Waterballet.

Hallo allemaal,

Vandaag is het zaterdag en traditioneel waterballetdag. Een groot lang stuk dik plastic, afwasmiddel en water en het is feest. Eerst natuurlijk aan Sr. Ludevina gevraagd of het mag vanwege het tekort aan water in het recente verleden, maar er is nu genoeg.

Vanmorgen al vroeg het plastic uitgelegd op het grasveld bij de waterpomp. Veel meer is er niet nodig behalve wat lege plastic flessen om te spelen, water en zeep. Rond 10 uur stuk voor stuk de kinderen er naar toe gebracht. Een aantal wisten het nog van de vorige keer. Allemaal rondom het plastic en toen kon het feest beginnen. Zeep en water over het plastic en het was maar even en ze zaten er al schuivend met de kleren aan middenin. Maakt niet uit, droogt wel weer, maar alles toch maar snel uit getrokken. Te drogen gelegd op de grote stenen afdek van de waterput. De zon schijnt al behoorlijk. En dan alleen maar steeds weer water over de kinderen gooien en het is een enorm plezier en gegil. Ondertussen wat personeelsleden die voorbijkomen nat gooien en het feest is compleet. Ondertussen hadden ze ook de lege plastic flessen ontdekt en begonnen ze elkaar ook nat te gooien. Allemaal in hun nakie op het plastic. Al die zwarte lijfjes. Al rollend en kruipend bewegen ze zich over het plastic voort. Er zijn er maar een paar die kunnen lopen. De meiden doen niet mee. Er zijn er al een paar wat groter en hebben beetje schaamte, maar toch willen ze allemaal kijken. Af en toe krijgen ze wel wat water over zich heen wat dan weer meiden gegil teweeg brengt. Soms maak ik ook even hun gezicht nat want het wordt toch wel warm. Een paar wat lichtere laat ik even met de benen in het water spartelen. Ze spelen we een hele poos door. Ze lijken er geen genoeg van te krijgen. Ondertussen had Ouid al in zijn luier gepoept. Die heb ik maar even naar zijn house mother gebracht. Ze was er niet blij mee. Een ander had zijn luier nog om, doorweekt maar gelukkig geen poep. Ondertussen staat de tweeling van Eunice ook bij de pomp en de emmers met water. Doornat worden ze maar een hoop plezier. Ik laat ze een poosje spetteren maar breng ze later toch maar naar hun Nanny. De kinderen van het personeel hielpen me met het sjouwen van stenen om het zeil vast te leggen, maar vooral ook om het water op te pompen. Ben daar blij mee want met name dat is een vermoeiend karwij. En ook Tim, een vrijwilliger die deze week kwam, hielp me. Voor hem was alles nog een beetje onwennig, zag ik wel. Ze konden zo nog wel uren doorgaan, maar gek genoeg moest ik de tijd ook wat in de gaten houden. Om één uur is het etenstijd en dan moesten ze weer in hun stoeltje aan tafel zitten. Dus na verloop van tijd toch voor zoveel mogelijk allemaal op de rand van de waterput, een lolly sabbelen en drogen. En dan allemaal de kleren weer aan. Gelukkig ben ik daar redelijk handig in. En toen toch nog samen een poos op het grasveld gebleven en een paar laten schommelen. Wat een geweldige morgen met een gouden randje.

En daarna nog opruimen. Tim was aan het voetballen gegaan met de jongens van het personeel met de nieuwe voetbal gisteren uit Kisumu meegebracht. Nu hebben ze een echte voetbal i.p.v. een klein balletje gemaakt van plastic en touw. Maar eerst een flinke bak thee in de keuken. Een echt bolletje en geklutst eitje werd me extra aangereikt. Lekker. Had het ook even gehad. Even opladen. En toen het zeil te drogen leggen, stenen opruimen en lollypapiertjes opzoeken. Op tempo Kenia. Alles was zo de moeite waard.

Naar mijn plekje , andere kleren aan en even rusten. Dit werd me dus niet gegund. Salie stond weer om de hoek van de deur. Ineke???????? Jaaaaaaaaaa!!! Come Come??!! En wat doe je dan. Ik ben haar nog lang niet zat, want het is een donker schatje. Stukje met haar gelopen over de dancing road. Ik wilde verder, maar zag donderbuien aankomen. Snel terug en toen begon me het toch pijpenstelen te regenen met dikke hagelstenen. Met aandacht, gelukkig onder een afdak met Salie naast me, er naar zitten kijken. Ach, nu is de waterput ook weer meer gevuld na het waterballet van vanmorgen.

Toen naar huis en weer zijn wat meer Nederlands gekookt, ook al blijft het bij een mengsel van uien, paprika en tomaten met rijst, pasta, bonen of linzen, Nederlandse kruiden en komkommer. Is wel wat lekkers van te maken. Daarna afwassen en weer....Salie:.....Ineke....come come??? Even later lag ze naast me op bed te slapen. Heel aandoenlijk. Mijn hart smolt.
's Avonds naar de meisjes van Mother Penina. Nachtponnen uitdelen. Wat een feest. Allemaal een 'nieuwe' nightdress. Geweldig hoe ze reageerden. De twee zusjes die eerst zo verdrietig en wat schuchter waren, zijn nu helemaal vertrouwd. Ook voor hen twee mooie gelijke ponnetjes. Prachtig te zien hoe hun jurkjes snel uit gingen en de ponnen aan terwijl ze anders in hun dagkleding slapen. Een ander klein meiske die niet zelfstandig kan zitten en echt overal mee geholpen moet worden, lachte van oor tot oor. Het maakte mijn dag meer dan goed.

Vandaag (inmiddels zondag) zag ik, dat de fleece truien die ik twee jaar geleden van de giften kocht, nog steeds door de kinderen gedragen worden. Prachtig.
En ook hebben bijna alle kinderen nu schoenen aan, die twee jaar geleden gekocht zijn van het aan mij gedoneerde geld voor de kinderen van Nyabondo. Ik heb gezien dat ze op zaterdag keurig netjes worden gepoetst. Wel hebben ze nogal te leiden onder het gekruip van de kinderen.

Fijn dat ik dit alles zie en door kan geven aan jullie, die mij twee jaar geleden ook met veel giften steunden, om hier zoveel goed te kunnen en mogen doen.

Groetjes van mij, Ineke

P.s. Het kost mij momenteel veel moeite stukjes te plaatsen. Daarom lopen ze in tijd een beetje achter. ik zit nu achter een andere computer om stukjes te plaatsen in de hoop dat het lukt.