De laatste dagen en het afscheid.
Blijf op de hoogte en volg Ineke
27 Juni 2014 | Kenia, Nairobi
Dan breken de laatste dagen aan en ik ben echt aan het afbouwen. Langzaam afscheid aan het nemen. Alles wat weg kan gaat weg. Ik deel echt van alles uit aan medewerkers en hun kinderen. Van kleren tot eetwaren tot spulletjes. Opruimen zodat alles niet op het laatste moment hoeft. Van een winkelier kreeg ik een doos pennen. Die gaf ik vandaag aan Jareth voor de kinderen van de medewerkers.
Voor het laatst was ik op St. Martin. Daar gaf ik een rugtas aan Obiri en een pennen etui aan Obiri en Samuel. Ook Laureen en Judie kregen een etui. Kevin een rugtas. Een paar spelletjes liet ik daar achter zoals memorie. Telkens waren het dezelfde kinderen die daar mee speelden. Afscheid nemen van Evalien en haar dochter Lavinia-Ineke. Van bovengenoemde kinderen en alle anderen waaronder Brian, Monica, Faith, Japhet, Peter en veel meer. Even wat weg slikken. Of ik weer kom??? Ze vragen het veel. En ik weet zeker dat ik, naar omstandigheden, weer terug kom. Heel graag zelfs.
Voor het laatst naar Sondu waar ik een cadeautje kocht voor house-mother Penina. Ik ken haar nu 5 jaar en ze is enorm lief voor de kinderen en mijn favoriete house-mother en vriendin. Voor het laatst met de piki-piki. Ze zijn de dancing road aan het egaliseren door er meer grond op te leggen. Gevolg dat er wel veel meer stof in de lucht hangt. Ook heeft het een paar dagen niet geregend. Stof happen dus. In Sondu werd ik door een hoop mensen echt gegroet. Ondertussen kennen ze mijn gezicht. Door de vrouw van James en haar vriendinnen, die altijd met mais op de markt staan. Anderen gaven een hand. Het was leuk om er voor het laatst rond te lopen zonder al te veel te hoeven kopen. Gewoon kijken en deze hele andere wereld met al zijn zwarte mensen, kinderen, troep, slechte wegen en wat al niet meer op me in te laten werken. Ja, de donker getinte mensen al valt het mij niet meer echt op. Ik raak er aan gewend en dat is goed.
Voor het laatst met alle kinderen naar het middenterrein op het gras. Inmiddels kruipen een deel er zelf naar toe. Na lunch time en ze weten het. Ze zitten al te popelen van ongeduld wanneer ik het sein meester geef. Ondertussen staan er al een paar bakken water klaar met de nodige lege flessen. Sommige zitten gewoon in de rolstoel rond te kijken. Anderen maken elkaar kletsnat met water en weer anderen halen kattenkwaad uit want dit gebeurt hier ook. Onderwijl laatste ballonnen laten knallen.
Nog wat rondlopen. One by one. Met de kinderen in de rolstoel. Overal even naar binnen. Een paar kinderen hebben kapotte schoen. Met hen ga ik naar de workshop om ze te laten beoordelen. Rebecca krijgt nieuwe. En de kinderen blijven mijn blanke inmiddels gebruinde huid bevoelen en betasten en alle oneffenheden zien ze. Het voelt vertrouwd.
En dan morgen, de laatste avond. Vuurwerk, althans heel klein. Sterretjes. Dat was twee jaar geleden een schot in de roos en zal nu ook weer een feestje zijn. Daarna zal ik ze allemaal eigenhandig naar bed helpen. Nog wat kletsen en plezier maken. De laatste keer.
Woensdagmorgen, voor alle medewerkers een mooie pen, uit Nederland meegenomen. Samen thee voor de laatste keer. Dit keer met iets lekkers. De mandasie's. Extra hierom gevraagd. Beatrice zal deze laatste twee dagen voor me koken.
Het is nu dinsdagavond en Sr. Ludevina belde net. Ze wilde even komen. Ze vertelde dat ze onverwachts morgen weer op pad moet. Met Pamela naar Kisumu, maar ik zal ze donderdag in Kisumu nog zien. Daarna brengen ze me samen met Eunice en James naar het vliegveld om daar afscheid te nemen. Vrijdagmorgen a.s. hoop ik weer voet op Nederlandse bodem te zetten.
Afscheid nemen, na een tijd om niet te vergeten. Een prachtige tijd met heel veel mooie en waardevolle momenten. Met de mensen die ik mijn vrienden mag noemen. Het was vertrouwd om hier voor de vierde keer twee maanden te zijn. Het voelt een beetje als mijn thuis. Veel vragen wanneer ik weer terug kom. Ik kan daar nog geen antwoord opgeven. Wel weet ik dat dit niet de laatste keer is geweest .
Voor allen een hart gr. Ineke
Inmiddels ben ik onderweg naar huis. Het lukte me niet meer mijn laatste belevenissen vanuit Nyabondo met jullie te delen.
Gr. Ineke
-
27 Juni 2014 - 10:41
Hennie Berends:
Ha Ineke,
Inmiddels geland vermoed ik. Opnieuw een fijne periode gehad en veel kunnen doen daar. Geweldig fijn! Welkom thuis en we spreken elkaar binnenkort. -
27 Juni 2014 - 16:55
De Vries:
hoy meid ik neem aan dat je alles al gezien hebt .Ik neem aan dat je moe bent kom maar lekker even op adem .gr.annet -
27 Juni 2014 - 21:45
Corry Van Dijkhuizen:
Hartelijk welkom in Nederland.
Wat heb ik genoten van je reisverhalen. Rust nu maar uit en geniet nog lekker na.
Hopelijk zien we elkaar weer in augustus op de zangrepetitie.
groetjes, Corry
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley