MATRASSEN KOPEN.

Hallo allemaal,

Vandaag was er een vervolg op het bedden project. Afgelopen week had ik al vaker gevraagd of ze al iets gehoord had van de beddenman. Ja, inderdaad. Er worden foto's via de mail opgestuurd van de eerste bedden die klaar zijn en de maten zijn nu echt duidelijk.

Dus vandaag op stap voor de matrassen. Nou, dat had heel wat voeten in de aarde. Allereerst, hoe laat vertrekken we? Nou, ongeveer rond half tien. Goed ik de broek aangetrokken, de kinderen vertelt dat ik er niet ben en toen.... Nee hoor.....half tien werd 13 uur. Kenian time. Jim, de chauffeur had eerst nog iets anders te doen. Ondertussen ben ik maar weer met de kinderen bezig gedaan en al het speelgoed uitgedeeld. Ik kwam in een kast ook nog spullen tegen van eerder. Mooi meegenomen. Rond twaaf uur alles weer bij elkaar gezocht want de lunch tijd was in zicht en dan moet er geen speelgoed tussen het eten komen. ... en toen ineens kwam toch het sein.....

WE GAAN. Samen met Sr. Ludovina voorin de wagen van het centrum. Samen naast Jim de chauffeur. Een beetje krap maar het lukt altijd net. Rugtas met geld op de schoot en daar gingen we. Eerst de weg met kuilen en gaten over en toen nog tanken in het plaatsje Sondu beneden. Nou, we waren goed en wel op weg en Jim stuurde naar de kant. Er was iets niet in orde met de wagen. Motorkap open en zoeken. Wat is er mis? Hij kreeg de wagen gelukkig weer aan de praat. De wagen van het centrum is al een heel oudje. Hij heeft inmiddels al 230.000 km gereden, zag ik. Helaas met regelmaat is er iets mee. Maar ze moeten het er mee doen, bij gebrek aan iets anders. De huidige is ooit geschonken door een organisatie. Sr. Ludevina vroeg of ik er niet voor kon zorgen dat er een nieuwe kwam? Door vrienden te vragen....... Ja, ze moeten het er echt mee doen, want er is geen geld voor nieuwe.

Na een half uurtje konden we verder om na drie kwartier in de matrassenfabriek aan te komen. Grote loodsen, vol met matrassen. Helaas niet de maten die wij wilden. Ze konden ook niet op korte termijn geleverd worden. Een oplossing was snel bedacht. Dan kopen we toch een standaard maat. De breedte was goed, alleen de lengte te lang. Op het centrum kunnen ze de matrassen inkorten en er kunststof hoezen om heen naaien. Dit moet gedaan worden omdat veel kinderen incontinent zijn en de matrassen bekleed zijn met stof. Ja, ze zijn vrij gemakkelijk in te korten omdat er schuimrubber in zit. Toen kopen. Bij de één krijg ik een bon en vervolgens moet je naar een andere gebouw, om te betalen. Groot geld ging over de tafel. Natuurlijk om een beetje korting gevraagd en jawel, dat lukte. Maar hoe komen die matrassen nu op het centrum. Dertig stuks. Jim gaat zaterdag een groter pik-upp huren en haalt ze zelf op. Dit is goedkoper dan ze te laten brengen. En ...natuurlijk ga ik zaterdag met Jim mee.

Daarna naar de grote stad om de kunststof bekleding te kopen. Maar allereerst weer naar de Barclays Bank om geld op te nemen. Ook hier in Kenia mag je per dag maar een bepaald bedrag opnemen. Dus met regelmaat moet ik naar een plek waar een bank is. Dat is soms wel lastig, maar het moet gebeuren, anders kan ik niets betalen. En daarna op naar dezelfde winkel als twee jaar geleden. De man herkende me weer. En ook hier kregen we korting. Gelukkig want dat spul is best wel in de prijs. Hij wilde gelijk al dekens aan ons slijten, maar we hadden eigenlijk geen tijd meer. Jim moest met de wagen naar de garage, om hem na te laten kijken, want hij bleek provisorisch te zijn gemaakt. Nou, en dat heeft me lang geduurd, maar dat wist ik toen nog niet. Ik ben even in de Kenshop wat gaan drinken en daarna lekker rondgewandeld. Sr. Ludovina had ook nog iets op het program en we spraken af elkaar te bellen.

Rond vijf uur toch maar snel door naar de grote city Nakumat/supermarkt, waar echt heel veel te koop is. Heb wat voor eten mezelf gekocht en......worstjes voor de kinderen. Vlees eten ze nooit. Het zal dit weekend een enorme verrassing zijn. Rond was ik klaar en heb Sr. Ludovina maar eens gebeld, waar ze was. Nou, vertelde ze, ze kwam er aan. Maar alles wat kwam, geen Sr. Toen belde zij waar ik was. In de grote supermarkt toch?? Oke, dan kom ik. Nou het duurde uiteindelijk tot na 20 uur voor ze er was. En ik maar wachten. Een beetje vervelend want als blanke moet je 's avonds eigenlijk niet alleen over straat gaan. Maar ik was in een grote supermarkt en de beveiliging van het gebouw hield me in de gaten. Hen had ik al gezegd dat ik stond te wachten op iemand en later kwamen ze nogmaals vragen of alles oke was. En eindelijk was ze er, maar geen Jim. De wagen was nog niet klaar. Het duurde tot 21 uur voor Jim er ook was. Ondertussen ging Ludovina ook op haar gemak nog wat boodschappen doen. Wat een gedoe. Rond 22.30 uur waren we thuis en dat is erg laat voor hier.

Maar goed.....de matrassen voor de bedden zijn gekocht en zondag komt de beddenman opnieuw naar het centrum om de rest van het geld te incasseren. En nu hopen dat de bedden klaar zijn voor mijn vertrek hier. Ze hebben de hele maand november nog de tijd. Later ga ik met Ludovina dus op stap om de dekens en stof voor de lakens te kopen. Daarbij ook voedsel voor het centrum zoals mais, rijst en bonen.

Maar wat heb ik al meer gedaan met het sponsorgeld? Heb schooltruien voor een paar kinderen gekocht. Sommigen hebben er geen en de ouders kunnen ze niet betalen. De namen er op het markje, hier dichtbij, op laten naaien. Anderen, die nog geen fleeche hadden, kregen een voor het weekend. Het is mooi te zien dat de meeste fleeche truien die ik in het verleden van het sponsorgeld kocht, nog steeds gedragen worden. Een paar nachtponnen en wat blouches voor één van de groepen jongens voor de zondag. Wat waren ze allemaal in hun nopjes. Al deze kleding is hier zeer goedkoop op de markt te krijgen. Daar liggen grote stapels kleding, waar ik net zo hard in zit te trekken als de lokalen, op zoek naar iets geschikts. En vooral voor de Kenian prijs. Niet voor de mazungu/blanke prijs. Want ik hoor hier nu even thuis en heb heel snel in de gaten of ze me het dubbele laten betalen. Sommige mensen herkennen me van alle andere keren. Dat is toch wel erg leuk. Verder yughurt, fanta, lolly's en voor zaterdag vlees voor de kinderen gekocht.
Jullie allen moet ik namens de Sr. Ludovina, house-mothers en de kinderen bedanken voor alles wat hier gebracht wordt. Ze genieten er allen enorm van en genoten vanmiddag nog meer van de worstjes met tomatensaus. Voor ons iets gewoons voor hen een delicatesse.

Wil je nog doneren voor deze kinderen, dan kan dat natuurlijk altijd nog.

Mijn banknummer is NL26INGB0003970344 tnv A.R. Rop onder vermelding van LEKKER ETEN EN SLAPEN.

De matrassen hebben we vanmorgen gehaald en liggen nu opgeslagen op het centrum om maandag en daarna vermaakt te worden.

Allen veel groetjes, Ineke