Flying Docters.
Door: Ineke
Blijf op de hoogte en volg Ineke
05 Maart 2009 | Kenia, Kisumu
Hallo iedereen,
En daar zijn ze dan. Het team van Flying Docters is gearriveerd.
Al een aantal dagen voor het afgelopen weekend was het druk op het centrum. Het was te zien en te voelen dat er iets op handen was. Gebouwen werden gelucht en schoongemaakt en geleidelijk kwamen er steeds meer 'vreemden' binnenlopen. Moeders en andere familie met gehandicapte kinderen van alle leeftijden van net lopende kinderen tot bijna volwassenen. Allemaal gehandicapt varierend van een klompvoetje tot enorme 0 benen of andere afwijkende standen aan de voeten of benen. Van kinderen die nauwelijks meer kunnen lopen tot kinderen die vanwege hun handicap bijna kruipend door het leven gaan. Allemaal hopen ze op een operatie en daardoor een verbetering van hun loopvermogen.
Het zijn dus niet de kinderen van het centrum die geholpen worden, maar kinderen die van buiten komen. Afgelopen weekend zijn alle kinderen die kwamen onderzocht en gescreend door een arts en een fysiotherapeut. Een aantal zullen weer teruggestuurd zijn, maar 64 kinderen en hun ouders/familie zijn gebleven. Al deze kinderen worden dus geopereerd. Daardoor is het nu erg druk op het centrum. Allemaal moeten ze een slaapplaats en waar enigzinds een plaats te vinden is, wordt een matras of strooien mat neergelegd. Zelfs op de slaapzalen van 'onze' kinderen komen mensen te liggen. Moeder en kind slapen meestal samen in een bed, dus dat scheelt in ruimte. Bijna hadden wij ook een logé. Iemand van het operatieteam waar nog geen plek voor was. Maar bij nader inzien is zij gaan logeren bij Pamela, administratief hoofd van het centrum.
Inmiddels hebbben wij buren want de rest van het operatieteam slaapt in 'ons appartementengebouw'. Wij bewonen een van de vier appartementen. We hebben beide een slaapkamer en een gezamelijke woonkamer. Verder een simpele keuken met koelkast en een douche maar....deze geeft alleen heel heet water. Het is dus elke avond mandien = koud en warm water mengen en met een bakje over je heen gooien. Het appartementengebouw is eigenlijk goed voor de sloop, maar als je niet veel 'noten op zang' hebt is het best nog wel te bewonen.
De nieuwe mensen worden van eten en drinken voorzien door het centrum. An heeft en krijgt het dus erg druk. Geregeld luidt de bel en dan zien we de mensen met een bord of/en beker in de hand naar het afgiftepunt spoeden om eten en drinken te halen. Geduldig staan ze in een lange rij te wachten op hun beurt. En wat krijgen ze. Als drinken een soort brei? havermout? en als warme hap bonen met ughali. De Keniaanse hap zul je maar zeggen. Voor het centrum heel veel meer werk. Vanmorgen vertelde An ons dat ze gisteravond pas om 24 uur klaar was met haar werk. Ze was maar op het centrum blijven slapen. Buiten alle kinderen en gasten moet ook het operatieteam voorzien worden van hun natje en droogje. En dat eten wordt 'tussen de bedrijven' door gegeten want pauze's zijn er niet tijdens het opereren door.
Alle mensen lopen gewoon op het centrum rond in afwachting van de operatiedag. De kinderen met klompvoetjes kunnen nog aardig uit de voeten en zijn behoorlijk snel. Ze lopen gewoon op de zijkant van hun voeten of enkels. En de kids met afwijkende standen hebben het lopen ook wel geleerd. Tussen de bedrijven door wordt door de gasten gewoon de was gedaan, met de kinderen gespeeld en niets gedaan. Gisteren kwam ik een huilend kind van een half jaar op het pad tegen. Geen moeder te bekennen. Heb het kind maar opgepakt en ben er mee rond gegaan. Nog steeds geen moeder en het kind bleef maar huilen. Gelukkig nam een Keniaanse vrouw het kind van me over en prompt stopte het huilen. Het kind zal wel gedacht hebbben: "Die mzungu (blanke) moet ik niet te dicht bij me". Later vernam ik dat de moeder gewoon ergens lag te slapen en het kind was op onderzoek uit gegaan.
Op het terrein van het centrum is een ziekenhuis voor Flying Docters ingericht. Alle kinderen (64) worden verdeeld over 5 dagen geopereerd. Er is één operatiekamer in het ziekenhuis en één operatieteam die opereerd. Afgelopen maandag is men om 5 uur begonnen met opereren tot 22 uur, bijna non-stop. En de afgelopen dagen evenzo. Vrijdagmiddag hopen ze klaar te zijn.
En dan hebbben we natuurlijk al een aantal dagdelen mee mogen kijken. Een hele bijzondere ervaring.
Het ziekenhuisje bestaat uit twee delen. Beneden waar de slaapzalen zijn en waar een verpleegkundige zit die de kinderen en familie opvangt en het kind een venflon geeft. Dan de eerste verdieping waar de operatieruimten zijn. Vanaf de ingang beneden loopt een oplopend pad buitenom naar de eerste verdieping. Over dit pad kan een brancard gereden worden. De twee slaapzalen staan vol met bedden, echt tegen elkaar aan met daarboven een klamboe, maar die lijken ze niet te gebruiken. Boven is het onderverdeeld in een soort pré-medicatie, een klein hokje met een bed waar het kind of de kinderen gewoon met of zonder moeder/vader zitten te wachten. Een operatiekamer en een uitslaapkamer met alleen een bed. Er is geen medische apparatuur te zien. Tevens is er een ruimte waar gesteriliseerd wordt. De schone operatiekleding hangt gewoon in de zon te drogen. Het eten wordt op een tafel in een halletje voor de o.k. gezet. Gisteren zaten de artsen gewoon in de uitslaapkamer wat te eten. Ach, lekker makkelijk toch. Niet zo moeilijk doen hoor.
Wanneer we binnenkomen, moeten we onze slippers uit doen om op blote voeten verder te gaan naar een klein hokje, waar we een groen pak aan moeten doen. Tevens krijgen we witte laarsen aan en een groen mutsje op. En dan betreden we de o.k. We mogen gewoon ons fototoestel meenemen. Wat me eigenlijk vrijwel gelijk opvalt is dat er gewoon ringen, horloge's en oorbellen worden gedragen. Hier is nog werk voor onze hygiénische dienst. En dan zie we om ons heen dat vrijwel alles oud is. Een oude operatietafel, een beetje rafelig maar hij gaat wel op een neer en functioneert wel. De anaesthesiezuil lijkt ook oud, maar geeft wel netjes de controles van de patient aan. Op de saturatiemeter is te zien hoe de waarden zijn. Verder zie ik een open kast met gewoon wat rommeltjes en een airco die zijn best doet om het wat koeler te laten zijn in de kamer maar ook vuile lucht naar binnen blaast. Iedereen kan gewoon in en uit lopen. De deur gaat heel wat keren open en dicht. Of het dan allemaal nog zo steriel blijft?? Gisteren grote hilariteit. Er was een vlieg in de o.k. geconstateerd. Met een busje met vliegendoder er achter aan maar de vlieg wist te ontkomen. Grote schrik. Even later vloog en zat hij in het steriele operatiegebied. Een tweede spray-poging hielp gelukkig.
Maar ondanks dat het in onze ogen en voor onze maatstaven onder de maat is, doen ze toch wel erg hun best om alles zo goed en steriel mogelijk te doen. De handen worden goed geschrobt. Er wordt een steriel veld gemaakt en zo steriel mogelijk gewerkt met de middelen die ze hebbben. Er wordt heel veel met jodium gedaan. Zelfs wanneer de operatie gedaan is, laat men nogal wat in het operatiegebied achter. Na alle operatie's wordt het been of de benen deels of helemaal gegipst. Nou, en daar wilde ik natuurlijk wel even bij helpen. En.. als je helpt komt je naam in het operatieverslag te staan.
En welke operatie's vinden er nu plaats? Ik heb inmiddels een stuk of tien gezien.
Een klein kind met een klompvoetje waarbij een deel van het bot/kraakbeenweefsel in het voetje verwijderd werd, waardoor de voet weer recht gezet kon worden.
Een meisje van 11 jaar met een enorme afwijkende stand van haar been waarbij het leek alsof de knie aan de achterkant zat. Bij haar hebbben ze de knie open gelegd, weefsel weggehaald en alles weer met pennen aan elkaar gezet.
Een meisje van 13 jaar met enorme dwangstanden van de benen waardoor haar benen tegen elkaar aan gedrukt zaten. Bij haar hebben ze pezen?? doorgesneden en in de liezen en hiel incisis gemaakt.
En zo nog een aantal operatie's. Op het centrum is nog een meisje die met gebogen hele dunne benen loopt, zodanig dat ze met haar billen bijna de grond raakt. Ze mist de spieren in de onderbenen. Bij haar willen ze morgen de benen gaan amputeren en in een later stadium prothese aanmeten.
Alle kinderen lijken dezelfde anaestesie te krijgen. Heb even een operatieverslag in geneusd en gelukkig krijgen ze ook antibiotica en een pijnstiller. Toch is het veel kindergehuil wat we de laatste dagen horen. De orthopedische operatie moeten de uren na de behandeling heel pijnlijk zijn. Gelukkig mag de familie er vrijwel direct na de operatie weer bij. Nog even liggen ze op de uitslaapkamer maar dat stelt niet zoveel voor. Al heel snel gaan ze daarna dus buitenom, soms
gedragen of soms met een brancard naar de slaapzalen beneden. Daar worden ze de eerste uren door een verpleegkundige in de gaten gehouden. Hier blijven ze één nacht waarna de meesten naar hun 'eigen plekje' op het centrum gaan, daar waar ze voor de operatie ook sliepen.
Al met al, wat een ervaring om dit mee te mogen maken. Gisteren duurde het de orthopeet misschien een beetje te lang voor hij met een nieuwe patientje kon beginnen. Hij ging n.l. warempel zelf de vloer dweilen met een wab die er altijd staat. Na elke operatie wordt alleen de vloer schoongemaakt en voor het oog de operatietafel met een desinfectant. De operateur vindt het wel geschikt dat hij toekijkers heeft. Hij heeft hele verhalen over al die voetballers uit
Nederland. En mijn foto's die ik natuurlijk maak van alles wat in de operatiekamer gebeurt, vindt hij bar interressant.
Wat heel bijzonder is wil ik jullie ook niet onthouden. De operateur bidt vooraf aan elke operatie. Hij vraagt de naam van de patient en dan is er kort hardop een gebed. Heel mooi is het te weten dat de aanwezigheid van God op deze manier ervaren wordt.
's Avonds hoor ik het kindergehuil nog. Het ziekenhuis staat nl tegenover onze woonvertrekken. We kunnen zo naar binnenkijken en 's morgen kan ik vanuit mijn slaapkamer zien of ze al weer begonnen zijn.
Als laatste. Wat kunnen kinderen blij met een paar ballonnnen zijn. Ik bracht er een aantal naar een paar net geopereerden. Het brengt een beetje afleiding na al die ontberingen en pijn.
Lieve allemaal. Tot zover eerst maar. Hopelijk hebben jullie nu een beetje een indruk van het Flying Docter gebeuren. In de eerste week van maart komen ze weer maar dan voor plastische chirurgie.
Voor jullie allemaal, heel veel groetjes en tot een volgende keer. Het is bijzonder leuk op deze manier aan jullie allen verslag te doen. Schroom niet een tegenreactie te plaatsen, want het is heel fijn vanaf het thuisfront te horen wat jullie er van vinden en hoe het met jullie gaat.
Dag Ineke
En daar zijn ze dan. Het team van Flying Docters is gearriveerd.
Al een aantal dagen voor het afgelopen weekend was het druk op het centrum. Het was te zien en te voelen dat er iets op handen was. Gebouwen werden gelucht en schoongemaakt en geleidelijk kwamen er steeds meer 'vreemden' binnenlopen. Moeders en andere familie met gehandicapte kinderen van alle leeftijden van net lopende kinderen tot bijna volwassenen. Allemaal gehandicapt varierend van een klompvoetje tot enorme 0 benen of andere afwijkende standen aan de voeten of benen. Van kinderen die nauwelijks meer kunnen lopen tot kinderen die vanwege hun handicap bijna kruipend door het leven gaan. Allemaal hopen ze op een operatie en daardoor een verbetering van hun loopvermogen.
Het zijn dus niet de kinderen van het centrum die geholpen worden, maar kinderen die van buiten komen. Afgelopen weekend zijn alle kinderen die kwamen onderzocht en gescreend door een arts en een fysiotherapeut. Een aantal zullen weer teruggestuurd zijn, maar 64 kinderen en hun ouders/familie zijn gebleven. Al deze kinderen worden dus geopereerd. Daardoor is het nu erg druk op het centrum. Allemaal moeten ze een slaapplaats en waar enigzinds een plaats te vinden is, wordt een matras of strooien mat neergelegd. Zelfs op de slaapzalen van 'onze' kinderen komen mensen te liggen. Moeder en kind slapen meestal samen in een bed, dus dat scheelt in ruimte. Bijna hadden wij ook een logé. Iemand van het operatieteam waar nog geen plek voor was. Maar bij nader inzien is zij gaan logeren bij Pamela, administratief hoofd van het centrum.
Inmiddels hebbben wij buren want de rest van het operatieteam slaapt in 'ons appartementengebouw'. Wij bewonen een van de vier appartementen. We hebben beide een slaapkamer en een gezamelijke woonkamer. Verder een simpele keuken met koelkast en een douche maar....deze geeft alleen heel heet water. Het is dus elke avond mandien = koud en warm water mengen en met een bakje over je heen gooien. Het appartementengebouw is eigenlijk goed voor de sloop, maar als je niet veel 'noten op zang' hebt is het best nog wel te bewonen.
De nieuwe mensen worden van eten en drinken voorzien door het centrum. An heeft en krijgt het dus erg druk. Geregeld luidt de bel en dan zien we de mensen met een bord of/en beker in de hand naar het afgiftepunt spoeden om eten en drinken te halen. Geduldig staan ze in een lange rij te wachten op hun beurt. En wat krijgen ze. Als drinken een soort brei? havermout? en als warme hap bonen met ughali. De Keniaanse hap zul je maar zeggen. Voor het centrum heel veel meer werk. Vanmorgen vertelde An ons dat ze gisteravond pas om 24 uur klaar was met haar werk. Ze was maar op het centrum blijven slapen. Buiten alle kinderen en gasten moet ook het operatieteam voorzien worden van hun natje en droogje. En dat eten wordt 'tussen de bedrijven' door gegeten want pauze's zijn er niet tijdens het opereren door.
Alle mensen lopen gewoon op het centrum rond in afwachting van de operatiedag. De kinderen met klompvoetjes kunnen nog aardig uit de voeten en zijn behoorlijk snel. Ze lopen gewoon op de zijkant van hun voeten of enkels. En de kids met afwijkende standen hebben het lopen ook wel geleerd. Tussen de bedrijven door wordt door de gasten gewoon de was gedaan, met de kinderen gespeeld en niets gedaan. Gisteren kwam ik een huilend kind van een half jaar op het pad tegen. Geen moeder te bekennen. Heb het kind maar opgepakt en ben er mee rond gegaan. Nog steeds geen moeder en het kind bleef maar huilen. Gelukkig nam een Keniaanse vrouw het kind van me over en prompt stopte het huilen. Het kind zal wel gedacht hebbben: "Die mzungu (blanke) moet ik niet te dicht bij me". Later vernam ik dat de moeder gewoon ergens lag te slapen en het kind was op onderzoek uit gegaan.
Op het terrein van het centrum is een ziekenhuis voor Flying Docters ingericht. Alle kinderen (64) worden verdeeld over 5 dagen geopereerd. Er is één operatiekamer in het ziekenhuis en één operatieteam die opereerd. Afgelopen maandag is men om 5 uur begonnen met opereren tot 22 uur, bijna non-stop. En de afgelopen dagen evenzo. Vrijdagmiddag hopen ze klaar te zijn.
En dan hebbben we natuurlijk al een aantal dagdelen mee mogen kijken. Een hele bijzondere ervaring.
Het ziekenhuisje bestaat uit twee delen. Beneden waar de slaapzalen zijn en waar een verpleegkundige zit die de kinderen en familie opvangt en het kind een venflon geeft. Dan de eerste verdieping waar de operatieruimten zijn. Vanaf de ingang beneden loopt een oplopend pad buitenom naar de eerste verdieping. Over dit pad kan een brancard gereden worden. De twee slaapzalen staan vol met bedden, echt tegen elkaar aan met daarboven een klamboe, maar die lijken ze niet te gebruiken. Boven is het onderverdeeld in een soort pré-medicatie, een klein hokje met een bed waar het kind of de kinderen gewoon met of zonder moeder/vader zitten te wachten. Een operatiekamer en een uitslaapkamer met alleen een bed. Er is geen medische apparatuur te zien. Tevens is er een ruimte waar gesteriliseerd wordt. De schone operatiekleding hangt gewoon in de zon te drogen. Het eten wordt op een tafel in een halletje voor de o.k. gezet. Gisteren zaten de artsen gewoon in de uitslaapkamer wat te eten. Ach, lekker makkelijk toch. Niet zo moeilijk doen hoor.
Wanneer we binnenkomen, moeten we onze slippers uit doen om op blote voeten verder te gaan naar een klein hokje, waar we een groen pak aan moeten doen. Tevens krijgen we witte laarsen aan en een groen mutsje op. En dan betreden we de o.k. We mogen gewoon ons fototoestel meenemen. Wat me eigenlijk vrijwel gelijk opvalt is dat er gewoon ringen, horloge's en oorbellen worden gedragen. Hier is nog werk voor onze hygiénische dienst. En dan zie we om ons heen dat vrijwel alles oud is. Een oude operatietafel, een beetje rafelig maar hij gaat wel op een neer en functioneert wel. De anaesthesiezuil lijkt ook oud, maar geeft wel netjes de controles van de patient aan. Op de saturatiemeter is te zien hoe de waarden zijn. Verder zie ik een open kast met gewoon wat rommeltjes en een airco die zijn best doet om het wat koeler te laten zijn in de kamer maar ook vuile lucht naar binnen blaast. Iedereen kan gewoon in en uit lopen. De deur gaat heel wat keren open en dicht. Of het dan allemaal nog zo steriel blijft?? Gisteren grote hilariteit. Er was een vlieg in de o.k. geconstateerd. Met een busje met vliegendoder er achter aan maar de vlieg wist te ontkomen. Grote schrik. Even later vloog en zat hij in het steriele operatiegebied. Een tweede spray-poging hielp gelukkig.
Maar ondanks dat het in onze ogen en voor onze maatstaven onder de maat is, doen ze toch wel erg hun best om alles zo goed en steriel mogelijk te doen. De handen worden goed geschrobt. Er wordt een steriel veld gemaakt en zo steriel mogelijk gewerkt met de middelen die ze hebbben. Er wordt heel veel met jodium gedaan. Zelfs wanneer de operatie gedaan is, laat men nogal wat in het operatiegebied achter. Na alle operatie's wordt het been of de benen deels of helemaal gegipst. Nou, en daar wilde ik natuurlijk wel even bij helpen. En.. als je helpt komt je naam in het operatieverslag te staan.
En welke operatie's vinden er nu plaats? Ik heb inmiddels een stuk of tien gezien.
Een klein kind met een klompvoetje waarbij een deel van het bot/kraakbeenweefsel in het voetje verwijderd werd, waardoor de voet weer recht gezet kon worden.
Een meisje van 11 jaar met een enorme afwijkende stand van haar been waarbij het leek alsof de knie aan de achterkant zat. Bij haar hebbben ze de knie open gelegd, weefsel weggehaald en alles weer met pennen aan elkaar gezet.
Een meisje van 13 jaar met enorme dwangstanden van de benen waardoor haar benen tegen elkaar aan gedrukt zaten. Bij haar hebben ze pezen?? doorgesneden en in de liezen en hiel incisis gemaakt.
En zo nog een aantal operatie's. Op het centrum is nog een meisje die met gebogen hele dunne benen loopt, zodanig dat ze met haar billen bijna de grond raakt. Ze mist de spieren in de onderbenen. Bij haar willen ze morgen de benen gaan amputeren en in een later stadium prothese aanmeten.
Alle kinderen lijken dezelfde anaestesie te krijgen. Heb even een operatieverslag in geneusd en gelukkig krijgen ze ook antibiotica en een pijnstiller. Toch is het veel kindergehuil wat we de laatste dagen horen. De orthopedische operatie moeten de uren na de behandeling heel pijnlijk zijn. Gelukkig mag de familie er vrijwel direct na de operatie weer bij. Nog even liggen ze op de uitslaapkamer maar dat stelt niet zoveel voor. Al heel snel gaan ze daarna dus buitenom, soms
gedragen of soms met een brancard naar de slaapzalen beneden. Daar worden ze de eerste uren door een verpleegkundige in de gaten gehouden. Hier blijven ze één nacht waarna de meesten naar hun 'eigen plekje' op het centrum gaan, daar waar ze voor de operatie ook sliepen.
Al met al, wat een ervaring om dit mee te mogen maken. Gisteren duurde het de orthopeet misschien een beetje te lang voor hij met een nieuwe patientje kon beginnen. Hij ging n.l. warempel zelf de vloer dweilen met een wab die er altijd staat. Na elke operatie wordt alleen de vloer schoongemaakt en voor het oog de operatietafel met een desinfectant. De operateur vindt het wel geschikt dat hij toekijkers heeft. Hij heeft hele verhalen over al die voetballers uit
Nederland. En mijn foto's die ik natuurlijk maak van alles wat in de operatiekamer gebeurt, vindt hij bar interressant.
Wat heel bijzonder is wil ik jullie ook niet onthouden. De operateur bidt vooraf aan elke operatie. Hij vraagt de naam van de patient en dan is er kort hardop een gebed. Heel mooi is het te weten dat de aanwezigheid van God op deze manier ervaren wordt.
's Avonds hoor ik het kindergehuil nog. Het ziekenhuis staat nl tegenover onze woonvertrekken. We kunnen zo naar binnenkijken en 's morgen kan ik vanuit mijn slaapkamer zien of ze al weer begonnen zijn.
Als laatste. Wat kunnen kinderen blij met een paar ballonnnen zijn. Ik bracht er een aantal naar een paar net geopereerden. Het brengt een beetje afleiding na al die ontberingen en pijn.
Lieve allemaal. Tot zover eerst maar. Hopelijk hebben jullie nu een beetje een indruk van het Flying Docter gebeuren. In de eerste week van maart komen ze weer maar dan voor plastische chirurgie.
Voor jullie allemaal, heel veel groetjes en tot een volgende keer. Het is bijzonder leuk op deze manier aan jullie allen verslag te doen. Schroom niet een tegenreactie te plaatsen, want het is heel fijn vanaf het thuisfront te horen wat jullie er van vinden en hoe het met jullie gaat.
Dag Ineke
-
05 Maart 2009 - 11:49
Annie Scheer-Kok:
Hallo Ineke,Ik ben de zus van Hennie en lees ook jouw verslagen.Deze vond ik ook erg mooi en wat geweldig dat jullie zoveel zien en kunnen helpen. Nog een heel goede tijd gewenst samen en een hartelijke groet. -
05 Maart 2009 - 13:22
Tieme Bakker:
Met veel belangstelling jouw ervaringen in Kenia gelezen. Ik wens je namens de wijkdiaconie van W 1 nog een goede tijd , maar bovenal Gods onmisbare Zegen.
Mvg Tieme Bakker Vz werelddiaconaatcommissie
Herv Gem Rijssen
-
05 Maart 2009 - 13:46
Joke Voortman:
Hallo Ineke.
Zo te lezen bevalt het je daar goed.
Leuk die verhalen en geweldig dat je de kinderen kunt helpen.
Zaterdag hopen wij met het koor in Hasselt te zijn voor cd opname.
Ik wens je nog een hele fijne tijd daar.
Hartelijke groeten Joke Voortman (sopr) -
05 Maart 2009 - 13:58
Dineke Kamp:
Fijn dat je zo kunt genieten en wij genieten mee van je mooi geschreven verhalen.Ik wens je Gods zegen toe. -
05 Maart 2009 - 15:23
Janneke Dannenberg:
Wat een boeiend verhaal.
Onvoorstelbaar toch dat het er daar zo aan toe gaat. En wij maar klagen dat hier de gezondheidszorg te wensen overlaat. Als ik dit verhaal zo lees zijn er wel veel kinderen met vergroeiingen.Hoe zou dat nu kunnen dat het daar erger is als hier.
Ik zou best wel een keer over je schouder mee willen kijken als ik dit zo allemal lees.
Ben je ook wel eens vrij?
Zet je ook nog een keer nieuwe foto's op deze site? Lijkt me erg leuk.
Ik wens je nog een hele fijne tijd daar.
Groetjes Janneke -
05 Maart 2009 - 16:02
Marinus:
Ik vindt het heel mooi,
wat je doet
Zo word jehart weerop,
de feiten gedrukt,
boven word het allemaal,
opgeschreven.
groetjes marinus en iet -
05 Maart 2009 - 17:18
Thea Wignand:
Hoi Ineke,
Wat heb je een geweldige ervaring om dit zo te zien en mee te maken.
Wat een verschil met ons land, he. Gelukkig kunnen ze zo toch heel veel doen voor de kinderen!
Geniet van de tijd dat je er nog bent. -
05 Maart 2009 - 17:34
Lien Poorterman:
Wat een geweldige ervaringen doe je daar op. Dat nemen ze je niet weer af. Bedankt voor je uitgebreide verslagen.
Groet, Lien -
05 Maart 2009 - 17:45
Lilian Reekers:
Wat een geweldige ervaring moet dit voor je zijn.
Geweldig om je verhalen te lezen.
Bijzonder hoe zaken daar gaan en geregeld worden. Fijn en goed dat je zoveel voor die kinderen kunt betekenen.
Geniet nog van je tijd daar en de tijd met de Flying docters.
Groetjes Lilian -
06 Maart 2009 - 11:54
Hendrina Janssen:
hoi ineke zo te lezen gebeurd er heel veel best wel druk zo veel operaties gaat dat wel net zo als hier fijn voor je om dat mee te mogem makenwant daar ben je er voor ik denk dat de tijd veel te snel gaat ik wens je nog een fijne tijd samen met je vriendin groetjes -
06 Maart 2009 - 14:04
Elly:
Hallo Ineke,
Leuk dat je zo uitgebreid vertelt over alles wat je dagelijks meemaakt. Heel bijzonder, dat je het werk van de Flying Docters ziet en wat voor geweldige resultaten zij bereiken met maar weinig middelen. Ineke,nog een fijne tijd en ik kijk uit naar je volgende verslag.
Groetjes, Elly -
07 Maart 2009 - 20:46
Ilse Wijlens:
Hoi Ineke,
eventjes tijd in de late dienst om je verslag te lezen. Heb om sommige stukjes wel gelachen, kunnen we ons toch hier niet voorstellen...
Succes en ik zie uit naar je volgende verslag.
Liefs Ilse -
07 Maart 2009 - 22:12
Dineke Veneklaas:
Hallo Ineke
Leuk om via jouw verhalen een beetje een idee te krijgen hoe het daar is.
Ik wens je nog een goede tijd en tot ziens op het koor.
groetjes dineke -
08 Maart 2009 - 12:15
Mark:
Hoi Ineke, ik ben blij dat je het naar je zin hebt.
Geniet van alles en groetjes van ons aan iedereen. -
08 Maart 2009 - 14:37
Hetty Woltersom:
Hoi Ineke
Heel erg leuk om jouw verhalen te lezen,je kunt je er zo een kleine voorstelling van maken hoe het is,erg interressant.Ik wens jou nog een hele fijne tijd verder.
Groetjes Hetty. -
08 Maart 2009 - 19:53
Marjolein:
Lieve Ineke,
Diep onder de indruk ben ik van al je verhalen. Ik liep een beetje achter met lezen, maar ben nu weer helemaal bij. Wat is je leven daar intensief en wat moet het je goed doen dat de kinderen zo blij met jullie zijn! Wij wensen je alle goeds en kijken uit naar de volgende berichten. Liefs, Marjolein -
09 Maart 2009 - 17:01
Coks:
Kijk, Ineke, ik wist natuurlijk dat je 'iets'
in de verpleging deed, maar na het lezen van dit verslag weet ik héél zeker: je bent een lekker ouderwetse spic-en-span hollandse VERPLEEGSTER.
En hulde voor je uitvoerige verslagen trouwens,alsof ik er zelf bij ben.
-
09 Maart 2009 - 17:39
Stien:
Hallo Ineke
wat een belevenissen en wat fijn dat je zoveel voor de kinderen hebt kunnen kopen, ik heb in Afrika ook gezien hoe ze de kleding gingen maken en dan verkopen goed he dat ze zo in hun eigen onderhoud kunnen voorzien.
wat een ervaring he een operatie van de dokters ben benieuwd naar de foto's.Geniet nog maar je verhalen zijn fantastisch.
groeten Stien -
10 Maart 2009 - 08:48
Jan En Minie :
Hallo Ineke,
We lezen wel je verveelt je geen moment,wat een prachtig werk doe je daar zeg.Wat een voldoening zal dat wezen om zo te mogen werken,we wensen je nog een goede tijd toe en Gods zegen. -
12 Maart 2009 - 14:08
Gerdien V/d Broek:
Hoi Ineke,
Wat zijn de verhalen mooi en indrukwekkend om te lezen en onvoorstelbaar hoe het daar in zijn werk gaat in vergelijk met hier. Ik wens je nog een hele fijne tijd. Groetjes Gerdien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
