QUESTHOUSE EN VANDAAG.

Hallo allen,

Onderstaande is eerder deze week geschreven.

Vandaag is op het centrum het nieuwe questhouse geopend. Ik vond het een ontroerend geheel.
Al sinds een aantal jaren waren ze op het centrum bezig met de bouw van een nieuwe questhouse voor bezoekers, vrijwilligers en artsen en verpleegkundigen van Amref/Flying Docters.
Christa van Bondokids en Sr. Ludovina hebben hun schouders hieronder gezet. Het oude gebouw voldeed niet meer aan de eisen en was onbewoonbaar verklaard. Door vrijwillige bijdragen, giften en donaties van alle kanten in Nederland en in Kenia en wellicht ook nog wel vanuit andere landen kon men in 2012 beginnen met de afbraak van het oude gebouw en starten met de bouw van een nieuwe. Het ging met horten en stoten. Soms lag de bouw gewoon stil omdat het geld op was. Maar nu, naar zoveel jaren staat daar toch een mooi gebouw. Een nieuw questhouse. Natuurlijk moet er nog het een en 't ander aan gebeuren. De afwerking is hier en daar niet in orde en de trap naar de 1ste verdieping heeft nog een flinke afwerking nodig. Maar toch....een enorme hoed af voor allen die zich hiervoor ingezet hebben.

En vandaag was dus de grote dag. Christa van Bondokids is samen met Andrea, haar vriendin, inmiddels ook op het centrum om de opening mee te maken. Gisteren en vandaag waren zij al druk met het opleuken van de inrichting. Kochten een nieuwe Keniaanse tafel en bijpassende stoelen, maakten de boel schoner en versierden het gebouw met ballonnen en de muren met grote plakstickers.

En toen vanmiddag alle kinderen naar de andere kant van het centrum gebracht. Naar het nieuwe gebouw. Met rolstoelen en tillen. Kleine blauwe stoeltjes en grote stoelen mee. De matten ook, om de kinderen op te leggen. Dit geheel was nog een karwei, maar samen de schouders eronder en dat lukte. Ook de grote meiden en jongens van de training waren er evenals alle medewerkers en hun kinderen. Allemaal bij elkaar met zicht op het nieuwe questhouse.

En toen kwam daar, een uur te laat, de persoon die de opening zou verrichten. De Bisschop van de Katholieke kerk in Kisumu. In vol ornaat. Eerst werden er bijbelteksten gelezen en er werd gebeden. Daarna werd doormiddel van het doorknippen van een mooi groen lint door de Bisschop de opening verrricht. Vervolgens nam Christa het woord en bedankte allen die zich hiervoor zo enorm ingezet hadden. Daarna werden alle ruimten in het gebouw gezegend dmv weiwater sprenkeling. En dan ook echt alle ruimten tot en met de badkamers. En daarna het gebouw van buiten en alle aanwezigen. Een zeer Katholiek gebeuren. Ik vond het ontroerend mooi zoals dit allemaal ging. Dat elke ruimte een zegen mee krijgt en daarbij het hele gebouw en allen die aanwezig waren. Een stukje positiviteit voor de toekomst. Wetend dat er zoveel mensen bezig geweest zijn om dit alles voor elkaar te krijgen. Wetend ook dat er soms geschipperd moest worden met geld en het allemaal niet zo gemakkelijk was als het misschien wel leek. Hulde aan allen die zich hier zo voor ingezet hebben.

Na het officiele gedeelte werd iedereen getrakteerd op geglazuurde cake. Deze werd aangesneden door de Bisschop en Christa. Geen plak zoals bij ons maar gewoon een stuk. Een tractatie voor allen. Daarna was er snoep van Andrea en vervolgens brood en thee met melk en suiker voor iedereen. Opnieuw...ook dit is voor de kinderen een tractatie.

Een prachtige ontmoeting. Ik ben ontroerd en blij dat ik dit mocht meemaken. Nogmaals Christa en Sr.Ludovina, van harte gefeliciteerd met dit prachtige succes.

............................................................................


Vandaag opnieuw een dagje centrum. Bezig geweest met het vermaken van de kinderen. Ook werd er vanmorgen weer een Mis opgedragen. Nu door Pater George uit Malta die een paar dagen op bezoek is op het centrum. Hij heeft met zijn organisatie St. George, de secundarie school, gebouwd. De kinderen heen en weer gebracht naar het grasveld op het centrum. Opnieuw een heel karwei. Even een momentje niets dacht ik daarna maar toen kwamen al snel Sali en haar zusje van chauffeur Jim. Of ze mochten kleuren. Nou vooruit. Een half uurtje waren ze er zoet mee. Daarna een poos op de vocational training geweest om een boodschappen mand te kopen voor thuisgebruik. Gezien hoe ze die maken.....en met in mij kielzog de beide genoemde kinderen. Ze begonnen daar mijn haar te kammen. Eerst voorzichtig en later wat beter. Ze vonden het prachtig. Ik ben in hun ogen toch wel heel afwijkend. Hun haar is zeer kroes en groeit veel langzamer. Ze vlechten er haarstukken in om op de westerlingen te willen lijken. Ik vind dit altijd niet mooi. Het is kunstmatig en duidelijk te zien. Ook mogen met name de kinderen graag aan me komen. Mijn huid voelen en alle oneffenheden aanraken. Ook dat is bijzonder voor hen. Een blanke en een andere skin.

Vanavond een afscheidsfeestje van Christa en Andrea. Lekker eten en een dansje na. Op zijn Keniaans. Veel personeel en natuurlijk Sr.Ludovina. Leuk en gezellig.

Dag Ineke