Van alle dag.
Door: Ineke
Blijf op de hoogte en volg Ineke
03 Juni 2012 | Kenia, Nairobi
Hallo,
Vanmorgen al vroeg kwam ik er achter dat de bestelwagen van het centrum voor revisie naar Kisumu gaat. Effe gevraagd of ik mee kon. Geen probleem natuurlijk. We zouden rond acht uur vertrekken. Nou, niet dus. Vanwege allerlei beslommeringen die op het laatste moment moesten gebeuren, werd het pas om kwart voor tien. En dan zit je al die tijd te wachten. Mijn geduld werd wel even weer op de proef gesteld. Maar goed, toch maar wachten want ik moest naar Kisumu om extra geld opnemen. In Sondu lukt dat niet meer.
Al vroeg was ik weer thuis. De kinderen waren niet naar school vanwege een schoolsportdag. Zij kunnnen daar niet aan mee doen en blijven daarom thuis. Gauw even wat meegegeten met gasten die op het centrum waren en toen naar de kids. Stickers op gekleurd papier plakken. Simpel maar ze vinden het geweldig. Hoevaak ik mijn naam niet heb horen roepen om nog een sticker?? Een enorme drukte, mede ook omdat alle drie de groepen bij elkaar waren gezet. Maar goed, het was ook gezellig.
Ook gisteren waren de kinderen thuis. Een warme dag. En wat doe je dan? Weer wat verzinnen. Bij Edwin van de computers had ik een poosje geleden al twee kratten fanta besteld, omdat ik weet dat dit voor de kids een feest is. Allemaal naar de draaimolen onder de boom met hulp van alle house-mothers. Lekker bij elkaar en drinken maar. Daarna natuurlijk om de beurt weer op de draaimolen en wij de ouderen maar duwen. Vermoeiend maar leuk.
Deze week eerder was er een tractatie van een andere orde. Ik kwam er achter dat de kinderen bijna of nog nooit yoghurt hadden geproefd. En wat doe je dan. Veel kleine tinnetjes yoghurt kopen tijdens mijn trip naar Kisumyu met Sr. Ludevina. Al een paar dagen stonden ze in mijn koelkast te wachten op een geschikt moment. De zaterdagochtend na de porridge. Rietje erin en slurpen maar. Om letterlijk je vingers bij af te likken. Ze vonden het heerlijk.
Ondertussen ben ik ook weer begonnen met nieuwe schooltruien te kopen. De oude zijn al weer deels aan vervanging toe. Dat komt mede omdat de kinderen veel kruipen en daarbij hun armen gebruiken. De mouwen van de truien hebben het daardoor zwaar te verduren en gaan sneller stuk en rafelen. Op de markt hier dichtbij is nu een naaister die met de machine de namen er op kan borduren. Leuk toch. En dan de fleece truien. Nog steeds zijn ze allemaal niet voorzien. Maandag denk ik de laatste kopen in Sondu. Ondertussen een groot gedeelte van de fleecetruien gepast en gegeven. Het is nu een kleurig geheel , die groepen kinderen en dat lijkt erg leuk.
Vandaag zo als vaker ook weer geholpen met bruine bonen sorteren. Gezellig met zijn allen. D.w.z. ze ontdoen van alles wat er niet in hoort zoals steentjes, takjes en zelfs kleine beestjes. Lekker in de zon zitten en ook even uitrusten. En dan weet je dat we die avond weer bonen eten.
Vaak zit ik ook gewoon even bij de kinderen. Op het bankje. Wat kletsen, een beetje zingen en niets doen. Ze komen dan allemaal rond om me zitten en natuurlijk ook op schoot en weerskanten naast me. En dan zit er ineens een natte broek bij me op schoot. En mijn blanke huid blijft uitnodigend om aan te raken. Ze zien alle oneffenheden. En mijn haren zijn zo zacht, dat ze het liefst ook hun handen er door willen halen. Je moet er vooral niet vies van zijn, want de handen van de kinderen zijn ook niet van de schoonste. Gelukkig heb ik een douche en kan me zo weer opfrissen.
Inmiddels is het 1 juni. Vandaag nog drie weken en dan is het afscheid nemen. Moet er maar even nog niet aan denken. Er is ook nog zoveel te doen. Vanavond de kinderen weer naar bed geholpen. Altijd feest. Als laatste met de jongensgroep van Mother Alice nog een poosje op het bankje buiten gezeten. Lekker even ontspannen na een drukke dag met kleuren, ballonnen, spelletjes, ballen en ...lekker eten. Omdat het een feestdag was kregen de kinderen vandaag ook mandasies (soort oliebollen) rond 11 uur en een klein stukje vlees bij het middageten. Ze zullen nu wel dromen over 'water' want morgen gaan we weer met water en zeep op het grote plastic spelen. Dat wordt weer groot feest met als afsluiting een.....lolly.
Graag wil ik hier een paar vrienden bedanken voor hun donatie. Omdat ik hun goede mailadres hier niet heb doe ik het maar langs deze weg. Coks dank je wel voor je gulle gift. Ook Jannie wil ik hier danken en Mevr. Blauw van LdenH. Hartelijk dank voor jullie donatie voor 'de schoenen voor Bondokids'.
Veel groetjes van mij,
Ineke
Vanmorgen al vroeg kwam ik er achter dat de bestelwagen van het centrum voor revisie naar Kisumu gaat. Effe gevraagd of ik mee kon. Geen probleem natuurlijk. We zouden rond acht uur vertrekken. Nou, niet dus. Vanwege allerlei beslommeringen die op het laatste moment moesten gebeuren, werd het pas om kwart voor tien. En dan zit je al die tijd te wachten. Mijn geduld werd wel even weer op de proef gesteld. Maar goed, toch maar wachten want ik moest naar Kisumu om extra geld opnemen. In Sondu lukt dat niet meer.
Al vroeg was ik weer thuis. De kinderen waren niet naar school vanwege een schoolsportdag. Zij kunnnen daar niet aan mee doen en blijven daarom thuis. Gauw even wat meegegeten met gasten die op het centrum waren en toen naar de kids. Stickers op gekleurd papier plakken. Simpel maar ze vinden het geweldig. Hoevaak ik mijn naam niet heb horen roepen om nog een sticker?? Een enorme drukte, mede ook omdat alle drie de groepen bij elkaar waren gezet. Maar goed, het was ook gezellig.
Ook gisteren waren de kinderen thuis. Een warme dag. En wat doe je dan? Weer wat verzinnen. Bij Edwin van de computers had ik een poosje geleden al twee kratten fanta besteld, omdat ik weet dat dit voor de kids een feest is. Allemaal naar de draaimolen onder de boom met hulp van alle house-mothers. Lekker bij elkaar en drinken maar. Daarna natuurlijk om de beurt weer op de draaimolen en wij de ouderen maar duwen. Vermoeiend maar leuk.
Deze week eerder was er een tractatie van een andere orde. Ik kwam er achter dat de kinderen bijna of nog nooit yoghurt hadden geproefd. En wat doe je dan. Veel kleine tinnetjes yoghurt kopen tijdens mijn trip naar Kisumyu met Sr. Ludevina. Al een paar dagen stonden ze in mijn koelkast te wachten op een geschikt moment. De zaterdagochtend na de porridge. Rietje erin en slurpen maar. Om letterlijk je vingers bij af te likken. Ze vonden het heerlijk.
Ondertussen ben ik ook weer begonnen met nieuwe schooltruien te kopen. De oude zijn al weer deels aan vervanging toe. Dat komt mede omdat de kinderen veel kruipen en daarbij hun armen gebruiken. De mouwen van de truien hebben het daardoor zwaar te verduren en gaan sneller stuk en rafelen. Op de markt hier dichtbij is nu een naaister die met de machine de namen er op kan borduren. Leuk toch. En dan de fleece truien. Nog steeds zijn ze allemaal niet voorzien. Maandag denk ik de laatste kopen in Sondu. Ondertussen een groot gedeelte van de fleecetruien gepast en gegeven. Het is nu een kleurig geheel , die groepen kinderen en dat lijkt erg leuk.
Vandaag zo als vaker ook weer geholpen met bruine bonen sorteren. Gezellig met zijn allen. D.w.z. ze ontdoen van alles wat er niet in hoort zoals steentjes, takjes en zelfs kleine beestjes. Lekker in de zon zitten en ook even uitrusten. En dan weet je dat we die avond weer bonen eten.
Vaak zit ik ook gewoon even bij de kinderen. Op het bankje. Wat kletsen, een beetje zingen en niets doen. Ze komen dan allemaal rond om me zitten en natuurlijk ook op schoot en weerskanten naast me. En dan zit er ineens een natte broek bij me op schoot. En mijn blanke huid blijft uitnodigend om aan te raken. Ze zien alle oneffenheden. En mijn haren zijn zo zacht, dat ze het liefst ook hun handen er door willen halen. Je moet er vooral niet vies van zijn, want de handen van de kinderen zijn ook niet van de schoonste. Gelukkig heb ik een douche en kan me zo weer opfrissen.
Inmiddels is het 1 juni. Vandaag nog drie weken en dan is het afscheid nemen. Moet er maar even nog niet aan denken. Er is ook nog zoveel te doen. Vanavond de kinderen weer naar bed geholpen. Altijd feest. Als laatste met de jongensgroep van Mother Alice nog een poosje op het bankje buiten gezeten. Lekker even ontspannen na een drukke dag met kleuren, ballonnen, spelletjes, ballen en ...lekker eten. Omdat het een feestdag was kregen de kinderen vandaag ook mandasies (soort oliebollen) rond 11 uur en een klein stukje vlees bij het middageten. Ze zullen nu wel dromen over 'water' want morgen gaan we weer met water en zeep op het grote plastic spelen. Dat wordt weer groot feest met als afsluiting een.....lolly.
Graag wil ik hier een paar vrienden bedanken voor hun donatie. Omdat ik hun goede mailadres hier niet heb doe ik het maar langs deze weg. Coks dank je wel voor je gulle gift. Ook Jannie wil ik hier danken en Mevr. Blauw van LdenH. Hartelijk dank voor jullie donatie voor 'de schoenen voor Bondokids'.
Veel groetjes van mij,
Ineke
-
04 Juni 2012 - 07:14
Inge:
Hoi Ineke,
Je kunt altijd nog activiteitenbegeleidster worden als je genoeg krijgt van de zorg.
Wat doe je allemaal leuke dingen met de kinderen en wat genieten zij ervan.
Leuk om te lezen dat ze zo blij zijn met een sticker en met een voor ons zo alledaags toetje.
Ik hoop dat ze weer genoten hebben van het waterfestijn op het grote zeil.
Groetjes,
Inge -
04 Juni 2012 - 08:15
Menno:
Hoi lieve Ineke,
Met veel plezier heb ik je verslagen gelezen en de foto's bekeken.
Het lijkt me dat je je langzamerhand lid gaat voelen van een zeer grote warme familie.
Steeds weer valt het me op hoe deze mensen van voor ons kleine dingen zo blij kunnen worden.
Ineke, het lijkt me daar dankbaar werken al lijkt het me best pittig om dag in dag uit gehandicapten op te tillen. Denk alsjeblieft aan je rug!
Ik hoop dat je de nog resterende weken nog veel mooie dingen met mensen gaat meemaken!
Knuffeltjes,
Menno -
05 Juni 2012 - 14:00
Coks V Eysden -breda:
Wat een heerlijke uitgebreide verslagen, Ineke.
Ik vraag me af waar je de tijd vandaan haalt, maar door jouw enthousiaste manier van vertellen, is de lezer bijna aanwezig op het centrum.
Bij "jouw kinderen", van wie je zo duidelijk ontzettend veel houdt.
Je smokkelt er vast wel een paar mee naar Nederland.
Schrijnend inderdaad het verschil in kansen voor deze kinderen vergeleken met hier in Nederland, en dan zijn de Bondokids nog niet eens het allerslechtst af.
Knuffel ze, Ineke, en kom weer veilig terug.
Coks -
06 Juni 2012 - 14:47
Stien:
Ha Ineke
wat gaat de tijd snel he, wat fijn dat je zo van de kinderen kunt genieten en dat ze zo van jouw genieten, wat zullen ze jouw straks weer missen, het spelen met ze en de aandacht die ze krijgen en dan al dat lekkers, fijn verwen ze maar.
Tot mails groet Stien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
