De laatste dag op het centrum.
Door: Ineke
Blijf op de hoogte en volg Ineke
01 Juli 2011 | Nederland, Almelo
Ach, en dan toch nog even vertellen hoe het gisteren allemaal is gegaan en hoe mijn terugreis was.
Donderdag morgen heel vroeg uit de veren want ik wilde met de kinderen ontbijten. Ook wilde ik douchen want de avond ervoor was er geen elektriciteit. Maar …ook gistermorgen nog niet. Dat werd dus maar ‘s morgens om zes uur mijn haar onder de koude kraan wassen en verder bij de wastafel. Geeft ook niet zoveel en gelukkig deed ik dit, want om negen uur in de ochtend kwam er ook geen water meer uit de kraan. Dit komt omdat de pompen, die water naar het centrum moeten pompen, door elektriciteit aangedreven worden. Mijn afwas stond er nog. En dan merk je even dat je niets kunt beginnen zonder stroom en water.
’s Morgens om half zeven was ik bij de kinderen om daar porridge te eten en ze voor de laatste keer uit te zwaaien naar school. En natuurlijk ook nog wat schoenveters vaststrikken, helpen met aankleden en een plasje in de vimbus. Hier en daar nog wat langer handen vast houden, aaien over bollen, knuffels, bedrukte gezichten, een beetje verdriet want het afscheid is dan toch daar. Zelf heb ik het er ook een beetje te kwaad mee maar ik probeer opgewekt te zijn. Of ik alstublieft weer terug wil komen. Nou, daar heb ik natuurlijk zelf ook al over nagedacht en ik denk dat dat er ook wel van zal komen. Verder beloof ik (grote) foto’s te sturen. En dan allemaal in de auto en daar gaan ze, voor een tijdje uit mijn leven. Kinderen waar ik aan gehecht ben geraakt.
Daarna voor de laatste keer om acht uur naar de ochtendopening. Deze morgen waren er veel personeelsleden en ook Sr. Ludevina die voor een behouden thuiskomst voor mij bad. Het was ontroerend. Daarna op een rijtje naar buiten en elkaar een hand geven en goedemorgen wensen.
En toen ….voor de laatste keer met de piki-piki naar Sondu. Ik moest wel omdat er nog een donatie was gedaan voor het kopen van eten (mais) voor het centrum. Dank je wel. En het was ook leuk om daar nog even rond te lopen. In huis kon ik toch niets doen omdat stroom en water er af was en mijn koffers stonden zo goed als gepakt.
Toch wel heel snel weer terug om met het personeel van het centrum pauze te houden. Thee met mandasie’s die speciaal voor mijn afscheid gebakken zijn. De meesten zijn geweest en Sr. Ludevina hield een kort toespraakje om mij te bedanken voor al het goeds wat ik heb mogen doen met het door jullie gedoneerde geld maar ook om mij te bedanken voor mijn hulp en aandacht bij en voor de kinderen. Daarna ik natuurlijk ook nog een paar woorden. Dat ik het zo heel erg naar de zin heb gehad maar vooral ook dat ze me lieten voelen dat ik één van hen was. Ondertussen had ik ze allemaal al een armbandje gegeven. Een soort van vriendschapsbandje. Allemaal vonden ze dit heel erg leuk en ’s middags zag ik ze er nog allemaal mee rondlopen.
Maar…… ondertussen was er ook een monteur voor de operatietafel gearriveerd. Die kon dus geïnstalleerd worden. Leuk dat ik dat nog mee maak. Over een paar weken kunnen kinderen in nieuwe operatiekleding geopereerd worden op een nieuwe operatietafel. Dat is toch mooi. Sr. Ludevina vroeg of ik foto’s wilde maken van het hele gebeuren. En Christa, ze komen naar je toe. Het hele gebeuren is van alle kanten gefotografeerd.
Daarna bij Ludevina gegeten. Mijn laatste echte Keniaanse maaltijd. Ze had een collega sister op bezoek met gasten uit Nederland. Even Nederlands praten na al dat Engels. En toen had ik ineens nog maar een uurtje voor mijn vertrek. Eerst nog over het terrein iedereen goedendag zeggen. Nog even naar de kinderen die dagelijks op het centrum blijven. Speciaal Ouid goedendag zeggen en knuffelen. Daarna snel naar mijn huisje, koffers dicht, andere kleren aan en om half vier stond ik klaar. Kort daarvoor kwam ik erachter dat Ludevina ook meeging mij weg te brengen. Leuk, dat werd dus een hele uitgeleide.
Maar alles wat om half vier klaar stond was alleen Jim, de chauffeur en ik. Ook dit is Kenia en tijd is en blijft hier een lang begrip. Eunice en Ludevina lieten op zich wachten. Ik baalde een beetje want een vliegtuig wacht niet. En ik kende het vliegveld niet en wist eigenlijk ook niet hoelang van te voren ik er moest zijn. Jim zei: “Een uur is vroeg genoeg”. Ik vertrouwde daar maar op. Hij had vaker mensen weggebracht. Maar goed, om vier uur zaten we allemaal in de auto op weg naar Kisumu Airport. Aangekomen in Kisumu moest Ludevina twee keer een boodschap doen en ik zat steeds meer op hete kolen. Een kwart voor zes kwamen we bij het vliegveld aan terwijl het vliegtuig om half zeven vertrok. En ik bleek echt op tijd te zijn. Maar toen ging het ook ineens heel snel. Koffers uit de auto, door de scanner, dag, dag en ineens was ik alleen. Heb niet meer gezegd wat ik had willen zeggen. Toch maar inchecken en toen nog even wachten. Ineens hoorde ik iemand mijn naam roepen. En dat was Ludevina. Ze stonden naar me te zwaaien en ben er snel nog even heen gelopen. Dat was goed.
De binnenlandse vlucht van Kisumu naar Nairobi duurde drie kwartier. Daar met de koffers buitenom naar departure international en daar stond Pamela op me te wachten om nog even te kletsen en om me daar uitgeleide te doen. Helemaal te gek.
En daarna was het vooral wachten, nog een paar sms jes om de simkaart van Kenia leeg te maken en toen om half elf naar Nederland waar ik vanmorgen om zes uur na een voorspoedige reis op Schiphol aankwam. Ineke stond op me te wachten. Heerlijk. Dit keer niet alleen thuis komen.
Dit was het dan. Mijn verhalen, Jullie hebben een indruk gekregen van wat ik allemaal heb meegemaakt en heb gedaan. Het was veel, heel veel. Binnenkort zal ik nog foto's op deze site plaatsen. Voor de geinteresseerden misschien nog leuk.
Ik heb een geweldige tijd gehad en zal allen in Nyabondo gaan missen. Hun hartelijkheid, vriendschap en liefde was als een warm bad. Het allerfijnste was dat ik er bij hoorde. Eén van hen mocht zijn.
Dank jullie wel voor de heerlijke tijd. God bless you.
Ineke
-
01 Juli 2011 - 20:25
Ilse Wijlens:
Fijn Ineke, dat je weer veilig thuis bent. Even weer acclamatiseren...
Zo te lezen heb je een geweldige tijd gehad!
Tot gauw,
Ilse -
02 Juli 2011 - 07:42
Minie Maneschijn:
ineke, fijn dat je weer veilig en gezond thuis bent. nu maar lekker na genieten van je mooie tijd daar.
groetjes, minie -
02 Juli 2011 - 08:05
Lia:
Hallo Ineke dus je bent weer thuis?
Gelukkig! alleen zal het wel weer even wennen zijn zo alleen! ik kom gauw eens bij praten mail me maar even wanneer je zover bent.
Rust eerst even uit,dat heb je wel verdiend.heb je nu nog een paar dagen vrij? ik hoop het voor je.
Groeten hoor Lia. -
02 Juli 2011 - 08:42
Wim:
Fijn dat je zo'n goede terugreis hebt gehad. Je koffers niet alleen vol met kleding maar vooral ook met dierbare herinneringen. We hopen er binnennkort meer van te mogen horen.
-
02 Juli 2011 - 11:15
Marieke Willems:
Welkom terug!!
Kan me voorstellen dat je op hete kolen zat!
Tot snel!
Groetjes Marieke -
02 Juli 2011 - 12:09
Hennie,:
Welkom thuis in Nederland Ineke. Laat mij maar snel weten wanneer je langs kunt komen. Lieve groet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley