Eten en drinken.

Dag allemaal,


Dank allereerst voor de reacties. Dit doet me goed.

Gisteravond lag ik al vroeg in bed nadat ik me met een bakje water had opgefrist. Gelukkig maar, want ik was net ongeveer klaar en de elektriciteit hield er mee op. Ik was van plan vandaag vroeg op te staan. Nou dat deed ik. Ik werd wakker keek op de klok en jawel, zes uur. Opstaan, afwassen, water halen , water koken en opwarmen. Ondertussen dacht ik, de hanen kraaien niet en het begint niet licht te worden. Komt wel. Toch nog maar even door, ontbijtje, nog weer water halen en aankleden en ondertussen bleef het donker. Toch nog maar eens op de klok kijken. Bleek dat ik om 3 uur was opgestaan en had ontbeten. Toen er maar nog anderhalf uur weer in.

Vandaag naar Kisumu, het eerste bed bekijken en de tweede helft betalen. Nou, niets ervan. Vanmorgen zei Sr. Ludevina: "Ja, na mijn afspraak die ik heb, gaan we". Ik zal je bellen. Nou om 12 uur waren we nog niet weg. Om 13 uur zelf contact gezocht. "Ja, ga maar lunchen en dan gaan we daarna". Om 14 uur staat Sr. Ludevina bij de deur. Of we ook morgen kunnen gaan???? Een diepe zucht van mijn kant. Dit is dus ook Kenia. Heb vanmorgen wel de wandeltocht naar Sondu met Eunice moeten laten lopen, maar het is niet anders. Toen ben ik direct snel met de piki-piki op en neer naar Sondu gegaan om nog twee fleece truien te kopen o.a. voor een meisje die weer terug is. Echt snel. Want de regen hing in de lucht. En ik was echt precies op tijd weer terug. Binnen een uur 5 km naar beneden met de piki-piki, onderhandelen voor 4.40 euro en de 5 km over de dancing road weer terug. Snel, snel omdat ik weet dat de brommerrijders niet graag rijden met regen. Omdat de stenen en de weg dan glad worden. Wat dat betreft was Sr. Ludevina wel precies op tijd te vertellen, dat we niet naar Kisumu gingen.


Lunchen deed ik dit keer met gewoon brood. Gewoon Nederlands. Hier eten ze twee keer per dag warm. Soms eet ik mee met de lunchpauze maar dan is het steevast ughali en sukoma-wiki. Alleen donderdags eten ze green grams (soort erwten) en rijst. Ik ben niet echt dol op ughali en sukoma-wiki en het wordt ééntonig, daar het 's avonds bij de kinderen ook vaak op het menu staat. Daarbij is bonen en mais 's avonds een welkome afwisseling. Ook kregen de kinderen een keer gewone aardappelen met kool te eten. Mij valt op dat er toch wel verschil is met twee jaar geleden. Heb nu al twee keer gezien dat ze vis krijgen. Daarvoor komt er een mannetje op een fiets met een grote mand met vis achterop, naar het centrum om zijn waar te verkopen. Een goed handeltje. Ook krijgen de kinderen soms een stukje fruit m.n ananas. 's Morgens bij de pap van water en melk en een soort graan krijgen ze droge witte boterhammen. Om 10 uur opnieuw een beker pap. Op zondagmorgen mandazie's of zoete aardappelen. Ze drinken weinig. Op de tafel staat een grote emmer met water en na vragen krijgen ze wat te drinken. Met regelmaat zie ik dan ook de drinkbeweging en laat ik eenzelfde beker maar weer rond gaan. Tussendoor verder niets. Iets lekkers is dan ook een welkome afwisseling. Vandaag rook ik iets aangebrands. Vlees?? Ja, de poten van een koe en ik zag ze. Waarschijnlijk staan die vanavond op het menu. Lijkt me niets.


Deze week trakteerde ik het hele centrum op een stukje kip. Een hele onderneming en er zat meer werk aan vast als ik dacht. Na het ochtend gebed ging ik met James en Margareth met de auto op pad naar de markt in Sondu. De dancing road wordt toenemend een echte dancing road. De regen zorgt ervoor dat het zand weg spoelt. De stenen blijven liggen en dit maakt dat het rijden over deze weg één hobbel partij wordt. We rijden direct naar de plek waar de kippen verkocht worden. Margareth wordt belaagd door mannen die kippen aan de poten vastgebonden met zich mee zeulen. Ze onderhandelt. Ze willen er meer shillings voor. Margareth weegt met haar handen. Ja, het moeten wel flinke kippen zijn natuurlijk. Na een poosje heen en weer bieden stuurt ze een paar mannen met kippen naar James en zegt dat ik er ook heen moet gaan. Ik koop daar 12 kippen. Mij was dit in mijn ééntje niet gelukt. Ik was blij dat Margareth er was. Daarna terug naar het centrum waar de kippen in een donkere ruimte gedropt worden. Om 13 uur wordt ik geroepen. Het slachten gaat beginnen. Ik durf niet te kijken. De kippen maken behoorlijk kabaal. Na ongeveer 20 minuten is het gebeurt en liggen ze zonder kop in een bak met heet water. Ze zijn dan gemakkelijker te plukken. De veren worden er eerst af geplukt. Een flink karwij. Ik kijk toe maar probeer het toch na verloop van tijd zelf ook. Heb twee kippen geplukt. Nu zie ik pas hoe de vleugels er uit zien. Dan de ingewanden er uit. De rest van de kip wordt in zijn geheel gegeten. Ook de poten en de kop. Deze kop kreeg ik tijdens mijn vorig verblijf een keer op mijn bord. De kip wordt op een houtvuur gegaard en daarna in willekeurige stukken gesneden. Dan in bouillon met kruiden en een grote ketel op hout gaar gekookt. En vanavond genoot vervolgens heel het centrum er van. Zo vaak krijgen ze hier geen vlees. De keuken was er druk mee maar het was de moeite waard. Voor mij hadden ze apart een pannetje klaargemaakt, kip met .......ughali. Opgegeten en er niet echt bij nagedacht omdat ik de hygiënische omstandigheden waaronder alles klaargemaakt was zeer matig vond. De keuringsdienst van waren zou niet durven kijken. Ik zag een paar vuile zeer oude gebogen snijplakken, bij gebrek aan andere. Een paar nieuwe worden daarom mijn afscheidscadeautje.

Afgelopen zondag was het yoghurt tijd. In Kisumu had ik 60 tinnetjes yoghurt gekocht toen ik er was met Sr. Ludovina. Op zondagmorgen een madazie en een yoghurtje. Geweldig, maar ook wat een geklieder. Veel kunnen het niet zelf eten, knijpen het tinnetje stuk, yoghurt er over heen, kleren vies, helpen elkaar en pakken het elkaar af. Maar uiteindelijk had ieder zijn deel gehad en het was een welkome afwisseling op het in mijn beleving eentonig eten. Nu, inmiddels een paar dagen later wordt mij met regelmaat gevraagd wanneer ik weer op yoghurt trakteer. Dus......ik ben nog lang niet weg.

Lolly's zijn ook een welkome afwisseling. Vanmiddag ging ik naar de kinderen in St. Martin met 150 lolly's. Mother Theresa hielp me met het verdelen. Anders komen er steeds weer kinderen, die zeggen niet te hebben gehad, terwijl dit wel zo is. In mijn koelkast die ik hier ook heb liggen 60 stukjes chocolade om te verdelen tijdens een ander weekend.

Vanmorgen was het tijd voor een soda. Het was prachtig weer en we hebben alle kinderen met rolstoelen naar het middenterrein gebracht. Daar stonden 45 flesjes fanta en cola klaar met lange rietjes uit Nederland. Weer een enorme verrassing. En de kinderen vinden het heerlijk even van hun plekje te zijn. Wat was het weer leuk, maar ook vermoeiend. Het is veel in en uit de rolstoel tillen, maar gelukkig werd ik vanmorgen geholpen.

Al deze extra lekkere 'hapjes' voor de kinderen worden betaald uit de giftenpot. Dus lieve gevers, ook hier gaat jullie geld naar toe. Enorm bedankt namen mij en heel veel glunderende gezichtjes.

Lieve groet Ineke