Een weekend (zondag).dag.

Hoi allemaal,

Vanmorgen op tijd opgestaan om opnieuw namen in schooltruien te naaien. Nog steeds hebben niet alle kids een nieuwe trui voor zover nodig. Maar nu is dat klaar en kunnen ze hem morgenvroeg aan. Eerst naar de kerk geweest met de meiden van de workshop (naai-en brei opleiding). Weer een lange zit maar nu met een rugleuning. Dat is beter vol te houden. Vooral als er de hele tijd een meisje van St. Martin (de andere lokatie)op mijn schoot in slaap is gevallen. Dit meisje heet Rita , is ongeveer acht jaar en heeft volgens mij het down syndroom. Een lief kind, wat niet kan praten maar waar ik heel snel een lief contact mee had. Naast me zat Marita. Dit meisje zocht twee jaar geleden vaak mijn gezelschap. Ook nu kwam ze bij me zitten maar ook Marita viel tegen me aan in slaap. De dienst zat opnieuw vol met mensen gekleed in mooie gewaden. Veel muziek en dans maakte het tot een dienst wat niet verveelde.

Na de dienst ben ik naar huis gegaan om te eten want om twee uur had ik een afspraak?? met de jongensgroep om met water te gaan spelen. Een groepje van negen waarvan een paar behoorlijke muiters die af en toe even toegesproken moeten worden. En dat met water spelen leek hun wel wat. Ik had een aantal ballonnen gevuld met water die ze dan om de beurt in een bak met water konden gooien. Met elkaar op het grasveld, dolle pret maar voor heel kort. Het duurde nog geen vijf minuten of alle ballonnen waren al kapot maar.....de meesten ook flink nat. En dat gaf wel een lekkere verkoeling op zo'n hete dag als vandaag. Daarna maar weer met de bal gespeeld voor een half uurtje. Ook hier de bal op het golfplatendak vande slaapverblijven gooien is 'in'.
En toen was het theetijd. Nou ja thee, dat krijgen de kids niet. Daar heb ik voor één keer maar wat op bedacht. Vanmorgen voor de kerk had ik al 36 flesjes fanta gekocht bij Edwin die op het centrum daar een handeltje in heeft. Afgesproken ze vanmiddag allemaal te trakteren op een flesje met dat zoete spul met rietje en een lange vinger. En opnieuw was het feest. Ja, mensen, het blijft feest voor die kinderen omdat ze helemaal niets extra's gewend zijn. Allemaal aan de lage tafel in de stoeltjes en verdelen en drinken maar. Gelukkig hielpen de house-mothers mee. Ook zij vonden het top. Het werd wel een beetje een kliederpartij en geplak maar dat deed aan de pret niets af.

Nadien wat oude tijdschriften die hier in de kast lagen uitgedeeld. De kinderen mogen heel graag naar de plaatjes van eten en Mazungus (blanken) kijken. Ze zijn er flink lang zoet mee. Soms zien ze ineens iets wat op naakt lijkt en dan is het hilariteit alom. Sommige kinderen gaan wat aan het scheuren. Dat laat ik dan ook maar gewoon gebeuren. Als ze maar lol hebben.

Nadien nog even gebald met Brian Piquin. Ook twee jaar geleden vond hij dit het allerleukste en nu weer. Hij kan daar geen genoeg van krijgen. Piquin is een jongen van 11? jaar oud die verstandelijk beperkt is, niet kan praten en lopen. Hij beweegt zich al schuivend op zijn billen over de grond voort. Het ballen houdt dus in dat ik de bal steeds naar hem speel en hij hem weer weg drukt al zittend op de grond. Wanneer de bal wat verder weg ligt gaat hij er op zijn knieen achteraan ook over stenen. Geen wonder dat de kinderen eelt op de knieen en scheenbenen hebben.

Ondertussen zijn er ook nog een paar kids aan het kleuren gegaan. Het zijn er maar een paar van deze groep die dit echt kunnen waaronder Brian. Hij doet een poging met zijn tenen en is daar behoorlijk behendig in. Brian is spastisch en kan niet praten en lopen. Hij moet ook met het eten en drinken geholpen worden. Maar Brian weet wel wat hij wil en laat zich maar zo niet de kaas van het brood eten. De gemaakte kleurplaten hangen ondertussen ook achter de bedden.

En heel snel is het dan weer tijd om te eten. Daaraan vooraf kwam de house-mother van de groep jongens vragen of ik vanavond bij hen kwam eten. Prima toch. Daar bonen met rijst gehad, een zondagmaal. En het was nog lekker ook. Nadien ook nog een poosje met deze jongens geknutseld. Stickers plakken op een velletje gekleurd papier en dan hun naam er op. Hoe simpel, maar ze vonden het erg leuk. De werkjes ook maar allemaal achter de bedden geplakt, waar ze door sommige jongens nog eens goed bekeken werden. Nog even met de bal spelen en dan is het al snel bedtijd. De kinderen worden volgens mij al om vijf uur gewekt voor wassen, kleden en ontbijten want om half acht want om half acht moeten ze klaarzitten om naar school gebracht te worden.

Ondertussen raak ik aardig door de knutselspullen heen, die ik mee gebracht heb naar hier. Gelukkig heb ik veel ballonnen want die zijn hier moeilijker te krijgen en ook behoorlijk in de prijs. Maar ondertussen koop ik nog wel wat lolly's en snoepjes. Want als je hen vraagt wat ze liever hebbeneen baalon of een lolly dan is het een lolly.

Nou, zo ziet een weekenddag er ongeveer uit. Veel met de kinderen bezig. het is wel moeilijk om mijn tijd een beetje goed te verdelen onder de verschillende groepen. Ook op St. Martin willen ze graag dat ik kom omdat ze dan kunnen kleuren en computeren. En de meiden van de workshop moet ik ook niet vergeten. Maar mijn hart blijft uit gaan naar de kinderen op de huidige lokatie en de kids van ST. Martin die ik twee jaar geleden heb leren kennen en toen hier woonden. Ik noem ze hier maar bij naam om ze niet te vergeten. Elisabeth, Faith, Marita, Agnes en nog een aantal. Lieve meiden van ongeveer 10 jaar. Jammer dat ze verhuisd zijn naar daar.

Tot zover maar weer. Voor jullie allen heel veel groetjes.

Ineke