgde. Rond half vier de kleurpotloden maar weer bij elkaar gezocht en daarna zijn we samen naar het huisje van haar gezin/familie gelopen. Op een klein binnenplaatsje een kamer en een keukentje met daarachter volgens mij nog een slaap plek. Daaraan gekomen.......zie daar Lavinia-Ineke en haar vader. Ze stonden me op te wachten. Lavinia-Ineke was nog even wat verlegen, maar al snel waren we dikke maatjes. Zo leuk. Lekker op de bank tegen me aan hangen met de meegenomen barbiepop in de hand, in het jurkje wat ik vorig jaar meebracht. En toen... kwam er een hele maaltijd op tafel terwijl ik op St. Martin ook al gegeten had. Toch maar eten. Zelfs vlees erbij. Teveel. Allemaal mensen en kinderen die nieuwsgierig kwamen groeten en foto's maken met de telefoons. Ja, die hebben ze hier ook al veel meer. Na het eten de mee gebrachte kleertjes gepast. En warempel alles paste of iets te groot, maar dan kan ze er nog ingroeien. Zo leuk dat ze niet meer verlegen is en dicht bij me zat. Rond half zes weer vertrokken. We spraken natuurlijk af elkaar snel weer te zien.
Zo gaan de dagen snel voorbij. Elke dag is anders. Naast mijn werk hier hoop ik woensdag Ineke- Adhiambo te zien en zaterdag ga ik met de wagen van het centrum en chauffeur Jim met Eunice naar haar familie en haar jongens. Fijn dat Sr. Ludovena toestemming gaf. Eunice is blij dat ze haar kinderen even kan zien.
Tot een volgende keer.
Ineke
-
03 Oktober 2017 - 14:17
Els:
Hoi Ineke
Wat een mooie en spannend verslag. Leuk hoor
Gaat je god els en Willem -
03 Oktober 2017 - 14:32
Diny:
Hallo Ineke, wat ontzettend leuk om je een beetje te kunnen volgen, hoe het er bij jou reilt en zeilt. Wat leuk om te lezen, dat alles wat je vorig jaar achterliet, weer in goede welstand aantrof. Behalve dan de dood van de priester. Ook erg leuk als je zo'n persoonlijk contact hebt met de mensen daar en je bij je naamgenootje zo lief bent onthaald. Dubbel genieten,hé? Helen vroeg vanochtend ook naar jou. Ik vertelde haar, dat ik mij op de nieuwsbrief heb geabonneerd en dat ik haat zou bellen om verslag te doen te doen van jouw belevenissen. Ik moest je in ieder geval de vriendelijke groeten van haar. Hier missen wij je ook, hoor! Ik zal blij zijn, als je weer terug bent. Egoistisch ben ik, hé. Maar Helen en ik en jij vormen best een leuk trio. Ik heb met haar afgesproken, dat ik haar morgen bel. En van jou hoop ik gauw weer wat te lezen. Ik wens je nog een prettig, verder verblijf en tot horens.
Lieve groeten van Helen en mij.
Diny -
03 Oktober 2017 - 15:18
Miny Zandbergen:
Hoi Ineke
Wat een leuk verslag
Je moet je zelf wel in de gaten houden
Niet te druk hoor
Wat fijn dat de kinderen zo genieten
En de kleren dat het ook nog pasta
Nog een fijne tijd daar hoorb
Zie uit naar je volgende bericht
Groetjes van Jan en Miny Zandbergen -
03 Oktober 2017 - 22:10
Herwy Scholten:
Hallo Ineke,
Weer een prachtig verhaal om te lezen. Wel een druk programma, maar
zo zie je maar weer wat je voor een ander veel kan betekenen in zo'n ver
land. Het sponsorengeld komt er goed van pas. Je ziet het zelf met eigen
ogen. Wens je er verder een goede tijd toe. -
04 Oktober 2017 - 09:34
Jetty Veldman:
Hoi Ineke,
Wat een enthousiasme klinkt er door in je verhalen en wat goed denk ik om te zien dat zoveel dingen die door jou zijn aangeschaft zo goed gebruikt,opgebruikt worden dat moet je wel veel voldoening geven .Grappig dat geld onder je bed het lijkt op vroeger toen mensen geld onder hun matras verstopten.
Je schrijft dat je je niet fit voelde pas je wel een beetje op jezelf.
Leuk ook om je naamgenootje weer te zien en zo gastvrij ontvangen te worden wat zul je een moeite gehad hebben met al dat eten maar als je dat had geweigerd had je hun denk ik beledigd, wat mij in je verhalen opvalt is het grote contrast met het leven in Nederland wat hebben wij dan veel luxe.
Groetjes van Jetty
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley